Waitangi day

Na de wilde nacht van gister, toch maar proberen iets uit te slapen ondanks dat m’n hele kamer rond 6.30u eruit moest om de bus te halen. Rond 9u stond ik op en heb ik heerlijk rustig kunnen wakker worden. Snel Stray en de hostels gebeld en gelukkig kon ik alles omzetten. Dus ik blijf hier gelukkig nog maar 2 dagen.
Om 12u vertrok er een shuttle naar Raglan Town als een soort service vanuit het hostel, maar kostte wel $2. Je kon na 1,5 uur weer worden teruggebracht, maar dat vond ik te snel. Het is zo’n ontzettend schattig mini-dorpje; het heeft serieus maar een hoofdstraat en daar is alles. Verder is het eigenlijk alleen maar gericht op surfen, maar ik vond het echt te schattig. Daarbij was het vandaag nog lekker zonnig en zou het morgen gaan regenen. Dus ik besloot niet met de shuttle mee terug te gaan, maar te blijven. Lekker op een grasveldje neergedaald en nog wat van de zon meegepakt. Toen moest ik terug… En wat doe je dan in zo’n gehucht? Inderdaad liften! Toch best wel spannend zo voor de eerste keer, maar toen ik m’n duim omhoog deed, stopte de 2e auto al. Een aardige vrouw van 37 genaamd Jody wilde me wel een

gedeelte meenemen. Het is vandaag nationale feestdag hier: Waitangi, dus iedereen is vrij.
Waitangi is een verdrag dat op 6 februari 1840 is getekend tussen de Maori en de Britten, waarbij Nieuw Zeeland officieel een natie is geworden en behoort tot het Verenigd Koninkrijk. Waitangi is een plaats naast Paihia en helaas ben ik daar niet naartoe gegaan, terwijl ik het notabene had kunnen lopen. Niet echt spijt van, wel jammer misschien. Enfin, Jody had dus ook vrij en ging lekker genieten van het strand. Normaal nam ze nooit mensen mee, maar omdat ik als vrouw alleen stond, maakte ze een uitzondering. Ze heeft me zelfs meegenomen naar het strand om het even te laten zien en na een klein half uurtje bracht ze me naar de lodge en is ze zelf weer teruggereden. Super lief! Ik heb zelfs haar kaartje gekregen voor als ik bij haar in de buurt zou zijn.
’s Avonds vrij weinig gedaan. Toen het donker werd toch maar even het bospad afgelopen om de glowworms te spotten. Ik liep daar natuurlijk met m’n zaklamp, maar ik kreeg een tip toen de eigenaresse van het hostel toevallig dezelfde kant op liep. Ze zei: “Je moet naar boven kijken, naar de bomen; en waar de bomen elkaar niet raken en je de lucht kan zien, zo loopt het pad.” Wat een bijzondere tip.
En inderdaad ik heb glowworms gezien. Het waren er best veel, maar ik hoorde dat ik alsnog te vroeg was gegaan. Het moest echt pik-donder zijn. Dus misschien morgen nog maar een keer.
Aangezien ik wederom alleen op de kamer slaap – heel vervelend, not – ben ik lekker vroeg m’n bed in gedoken om even een goede nachtrust te hebben… zonder snurkende mensen!

CIJFERS VOOR VANDAAG:
Hostel (Karioi Lodge): 7
Nachtrust: 6
Temperatuur: 28 C