Heimwee

Vrijdag 1 dec
Vanmorgen was ik al vroeg wakker en ik was met mama aan het appen. Ik zat er doorheen en wilde zo graag naar huis. Die hondenbeet en al die natuur rampen of vulkaan uitbarsting daar wordt ik gewoon niet goed van. Ik heb ontzettend heimwee naar huis, ik mis mijn familie, vrienden, mijn knuffelige hondjes en mijn werk.
Het was bij mama nog avond terwijl het hier heel vroeg in de ochtend is. Mama vroeg of ik kon bellen. Ik heb mezelf even aangekleed en ben naar het restaurant gelopen om te bellen. Wat was het fijn om haar stem te horen. Ik schoot vol en ik zei ik wil naar huis mama die laatste weken vallen mij gewoon zo zwaar dat ik weg wil. Ik verblijf ondertussen al een maand hier. Dat was helemaal niet de planning, maar goed.
Mama heeft mij toch weer uit die put getrokken. Ik heb besloten om hier weg te gaan en naar Maleisië te vertrekken. Misschien het eiland Langkawi, dit schijnt mooi te zijn.
Na het telefoontje van mama ben ik teruggelopen naar de bungalow om mezelf te douchen en aan te kleden. Terug naar het restaurant gelopen voor ontbijt. Ik had zin in een goed en stevig ontbijt, dus doe maar mie goreng met groentes, toch best lekker hoor. Ik zei in het begin ik hoef echt geen mie op nuchtere maag, maar vaak ik het toch wel lekker en beter vullen als een bananenpannenkoek.
Jan was inmiddels weer op de luchthaven, maar hij werd wederom teleurgesteld dat zijn vlucht vandaan iet doorging. Hij heeft veel berichtjes naar mij gestuurd, hij wist niet meer hoe het nu verder moest. Hij voelde zich ook nog steeds ziek en ellendig, zijn visum verliep bijna. Zijn geld was bijna op, en kon verder niets want hij had geen creditcard meer. Ik zei we kunnen naar jou komen in Kuta, dan ben je niet alleen en ik kan dan nog wat geld pinnen zodat je weer voorruit kunt. Zo gezegd zo gedaan, we zijn naar de luchthaven gereden waar Jan nog steeds stond te wachten op enig informatie. Andy en ik waren inmiddels al gearriveerd op de luchthaven van Lombok.
Jan stuurde een foto van een mensen massa in de wachtruimte. Ik zei nou dat gaat nog wel even duren dan. Andy en ik hebben nog een uur in de auto gewacht totdat Jan aankwam. Hij zag er toch uit, brak van het ziek zijn maar ook van al dat stressen. Hij zei mijn vlucht is morgen om 16:30u. Vanuit de luchthaven hadden ze wat een een briefje geschreven en daar moest hij het maar mee doen. Zijn ouders hadden ondertussen naar Qatar gebeld voor een nieuwe vlucht naar huis en voor meer informatie. Hij vloog namelijk mer Qatar naar huis. Dit is overmacht en een moeder natuur oorzaak waar niemand iets aan kan doen.
Ondertussen waren we teruggereden naar Maria Homestay in Kuta. Waar nog lang gesproken werd het hele gebeuren rondom de Agung en wat voor gevolgen dat heeft voor vele reizigers die vastzitten op Bali en Lombok en gewoon niet weg kunnen.
Ik heb veel verhalen gelezen op Facebook dat de meeste reizigers die vastzaten van Bali naar Java - Surabaya een boot hebben genomen om daarna in een bus te zitten voor 12 uur om aan te komen in Jakarta. Ondertussen is er ook een cycloon die Zuid Java teistert. Aantal mensen zijn overleden vanwege de metershoge golven. Vele mensen zijn hun huizen kwijtgeraakt, het is een ravage. Dan denk ow het is over, nee een tweede cycloon was in aantocht naar zuid Sumatra.
Al die natuur dingen bij elkaar en die verhalen van Jan horen en mezelf nog steeds niet goed voelen heeft mij doen besluiten om de laatste weken van mijn vakantie door te brengen in Maleisië. Ik heb mezelf maar ook anderen beloofd om veilig terug te komen, en daar houdt ik mij graag aan.

Ik heb nog gezocht naar een goedkoop ticket maar nog niks geboekt. Ik wil graag zondag 3 december vanuit hier vertrekken.
Ondertussen was het avond we hadden allen niet veel gegeten maar nu moesten we echt iets eten. Ik had behoefte om tomatensoep te eten, iets zouts naar binnen. We hebben ons zelf even opgefrist en zijn daarna doorgereden naar een restaurant.
Na het eten zijn we het centrum nog ingereden waar ik voor de laatste keer kon pinnen voor Jan. Zijn ouders hadden het geld inmiddels al overgemaakt. Daarna zijn we terug gereden en naar bed gegaan.

Zaterdag 2 dec
Ik was vanmorgen al vroeg wakker en wilde eigenlijk even tijd voor mezelf. Dus ik heb mezelf aangekleed mijn en mijn rugzak meegenomen. Ik wilde naar het strand lopen zodat ik lekker op het strand kon gaan zitten en kon kijken naar de zonsopkomst.
Ik was bijna bij het strand toen er straat hond begon te blaffen, daarna kwamen er meer honden die naar mij liepen en meer begon te blaffen, ik dacht ow nee ik wil niet nog een keer gebeten worden. Één keer is genoeg. Ik ben terug gelopen, maar die honden begonnen te rennen en nog harder te blaffen. Ik ben rustig terug gelopen en niet meer achterom gekeken. Toen ik weer terug bij de straat was wilde ik toch echt naar het strand want daar kwam ik voor. Dus heb ik besloten om de langere route te nemen, ik kwam een paar mensen tegen die hun bamboe hutje aan het installeren waren om later wat dingen te verkopen. Ze vroegen mij waar ik naar toe ging, nou lekker naar het strand. Ik was bijna bij de rotonde aangekomen, links was het strand. Hier kwamen weer honden naar mij toe gerend en blafte weer. Ik werd gewoon bang, misschien is dat ook niet heel gek na die hondenbeet. Ik heb straatjongen met elkaar zien vechten daar wil je ook echt niet tussen zitten. Dus ik weer terug gelopen, teleurgesteld en boos op die honden dat ik niet naar het strand kon.
Ik kwam het bamboe hutje met die mensen weer tegen, daar heb ik een flesje water gekocht en gevraagd of ik hier even mocht gaan zitten. Dit was geen enkel probleem, de Indonesische mensen zijn ontzettend aardig en gastvrij.
Hier heb ik nog met Tess gebeld en die zei ja ga toch lekker naar Maleisië lekker naar Langkawi. Dit is ontzettend mooi, ga lekker een boek lezen op het strand. Of doe lekker niets die laatste weken. Ik

hen nogmaals gezocht naar vliegtickets maar ze waren of edelijk goedkoop maar met een hele lange vlucht van 22 uur. Nou dat zie ik niet zo zitten. Of een duurde vlucht maar wel een rechtstreekse naar Kuala Lumpur.
Daarna ben ik terug gelopen naar Maria Homestay. Ik heb mezelf gedoucht en weer aangekleed. Andy lag nog steeds te slapen. Ik ben buiten gaan zitten, Jhon was intussen ook wakker en vroeg of ik ontbijt wilde. Ja lekker, ik kreeg mie goreng, dit was het vernieuwde menu. Na het ontbijt Andy wakker gemaakt.

Vandaag was eindelijk de vlucht van Jan. Hij was blij dat hij naar huis kon.
Tegen 13:00u Jan afgezet op de luchthaven, we hebben nog een klein kwartier gewacht voor de zekerheid. Daarna kreeg ik al snel een berichtje van Jan dat zijn vlucht doorging. Halleluja hij was ontzettend blij. Bij terugkomst in Maria Homestay heb ik een vliegticket geboekt naar Kuala Lumpur voor morgen zondag 3 december. Geen directe vlucht maar een vlucht met een tussenstop in Jakarta. Ik had direct na deze geboekte vlucht een vlucht van Kuala Lumpur naar Langkawi geboekt en ook het hostel daar al geboekt.
Daarna heb ik samen met Andy en Jhon Yatzee gespeeld, een aantal potjes hebben we gespeeld. Toen kreeg ik een mail over mijn vlucht dat mijn vlucht met een dag vertraagd is. Ik dacht Uhh en nu, want mijn volgende vlucht is ook al geboekt en mijn hostel in Langkawi is ook al geboekt. Het hostel heb ik een mail kunnen sturen. Ik heb nog geprobeerd om naar AirAsia te bellen om mijn vlucht voor zondag te annuleren. Ik kon geen mail sturen of bellen. De gehele dag was hun telefoon niet bereikbaar. Ik heb toen besloten oké, die 40 euro voor die vlucht is een verlies voor mij. Ik kan hem niet annuleren dus ik laat het zo. Ik heb toen een nieuwe vlucht geboekt voor maandagavond laat. 's Avonds hebben we bij de Homestay gegeten. Andy had voor mij pannenkoeken met banaan gebakken en voor zichzelf mie goreng.
De mie goreng die ik vanmorgen als ontbijt had gegeten was toch niet helemaal goed gevallen. Ik voelde mij trouwens al weer wat beter. Het kan onderhand wel 4 dagen ziek en ellendig voelen na het drinken van pure rijstwijn.
Ik heb besloten om vanaf dan geen alcohol meer te drinken, het is genoeg geweest en ik ben echt flink ziek geweest. Dat toch nooit meer.

Ondertussen had Jan mij berichtjes gestuurd dat hij vertraging had met zijn vliegtuig maar uiteindelijk toch in Jakarta is aangekomen. Hier moest hij een volgende vlucht zelf boeken naar huis, want die eerder vluchten waren geannuleerd en hij moest het zelf maar zien te regelen. Hij heeft toen ook nog met Andy gebeld, ik zei tegen Andy zet zo meteen de telefoon op de speaker dan kunnen we het allemaal horen.
Jan zei dat hij zelf niet meer een vlucht kon boeken omdat hij geen creditcard had. Zijn ouders hebben voor Jan een nieuwe vlucht geboekt voor 800 euro om naar huis te kunnen. Uiteindelijk is het toch nog goed gekomen. Ik hoop alleen voor hem dat hij het geld terugkrijgt. Na het telefoontje met Jan ben ik naar bed gegaan, ik was ontzettend moe. Moe van wat, eindelijk van niks doen.