Oké, ik kom er dus net achter dat jullie reacties kunnen achterlaten onder mijn blog. Sorry mensjes, ik zie ze nu pas. Maar bedankt voor alle lieve en mooie berichtjes. Doet me goed om te zien dat mensen mijn dagboek ook daadwerkelijk lezen. Het klinkt heel gek maar voor mijn gevoel schrijf ik maar gewoon wat ik voel en doe en ik denk er niet echt bij na dat vele andere dit ook lezen. Ik realiseer het me pas wanneer mensen er iets over zeggen. Het doet me goed, net als gisteravond.

Want toen werd onze Kim alweer 25 jaar, woehoe! En natuurlijk ga ik dan niet een saai appje sturen.. Nee, ik ga proberen te videobellen natuurlijk. Nou ik denk dat het me 3 miljoen pogingen gekost heeft, maar ja hoor uiteindelijk is het gelukt! Via de telefoon van Romy haha. En wat heb ik genoten. Ik heb al m'n matties weer even kunnen zien en kunnen horen. Pfoe wat was ik er graag zelf bij geweest maar nu had ik het gevoel dat ik er gisteravond ook even bij was. Op de solex Race. En dan ineens rennen ze naar een photobooth. (je weet wel, zo'n hokje in een mini busje met een camera). Ik geef er niks om als je mij niet eens ziet op de foto, alleen de actie deed me zoveel goed. Ik ben niet iemand die het graag toegeeft maar ik heb stiekem daarna toch wel even een traantje gelaten. Van blijdschap. Ik mis jullie. Gekke boerinnen.

En niet alleen mijn vrienden maar natuurlijk ook familie. Het is een geïsoleerde wereld hier. Het verbaasd me echt dat ik nog zoveel internet heb. Maar ik geniet zolang het kan want het kan opeens over zijn!

Ik heb vandaag een vrije dag en zit alleen in m'n huissie. De andere dames en vrijwilligers zijn op safari. Ik ben niet meegegaan omdat ik nog genoeg safari's mee ga maken en het allemaal al geld zat kost. Dus nu even een moment voor mezelf, even werken aan school en even genieten van de rust.

En dan is het moment daar. 5 uur, ik weet dat wanneer je dit leest, je precies weet waar ik het over heb. Het is namelijk tijd voor je verjaardagscadeau Kim. Pfoe wat heeft het me moeite gekost om het stil te houden maar het is me gelukt. Nu mag ik er eindelijk over schrijven. Ik heb namelijk een kist gekocht. En niet zomaar een kist. Een prachtig mooie houten kist met foto's erop gedrukt van Kim en mij. Met natuurlijk een lekkere verassing er in. (zie foto) Deze heeft ons mam om precies 5 uur bij jou thuis bezorgd. En ik was er bij op een klein schermpje. Het was leuk om te zien dat je niet verwacht had dat dit zou komen. Happy birthday!