Pffffff ik moet nog even bij komen van de schrik hoor, we hebben net even een hele grote spin uit onze auto moeten jagen. Daarvoor had ik al een grote bidsprinkhaan gezien, of in ieder geval ik vond hem in de goot. Ik was net met Lon aan het discussiëren over hoe groot hij nou eigenlijk was, (ik liet volgens Lon zien dat hij ter grote van een lineaal was) toen ik echt een grote spin (10 cm, in overleg met Lon) in de hoek van de camper zag zitten. En met insecten in Australië weet je het nooit, er zijn er zo ontzettend veel giftig. En als ze niet giftig zijn dan kunnen ze je wel bijten of krabben ofzo. Gelukkig ging de spin uit zichzelf de camper uit, maar een rustig gevoel hebben we nu niet meer in de camper. Want volgens Lon haar papa zijn ze nooit alleen, hmmm. Nu toch maar, zo rustig mogelijk, verder met het verhaal. Lon was gebleven bij het moment dat we naar de Whitsundays zouden gaan. Dit moet vanuit Airlie Beach want van daaruit vertrekken alle boten. Op het moment dat we hier aan kwamen zijn we meteen even langs het bureau gegaan waarbij we onze zeiltrip over de Whitsundays hadden geboekt. Na onze ervaring op Fraser Island zagen we allebei best wel een beetje op tegen de trip op de Whitsundays. We waren heel bang dat we ook hier weer een party boot zouden treffen. We hadden al van verschillende mensen gehoord dat dit best wel eens het geval kon zijn met de boot die we geboekt hadden. Het is natuurlijk heel jammer als je iets hebt geboekt voor veel geld en dat je er dan tegen op ziet om het te gaan doen. Je zou er juist naar uit moeten kijken en de minuten moeten aftellen voordat je weg gaat. We hadden van te voren al gecheckt of we niet konden annuleren en ons geld konden terug krijgen, maar dit kon helaas niet. Dus toen we eenmaal bij het bureau aan kwamen om in te checken voor onze boot kon Lon het toch niet laten om uit te spreken hoe we erover dachten. Lon vertelde dat we er eigenlijk wel erg tegen op zagen en dat we helemaal niet tevreden waren met hoe ons deze tocht was verkocht. Bij het reisbureau waren er namelijk veel onwaarheden verteld. Het meisje achter de balie was gelukkig heel begripvol en wilde graag met ons meedenken. Ze bood meteen aan om ons op een andere boot te plaatsen van hetzelfde bedrijf wat minder party zou moeten zijn. Want ze bevestigde dat de boot die we geboekt hadden inderdaad een party boot was. Dit was al wel een verbetering maar of het bij ons beeld zou passen over de Whitsundays waren we niet heel zeker van. We wilde namelijk graag een beetje romantisch rustig zeilen over de Whitsundays en hier en daar lekker wat snorkelen. Na nog wat heen en weer gepraat kwam het meisje met een andere oplossing, we konden namelijk toch wel annuleren en dan proberen het geld terug te krijgen. Ook gaf ze meteen een tip voor een ander reis bureau, Happy Travels, (eentje waar we al veel goede verhalen over hadden gehoord omdat ze niet op commissie basis werken) om te proberen nog een nieuwe trip te boeken. Omdat het kantoortje al om 16.30 zou sluiten hadden we nog 45 min om een andere tour te boeken en te besluiten of we wilde annuleren of niet. Bij Happy Travels hadden we uiteindelijk twee opties waar we wel blij mee waren en waarbij we ook zeker het gevoel hadden dat we ons beeld in ons hoofd waar konden maken. We hadden de keus uit een boot met hottub aan board en waar je kon suppen. Of een boot waarmee je kon zeilen en waarbij we een eigen kamer met ensuite douche en wc zouden hebben. Lon zag die met de hottub wel zitten en ik wilde graag zeilen en wilde dus de andere. Nu was het zo dat de boot met de hottub pas 5 dagen later zou vertrekken en de zeilboot de volgende dag al. De keus viel dus op de zeilboot met eigen kamer. We moesten nu dus alleen die andere trip nog annuleren. Dus terwijl Lon bij Happy Travels de rest ging vastleggen, ging ik weer op weg naar het andere kantoor om te annuleren. Helaas bleek toen ik hier aan kwam dat we via hun niks aan geld terug konden krijgen, omdat zij pas het geld van het reisbureau krijgen als we werkelijk zijn mee geweest. Het reisbureau kan ook inzien of we zijn mee geweest of niet en dus konden ze niet doen alsof we mee gingen en ondertussen het geld aan ons geven. We moesten toch echt gaan annuleren bij ons reisbureau, pfff dat word nog een hele klus. Het heeft ons wel een hele grote les geleerd, we gaan dus echt nooooooooit meer zo iets boeken ver van te voren. Volgende keren zullen we zoiets altijd op de plek boeken waar het te doen is, we zullen ons er nooit meer zo in laten lullen. Gelukkig hadden we nu wel allebei een heel goed gevoel bij de trip die we nu geboekt hadden, hier hadden we wel heel erg zin in. We bereidde ons er wel alvast op voor dat we het geld niet terug zullen krijgen van het reisbureau. Maar we wilde niet als we weer thuis waren terug denken aan de Whitsundays en denken hadden we maar wat anders gedaan. We wilde terug denken aan de Whitsundays als een van onze hoogtepunten van de reis. Dat is namelijk het mooie van reiservaringen, je maakt ze terwijl je plezier hebt en je zult ze nooit van je leven meer kwijt raken. (Reis)ervaringen zijn zoveel meer waard dan geld of andere materialistische dingen. Ze maken je wie je bent, ze laten je realiseren wat je al hebt en inspireren je tot dingen waaraan je daarvoor nooit gedacht had. En dan moet je dus maar denken, ach geld is ook maar geld. Na alles geregeld te hebben waren we allebei al aardig moe en hebben we lekker gerelaxed bij de camper en zijn we bij een pub in de buurt lekker wat gaan eten.
De volgende dag was de dag dat we gingen zeilen, echter ging de boot pas om 16.00 uur weg en dus moesten we nog de hele ochtend onszelf zien te vermaken. Er bleek gelukkig een lagune te zijn in Airlie beach waar we lekker hebben afgekoeld. Na wat te hebben gezwommen en in de zon te hebben gelegen zijn we terug gegaan naar de camping om al onze spullen te pakken. Hier hadden we ook alvast onze eerste pogingen gedaan om geld terug te krijgen van het reisbureau en we hoopten dat we na onze zeiltocht wat beter wisten waar we stonden met het terug krijgen van ons geld. We stonden netjes om 15.55 uur klaar om aan boord te gaan van de boot samen met nog 2 stelletjes en een gezin. Een stelletje uit Zwitserland en een stelletje uit de UK. Het gezin, bestond uit opa, oma, moeder en kind, kwamen uit Australië ergens in de buurt van Melbourne. Om 16.00 uur werden we opgehaald door de kapitein Scottie en naar de boot en onze slaapplekken begeleid. Het was een heel mooi zeilschip met veel plek om te zitten en mooie slaapplekken. We hadden een twee persoonskamer voorin het schip met een eigen douche en wc. Het zag er allemaal prachtig uit en voldeed echt helemaal aan onze verwachtingen. Voordat we vertrokken kregen we nog een uitgebreide briefing van Scott en werden we voorgesteld aan de dekknecht, Ellen. Het komt erop neer dat Scott de boot stuurt en aanwijzingen geeft en Ellen de rest doet. Dus die helpt met de zeilen, het aanmeren, kookt, wast af, zet koffie, maakt schoon en maakt de wc als die verstopt zit. Na dit alles gingen we snel op weg en gingen we dus zeilen. De eerste dag, of eigenlijk middag, bestond alleen maar uit zeilen naar de plek waar we zouden gaan slapen. Onderweg hier na toe hebben we heerlijk van het uitzicht genoten en van de rust die het geeft als je je alleen maar voortbeweegt door middel van de wind. Ellen kwam onderweg ook af en toe nog wat uitleggen over wat we zagen. Zoals de namen van de eilanden en ze wees verschillende resorts aan. Hier kan je voor heel veel geld naar toe en overnachten, er is zelfs 1 resort dat iets van 1200 dollar per nacht kostte met een minimum verblijf van 2 nachten. Op datzelfde eiland kon je ook vakantie huisjes huren voor 14.000 dollar per nacht. Hier kwamen dan ook alleen de rijkste ter wereld naar toe, per helicopter, die geregeld overvloog. De plek waar we gingen slapen was de plek waar we de volgende ochtend zouden gaan snorkelen. Na een lekker diner kregen we van Scott nog was uitleg over alle gevaren in de Oceaan die we tijdens het snorkelen tegen konden komen. Hierbij legde hij iedere keer uit dat de gevaren er waren maar dat we ons er vooral niet druk over moesten maken want als je geen beesten aan probeert te raken of andere rare dingen doet was er niks aan de hand. Lon werd wel een beetje zenuwachtig van Scott zijn verhaal, vooral de haaien en de 1cm grote, of eigenlijk kleine, maar dodelijke kwalletjes vond ze niet heel geruststellend. Maar ze dacht, we doen het gewoon! Hierna hebben we nog gezellig zitten kletsen met de andere mensen aan boord en zijn we op tijd ons bedje in gegaan.
De volgende ochtend werden we allebei niet erg uitgeslapen wakker, slapen op zo’n boot is toch ook wel een ervaring. Je hoort veel rare geluiden, zoals klotsen van het water of boei die tegen de boot aan slaat. Verder waren de wanden van onze kamer erg dun en kon je letterlijk horen wat er in de andere kamer gebeurde. Hier sliep helaas de Opa van het gezin en die kon heeeeeeeel goed snurken. Het was ook nog eens erg warm in onze kamer wat het dus alles bij elkaar niet even rustgevend maakte. Na een goed ontbijt en lekkere koffie voelde we ons gelukkig al een stuk beter, vooral omdat we een snorkeltocht in het Great Barrier Reef in het vooruitzicht hadden. De Whitsundays liggen namelijk in het zuidelijke deel van het Great Barrier Reef waardoor er al veel mooi koraal en vissen te zien zijn. Voordat we konden gaan snorkelen kregen we alleen eerst nog een briefing over het snorkelen. Het bleek namelijk dat Scott gek was op briefingen en deze dan ook gedurende de tocht veel hield. De briefing over het snorkelen was wel erg leerzaam en ik heb veel geleerd over de afstelling van je masker en wat je wel en niet moet doen. Om het masker goed te kunnen laten functioneren moet die een luchtdichte afsluiting met je gezicht maken. Hiervoor is het dus niet erg handig om een snor te hebben omdat hierdoor geen luchtdichte afsluiting ontstaat en er dus water in je masker kan stromen. Helaas heb ik natuurlijk een snor en had ik een probleem, gelukkig had Scott een goede oplossing, namelijk vaseline dik op je snor smeren. Ook gaf Scott nog een paar tips om je bril niet te laten beslaan, zoals ze schoonmaken met glasreiniger en dan uitspoelen in het water. En als je een nieuwe bril hebt, zoals wij want we hadden onze eigen snorkelspullen meegenomen, dan kan je het beste eerst je bril een keer met tandpasta schoonmaken en uitspoelen. Maar omdat ik al een aantal keer met mijn spullen had gesnorkeld, net als Lon, en ik geen last van beslaan had gehad besloot ik om alleen voor de raamreiniger te gaan. Als laatste voordat we eindelijk konden gaan snorkelen moesten we een stingersuit aan trekken tegen de kwallen. Dit is een soort dun wetsuit wat ervoor zorgt dat de tentakels van de kwallen je huid niet kunnen aanraken (op je handen, voeten en hoofd na). Onze groep was de enige op deze snorkel plek wat het heerlijk rustig maakte. Het koraal was in een L vorm bij het eiland en Scott zette ons op 1 punt af met een klein rubberbootje. En toen konden we ons heerlijk met de stroming mee laten voeren naar het punt waar hij ons weer oppikte. Het was echt heel mooi, er waren hele grote koralen en heel veel vissen. Het koraal groeit maar heel langzaam, het grote hersenkoraal groeit bijvoorbeeld maar 2/3 mm per jaar. Er zijn ook sneller groeiende koralen en die groeien dan 15 cm per jaar. Maar er waren dus echt hersenkoralen van een aantal meter doorsnee, welke dus echt honderden jaren oud zijn. Heel fascinerend!!!! Bij Lon ging het snorkelen echt super goed, ze had van de boot een zwemvest gekregen waardoor ze makkelijk kon blijven drijven. Hierdoor was Lon heerlijk op haar gemak en heeft ze ook op haar zelf een beetje kunnen snorkelen. Maar na een uurtje zag Lon blauw van de kou en besloot om lekker op te gaan warmen. Hierna ben ik nog even lekker verder gegaan. En ik was heel blij dat ik dit gedaan heb want ik toen zag ik namelijk een schildpad. We wisten al wel dat je die hier kon zien maar dat de kans niet super groot is. En ik heb er dus eentje gezien, het was wel maar een kleintje en hij zwom snel weg toen ik in de buurt kwam maar het was echt super gaaf. Echt wat een mooie en bijzondere dieren! Ik hoop dat we er nog veel meer van zullen zien. Natuurlijk heb je op zulke momenten net de GoPro uitgezet en moet je alles super snel aanzetten om het toch nog even op film te kunnen zetten. En het maakt het nog lastiger als het dier zelf niet echt gezien wil worden. Gelukkig had ik toch nog een glimp van de schildpad op film kunnen zetten. Maar ik hoopte dat ik hem nog een keer van dichter bij kon filmen en aan Lon kon laten zien. Na weer een beetje opgewarmd te zijn, gingen we op weg naar het eiland de Whitsunday en Whitehaven beach. En omdat we natuurlijk op een zeilschip zitten is de snelheid waarmee je daar komt afhankelijk van de wind. Gelukkig stond er genoeg wind en kwamen we aardig snel op de plaats van bestemming. Het weer was onderweg ook alweer wat open getrokken, s’ ochtends was het namelijk redelijk bewolkt. Na een lekkere lunch werden we afgezet op het eiland vanwaar we naar Whitehaven beach konden lopen. Whitehaven beach en Whitehaven inlet zijn een van de meest gefotografeerde stranden en waters in Australië. Het zand van het strand bestaat voor 99% uit silica zand, en is daarmee het puurste zand strand op aarde. Het is zo puur dat Amerika heeft gevraagd aan Australië of ze het zand van dit strand mochten gebruiken om de Lens van de Hubble telescoop te maken. Het strand was echt heel groot en heel mooi en wit. Het was ook heel fijn zand waardoor je er soms heel ver in weg zakte. Het water was super helder, maar gevaarlijk om in te zwemmen met alle kwallen. Hier hebben we een tijdje over rond gelopen en lekker zitten kletsen met de andere stelletjes op de boot. Tegen het einde van de middag gingen we naar het uitkijk punt over het strand en de inlet. Dit had Scott ons aangeraden om aan het einde van de middag te doen omdat dan het water op zijn laagst was, hierdoor kreeg het water verschillende kleuren doordat het overal een andere diepte had. Dit gaf echt een geweldig mooi uitzicht en schouwspel. We begrepen allebei meteen waarom het zo vaak gefotografeerd wordt. Het is allemaal heel moeilijk te beschreven dus zullen jullie moeten wachten tot we de foto’s hebben bewerkt en op instagram hebben gezet maar het was echt heel bijzonder. Eenmaal weer terug op de boot gingen we snel richting onze slaapplek varen, dit was namelijk nog een heel eind weg en de wind was niet erg sterk. We zouden de volgende dag nog 2x gaan snorkelen voordat we op weg terug gingen naar Airlie Beach. Maar daarvoor moesten we dichtbij de eerste snorkelplek overnachten. Scott hees dus de spinaker, een heeel groot zeil wat veel wind kan vangen. Hierdoor kun je met weinig wind toch lekkere snelheid maken. Scott vertelde dat hij maar 1 van de weinige is die met een spinaker vaart over de Whitsundays, dit omdat het erg lastig en veel aandacht vereist om hiermee te zeilen. Want omdat het zeil zo groot is kan het snel heel erg fout gaan, wat pas geleden dan ook was gebeurt. Er was toen iemand met wat minder ervaring aan het varen en die maakte een klein foutje. Dit leidde er toe dat het hele zeil kapot was gescheurd. Gelukkig had Scott een nieuwe gekregen van het bedrijf, een zeil ter waarde van 10.000 dollar. Eenmaal aangekomen op de plek waar we zouden blijven slapen was het donker en tijd voor het avond eten. Het was een prachtig heldere avond en op het water was niet veel lichtvervuiling we konden dus prachtig naar de sterren kijken. We hebben een hele tijd voor op de boot om ons rug op het dek gelegen en heerlijk van de sterren genoten. Lon zag zelfs een vallende ster. Nadat we al half in slaapgevallen waren zijn we toch maar lekker snel ons bedje in gekropen.
Voor de volgende dag stonden dus twee snorkeltochten op het programma. De eerste plek waar we gingen snorkelen was de plek waar het beste schildpadden gespot konden worden. Deze zwemmen dan langs je in enkel diep water waardoor je ze heel goed van dichtbij kan bekijken. Maar zoals dat altijd gaat met dieren, als je ze wil zien zie je ze niet. Dus helaas zagen we op deze plek geen schildpadden. We hadden ze al wel op andere plekken gezien maar dan vanuit de boot. Die schilpadden waren echt enorm groot, misschien wel een meter groot. En tijden het zwemmen staken ze af en toe hun kop boven water, keken even rond, en gingen dan weer verder. Heel grappig om te zien. Maar omdat na een tijdje nog niemand een schidpad had gezien op deze plek gingen we snel door naar de volgende plek zodat we hier meer tijd konden besteden. Dit was namelijk volgens Scott een van de mooiste plekken om te snorkelen op de Wereld. En Scott kan het weten want hij heeft over de hele wereld op boten gewerkt voor de rijkste biljadairs en was dan hun persoonlijke duik en snorkel buddy, voor het geval de rijke stinkerts besloten te willen gaan duiken of snorkelen. Dit was zo gemiddeld 7-9 keer per jaar, hij had een full time aanstelling.. Maar op deze plek kon je zoveel koraal en vissen zien zoals je bijna nergens anders op de wereld kan vinden. Dus na weer een briefing van Scott, gingen we snel het water in. En het was inderdaad prachtig, er was zoveel koraal. In zoveel verschillende kleuren en grote en soorten, echt onvoorstelbaar. Ook de vissen die er rondzwommen waren prachtig en met zoveeeeeel. Ik ben echt super trots op Lon, want die heeft echt zo heerlijk gesnorkeld. Ze was helemaal niet bang en ging gewoon in haar eentje op verkenning uit. Echt een wereld van verschil met de eerste keren dat we gingen snorkelen in Australië. Ze heeft echt haar angst overwonnen, super knap. We hebben echt zoveel gezien, het is te veel om op te noemen. Maar we hebben een hele mooie haai gezien, die er helemaal niet zo eng uit zag. Hij was lastig te zien door zijn camouflage maar Lon was heel goed in hem spotten. Vlak voordat we weer terug in het rubberbootje moesten, ging Scott nog wat rondjes om ons heen varen en dan riep hij, hier vissie vissie vissie. En toen kwamen er dus honderden vissen in alle soorten en maten naar die plek toe. Het was echt net alsof je in een aquarium zat, echt fantastisch. En de vissen kwamen zo dicht bij, je wilde ze niet aanraken maar je kon bijna niet anders. Dat was echt iets wat we niet veel vaker zullen mee maken. Scott was ook echt een geweldige gids voor het snorkelen. Doordat hij heel veel ervaring had en al jaren als instructeur voor duiken en snorkelen had gewerkt op onder andere het Great Barrier Reef en de Cariben. Hij wist echt ontzettend veel over het koraal en de verschillende vissen. Helaas moesten we toch een keer uit het aquarium stappen, de tijd ging echt super snel voorbij en we hadden er allebei nog veel langer in kunnen blijven. Maar we moesten op weg terug naar Airlie beach omdat we hier om 14.00 uur terug moesten zijn. Op de terug weg was er heel weinig wind waardoor er niet gezeild kon worden. We hebben dus jammer genoeg het hele laatste stuk moeten varen met de motor aan. Eenmaal terug in Airlie beach namen we afscheid van iedereen en gingen we op weg naar de camping. Wat nog een hele opgave was omdat het heel erg heet was en er bijna geen wind stond. De rest van de middag zijn we lekker op de camping blijven hangen en hebben we de ervaring van de Whitsundays even laten bezinken. De zeiltocht was echt super relaxed en de omgeving was echt fantastisch mooi. We zijn allebei ontzettend blij dat we van boot zijn geruild en het snorkelen was echt een geweldige ervaring. We kijken allebei al heel erg uit naar onze tocht over het Great Barrier Reef vanuit Cairns.
De volgende stop werd Townsville, een plaats van waaruit je Magnetic Island kon bezoeken. Over Magnetic Island hadden we van verschillende mensen al goede verhalen gehoord. Hier was namelijk een grote populatie met koala’s en je kon er verder mooi wandelen. Townsville zelf was verder niet erg boeiend, vooral een regio stad. Omdat het een aardig stuk rijden was waren we vroeg vertrokken en kwamen we pas laat aan in Townsville. We hadden hier een camping of eigenlijk farm stay uitgezocht die net iets verder uit het centrum lag. Zo’n 25 km, iets wat in Nederland echt ver is. Hier is dat een klein stukje rijden. We stonden dus met onze camper op het land van de boer, dit was echt een hele aardige al wat oudere man en zijn vrouw. Hij liet ons meteen zijn hele tuin zien. Hij had echt van alles, van papaja tot aubergine en ook dragon fruit. Hij gaf ons zelfs een paar passion fruits en een paar papaja’s. Hij en zijn vrouw hadden ook nog twee leuke hondjes, waar we al snel vriendjes mee maakte. Vooral de jongste hond van 2 jaar vond ons wel heel aardig en hij kwam geregeld even een kriebel bij ons halen.
De volgende dag hadden we gepland om Magnetic Island te verkennen. We gingen vroeg met de boot. Deze deed er maar 20 min over zodat we lekker lang de tijd op het eiland hadden. We hadden bedacht om daar te lunchen en dineren voordat we weer terug gingen naar onze camping op het vaste land. Bij de ferry ticket zat ook meteen een ticket voor de hop on hop off bus op het eiland. We namen dus maar meteen de bus naar de eerste wandeling die we hadden gepland. Deze wandeling ging naar een fort, waar je onderweg het beste koala’s kon spotten. Helaas zagen we geen enkele koala, terwijl Lon echt super goed is in koala’s spotten en we echt de hele tijd omhoog hebben gekeken in de bomen. Het fort zelf was niet erg interessant, maar er waren wel een paar mooie uit kijkpunten. Het eiland zelf is niet erg groot maar wel ontzettend groen. En door alle eucalyptus bomen rook het er echt heel lekker. Het was wel erg warm waardoor het wandelen aardig zwaar was en we heel wat hebben af gezweet. Dus we besloten, toen we terug waren bij de bus halte, een bus terug te nemen naar het vorige plaatsje om daar wat te gaan eten en daarna aan het strand te gaan liggen en misschien daarna nog naar een ander plaatsje te gaan. Maar na de lunch was het strand zo heerlijk en was het zo lekker in de schaduw dat we hier heerlijk zijn blijven hangen. We hebben hier lekker wat gelezen en gedut. Tegen het einde van de middag, vonden we allebei dat we genoeg gezien hadden van het eiland en dat we lekker terug gingen naar de camping en daar wat zouden eten. Eenmaal terug op de camping hebben we nog een tijdje zitten kletsen met de eigenaar en zijn vrouw en nog een andere Australisch stel. Zij hadden na hun pension, 2.5 jaar geleden, hun huis verkocht, een caravan gekocht en zijn toen gaan reizen door Australië en dat doen ze nu nog steeds. Dat kan natuurlijk ook makkelijk met zo’n groot land.
Vandaag zijn we via de Wallaman Falls naar Etty Bay gereden waar we nu zijn. De Wallaman Falls is de hoogste waterval van Australië en is zo’n 260 meter hoog. We hadden allebei niet echt een beeld bij de watervallen dus toen we er eenmaal op uit keken waren we erg onder de indruk. Het is echt een hele hoge water, zo hoge waterval hadden we allebei nog nooit gezien. En naast die waterval waren hele steile rotswanden en de omgeving was super groen wat het er nog indrukwekkender deed uitzien. Ook hadden we tijdens de tocht naar de waterval toe, sinds tijden weer hele indrukwekkende uitzichten. De omgeving word sinds we meer naar het noorden rijden mooier en mooier en tropischer. We zeiden net nog tegen elkaar dat we Queensland, de noordelijke staat aan de oostkust, wel echt de mooiste staat vinden. Het draait hier allemaal weer wat meer om de natuur en minder om de surf en het uitgaan en de steden. We merken hierdoor maar weer een keer dat we toch wel echt natuur mensen zijn. En dat we in reizen, de natuur toch wel erg belangrijk vinden. Na lekker gelunched te hebben bij de waterval gingen we op weg naar Etty Bay. Dit was nog weer een paar uur rijden. Wat wel een groot verschil is met wat meer zuidelijk is dat alle bezienswaardigheden een stuk verder uit elkaar liggen. We zijn al een aantal dagen grote stukken aan het rijden om weer een nieuw leuk stukje te zien. En hier rij je dan 300 km wat je dan 3 tot 4 uur kost. We wilde graag naar Etty Bay omdat dit de plek was om Cassowaries te spotten. We zijn namelijk nu in de Cassowarie Coast aan het reizen. Cassowaries zijn een soort struisvogels of emu’s maar dan met een hele mooie gekleurde nek en een rare muts van bot op hun hoofd. Zoek ze maar eens op op internet hele bizarre beesten. Er zijn er maar heel weinig van op de wereld en ze zijn heel mensenschuw, waardoor ze lastig te spotten zijn. Maar nog voordat we een plekje voor de camper op de camping hadden, spotte Lon al een Cassowarie op het strand. Hij stond echt vlak bij andere mensen en je kon hem van heel dichtbij fotograferen. Deze was helemaal niet schuw en we hoorde later dat deze al zijn hele leven hier woonde. Waarschijnlijk is hij daarom wat meer gewend aan mensen en loopt hij daarom gewoon rond tussen de campers. Missie geslaagd dus voor de cassowarie. Maar de plek waar we nu zijn is niet alleen daarom leuk. Het is hier ook echt heel mooi, we staan nu met de camper aan het strand, eigenlijk bijna op het strand. Het is hier heerlijk rustig en relaxed. De hangmat hebben we opgehangen en daar heb ik lekker in zitten type. We gaan dadelijk even een verder plan maken voor de komende maand. We zijn namelijk al dicht bij Cairns, nog maar 90 km en we moeten gaan uitzoeken wat we rondom Cairns allemaal nog willen zien. Ons plan om rond 1 juni bij Cairns te zijn hebben we in ieder geval gehaald. Waarschijnlijk blijven we morgen nog op deze plek om een beetje bij te komen en lekker te relaxen.

Tot schrijvens!!!
Liefs,
Lon en Jap