Zondag 26 nov
Vanmorgen op tijd opgestaan want we gaan vandaag met de scooter naar het noorden van Lombok. Daar heb je een uitkijkpunt op velden met gewassen maar ook rijst. En daar vlakbij heb je ook een aardbeienkwekerij. Jan en ik liepen vanmorgen samen naar het restaurant van Sama Sama Bungalows. We waren er bijna toen ik plots van achteren werd aangevallen door een hond. Er was geen enkele aanleiding, en hij hapte mij in mijn linker kuitbeen. Ik dacht godsamme rotbeest. Jan schrok zich kapot en zei ik zag hem niet eens aankomen die hond. We liepen door naar het restaurant waar ik emotioneel werd. Ik dacht echt ik wil naar huis en die laatste 2 weken basta ermee.
Ik ging zitten om mijn been te bekijken, het viel mee. Wel wat schrammen en bijtwondjes, een neef van Andy spuugde rijst op mijn been dat zou goed zijn voor de infectie. Nou daar maak ik mij geen zorgen, wel om het feit dat ik geen zin in Rabiës heb. Dus ik zei, ik wil eerst ontbijten en dan ga ik de alarmcentrale bellen voor advies. Na het ontbijt terug gelopen naar Andy's huis waar mijn Nederlandse simkaart en een kaartje van deze alarmcentrale nog lag. De rijst van mijn van been afgespoeld, schoon gemaakt met water en zeep en daarna gereinigd met alcohol 70%.
Daarna teruggelopen en gebeld, voor dat ik had gebeld nog even Andy's telefoon geleend en opgezocht voor het advies van de GGD is, in mijn geval omdat ik al 3 injecties van te voren had gehad 2 injecties. 1 op de dag van het incident en de tweede op dag 3. Paar keer met de alarmcentrale gebeld omdat de verbinding soms wegviel, advies ook vanuit hun zo snel mogelijk naar een ziekenhuis of kliniek voor de eerste injectie. Ook afgesproken om de alarmcentrale terug te bellen als ik de injectie heb gehad. Samen met Jan, Andy en een andere vriend Nannu naar het eerste dichtstbijzijnde kliniek gereden, oud en vervallen zag het eruit aan de buitenkant. Nannu zei dat ze hier het Rabiës vaccin hadden. Nou ik hoop het maar. Eenmaal binnen was het best druk maar ik werd gelijk geholpen, uitgelegd wat er gebeurd was. Mijn been werd grondig bekeken, schoongemaakt en verbonden. Ik moest nog even wachten, ik had van te voren mijn gele boekje van de GGD gegeven zodat ze konden zien welke injecties ik allemaal al had gehad. Dat waren er al 7 in Nederland. En er kwamen er nog 2 bij door die rot hond. Er werd mij gezegd dat ze hier niet het vaccin hadden en dat het vaccin erg schaars is in Lombok. Ik begon al te vloeken van binnen en dacht ja en nu.... Rondjes rijden totdat we eindelijk een vaccin vinden of moet ik naar een ander eiland voor het vaccin. Nee er werd gezegd je moet naar dat ziekenhuis in Selong, was vanuit deze kliniek nog een klein uurtje rijden. Eenmaal daar aangekomen naar binnengelopen. Bij de ingang zaten beveiligers of politie die vroegen wat we kwamen doen, nogmaals het verhaal uitgelegd. Ik was blij dat Andy erbij was, de meeste mensen spreken namelijk geen Engels. We mochten doorlopen, daar kwamen we bij een kleine balie aan met stoelen waar ik mocht gaan zitten. Daar spraken ze geen Engels dus Andy heeft uitgelegd wat er gebeurd is. Het verband van de eerste kliniek werd eraf gehaald, mijn been werd bekeken en daarna werd er gezegd sorry we hebben het vaccin niet. En weer begon ik te vloeken in mijn hoofd, ik dacht zeg gewoon direct dat je het vaccin niet heb ipv toch eerst mijn been te kijken en dan te zeggen ja sorry we hebben het niet. Nou mijn been werd weer opnieuw ingepakt.
Daarna terug naar de auto gelopen en naar de hoofdstad van Lombok gereden, Mataram. Je zou denken dat ze daar het vaccin wel hadden. Het eerste grootste ziekenhuis wat we binnenstapte zeiden sorry het vaccin is op. Ja hallo en nu??
Daarna nog een klein ziekenhuis gehad, daar hadden ze het ook niet. Er werd hier gezegd, rijd naar Senggigi hier heb je meer kans op het vaccin. Ik op mijn telefoon gekeken naar de dichtstbijzijnde kliniek, hier waren geen ziekenhuizen. De eerste kliniek die ik zag was geslotener vervallen. De tweede kliniek Blue Island Medical in Senggigi had eindelijk het vaccin. Dus 6 ziekenhuizen / klinieken verder..... Tjonge jonge. Iedereen was gaar van het rijden en het zoeken. In de kliniek spraken ze gelukkig wel Engels, mijn verhaal nogmaals uitgelegd. Er werd gezegd je moet inderdaad 2 injecties hebben, er werd al gelijk gezegd ze zijn erg prijzig. Ik zei kan mij niets meer schelen, ik heb geen zin in Rabiës. Gele boekje van de GGD gegeven. Mijn been werd voor de derde en laatste keer schoongemaakt en verbonden.
Ik kreeg mijn eerste injectie, een handtekening en het stickertje van het vaccin werd in het boekje geplakt en gezet. Daarna kreeg ik de rekening te horen, ik kon kiezen of nu betalen voor 2 injecties dan zou de 2e injectie klaarliggen voor mij. Hier heb ik voor gekozen, dus betalen maar die handel. 3.500.000,00 rp. Even snel nog gerekend op mijn telefoon, oké dan ruim 200 euro. Hopelijk krijg ik het terug van de verzekering. En zo niet ja dan is het maar zo.
Ee werd mij gezegd als je vragen hebt bel gerust of mail ons, dat was fijn om te horen na die stressvolle dag. Het was inmiddels 14.00u geweest, we hadden nog niet geluncht. Ik heb getrakteerd, zij hebben mij bijgestaan en dit was het minste wat ik voor hun kon doen. Andy en Nannu zijn na de lunch terug naar de auto gelopen, terwijl Jan en ik nog even de souvenirs winkeltjes afgingen. Jan zei ik heb hier eerder een ketting gekocht met sexy toilet en ik zag een shirt van de Rinjani. Ik dacht oké dat shirt snap ik want hij heeft de Rinjani beklommen in 2 dagen tijd, de Rinjani is trouwens bijna 4 km hoog. Maar die ketting met sexy toilet snapte ik niet. Ik dacht waar heb je het toch over. Het liet toen een beeld zien en dacht os is dat sexy toilet. Wij in Europa hebben gewoon een westers toilet, ik hoef niet uit te leggen wat een toilet is he.
In Indonesië is er dus open gat in de grond, je moet dus hurken om je behoefte te heden, sexy toilet dus. Zodra ik het plaatje vind zal ik hem plaatsen in mijn fotoalbum.
Jan was nog flink aan het onderhandelen over zijn shirt met de Rinjani, ik ben toen iets verder gelopen en zag een klein winkeltje met gekleurde maskers. Je had verschillende maten, ik was al helemaal verzot op het masker wat mama van Andy heeft gehad. Mama heeft een langwerpig masker en ik kocht een ronde/ovale masker ook in de dezelfde kleur als die mama heeft.

Daarna terug gelopen naar Jan die had eindelijk zijn shirt en was er helemaal blij mee. Andy lag in de auto te slapen en Nannu stond buiten bij de auto te wachten. Ik heb Andy voorzichtig wakker gemaakt, hij was ontzettend moe en schrok wakker. Eenmaal goed wakker zijn we teruggereden naar Tetebatu. Toen we daar aankwamen was het inmiddels al avond. Er was die dag een Nederlands stel aangekomen in de bungalows. Tom en Iris uit Amsterdam, ook beide werkzaam in de gezondheidszorg. We hebben even zitten praten, hun hadden gehoord dat ik degene was met die hondenbeet. Ik zei het valt uiteindelijk wel mee, het was vooral de schrik en het lange rijden om het vaccin te krijgen. De afspraak was dat ik de alarmcentrale zou terugbellen als ik mijn injectie had gehad. Ik heb tegen 21.00 uur teruggebeld, ik zei sorry mijn telefoon was uitgevallen en het duurde even voordat ik mijn eerste injectie kreeg. Ze waren blij dat uiteindelijk toch nog alles is goed gekomen. Ze hebben gezegd alles wat je hebt gedaan, dus ook alle belletjes naar ons kun je declareren. Ik hoop het, dat wordt weer een dure telefoon rekening.

Jan had ondertussen eten besteld, het was inmiddels al bijna 22:00u. Ik dacht dat er voor mij ook gekookt werd. Dat was dus niet zo ik kreeg mijn eten pas ma 23:00u. Tot die tijd hebben we domino gespeeld, na 23:00u kreeg ik mijn noodlessoep. Lekker maar veel te veel. Daarna hield ik het voor gezien en ben ik naar bed gegaan