Vertrek & Aankomst Kuala Lumpur

Gisteren ochtend (dinsdag 12 sept.) vroeg opgestaan om nog even een warme douche te nemen voordat we naar Schiphol gaan. Want ik weet dat de kans groot is dat je een koude douche krijgt in Maleisië en Indonesië. Nadat ik klaar was nog even geknuffeld met de hondjes, ja ik voelde de tranen opkomen.
Om 9 uur zaten we (mama en zuslief en ik natuurlijk) in de auto richting Schiphol. Ontzettend nerveus en vol spanningen vroeg ik mezelf af "Waar ga ik toch aan beginnen?!"
Eenmaal op Schiphol aangekomen wilde we nog even wat drinken om daarna in te checken. Ik stond al in de rij om mezelf in te checken. Ik had alleen een E-ticket en paspoort in mijn hand. Maar werd nog even teruggefloten om een boardingpass uit te printen. Zo gezegd, zo gedaan. Meestal ben ik altijd wel zo netjes om weer

helemaal weer terug achteraan de rij aan te sluiten. Maar die was zo lang, dus netjes halverwege in de rij gaan staan. En toen kwamen die kriebels en spanningen weer. Hoe moet het nu, backpack op mijn rug, handbagage voor op mijn buik, paspoort en boardingpass bij de hand. Deze manier van inchecken was ik niet gewend, je moest je koffer of in mijn geval de backpack rechtop in een hokje zetten, boardingpass scannen waarna de zelfklevende label uitgeprint werd om vastgemaakt te worden aan de rugzak. Ik ben dan weer zo eigenwijs om even uit te proberen of die zelfklevende label wel echt plakt. Nou die plakte, maar ik had hem nog niet om mijn backpack heen gedaan. Shit!!! Achteraf kan ik er wel om lachen maar toen maar gauw die label van elkaar afgehaald en om het handvat van mijn backpack geplakt. Rugzak werd gewogen 13 kg.
Alles was compleet, het luik van het hokje ging dicht en weg was mijn backpack. Nog even gauw gezwaaid naar mama en Tess en met de roltrap naar boven om door de douane te komen. Tegenwoordig is veel digitaal, ik moest mijn elektronische apparatuur uit mijn rugzak halen en in een bakje leggen. Riem en armband afgedaan. Daarna moest ik in de tunnel staan om gescand te worden.
Paspoort hoefde niet meer gecontroleerd worden en ik mocht doorlopen om naar de juiste gate te gaan voor mijn vlucht. Eenmaal bij de gate aangekomen moest ik nog even wachten voordat ik in het vliegtuig mocht. Erg groot vliegtuig, ik had gelukkig veel beenruimte en zat bij het raam. Het duurde nog een enige tijd voor we opstegen. Naast mij zat een Chinees, ik geloof een dokter. Ik zag soms röntgen foto's voorbij komen op zijn Tablet. De vlucht zelf duurde erg lang, de tijd werd al gelijk ingesteld op 6 uur later. De etenstijden vond ik ook erg raar, maar goed het smaakte wel.
Inmiddels is het woensdag ochtend 6:50u in Guangzhou, YES de eerste vlucht overleefd.
Gauw uit het vliegtuig, en inchecken voor de volgende vlucht. Ik had hier helemaal geen boardingpass van gehad op Schiphol.
Het vrouwtje achter de balie keek mij erg raar aan. Maar met het scannen van mijn paspoort kreeg ik gelukkig een boardingpass voor de volgende vlucht met als eindbestemming Kuala Lumpur.
Nog even vlug naar het toilet en vlug door naar de juiste gate voor de volgende vlucht. Ditmaal een kleiner vliegtuig dan met de eerste vlucht. Hier zat ik aan het gangpad, met nog 2 stoelen naast mij vrij.
Een andere passagier vroeg of je een vaste plaats had, dit was niet het geval omdat het vliegtuig niet overvol was.
Ik bleef gewoon zitten op mijn stoel, terwijl anderen languit over 3 stoelen gingen liggen. Deze vlucht duurde gelukkig maar 4 uurtjes, toch nog even kunnen slapen, nog wat eten en drinken gehad.
YES ook deze vlucht overleefd, maar nu.... (12:35u)
De borden gevolgd om bagage op te halen, wat veel gangen en veel gelopen om de bagage op te halen. Nog even zoeken welke band ik moest hebben, ik kwam aangelopen en zag mijn backpack al liggen. Dat scheelt weer een hoop tijd. Even snel kijken of ik via de WiFi van het vliegveld erop kon om mijn mail met de gegevens van het hostel te zoeken. Ik had 3 keuzes; taxi, bus of trein.
Nu sloeg de paniek toe, wat ga ik kiezen en wat is het makkelijkste.
Ik ben even naar buiten gelopen want had toch een beetje gekozen voor de taxi, de makkelijke route. Nee dacht ik, je gaat gewoon met het openbaar vervoer, niet paniekerig doen maar het gewoon doen!!
Vervolgens in de lift gestapt voor KLIA Express, daar beneden aangekomen naar een loket gelopen en in gebrekkig Engels gevraagd hoe ik bij mijn hostel moest komen. Ik moest met deze trein naar het centraal station gaan en daar overstappen op een metro naar de straat waar mijn hostel was. Heel wat twijfels gehad of ik wel goed liep. Ook nog een paar keer gevraagd of ik wel goed liep. Ik moet niet aan mezelf twijfelen, nergens voor nodig. In één keer goed gelopen naar de metro. Uitgestapt bij de juiste halte, ik heb nog even rondgekeken.

Maar het hostel Sunshine Bedz stond recht voor mijn neus.
Toch best trots op mezelf, even alleen op reis.

Het is nu 18.00u, zo even wat eten en dan vroeg naar bed. En ik had gelijk, geen warme douches hier. Het is hier behoorlijk warm dus maar gauw wat anders aangetrokken.

Morgen Kuala Lumpur verkennen. YES mijn vakantie is begonnen!!