En dan is het de dag. De dag, dat ik afscheid moet nemen van Nelda. Ik had het er oprecht zwaar mee. Het is raar hoe iemand, in zo'n korte tijd, ineens zoveel voor je kan betekenen. Ik vind het jammer maar helaas komt aan al het leuke een einde. Zo ook aan deze goede werkrelatie want de vriendschap zal altijd blijven bestaan.

Nelda ging gister op weg naar haar familie want het was haar vrije week, helaas is ze niet op tijd terug om afscheid te nemen van mij maandag en moesten we dat dus nu al doen. Een dikke vette knuffel, enkele seconden lang vasthouden, en dan is het vaarwel. Ik hoop haar zo graag nog terug te zien volgend jaar. - We hebben ook de nodige borrels hierop gedaan -

Het is dinsdag en we kunnen eindelijk gewoon normaal beginnen in de meatroom, we hebben namelijk kip. EINDELIJK. En nog goeie ook nog. Natuurlijk zou het niet Zuid-Afrika zijn als er niks tegen zou zitten. Net als we willen beginnen valt op het hele terrein de stroom uit. En dus kan ik niks mincen. Dit baart me zorgen want anders moeten we stukjes gaan snijden en dit duurt uuuuuuuuren. Maar gelukkig na zo'n 30 minuutjes was de stroom weer gefixed.

Het is een rustige dag vandaag en Kim besloot dat het tijd was dat ik weer eens een keer met mijn kleine maatjes mocht gaan knuffelen. En wat heb ik ze gemist! Pfoee, echt lieve kleine drolletjes. Jullie zijn de beste. Het was heerlijk om ze weer eens even vast te houden en even te spelen maar wat groeien ze hard.

Het is dinsdagavond en ik ben kapot. Ik ga lekker met mijn dekentje op de bank zitten en op tijd naar bed. Houdoe, of zoals de Afrikanen zeggen, Sharp Sharp!