Vrijdag 27 okt
Vanmorgen vroeg opgestaan, gedoucht en aangekleed. Lekker ontbijt gehad op de veranda. Het zonnetje scheen en het was droog weer.
Na het ontbijt mijn spullen bij elkaar gepakt en via de smalle wenteltrap naar beneden gelopen. Mijn spullen beneden weggezet en van het huis en de tuin nog foto's gemaakt. Ik ben hier in John's Family House heerlijk tot rust gekomen. Helaas nu last van een flinke verkoudheid, waarschijnlijk vanwege het weer. Het wordt hier in de bergen nogal koud, ik had op mijn telefoon gekeken hoe koud... In de nacht wordt niet warmer dan 15. Volgens de Indonesische begrippen is dat koud.
Vrouw van John betaald voor mijn verblijf hier. Ze zag mijn tassen en zei auto, ik zei ja heel graag. Om nou 10 km naar beneden te moeten lopen met mijn zware backpack zie ik niet zo zitten, vind mijn rug niet zo leuk denk ik. Ik dacht dat ik met haar mee kon rijden, maar moest een oudere vrouw het pad af volgen. Daar stonden meer mensen te wachten voor vervoer naar beneden. De eerst volgende vrachtwagen werd aangehouden, mijn backpack achterin de lade bak. Ik dacht Uhh moet ik daar ook in, nee ik mocht gelukkig voorin zitten met nog 2 mannen in de cabine. Krakmikkig ding op 4 wielen. Echt die weg naar beneden, mijn god. Alleen maar kuilen en deuken in de weg, of gewoon een stuk waar geen asfalt ligt. Paar keer ver de bosjes in gereden in verband met tegemoetkomend verkeer.
Eindelijk was ik beneden, even gevraagd aan de chauffeur of hij vlak bij mijn volgende hostel kon stoppen, dit was geen enkel probleem.
Eenmaal uitgestapt, backpack op mijn rug, andere rugzak voor op mijn buik en lopen naar het hostel wat ik gisteren in mijn boek The Lonely Planet heb gevonden. Ik werd tijdens het lopen veel aangesproken voor een taxi ritje, nee joh ik ga gewoon lekker lopen. Ik hou het geld wel in mijn zak. Ik ben nog steeds niet goed in afdingen, dus dan loop ik liever.
Ik hou van wandelen, vele mensen kijken mij dan ook aan.
Eindelijk aangekomen bij het hostel, liep er een vrouw naar mij toe wat ik zocht. Ik vroeg aan haar of er nog kamer vrij was, ik had van te voren niet geboekt, dat was niet mogelijk. Ja hoor er was nog voldoende plek, ik had gelezen in mijn boek dat hier de kamer inclusief ontbijt, WiFi en warm water was. Dit hostel was dan ook een stuk duurder als in de bergen, maar hè dan ben ik weer bereikbaar.
Gevraagd of het mogelijk is om tot maandag 30 oktober hier te blijven, ze zei al blijf je een maand dan vind ik het ook goed. Hahah, nou een paar dagen dus. Ik zit op de bovenste etage en heb geweldig uitzicht, ik zie namelijk de bergen!!
Het was inmiddels 11 uur, ik zag dat ze in het restaurant folders hadden van een masseur, ik dacht ja ik wil een massage. Ik ben nu 6 weken aan het reizen en nog geen massage gehad. Dat wilde ik doen en wat rondlopen in het centrum. Echter kwam die vervelende neusverkoudheid meer en meer opzetten. Ik voelden mij hondsberoerd en heb eigenlijk tot het avondeten niets meer gedaan, ja geslapen... Het heeft deze dag heel lang en heel veel geregend. Alsof er een kraan open stond zo hard. Tegen 18.00u uit bed gekomen, mezelf opgefrist en aangekleed. Ik dacht ik moet iets van vitamines hebben. Ik herinnerde die overheerlijke vegetable curry die ik heb gegeten in het restaurant waar ik maandag had gegeten. Vegetable curry is diverse groentes en stukjes aardappel in kerrie saus wat geserveerd wordt met rijst.
Dit restaurant opgezocht op mijn MAPS.ME
Ow wat smaakte dit toch goed zeg, heerlijk. Daarna terug gelopen naar het hostel en naar bed gegaan.

Zaterdag 28 okt
Vanmorgen weer vroeg wakker, tijdens het ontbijt vroeg de eigenaresse of ik naar de markt ging. Dit is de markt maar ook met die waterbuffels en varkens. Ik dacht ja hier kan ik wel naar toe lopen en hopelijk een vest scoren. Want als het hier regent dan duurt dat uren en het wordt er koud. En met mijn verkoudheid moet ik iets warms hebben, anders kom ik er nog niet vanaf. Na het ontbijt mijn spullen bij elkaar gepakt en volgens de route op mijn telefoon er naar toe gelopen, het was best een flinke wandeling en erg warm.
Eindelijk bij de markt aangekomen wist ik niet wat ik zag, honderden waterbuffels en varkens. Op een gegeven moment hoorde ik een varken krijsen, ik keek en zag dat een varken in een jutezak werd gedumpt. Ik dacht ow ja dat is hier heel normaal en de cultuur. Het volgende wat ik zag waren honderden varkens vastgemaakt op een soort van bamboe brancards, of ze nog leefden geen idee. Denk het wel want ze worden geofferd tijdens een begrafenis ritueel. Ik dacht eerst waarom liggen die toch op zo'n brancard... Nou vaak wordt ik ingehaald door een scooter met daarachterop een varken op een bamboe brancard. Heel gek gezicht is dat. Kom je in Nederland niet tegen.
Na het zien van de beesten wilde ik graag naar de markt met de vele stalletjes met van alles en nog wat. Ik kon het zo gauw niet vinden, een man vroeg aan mij wat ik zocht, de markt natuurlijk. Ik stond alleen aan de achterkant, ik bedankte deze man en liep er naar toe. Ik dacht eerst is dit alles, eenmaal binnen dacht ik WoW dit is pas een markt. Zoveel stalletjes... Met verse vis maar ook met gefrituurde vis, diverse kruiden, koffie, groentes, fruit en heel veel kleding. Die verschillende geuren bij elkaar maakte mij misselijk, ik was ook niet heel fit. Dus gauw op zoek naar een vest en terug naar het hostel.
Eindelijk een vest gevonden, beetje aan de ruime kant maar goed.
Daarna nog een keer bij de dieren gelopen, de eerste keer vergat ik foto's te maken, nogal indrukwekkend om dit te zien.
Daarna terug gelopen maar het hostel, ik kreeg het behoorlijk warm en voelde mij steeds zieker worden. Ik werd ook hier tijdens het lopen aangesproken voor een bus of een taxi, nee gewoon lopen.
Eenmaal aangekomen bij het hostel was ik blij dat ik kon gaan liggen. Ik heb daarna ook niet veel meer gedaan.

Zondag 29 okt.
Volgende ochtend weer vroeg wakker, ik dacht dan ga ik vandaag naar een apotheek iets voor mijn neus en keel halen. Het is alleen niet echt handig als niemand Engels spreek, zelfs met de vertaalmachine op mijn telefoon kwam ik niet verder. Echter na het ontbijt had ik geen energie meer om iets te doen, rest van de dag in bed gelegen en geslapen. Ik voel mij futloos, ontzettend moe, last van warmte, overal spierpijn. Ik dacht is dit wel een gewone griep en geen malaria... Ik ben in een malaria gebied geweest. Tegenwoordig hoef je niet meer iedere dag preventief medicatie in te nemen voor malaria. Ik las wat verhalen op internet en zat er echt even helemaal doorheen. De GGD nog een mail gestuurd met wat te doen, omdat ik niet wist of ik koorts had.
Tegen 18.00 uur ben ik slaap gevallen.

Maandag 30 okt.
Vanmorgen om 6.00 uur werd ik wakker, goh bijna de klok rond geslapen. Ik zal het nodig gehad hebben. Gisteren voelde ik mij zo ellendig en alleen. Maar deze ochtend kan ik eindelijk zeggen, ja ik voel mij goed. Ik heb nog steeds niesbuien en een beetje een zwaar hoofd maar buiten dat voel ik mij redelijk fit.
Tijdens het ontbijt nog wat dingen opgezocht voor mijn volgende bestemming, dat wordt sowieso Lombok.
Na het ontbijt spullen ingepakt en naar het centrum gelopen. Ik ben eerst naar een ATM gelopen, want vanaf 1 nov kan ik mijn pinpas niet meer gebruiken. Daar kwam ik achter toen mijn allereerste dag in Kuala Lumpur, ik wilde pinnen en mijn pinpas deed het niet ik zag toen de datum waarop mijn pinpas zou verlopen. Ik dacht toen ow wat stom, alles zo goed geregeld en dat dit vergeten.
Inmiddels is er een nieuwe pas aangevraagd en mama neemt die mee naar Lombok, ik kan natuurlijk ook pinnen met mijn creditcard maar daar betaal je 5 euro extra toeslag voor. Niet echt cool.
Enfin, na het pinnen naar het busbedrijf gelopen waar ik mee ben gereisd. Was van Litha&Co, gevraagd of ik een busticket kon kopen voor 1 nov, nee sorry ging niet want ze hadden vakantie. Ow oké dan, hoe kom ik dan terug in Makassar. Aan de overkant was een ander bedrijf en daar hadden ze ook bussen met airco, erg fijn aangezien de rit 10 uur duurt. Even de weg overgestoken, soms blijf ik te lang staan om over te steken. Safety First!!!
Aangekomen bij het busbedrijf, ik dacht hè dit ken ik. Hier waren wij maandag uitgestapt en stond ik samen met die 2 Italiaanse heren te wachten voor vervoer naar het hostel in de bergen.
Daar gevraagd voor een busticket voor woensdag, dit is geregeld. Ik heb zelf mijn plek aan het raam mogen kiezen. Na dit was het toch echt tijd voor die massage die ik mezelf al een paar dagen beloof.
Ik loop die massage salon in, ziet er een beetje sober uit, met aan de linkerkant 3 massage tafels wat afgesloten is door gordijntjes. Ik mocht gaan zitten op een bank en kreeg de kaart met de verschillende massages. Ik had van te voren de folder ook al bestudeerd, en ik heb gekozen voor een Tradionele massage van 1 uur. Er werd mij gevraagd om met hem mee te lopen, ik werd verwezen naar het toilet. Ik dacht wat moet ik hier, uitkleden of zo... Ik hoefde niet naar het toilet. Ik vroeg waar ik mijn tas kon laten, ja daar bij de bank. Oké dan... Terug naar de bank gelopen, mijn voeten mochten ik in een bak met warm water doen. Hier dreven stukjes limoen in. De voorbehandeling van de massage. Ik heb een kleine 10 min in het badje gezeten met mijn voeten. Daarna moest ik meelopen maar de massage tafel. De massage was echt heerlijk, tijdens het masseren zei hij regelmatig als het zeer doet zeg het dan. Mijn rug, heupen, kuiten en zelf mijn voeten zaten vast. Tja ik reis al 7 weken met een backpack, dat is behoorlijk vermoeiend soms en de laatste keer dat ik een massage gehad is, is 2 jaar geleden. Na de massage mezelf getrakteerd op een cappuccino milkshake met frietjes. Ik dacht die dagen dat ik bijna niet gegeten heb, moet ik even aanvullen. Is niet gezond, maar zo lekker. Ik ben de rijst en mie nog niet beu hoor, maar soms iets Westers eten is wel lekker.

Na het eten teruggelopen maar mijn hostel, ik voelde mij weer helemaal herboren na die massage. Mijn verkoudheid is ver over nu, wauw wat een heerlijk gevoel. Ik kan de wereld weer aan, ik mijn geval Indonesië dan! 's Avonds in het restaurant zag ik mensen zitten, ik dacht ow je kunt hier dus wel 's avonds eten. In het restaurant werd ik gevraagd in het Nederlands of ik uit Tilburg kwam, ja zei ik. Ja stond in het gastenboek... Even gesproken met deze mensen, een gezin met 1 dochter. Zij reizen voor 1 maand in Sulawesi. Ze vroegen hoelang ik onderweg was, Uhh morgen precies 7 weken en heb nog steeds 6 weken tegoed. Er werd gevraagd of ik alleen reisden, jep. Ze hadden bewondering voor mij, veel mensen hebben dat. En vinden mij stoer en dapper, ik voel mij gewoon Nyree en nog steeds dezelfde persoon alleen met een hoop leuke verhalen in mijn rugzak. Ervaringen rijker.
Ik zei dus tegen die mensen van ik zag jullie eten dus ik dacht dat ik hier ook kon eten, dat was dus niet het geval. Stoute schoenen aangetrokken en naar de keuken gelopen of zij nog iets te eten hadden. Al was het een boterham geweest ook prima. Het heeft namelijk nadat ik terug kwam van het middag eten alleen maar geregend en het stopte niet.
De eigenaresse was man haar man en kind aan het eten toen ik dat vroeg, ja hoor geen enkel probleem. Ik kreeg even later mie, met een eitje en schijfjes komkommer. Zo hee dat was lekker. Het Nederlands gezin verliet mij, zij gaan morgen ochtend vroeg weg richting The Togiam Island. Dat is nog helemaal niet toeristisch en de weg er naar toe duurt 3 dagen. Na mijn eten, nog wat dingen opgezocht en daarna gaan slapen.

Ik heb trouwens deze middag een mail terug gehad van de GGD, hun advies was om contact op te nemen met mijn reisverzekering voor een goed ziekenhuis voor verder onderzoek. Maar ja ik voelde mij na die massage weer als herboren, dus ik wacht het nog even af.

Dinsdag 31 okt.
Ook deze ochtend weer erg vroeg wakker, ik werd om 3.00 uur wakker, waarschijnlijk was de mie niet helemaal goed gevallen. Nadien terug in slaapgevallen tot 6.00u buiten waren er een aantal mannen die luidruchtig aan het lachen waren, het was ook alweer licht, dus slapen zou er toch niet meer van komen. Tegen 8 uur uit bed gekomen, gedoucht en ontbijt genuttigd, ik dacht wauw wat een mooi weer vandaag, ik zei het en het werd donker en het begon te plenzen. Oké, dan maar een vliegticket en een hostel boeken voor donderdag 2 nov.
Dit gedaan en nog wat dingen opgezocht voor Lombok. Lombok is nog helemaal niet zo toeristisch als Bali en dat maakt het zeker leuk.
Ik had vanmorgen al zin in een Pizza en dacht, straks tussen de buien door daar naar toe lopen en lekker pizza eten.
Tegen 16:45u ben ik die kant opgelopen, het was eindelijk droog. Ik heb wel een poncho, zo'n hele dunne van de Action, prima ding maar niet voor die regenbuien hier. Eenmaal daar aangekomen was ik de enigste, oké het was nog vroeg maar ik had honger. Ik dacht oké pizzeria dus die hebben keuze genoeg in pizza's, ze hadden er maar 4. Dat was even een domper, maar toch een lekkere Pizza met kip en champignons genomen. Ik moest even wachten maar het was het wachten waard.
Wauw die hele pizza ging er helemaal in, dat was zeer smaakvol.
Tijdens het eten werd het donkerder en begon het soms ook te regenen. Na het eten nog even een supermarkt binnengelopen voor een grote fles water en douche schuim. Toen ik weer buiten stond was het donker, ik dacht WoW het wordt hier wel snel donker. Eenmaal terug in het hostel gevraagd of het mogelijk is om morgen hier later uit te checken, mijn bus naar Makassar vertrekt om 20:15u. Dat was geen enkel probleem, de eigenaresse zei weer al blijf je een maand ook prima.
Ze vroeg wat mijn volgende bestemming was, Lombok. Uitgelegd dat mijn moeder en oom daar aangekomen, ze vroeg waarom komen ze niet hier naar toe. Uhh misschien de volgende keer!!
Ze zijn zeer gastvrij hier in Wisma Monton, zo heet het hostel. Het ligt een beetje verscholen in een rustig wijkje, loop je iets verder dan ben je zo in de drukke hoofdstraat van Rantepao.

Woensdag 1 nov.
Ook deze ochtend weer vroeg wakker, ik kan hier niet uitslapen. Misschien is dat op Lombok wel het geval. Tja kukelende hanen of zingende meneren uit moskeeën zijn vaak datgene waar ik van wakker wordt. Ik heb niet eens een wekker nodig. Misschien moet ik thuis ook maar een haan aanschaffen, hoef ik die vervelende pieptoon van die wekker niet te horen. Ik denk alleen dat ik op een gegeven moment niet meer vriendelijk naar die haan zal zijn.
Ik zal er nog even over nadenken....
Inmiddels in het bijna 9 uur in de ochtend, nu 2 uur bezig aan deze blog. Vandaag mijn spullen bij elkaar pakken en inpakken die handel.
Zo meteen douchen, aankleden en ontbijten. Misschien dat ik nog wat souvenirs koop, ze hebben hier mooie armbandjes. Ik denk dat ik nog een massage neem voordat ik die bus instap. Na die massage eten in een ander restaurant werd trouwens aangeraden door het Nederlands gezin. Vanavond om 20.00 uur moet ik aanwezig zijn bij de bushalte.

Morgenochtend tussen 5.00-6.00u zal ik aankomen in Makassar, mijn vlucht vertrekt om 14.00u naar Lombok, ik vermoed vertraging aangezien ik vlieg met Lion Air. In Lombok heb ik een bungalow geboekt met uitzicht op de beroemde vulkaan Rinjani. Daar blijf ik tot maandag 6 nov. Ik hoop dat als ik bij mama en ome Rian aankom dat zij al een beetje geacclimatiseerd zijn van hun lange reis naar hier.

Morgen een nieuwe blog!! Welterusten voor jullie en een nieuwe dag voor mij. Bij jullie is dit weekend de klok verzet, dus het tijdverschil met hier is nu 7 uur later.