En toen was het ineens alweer zaterdag. Normaal sta ik over een paar uur in de kroeg met een wijntje in m'n hand. Maar dat gaat vanavond (helaas) niet gebeuren. We zijn onderweg naar huis vanaf de aapjes. We zijn mambelela geweest. Dit is een bedrijf dat apen opvangt en weer uit probeert te zetten. Daarnaast geven ze tours en mag je de kleintjes aaien. Dit was echt super leuk om te doen! Het is misselijk makend om te horen welke verhalen ze daar mee maken met mensen die een aap kochten en hem gebruikte als huisdier. Zodra ze "bijten" worden ze mishandeld en buitengeschopt.

Het is namelijk zo dat deze apen hun rangorde bepalen door bijten. Dan laten ze zien dat zij boven de ander staan. Maar dit is een gedrag dat ze ontwikkelen als ze de pubertijd in gaan. Mensen kopen ze vaak veel te jong om te gebruiken als huisdier. Een aap blijft vaak 2 jaar bij de moeder maar deze worden of al meteen, of na enkele dagen, bij de moeder weggehaald. Verschrikkelijk. En dan worden ze puber en gaan ze bijten. Want dit is gewoon hun manier van communiceren. Maar mensen bijten niet terug, nee ze slaan. En hard. Een aapje begrijpt dat niet. Hij denkt in het begin dat je misschien nog aan het spelen bent dus hij bijt nog eens. Maar de klappen worden harder. De dieren worden mishandeld en in een klein kooitje weggezet om weg te rotten. Gelukkig steken ze er hier een stokje voor en nemen ze deze apen over om ze, wanneer mogelijk, terug te zetten in het wild en anders gewoon een goed leven te geven. Dit is iets wat me zeker bij is gebleven.

Na een potje voetbal is het eindelijk tijd om terug te gaan. Onze chauffeur heeft iemand af moeten zetten in Johannesburg en was hierdoor erg laat pas bij ons. We reden pas rond 18:15 uur terug naar Feracare en zijn nu dus nog steeds onderweg. De rit duurt zeker 1 uur. De braai staat op ons te wachten. Dit is iets typisch Afrikaans. Het is eigenlijk een soort barbecue alleen dan zonder salade, aardappels en alle andere extra's. Gewoon vlees.

Voor we naar de aapjes gingen heb ik eerst mijn boodschappen gedaan voor de hele week. Ik ben overgestapt van brood naar yoghurt met cornflakes. Dit is toch wel echt een stuk lekkerder. Het brood is hier lekker kort door de bocht gezegd: niet te vreten.

Ik wil kijken of ik het voor elkaar krijg om mijn foto's van mijn camera naar mijn stick te kopieeren, als ik die kan vinden.. Want dat is me tot nu toe nog niet gelukt dus ik ga straks weer eventjes verder zoeken. Morgen heb ik weer een vrije dag als ze mijn hulp niet nodig hebben. Ik vind het fijn om eventjes niks te moeten. Lekker voor mezelf. Lekker mijn eigen ding. Morgen zit ik alweer één week hier. Wat gaat de tijd toch snel!