Enerverende dag

Ik kan wel zeggen dat ik bijna alle emoties die er bestaan heb gevoeld vandaag: zwaar geïrriteerd, gespannen, ontroerd, paniek, opgelucht, blij en verwonderd.
Eigenlijk begon het allemaal gisteravond al, toen ik heerlijk in m’n bedje lag en hoopte lekker vroeg te kunnen slapen. Helaas kwamen er Aziatische meisjes de kamer in en zij dachten totaal niet aan mij en een ander meisje die al op bed lagen. Ze liepen constant de kamer in en uit en lieten de deur telkens hard in het slot vallen! Eindelijk gingen ze om 23.30u ook slapen en toen was daar de ochtend. Om 7u ging een van de wekkers van de Aziatische meisjes af inclusief flitsend licht. En alsof dat nog niet genoeg was liet ze de wekker voor meer dan 40 minuten snoozen. Ik was inmiddels al opgestaan, terwijl ik heerlijk had kunnen uitslapen…
Ik wilde vandaag veel doen. Dus eerst een was gedaan en bij de open haard in het hostel (!) m’n laatste dagen van m’n dagboek bijgeschreven omdat ik daar in de deep south geen tijd of gelegenheid toe had gehad. Het was trouwens toch nog goed koud buiten en al m’n kleren zaten in de was, dus ik had mezelf er sowieso geen plezier mee gedaan om eerder te vertrekken; om een uur of 13u was het pas 13 C….
Ik was heel erg aan het twijfelen of ik vandaag het risico wilde nemen om te gaan liften naar Arrowtown, een schattig klein

goud-mijnstadje. Er ging ook een bus, maar dat kostte zo’n $35 retour en dat had ik er echt niet voor over. Uiteindelijk toch maar kartonnetjes gemaakt en aan de weg gaan staan. En na een kwartier werd ik opgepikt door een jongeman die vertelde dat ik totaal verkeerd stond; hij was terug komen rijden om me mee te nemen – super lief. Na 20 minuutjes kwam ik in Arrowtown en het zag er precies zo uit zoals ik me had voorgesteld; het stadje was qua uiterlijk blijven steken in de tijd van 1860. Nadat ik een uurtje had rondgelopen besloot ik, na een kopje koffie gedronken te hebben, een wandeling van anderhalf uur te maken. Ik zat aan m’n koffie en wilde even op m’n mobiel kijken voor de tijd, toen ik me realiseerde dat ik m’n telefoon kwijt was en waarschijnlijk bij het postkantoor in Queenstown had laten liggen, waar ik wat gepost had voor ik naar Arrowtown ging. Enigszins in paniek vroeg ik aan het personeel of ik naar het postkantoor mocht bellen. Gelukkig hielpen ze me met het keuzemenu, maar ik werd niet

doorverbonden door het callcenter; zij zouden wel even met het postkantoor bellen en vragen of er iets was gevonden. Even tussendoor: dit verliep zowel eerder op de dag bij het postkantoor als nu door de telefoon niet al te vriendelijk en eerlijk gezegd redelijk onbeleefd. Er was niks gevonden…. Toen de politie maar gebeld, omdat er volgens het personeel vaak spullen worden afgegeven daar. Ook niks gevonden… Dus tot m’n spijt, toch maar terug naar Queenstown gelift; het janken stond me nader dan het lachen. Ik was weer in Queenstown en liep richting het postkantoor, toen ik de Starbucks zag en bedacht dat ik daar nog even snel naar het toilet was gegaan. Ik liep naar binnen en jawel, daar was m’n telefoon gevonden!!!!! Wowwww, wat een opluchting, de tranen liepen bijna over m’n wangen. Ik ben juist zo oplettend op al m’n spullen, dat ik bijna in constante “angst” leef dat ik niks vergeet of dat er niks in het water (meer) kan vallen of kapot kan gaan. Maar ik had m’n telefoon weer! Jeetje!
Toen ik vervolgens door de straat liep, kwam ik een Nederlands meisje tegen van de Stray bus waar ik even m’n verhaal bij kwijt kon. We gingen op een muurtje in de zon zitten en ineens popt Jacqueline achter me op! Haar had ik hier niet meer verwacht. Het was super leuk om haar weer te zien en nadat het Nederlandse meisje verder ging, besloten we samen de concurrent van de Ferg Burger uit te proberen: Devil’s Burger. Dit was pas een goddelijke burger, OMG! Zooo lekker! Mjam Mjam Mjam!
Na ons diner wilde Jacqueline nog een dessert scoren en zijn we tijdens happy hour warme cookies van Cookie Time gaan halen. Hier hebben we ook nog karaoke gezongen om een gratis cookie te krijgen en we hebben de grootste lol gehad!
Om toch onze burger een plekje te geven, zijn we de Queenstown Hill gaan beklimmen (wat ook nog op m’n lijstje stond). Over deze klim hebben we 3 uur gedaan en waren rond 21uur weer terug beneden. We hebben heerlijk gekletst en het was ongelooflijk gezellig! We hebben vanaf boven kunnen zien hoe de zon haar laatste stralen over de bergen scheen en liepen terug uitkijkend over het verlichte Queenstown. We hadden weer ons Whèaw-momentje.
Een van de meest enerverende dagen tot nu toe kan ik wel zeggen! Maar gelukkig met een fantastisch einde!

CIJFERS VOOR VANDAAG:
Hostel (YHA Lakefront): 9
Nachtrust: 7
Temperatuur: 25 C