'N Ware Suid-Afrikaanse dag!

Vrijdag, 1 dag voor het weekend, en ik mag kennis gaan maken met de welpjes. Wat heb ik er zin in! Maar stiekem vind ik het ook spannend. De verantwoordelijkheid hebben over 7 kleintjes. Het is niet niks. Maar wel een super vette ervaring.

Mijn dag begint eigenlijk om kwart voor 7 maar ik ben klaar wakker om 6 uur. Misschien omdat Ik het gewend ben van eerdere dagen. Ik heb niet zo goed geslapen. Er klappers van alles door de harde wind in het huis. En dat maakte het best spannend omdat wij nog geen slot op de deur hadden en dus iedereen, en elk beest, binnen kan komen. Maar ik heb het overleeft, het is weer een nieuwe dag!

De welpjes krijgen eten om 6:30 uur, 8:00 uur, 10:00 uur, 13:00 uur, 15:00 uur, 17:00 uur en 22:00 uur. De eerst en de laatste ronde doet Kim zelf omdat het bij haar huis is. De andere rondes mocht ik aan de gang. Ik heb al het vlees netjes verdeelt over de bakjes. 120 gram voor de kleintjes en 300 gram voor de grotere. Nu komt de uitdaging: Het voeren. Ze stormen namelijk als gekke op die bak af en ze zijn nog niet zo verstandig om zelf ieder een eigen bak te kiezen. Maar elke ronde ging het beter. Ik één keer hulp gehad en voor de rest alleen zelfstandig gevoerd.

Ik vond het heerlijk. Want na het voeren, water geven en eventueel schoonmaken, mocht ik gaan knuffelen en aaien. Gewoon in het hok zitten, laten wennen aan jou aanwezigheid en aaien, aaien, aaien! Ik heb denk ik zo'n 50 foto's gemaakt. Wat een ervaring. Maar het blijft belangrijk om op tijd te corrigeren. Anders blijven ze bijten wanneer ze groot zijn en dat is iets wat je zeker niet wil meemaken. Mijn benen zitten compleet onder de krassen, maar het was het waard.

Wat is dit geweldig om mee te maken, maar ook zo apart. Je hoort vele verhalen over het verdoven van cheeta's om ze aan te raken, het mishandelen van dieren en de vele huntingfarms. Maar ik ben van mening dat je deze verhalen niet allemaal zomaar moet geloven. Je moet het meemaken en zien met je eigen ogen. En dat is wat ik hier doe. Hier verdoven ze de cheeta's niet om ze aan te raken, hier zijn ze gewoon met de hand opgevoed. Er wordt goed voor ze gezorgd, al is er wel een vlees te kort. Dit kan zo erg worden dat de werknemers bij andere bedrijven moeten gaan smeken om vlees te kopen. Gelukkig is dat deze week nog niet voorgekomen. Maar je weet maar nooit wat er in Meatroom voorbij komt.

En dan is het avond. We gaan uiteten omdat een van de vrijwilligers 21 is geworden. We stappen allemaal in de touring car. We zijn met 15 man dus we passen niet in een pic up. Althans dat dachten we, want ineens begint hier het ware Zuid-Afrikaanse avontuur!

We zijn ongeveer halverwege wanneer we een brandlucht ruiken. Ik dacht al bij mezelf, dit kan niet goed zijn. En inderdaad, dit was niet goed, dit waren namelijk de remmen! Daar staan we dan. In the middle of nowhere. In het donker, met wilde beesten om ons heen en een kapotte auto. Ik vond het hilarisch. Dat klinkt misschien raar maar er volgde een leuk avontuur. Bart, de eigenaar en man van Kim, kwam met zijn Pick-up ons ophalen. 15 man, in één Pick up. Het was geweldig, ik voelde mijn benen niet meer maar wat heb ik genoten. We hebben zoveel plezier gehad en gelachen om het feit dat we daar met 8 man en 3 koffers bagage achterin die bak zaten. Iedereen zei het ook, dit maak je alleen in Zuid-Afrika mee.

Na zo'n 40 minuten komen we aan bij een, voor Afrikanen, luxe hotel. Het zag er ook chique uit. En ik had verwacht dat het wel wat duurder zou zijn. Maar na eenmaal een blik te hebben geworpen op de menukaart kon ik opgelucht ademhalen. Een lekkere steak koste omgerekend 11 euro. Nou, daar kan ik wel mee leven. Maar we hadden 3 Zuid-Afrikanen bij ons, werknemers. Zij keken op de kaart en moesten allemaal even slikken. Voor hen was dit erg duur. Een steak kosten zo'n 160 Rand. Ze verdienen nu eenmaal niet zoveel. En daarom hebben wij een oplossing bedacht. Samen met alle vrijwilligers en studenten hebben wij besloten te betalen voor de werknemers. Ze wisten niet wat ze moesten zeggen toen wij zeiden dat we wilde betalen voor hen. Het was zo lief om te zien, het deed hen echt goed. Uiteindelijk heb ik zo'n 26 euro moeten afrekenen. En dat vond ik prima. Een van de werknemers vroeg of ze het bonnetje mocht hebben, wij vroegen haar waarom en ze zei dat ze nog nooit zo'n grote rekening had gezien en ze deze graag bij zich wilde houden. Dit is zo raar voor mij. Ik vind het ook wel heel erg sneu. De rekening was omgerekend 250 euro voor 15 man. In Nederland betaal je veel meer. En dan vertellen ze dat dit voor hun extreem veel geld was. Dit is kennis maken met Zuid-Afrika, er zijn ook andere kanten. Het is ondertussen al bijna 12 uur. Tijd om te slapen. Gelukkig geen wekker om 6 uur, want morgen ben ik vrij.