wat een start van de week. 11 uur werken per dag, ontiegelijk heet en dan ook nog gruwelijk veel stress. Het vlees is op. We hebben het laatste redmiddel moeten gebruiken. Dit betekend letterlijk: Kip kopen in de supermarkt en deze gebruiken voor de cheeta's.

Het geeft gruwelijk veel stress voor de werknemers hier en dat merk je. Het werkt niet fijn want ze kunnen het een zeggen en dan opeens het ander doen. En wachten, gruwelijk veel wachten. Normaal moeten we om 7 uur beginnen met het vlees bereiden voor de cheeta's. Nu was er gister en vandaag geen vlees voor 10 uur. Dit geeft niet alleen stress voor de mensen maar ook een beetje voor de dieren. Je merkt dat ze onrustig worden en chagrijnig.

Een dag zoals gister wil ik niet te vaak hebben. Dan denk ik veel aan thuis. Het gemis, de leuke activiteiten die ik niet mee ga maken. Zoals dit weekend: De solex race. Ik ga er al jaren naartoe maar dit jaar zal ik er toch echt aan moeten geloven. Ik ga er niet bij zijn. En daarnaast is het ook nog eens de 25ste verjaardag van een van m'n stapmatties, oftewel 1 van de 3 musketiers. Wanneer het kan, altijd naar Uje, altijd naar de Pepper en.. BORRELS! Pfoe wat mis ik dat. En dan te bedenken dat ik hier nog geen 2 weken zit en het dus nog zeker 10 weken niet ga meemaken.

Maar er is natuurlijk een reden dat ik dit mis. Ik zit in Zuid-Afrika. Wauw. Even nog een keer: Ik zit in Zuid-Afrika! Een van mijn vele dromen die is uitgekomen. Wat is het een prachtig land. Vandaag gingen we de laatste voerronde starten en toen kwamen we ''ff een par giraffen'' tegen. Ze waren prachtig, stonden mooi stil en ook nog eens redelijk dichtbij. Ik kan echt een lijstje bijhouden met dieren die ik al gezien heb. Wat zijn ze prachtig en oh zo bijzonder.

Nederland ik mis je, maar Zuid-Afrika jij bent het zeker waard!