Voor de lunch ben ik even naar de Meatroom gewandeld om een van de voerbakken bij de afwas te zetten. Daar raakte ik aan de praat met een van de donkere werknemers. Ik denk dat ik een uur met hem heb staan kletsen. Ik vind het heel interessant om te weten hoe zij leven en hoe zij denken over bepaalde dingen. Maar wat hij zei over praten met vrijwilligers en studenten deed mijn hart een beetje breken. Hij vertelde me namelijk dat het niet toegestaan is om met mij en/of de vrijwilligers te praten wanneer je niet in de Meatroom staat. Ik vond dit echt zo sneu om te horen. Wat maakt mij meer dan hem waardoor de andere eigenlijk niet tegen me mogen praten? Ik heb hem meteen vertelt dat ze mij zeker mogen aanspreken wanneer ze nieuwsgierig zijn over dingen in Nederland of gewoon een gesprek willen voeren.

Hij vertelde me ook waarom hij in het begin hier voorzichtig mee was. Hij had namelijk studenten hier gehad die zelf vonden dat zij hoger stonden. Er kon nog geen hallo vanaf. Dit vind ik echt waardeloos. Hoe kun je zo zijn. Jij kiest ervoor om naar een vreemd land te gaan, jij komt op hun bedrijf werken, pas je dan ook gewoon aan, aan de cultuur. Gelukkig kon hij het heel erg waarderen dat ik zij dat ik niet zo was en hij vertelde me dat de andere werknemers dat ook hadden gemerkt. Het voelde een beetje alsof er een last van hun schouders af viel en dat vond ik oprecht heel erg voor hen. Het zijn hardwerkende mensen. 11 uur per dag, zeker 6 dagen per week. Niet iedereen doet ze dat na.