Aotearoa Nieuw-Zeeland

Gelukkig werd ik vanochtend als 2e opgehaald bij m’n hostel en kon ik (weer) helemaal voorin zitten. Ik had namelijk gehoord dat de busreis vandaag ook erg mooi zou worden en nu kon ik daar dus voor de volle 100 procent van genieten.
Toen de anderen werden opgehaald bij Base (hostel), kwam er een walm van de geur van alcohol de bus in. Veel mensen waren uitgegaan, waar Queenstown bekend om staat; zelfs 7 mensen zijn niet komen opdagen. Dit schijnt elke dag te gebeuren, terwijl de bussen iedere dag volgeboekt zijn en mensen op de wachtlijst staan…
De eerste anderhalf uur heeft de buschauffeuse niet gepraat en kon iedereen hun kater nog een beetje wegslapen. Ik ben toch zo blij dat ik daar geen last van heb!
In Te Anau hadden we een stop en boekten we onze cruise voor Milford Sound en eventueel voor Stewart Island. Ik was heel erg aan het twijfelen of ik daar ook heen wilde, omdat de ferry zo enorm duur was. Uiteindelijk toch maar gedaan, omdat ik bang was dat ik toch spijt van zou krijgen. En dat is iets wat ik per se wil voorkomen.
De bus ging verder naar Milford Sound en de buschauffeuse vertelde onder andere dat de benaming van alle “sounds” op het Zuid-Eiland verkeerd zijn benoemd. Het zijn namelijk eigenlijk fjorden. Iemand (ze heeft verteld wie) heeft ze in eerste instantie sounds genoemd, en dit is vervolgens genoteerd op de kaarten. Toen later anderen mensen in Nieuw Zeeland kwamen, zagen ze dat het fjorden waren, maar toen was het al te laat en stond op alle kaarten al “Sounds”. Vervolgens hebben ze het gebied maar Fiordland genoemd, maar een of andere poepchinees heeft Fjord verkeerd gespeld en geschreven als Fiord. Waar ze vervolgens wéér te laat achter kwamen en alles ook al officieel genoteerd stond… Dit schijnt typisch Nieuw-Zeelands te zijn!
Nou heb ik nog niet verteld wat het verschil is tussen een fjord en een sound. Een fjord is een gletsjer die wordt opgevuld door de zee (herkenbaar aan de u-vorm) en een sound is een rivier die wordt opgevuld door de zee (herkenbaar aan v-vorm).

Jammer genoeg was het heel erg bewolkt en konden we maar de helft van de enorme bergen zien. De wolken hingen echt heel laag. Alsnog was het heel indrukwekkend, maar het was wel jammer.
Voor we bij Milford Sound aankwamen, moesten we door een (hand gegraven!) tunnel van 1270 meter heen. Deze tunnel moest gegraven worden, omdat de weg met geen mogelijkheid over de berg heen kon worden bebouwd. Ze zijn begonnen met graven rond 1930 en hebben er zo’n 40 jaar over gedaan, waarbij er is gestopt tijdens de Tweede Wereldoorlog. De mannen die dit meesterwerk hebben gemaakt verbleven in Gunn’s Camp, in dezelfde hutjes waar wij ook gaan slapen.

Perdita van Estrik

53 chapters

Milford Sound

March 12, 2017

|

Milford Sound

Gelukkig werd ik vanochtend als 2e opgehaald bij m’n hostel en kon ik (weer) helemaal voorin zitten. Ik had namelijk gehoord dat de busreis vandaag ook erg mooi zou worden en nu kon ik daar dus voor de volle 100 procent van genieten.
Toen de anderen werden opgehaald bij Base (hostel), kwam er een walm van de geur van alcohol de bus in. Veel mensen waren uitgegaan, waar Queenstown bekend om staat; zelfs 7 mensen zijn niet komen opdagen. Dit schijnt elke dag te gebeuren, terwijl de bussen iedere dag volgeboekt zijn en mensen op de wachtlijst staan…
De eerste anderhalf uur heeft de buschauffeuse niet gepraat en kon iedereen hun kater nog een beetje wegslapen. Ik ben toch zo blij dat ik daar geen last van heb!
In Te Anau hadden we een stop en boekten we onze cruise voor Milford Sound en eventueel voor Stewart Island. Ik was heel erg aan het twijfelen of ik daar ook heen wilde, omdat de ferry zo enorm duur was. Uiteindelijk toch maar gedaan, omdat ik bang was dat ik toch spijt van zou krijgen. En dat is iets wat ik per se wil voorkomen.
De bus ging verder naar Milford Sound en de buschauffeuse vertelde onder andere dat de benaming van alle “sounds” op het Zuid-Eiland verkeerd zijn benoemd. Het zijn namelijk eigenlijk fjorden. Iemand (ze heeft verteld wie) heeft ze in eerste instantie sounds genoemd, en dit is vervolgens genoteerd op de kaarten. Toen later anderen mensen in Nieuw Zeeland kwamen, zagen ze dat het fjorden waren, maar toen was het al te laat en stond op alle kaarten al “Sounds”. Vervolgens hebben ze het gebied maar Fiordland genoemd, maar een of andere poepchinees heeft Fjord verkeerd gespeld en geschreven als Fiord. Waar ze vervolgens wéér te laat achter kwamen en alles ook al officieel genoteerd stond… Dit schijnt typisch Nieuw-Zeelands te zijn!
Nou heb ik nog niet verteld wat het verschil is tussen een fjord en een sound. Een fjord is een gletsjer die wordt opgevuld door de zee (herkenbaar aan de u-vorm) en een sound is een rivier die wordt opgevuld door de zee (herkenbaar aan v-vorm).

Jammer genoeg was het heel erg bewolkt en konden we maar de helft van de enorme bergen zien. De wolken hingen echt heel laag. Alsnog was het heel indrukwekkend, maar het was wel jammer.
Voor we bij Milford Sound aankwamen, moesten we door een (hand gegraven!) tunnel van 1270 meter heen. Deze tunnel moest gegraven worden, omdat de weg met geen mogelijkheid over de berg heen kon worden bebouwd. Ze zijn begonnen met graven rond 1930 en hebben er zo’n 40 jaar over gedaan, waarbij er is gestopt tijdens de Tweede Wereldoorlog. De mannen die dit meesterwerk hebben gemaakt verbleven in Gunn’s Camp, in dezelfde hutjes waar wij ook gaan slapen.

Omdat het maar een eenrichtingsbaan is, moesten we wachten op onze beurt en hebben toen spelende Kea’s gezien. Op het oog lijken ze grijs en grauw qua kleur, maar als ze hun vleugels opendoen, verschijnen prachtig rode kleuren!
Eenmaal de tunnel door, had ik even een emo-momentje: precies toen we het licht weer zagen kwam Circle of Life (de musical versie) op de playlist. Zo mooi, omdat het een combinatie was tussen het prachtige landschap, de bijzonder mooie muziek en de herinnering aan het “laatste” uitje met mam.

Over de cruise van Milford Sound heb ik eigenlijk, jammer genoeg, weinig te vertellen. Omdat het echt heeeeeel bewolkt was. Het was daardoor wel een soort van mysterieus, maar ik vond ook de boottocht meer op een soort ferry lijken: even naar de uitmonding bij zee en weer terug. Het was wel mooi hoor, maar ik had er misschien gewoon meer van verwacht. Ik wil zeker nog een keer op een zonnige dag terug gaan en misschien met een kleiner bootje waar de kapitein iets meer de tijd neemt en iets meer vertelt!

Toen we de bus weer instapten werd ons sterk aangeraden om ons goed in te sprayen met deet, omdat Gunn’s Camp de hel schijnt te zijn met betrekking tot zandvliegen (kon toen al niet wachten om daar weer weg te gaan). En of het zo was, onze hut zag bij het raam gewoon zwart… Love it! Dik inpakken en snel gaan slapen dan maar.

CIJFERS VOOR VANDAAG:
Hostel (YHA Lakefront): 9
Nachtrust: 8
Temperatuur: 14 C

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.