A wild day called Rafting

Wat heb ik al veel gedaan in de tijd dat ik in Nieuw-Zeeland ben! Niet zo gek dat ik soms ineens zo moe ben. Vanmiddag had ik dat ineens; ik had helemaal geen puf meer ergens voor en had ook niet eens meer zin om de komende anderhalve dag dat ik nog in Rotorua ben iets te ondernemen. Dus toen ik rond 17u weer bij m’n hostel aankwam ben ik een uurtje op bed gaan liggen. Lekker rustig, geen andere mensen. Maar ik wilde niet in slaap vallen, want op een of andere manier knap ik vaak ’s avonds op en slaap ik heel moeilijk in.
Maar buiten het feit dat ik al heel veel gedaan heb, heb ik ook behoorlijk wat adrenaline aangemaakt vandaag. Dus waarschijnlijk speelt dat ook wel een rol. Want ik ben vandaag gaan raften!!! En niet zomaar een leuk klein stroompje, een kabbelend beekje, maar onder andere van de hoogste waterval die je als amateur mag doen: 7 meter vrije val!!! Dat dus.
Lichtelijk gespannen stond ik vanochtend op, wetend wat er ging gebeuren. Toen ik aankwam in Nieuw-Zeeland had ik er al mensen over horen praten, maar ik wist zeker dat ik dat dus mooi niet ging doen. Maar gister in de bus dacht ik ineens: er zijn nog geen mensen dood gegaan en dit is ook wel de kans van m’n leven. Dus ik heb me ingeschreven; grens verlegd – check!
Onderweg naar de rivier Kaituna (“Kai”= eten en “Tuna”= tonijn) kregen we buiten een lijst met veiligheidsvoorschriften ook een van de mythes van de Maori te horen. Onder de Tutea Falls zou een chief van de Maori’s zijn begraven en daarvoor werd ook voor het betreden van deze rivier en voor het overmeesteren van de waterval een Maori-song gezongen ter ere van deze chief.
We kregen verschillende commando’s zoals “Hold on”, dan konden we blijven zitten op de rand van de boot, maar moesten we ons vasthouden en onze peddels langs de rand van de boot doen; en “Get down”, dan moesten we ons klem zetten in de boot (gaan zitten). Alleen al als iemand “Get down” naar je schreeuwt krijg je enigszins paniek in je lijf, laat staan van waar je je dan vrijwillig instort…
Maar alles is goed gegaan, niemand is uit de boot gevallen, en ik leef nog! Buiten de watervallen van respectievelijk 1,5; 2 en 7 meter, deed het me denken aan de ronde “bootjes” in de Efteling met de wildwaterbaan. Maar dan natuurlijk wel iets intenser! Totaal hebben we ongeveer een uur geraft, maar dat was veel te snel voorbij. Na dit, zou ik het snel nog een keer doen; dit was echt leuk!

Oja, oja, gister was er een foodmarket hier in Rotorua en was er een standje met heel veel verschillende soorten groenten en fruit. En je raadt het nooit, ik heb boerenkool en aardappelen gekocht hahah. Het goedkoopste wat ik tot nu toe op de kop heb kunnen tikken! Voor 3 grote aardappelen en een grote bos boerenkoolstelen was ik nog geen $3 kwijt. Daar kan ik lekker de komende twee dagen van eten. Mjam Mjam Mjam!

De worst in de supermarkt was uiteraard weer niet te betalen, dus dan maar lamsschouder erbij. Dus vanmiddag heb ik lekker boerenkool gemaakt en gegeten.

Na m’n lunch ben ik op zoek gegaan naar een winkel waar ik een nieuwe camera kon kopen. Rib uit m’n lijf, maar het moest! Wel uiteraard weer enorm in de aanbieding (de verkoper dacht zelfs dat ie de verkeerde in handen had omdat het bijna $150 scheelde), maar ik ben weer voorzien van “Camera, light, action”! Wel jammer dat ik alles bij elkaar (tasje, oplader, etc) toch zo’n $450 (€300) armer ben. Maar daartegenover staat wel dat ik nu ongeveer een 4x betere camera heb dan wat ik had. Beter ga ik hier veel en mooie foto’s mee maken!
Nadat m’n portemonnee was leeg getrokken, heb ik mezelf maar op een echte Nieuw-Zeelandse lekkernij getrakteerd: Hokey Pokey Icecream. Je kan het gewoon in de supermarkt kopen, maar ik heb het bij een hele goeie (bekende) ijssalon gehaald, aangezien ik het toch niet mee kan nemen. Ik kan je vertellen dat het zo ontiegelijk lekker ijs is!! Maar goed dat ik niet hier woon! Het is ijs van vanille-ijs met harde stukjes honing/toffe erin. Wauw! Maar gewoon Wauw!

CIJFERS VOOR VANDAAG:
Hostel (YHA Rotorua): 8
Nachtrust: 6
Temperatuur: 23 C (uiteindelijk – de nachten zijn behoorlijk koud)