Krop gevoel

En dan gaat toch echt de laatste dag in dat ik op deze farm rondloop: Feracare Wildlife Centre. 10 weken. 10 weken leren, 10 weken plezier, 10 weken ploeteren, 10 weken nieuwe vrienden maken. Heerlijk maar dubbel tegelijk. Ik moet afscheid gaan nemen. En ik heb hier moeite mee. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het moeilijker vind om afscheid te nemen van nieuwe vrienden dan het bedrijf zelf. Ja, de cheeta's zijn geweldig en prachtig, maar die nieuwe contacten die je gelegd hebt zijn me toch wat belangrijker. Gelukkig bestaat er tegenwoordig genoeg social media om deze mensen te volgen en dit is zeker iets wat ik doe.

De gedachte dat ons pap en mam en Patrick in Pretoria rondwandelen maakt me vrolijk. Dit is namelijk zo'n 2 uur hier vandaan wat dus eigenlijk dichtbij is. Vanaf morgen gaat de grote reis beginnen en sluit ik dit hoofdstuk af.

De afgelopen dagen heb ik met een dubbel gevoel rondgewandeld en anders gekeken naar bepaalde dingen. Ik ga wel degelijk de meatroom missen denk ik. Ondanks de rotte smerige kip lucht die je neus vulde elke ochtend. Het was een mooie routine en leuk om te doen. Ik heb er veel van geleerd. De ''sit and look away'' cheeta's kan ik ook allemaal afstrepen van mijn lijstje, inclusief de moeilijke. Heerlijk om die cheeta aan te raken. Het is zo'n prachtig beest. Maar dat is niet het enige beest wat ik hier aangeraakt heb. Ik heb namelijk ook de struisvogel, jackhalzen en de groot oor vosjes mogen ontdekken. Dit was ook een hele leuke ervaring.

Aan al het leuke komt een einde, en zo ook aan dit avontuur. Raad ik het iedereen aan om stage te lopen in Zuid-Afrika? Nee. Niet iedereen. Maar het grote deel wel. Je moet je namelijk kunnen aanpassen aan de cultuur. Zebra ontvellen, hunting farms, gewoon vragen stellen zonder pardon (Donkere bevolking hier) en het uren lange wachten. Dit is niet voor iedereen weggelegd. Ik moet wel zeggen dat hunting farm het grootste ding hier is. In Nederland hoor je alleen maar slechte verhalen en daardoor was ik bevooroordeeld. Maar ik heb een andere kijk gekregen op dit onderwerp. Ik snap nu meer waarom en hoe ze bepaalde dingen doen. Er wordt wel degelijk over nagedacht. En ja, tuurlijk, je hebt er van die debielen bij die alle regels aan hun laars lappen en dat beestje lekker in een mini kampje opsluiten om dood te schieten. Maar dit is echt maar een kleine groep. Er zijn wel degelijk wetten voor het jagen op dieren hier. En daarnaast moeten deze mensen ook hun brood kunnen verdienen en dit is nu eenmaal big business. Of ik het nu helemaal goed keur? Nee. Zeker niet. Ik vind het nog steeds niet far dat er op leeuwen, giraffen, neushoorns, nijlpaarden, olifanten, luipaarden enzovoort wordt gejaagd. Maar een Wildebeest hier, een Impala daar kan ik goed begrijpen. Ook de cheeta's moeten eten. En dit moet jij ook snappen als jij hier stage komt lopen.

Ja, ik kan met 100% zekerheid zeggen dat ik ontzettend veel geleerd heb. Het was echt een onwijs gave tijd, maar het is tijd om aanstalte maken om naar huis te gaan. Pfoe, wat kijk ik uit naar dat moment dat we onze oprit oprijden. Of alleen het dorp al, zo van ouds en bekend. Nistelrode, ik ben klaar om weer thuis te komen!