Zaterdag 21 okt.
Mijn god wat een helse nacht, ik lag te draaien en te woelen van het zweet in bed. De buren naast het hostel hadden een feestje wat pas tegen 4 uur in de ochtend stopte. Mijn wekker ging om 5 uur af. Gedoucht, aangekleed, nog even gauw een vliegticket van Semarang naar Makassar geboekt. Ik heb een Indonesisch simkaartje, ik kan er alleen mee Whatsappen, op zich prima. Maar voor het boeken van vluchten of hostels werkt het internet niet. Alleen als ik WiFi heb dan werkt het wel, misschien maar tijd voor een nieuw sim kaartje. Hier betaal je maar een paar euro voor 4 GB. Dat is in Nederland wel anders.

Om 5:45u stond ik bij de ticket office te wachten, deze was nog niet open dus ik moest even wachten. Ik had al wel betaald voor een ticket alleen deze had ik nog niet. Gisteren had ik een ticket en vervoer geregeld via het hostel. Er werd verder ook niet uitgelegd van hoe en wat. Toen het kantoortje open was gevraagd naar mijn ticket, ik kreeg alleen maar een vragende blik. Toen het duidelijk voor die meneer was, moest ik naar de haven daar zou mijn ticket zijn. Ik zag al mensen richting de boot lopen, nogmaals gezegd ik heb betaald voor mijn ticket maar ik heb het nog niet, het hostel heeft het geregeld. Eindelijk kwam
die jongen van het hostel aan met mijn ticket. Achteraf had ik dit gewoon zelf kunnen regelen. Eenmaal op de boot duurde het even voordat we vertrokken. Er was volgens mij iets mis met de boot, meerdere bemanningsleden renden op en neer na buiten met een touw. De boot schommelde hevig en ging van voor en naar achteren met varen. Het voelde alsof we vastzaten of ergens tegenaan gebotst waren. Na 15 minuten stuntelen waren eindelijk onderweg. Onderweg heb ik meerdere malen een sterke benzine of gaslucht geroken. Nouja mocht er iets gebeuren ik kan dan toch niets doen op open zee, ik ben geregistreerd bij de ambassade van Indonesië. Laten we hopen dat het niet nodig zal zijn.

De boottrip duurde 2 uur. Er werd gezegd dat bij aankomst in Jepara vervoer op mij stond te wachten. Ik dacht er zal wel iemand staan met een bord met mijn naam erop, nou nee hoor. Ga maar zoeken. Ik werd al aangesproken door een taxi chauffeur.... Uhh...
Hee ik zag iemand met het shirtje van het hostel, daar ben ik naar toe gelopen. Ik mocht mijn backpack in de bus leggen en kreeg nog even de kans om te plassen en iets te eten of te drinken. Het was een gele bus waar meerdere mensen in zaten die naar verschillende bestemmingen moesten. Na 2 uur mocht ik er als eerste uit. Een dag van te voren had ik een hostel geboekt bij Mess Inn Semarang. Eenmaal daar aangekomen was er geen plaats voor mij, dit hostel heette trouwens Luck Inn. De eigenaar van dit hostel heeft een taxi besteld en deze bracht mij vervolgens naar een ander hostel, met de naam Just Inn.
Pfoe hee dat was echt een goedkoop ritje met de taxi. Ongeveer 50 cent moest ik afrekenen. Deze man sprak alleen maar in het Indonesisch en kon geen Engels. Ik ken een aantal woordjes nu in het Indonesisch, maar dan houd het toch echt ver op.
Ik werd afgedropt in een straat waar het hostel zou zijn. Echter was dit aan de andere kant van een blok huizen. Een lokale mevrouw die nauwelijks tanden had bracht mij daar naartoe. Yess eindelijk de juiste bestemming, hier was het nog even een probleem met mijn verblijf. Er was niets bekend, dus er werd nog even een telefoontje gepleegd naar het eerste hostel, geen enkel probleem. Wat gegevens invullen en hop naar mijn kamer. En nu relaxen en bijkomen. Ik heb het volgende hostel in Makassar geboekt voor morgen. Morgen ochtend om 8:50u vertrek het vliegtuig van Semarang naar Makassar, nog wel een tussenstop in Surabaya. Morgenmiddag landt ik in Makassar, daar blijf ik 1 nacht en probeer ik een busticket te regelen naar Tana Toraja. Een lange busrit van 8-10 uur.
Goodnight xx