Avontuurtje

Wat een avontuurlijk dag vandaag! En dat terwijl er eigenlijk niks spannends op het programma stond. We zouden alleen van Queenstown naar Mount Cook rijden. Maar er moest natuurlijk toch een keer een spannend moment komen. Toen we een tijdje onderweg waren, ging het alarm af dat de bus oververhit was. Dit had ik trouwens tijdens de busrit van Tongariro National Park naar Wellington ook al meegemaakt en dat hield na een paar seconden steeds automatisch op. Ik was dus niet heel erg bezorgd.
Toch werd de bus even aan de kant gezet en na een paar minuten reden we weer verder. Maar vrij kort daarna ging het alarm weer af. Tot 3 keer toe, waarop de chauffeur toch maar besloot om Stray te bellen: “we moesten toch proberen door te rijden tot onze lunchstop”.
Toen reden we de Lindis pass tarras road in; een bergpass waar de bus vooral heuvel op moest rijden. Nou, met een al oververhitte motor waardoor de bus telkens moest stoppen, is dat bijna niet te doen. Tot we uiteindelijk midden op een heuvel, in een bocht echt niet meer verder konden. Het was uitstappen geblazen.
Ik moet ook even vertellen dat het super warm was. Het was zo’n 23 C buiten, volle zon, bus geen airco in verband met oververhitting en de plek waar we reden en stopten leek behoorlijk op een woestijn; dor, droog en enorm warm.
De buschauffeur kon Stray niet bellen, omdat er in deze pass geen telefonisch bereik was. Daar stonden we dan… we konden niks!
Gelukkig waren we vroeg vertrokken en reed de bus van dé concurrent van Stray, Kiwi Experience, ergens achter ons. Of althans dat hoopten we. En gelukkig, na een minuut of 10 zagen we in de verte een grote groene Kiwi bus rijden. Met veel zwaaien, zijn ze gestopt. We kregen te horen dat de pass nog maar een klein stukje was voor het bergafwaarts ging en we toch maar moesten doortrekken. Beide chauffeurs wisten niet wat het probleem was. Zo gezegd, zo gedaan. Gelukkig haalden we het tot de top en konden we naar onze lunchplek rijden. Daar heeft de chauffeur bij de brandweer geprobeerd het te fixen en toen we weer net onderweg waren, ging het alarm wéér af. In overleg met Stray ging de bus naar de garage en werden wij gedropt in een klein, piep klein, dorpje. Elk half uur kreeg iemand van de bus een berichtje van de chauffeur hoever het stond en of we weer werden opgehaald. Na iets meer dan een uur, scheen het gefixt. Dat bleek achteraf niet zo te zijn, dus wat ze gedaan hebben, geen idee?
Natuurlijk kwamen we veel te laat aan bij Mount Cook en kwamen de activiteiten waar mensen zich voor hadden ingeschreven een beetje in het geding. Maar de chauffeur had geregeld dat iedereen alles nog kon doen! Ik was eigenlijk een van de twee die niks wilde doen, omdat ik toch de komende 3 dagen nog zou blijven.
En door alle ongemakken kregen we van Stray een maaltijd aangeboden in het restaurant van ons hostel. Zelf vond ik dat een beetje overdreven, want zo ontzettend veel overlast hadden we niet gehad, maar ik sloeg het natuurlijk niet af. Ik heb heerlijk zalm met rozemarijn aardappelpuree en salade gegeten. Nog even een

spelletje gespeeld en lekker naar bed.

CIJFERS VOOR VANDAAG:
Hostel (YHA Lakefront): 9
Nachtrust: 8
Temperatuur: 23 C