1 week. Nog één week voor mijn vertrek. Nog één week en dan begint mijn avontuur naar Zuid-Afrika. Een land van vele verschillende talen, kleuren, culturen en mensen. Een land waar het de normaalste zaak van de wereld is om 3 uur, 1 dag of zelfs een week te laat te komen op je afspraak. Een land waar het knuffelen met tijgers en leeuwen als normaal wordt beschouwd. Een land waar het binnen 1 uur 15 graden warmer kan zijn. Een land waar de nachten soms ijskoud kunnen aanvoelen. Een land, waar ik al zo lang naartoe wil.

Het is alweer zondag. Nog 6 dagen te gaan. Ik lig op de bank na een geweldig feest waar vele vrienden en familie aanwezig waren voor mijn verjaardag maar ook een beetje voor mijn afscheid. Ik heb genoten. Het was gezellig en de drank heeft rijkelijk gevloeid. Het heeft me goed gedaan al deze mensen te zien vlak voor mijn vertrek. Voorheen nam mijn angst om alleen te vliegen en te reizen het lichtelijk over van mijn zin in Afrika, maar na mijn feest is dit omgekeerd. Ik heb er zin in, alleen kom ik er ook wel uit. En dat is precies wat ik ga doen.

Er zijn dus nog maar 6 dagen over en ik ben eigenlijk klaar voor vertrek. Ik heb de laatste puntjes op de i gezet en ik heb ook nog even contact gehad met mijn stagebegeleider vanuit Zuid-Afrika. Het weer is daar nu prima. In de ochtend nog even een vestje aan maar wel alvast werken met een korte broek. De nachten koelen af naar een graad of 5 a 10. Daarnaast weer wat extra informatie gekregen. Een nieuwe SIM kaart kopen is een no go. Het bereik is zo slecht dat het zonde van mijn geld is. Toch heb ik wel wifi in het huisje maar dit hangt af van het weer. Veel wind of bliksem zorgt voor vertraging of zelfs uitval. Het kan dus zomaar zijn dat ik 1 a 2 weken niet bereikbaar ben. Dit is wel even wennen. Mijn stagebegeleider vertelde me dat ik me moet voorbereiden op een plek in the middle of no where. Als ik daar op voorbereid ben kan het niet tegenvallen.

Er zitten geen andere stagiaires op dit moment op het bedrijf dan de 2 dames waarvan ik al wist dat deze kwamen. Daarnaast zijn er wel vrijwilligers vanuit verschillende landen. Denk hierbij aan Amerika, Australië of Frankrijk. Het wordt veel lopen, heeft ze me vertelt, maar stalen neuzen in mijn schoenen is niet nodig.

Het enige wat ik nog moet doen is mijn tas inpakken en mijn weg vinden op het vliegveld in Nederland, Dubai en Johannesburg. In Johannesburg landt ik in de ochtend. Daar wordt ik opgehaald en staat er een mannetje met een prachtig bordje met mijn naam erop. Het is allemaal zo spannend maar ik heb er zin in. Ik heb zin om de wijde wereld in te trekken. Ik heb er zin in om dit avontuur aan te gaan en ik heb er zin in om deze nieuwe ervaring aan te gaan.

South Africa, be ready, cause I am only one week away!