Ik ben al een aantal dagen bezig met het stuk maar ik kom er maar steeds niet aan toe het af te maken en dus wordt het verhaal alleen maar langer en langer. Laat ik weer beginnen met het negatieven en vanuit daar over gaan naar het positieven, net als in het vorige hoofdstuk. Sinds gister is het echt goed weer, daarvoor was het weer bagger, veel regen, harde wind en koud.. We worden opgegeten door Sandflies, hele kleine zwarte vliegjes die er uitzien als fruitvliegjes, maar die soort van muggenbulten maken. Alleen als ze je bijten doet het echt pijn en ze zijn er heel de dag, zo goed als overal en ze zijn niet gevoelig voor deet of citroenella. We hebben 5 nachten geleden verschrikkelijk geslapen, we sliepen op een prachtige maar grote camping en er was een groep nieuw zeelanders die ’s nachts de camping op zun kop zetten met ontzettend harde muziek en flinke knallers van vuurwerk tot 3 uur in de ochtend. Verder hebben we de afgelopen dagen geprobeerd nog hutten te boeken voor op de meerdaagse wandelingen in Foirdland, maar dat lukt niet omdat alles volgeboekt is tot april en ze niet doen aan wachtlijsten. We hadden allebei echt heel erg graag Foirdland tot in het uiterste bezocht, maar helaas gaat dat niet. Ook heeft Jasper het 2 dagen geleden voor elkaar gekregen zijn slaapmatje te slopen waardoor hij nu scheef is. Maaaarr daar tegenover staat heel veel leuks en aan het eind van dit hoofdstuk zijn we het negatieve allemaal al weer vergeten. Het weer is prachtig, 25 graden, geen wolkje aan de lucht, en ik lig heerlijk in de hangmat. We zijn nu in het plaatsje Te Anau. Onze excusie in Dunedin viel een klein beetje tegen. Het was leuk en we zijn blij dat we het gedaan hebben. Maar het weer was niet zo goed waardoor er vrij hoge golven waren. Dit maakte het best eng en moesten we eerder omdraaien. Ook waren de zeehonden door het slechte weer niet in het water en konden we ze alleen van een afstand zien. Maar het was een lekkere workout, de mensen waren super aardig en de omgeving was mooi. De afgelopen week zijn we van Dunedin via de soutern senic route naar Te Anau gereden. Onderweg hebben we op 3 plaatsen overnacht, op een prachtige camping op Purakaunui Bay waar we direct aan het strand stonden waar zeehonden op lagen en in de golven waren mensen aan het surfen. Het was wel weer een hele basic DOC camping voor 6 dollar p.p.p.n. maar echt prachtig. De volgende nacht “sliepen” we op de camping aan Curio Bay, ook weer een camping aan het strand alleen hadden we nu geen plekje met uitkijk op het strand. Hier zouden we Hector dolfijnen moeten kunnen zien en piguins.. nou Jap en ik hebben er lang gezeten en heel het strand afgewandeld, maar geen dolfijnen en geen pinguins. Wel weer een prachtig uitzicht. Hier was ook ’s nachts het grote feest waar wij niet aan meededen.. En nacht drie sliepen we thuis bij de Familie Booth in Invercargill. De Familie Booth bestaat uit mama Donna, papa Geavin, Maddison van 10 jaar en Samuel van 17 maanden. Wat een lief en gezellig gezin. Donna en Geavin hebben altijd veel gereisd, hebben 3 jaar in Londen gewoond, hebben jaren lang couche-surfers over de vloer gehad en doen veel ontwikkelingswerk. Ze ontvingen ons letterlijk met open armen. Er werd voor ons gekookt, we konden er de was doen en hebben er heerlijk geslapen. Het was echt perfect en echt een hele leuke ervaring. Vanuit invercargill zijn we meteen doorgereden naar Te Anau en daar zijn we, 3 dagen later, nog. We hebben relatief lang gedaan over de afstand van Dunedin naar Te Anau maar dat kwam omdat er onderweg zo veel mooie dingen te zien waren waar we even moesten stoppen. Zo was er Nugget point een mooie wandeling van 1 uur naar een vuurtoren en hele mooie rotsen in de zee. Surat bay, een mooi breed en lang strand met weer zeeleeuwen te zien waren. Jack’s blowhole, zoals het al zegt, een blowhole 200 meter land inwaarts van 55 meter diep. Dit was heel indrukwekkend om te zien hoe krachtig de zee is. Verder waren er langs de weg veel verschillende enorme watervallen, purakaunui falls, matai falls en McLean falls, Jasper was hier niet weg te slaan, hij bleef maar foto’s maken. We hebben nog een korte wandeling gemaakt op het waipohatu track door het regenwoud, en hebben heerlijk geluncht aan lake Manapouri een prachtig meer met weer mooie bergen op de achtergrond.
Hier in Te Anau zit onze tijd er al weer bijna op. Morgen rijden we weer door naar Milford Sound. We hebben ons hier goed vermaakt. Gister zijn we op en neer gereden naar Milford Sound om daar een boottocht te doen. De boottocht begon om 9 uur ‘s ochtends en het was 2,5 uur rijden er naartoe.. Dus dat was vroeg op. De weg er naar toe was weer flink bergachtig met heerlijke haarspeld bochten. Ik was weer lekker wagenziek. Maar dat was het allemaal dubbel en dwars waard. De boottocht was prachtig. 2,5 uur hebben we gevaren in de Milford Sound, een prachtige Fiord met hele hoge bergen met een horizontale afgronden tot aan het water, ontzettend veel watervallen, heel veel groen, pinguins, en zeehonden. Het regende wel wat en het was wat mistig, maar dat maakte het juist wel extra magisch. ’s Middags hebben we onze track in het Abel tasman NP geregeld om te voorkomen dat we daar ook mis zouden grijpen. Daar gaan we 3 dagen kanoen, 1 dag lopen en dan met de watertaxi terug! We hebben er nu al zin in. ’s Avonds hebben we lekker pizza gegeten in het dorpje en zijn we naar de glowworm grot geweest. Het eerste wat ik zei tegen Jap toen we weer uit het donker kwamen was WAAAUWW, wat was dat WAAAUW! De boottocht naar de grot toe was al prachtig, de grot was ook heel bijzonder, overal in de grot waren watervallen met grote uitgeholde poeltjes waar dan weet watervallen in kwamen en zo ging dat maar door. Het eerste stuk in de grot moesten we lopen en later gingen we op een boot, het licht ging uit en echt heel het plafond was gevuld met de kleine blauwe lichtgevende puntjes. Het was echt magisch. Ik vergeleek het een beetje met wat je hebt in de Efteling bij de droomvlucht op de tussenstukjes, daar heb je ook een zwarte wand met lichtgevende stipjes. Nou zo was dit ook maar dan nog veel mooier. Het was echt heel bijzonder om te zien. Op het noorder eiland is ook een grot met glowworms en Jasper zei meteen al dat hij het misschien op het noorder eiland nog wel een keer zou willen zien omdat hij het zo ontzettend mooi vond. Vandaag hebben we een dag-wandeling gemaakt op de kepler track, een van de great walks. We konden dan wel geen hutten boeken, maar er wel een dagwandeling op maken. Het nadeel dan alleen is dat je heen en terug dezelfde weg loopt en natuurlijk niet alles ziet. We zijn met de water taxi afgezet op een strandje en toen onderweg gegaan naar de top van Mount Luxmore. Vanaf de eerste stap was het alleen maar bergop, eerst door het regenwoud en daarna door de open vlakte. 2,5 uur naar boven en 1,5 uur naar beneden. Vooral in het regenwoud was het heel warm en vochtig waardoor we heel wat zweetdruppeltjes zijn verloren. Op de open vlakte stond een lekker windje maar liepen we ook wel volop in de zon. Het was heel zwaar maar de omgeving en de uitzichten waren prachtig. Boven op de berg hebben we lekker geluncht en in het zonnetje genoten van het uitzicht. Beneden hebben we heerlijk op het strandje gelegen tot de water taxi ons weer op kwam halen. De weg naar beneden was erg zwaar en hebben we zo ongeveer naar beneden gerent omdat het echt niet te doen was om constant af te remmen en je schrap te zetten, daar was het echt te stijl voor. Mijn schouders en heupen zijn helemaal beurs van mijn tas, al zat daar bijna niets in, vooral water (wat natuurlijk wel zwaar is) en ik heb twee blaren onder mijn voeten. Verder zijn we allebei heel erg moe en stijf van het lopen en zullen we morgen gegarandeerd spierpijn hebben. Maar ook dit was weer heel erg mooi. Morgen rijden we weer naar Milford Sound om net als vandaag weer dag wandelingen te maken van de great walks. We willen in ieder geval een deel van de Routeburn track lopen. Deze wandeling komt uit in Queenstown, onze volgende stop. Vanuit daar zullen we vanaf het einde nog een keer een dag wandeling maken zodat we in ieder geval een deel van de wandeling hebben gedaan. Morgen zullen we alleen geen grote wandeling maken maar wat kleintjes omdat een dagje ‘rust’ wel verstandig is.
We zijn allebei echt heel erg onder de indruk van hoe goed alles hier geregeld. De paden van de wandelingen zijn allemaal heel goed onderhouden en die zou je bijna met je ogen dicht kunnen lopen. Ze hebben er echt voor gezorgd dat verdwalen heel moeilijk is. De auto wegen zijn allemaal mooi en ook goed onderhouden en alles staat goed aangegeven. Er zijn onderweg ook heel veel openbaren toiletten en in ieder wat groter dorpje is een I-site, een soort VVV kantoor waar ze je perfect helpen. Allemaal heel fijn dus.
Jap en ik zijn ook echt een goed team, we hebben het heel erg gezellig samen.
Kortom, allemaal top dus. De tijd gaat alleen zo snel!
Veel liefs van ons en ik zal proberen mijn volgende verhaal wat korter te maken.