Pff, eindelijk op de bank. Begonnen om 7 uur, eigenlijk klaar om 5. Eigenlijk. Ik wilde net lekker naar mijn huisje wandelen om te douche tot ineens alle alarmbellen afgaan. Een cheeta, genaamd Rayna, ligt plat in haar kamp. Ze hyperventileert en ze draait haar ogen weg. Voor even dachten we dat we haar al kwijt waren maar de werknemers hebben snel actie ondernomen en een soort oppepper toegediend. Kim belt alle dierenartsen af die er beschikbaar zijn en krijgt er uiteindelijk een te pakken. Hij was zo snel mogelijk bij ons, maar helaas is dat hier niet binnen 10 minuten. Hij was er na ruim één uur. Rayna is ondertussen ietjes gekalmeerd maar ademt nog heel zwaar. We hebben zo veel mogelijk meegeholpen maar konden eigenlijk niet veel doen. Op dit moment is Kim onderweg naar Pretoria waar de dierenartsenpraktijk zit. Dit is zeker 2 uur rijden. Enkel. Dus het wordt een zware nacht voor hen.

Rayna heeft een hersenaandoening waarbij haar schedel te klein is voor de hersenen, Daarnaast heeft ze nog van enkele andere dingen last. Ze heeft de ''dronkemansloop'', wat dus wil zeggen, slepen met de benen en een beetje van links naar rechts. Ze heeft geen pijn en zo lang ze die niet heeft kan ze er prima mee leven.

Pff, even ademen. Even rust. Het voelt alsof het al 12 uur s' avonds is maar het is nog maar 8 uur. Dat is hier elke avond en dat voelt zo raar. Je dagen lopen gewoon anders. Deze week is stressvol geweest. Dit was echt een week waar alles in fout ging. Hopelijk hebben we na het weekend meer geluk maar morgen gaan we nog een dagje knallen.

Ik heb wel nog iets bijzonders en ook aparts gezien. Er kwam een ''baby'' gnoe binnen. Hij was afgeschoten omdat hij mank liep. Deze moest, zoals ze dat hier noemen, geslacht worden. Dit betekend: Vel eraf, kop eraf, organen eruit en poten eraf snijden. Ik was eigenlijk best wel nieuwsgierig hoe dat ging en ik ben blijven kijken. Ze vroegen of ik zeker wist dat ik het wilde zien en ik heb besloten te blijven. het was eigenlijk best interessant om te zien. Het was nog een kleintje, dus er was veel minder bloed dan verwacht. Maar ze hebben gezegd dat ze me zullen roepen wanneer er een groter dier binnen komt want dan zal er iets meer spektakel zijn.

Voor nu ben ik moe, ik wil eigenlijk slapen maar ook weer niet. Ik heb de laatste tijd een beetje wisselende gevoelens. Misschien komt het door deze drukke en stressvolle week. Ik hoop dat we vanaf volgende week een betere start maken maar het is Zuid-Afrika en je weet maar nooit. Ik heb het idee dat ik wel al wat afgevallen ben, mocht ook wel een paar kilo. Ik ga nog even wat drinken, lekker relaxen en dan naar bed. Maar voor nu zeg ik alvast, slaaplekker.