Lieve, lieve Rayna..

Wat ben jij een vechter. Je hebt gestreden tot jou laatste adem maar helaas won jou hersenbeschadiging de strijd. 3 jaar heb jij rond mogen wandelen op deze wereld. Helaas nooit volledig gezond maar hier kon jij mee leven. Tot die ene dag dat je een zonnesteek op liep. We dachten dat we je toen al kwijt waren maar gelukkig kwam jij hier doorheen. Je hebt 3 weken doorgebracht bij de dierenarts en was eigenlijk weer ''gezond'' genoeg om terug te komen.

Helaas ging het onderweg naar huis weer mis. Weer kreeg jij een zonnesteek en hebben we je met icepacks proberen af te koelen. En dit lukte. Maar vanaf dit moment ging het alleen nog maar berg afwaarts. Het leek alsof de connectie tussen je hersenen en je lichaam weg was. Je kon niet zelfstandig drinken, eten en niet eens opstaan. We gingen deze strijd samen met jou aan maar helaas was er punt waar je op moest geven. Jou lichaam wilde niet meer mee werken en je hartslag was flink gedaald. We hebben nachtdiensten gedraaid om je in de gaten te houden. Je hebt mij slapeloze nachten bezorgd maar deze waren het zeker waard omdat die mij nog een beetje extra tijd hebben gegeven om bij jou te zijn.

21-09-2018. De dag dat de hemel er een ster bij kreeg. Lieve Rayna, jij hebt je rust gevonden. De pijn is weg en je hoeft niet meer te vechten.


''The sky has gained a star, Rayna will be shining over us all tonight. Run free my angel, without wobbles or pain and straight towards your prey. You will forever be in our hearts.''