Donderdag 2 nov.
Gisteren stipt om 20:15u weggereden, de bus zat niet bomvol met mensen. Ik heb een aantal uurtjes in de bus geslapen. Van te voren had ik nog een massage genomen, ik dacht lekker ontspannen. Maar de massage was niet zo zachtzinnig, ik voel de beurse plekken op mijn rug en schouderbladen. Over een paar dagen zal dat wel over zijn.
Om 4:30u hadden we de eerste stop al ik schrok hier eigenlijk van wakker gauw op mijn telefoon gekeken of we al in Makassar was nou we waren al bijna bij de luchthaven. Gauw mijn schoenen weer aangetrokken, mijn tas dichtgemaakt en toen moest ik er al uit. Oké dan, ik ga mijn tijd uit zitten want mijn vlucht is om 14:00u, tegen 12:00u kan ik in-checken. Het wachten duurde echt heel lang, even een schietgebedje gedaan dat mijn vlucht vooral geen vertraging zou hebben. En raad eens, mijn vlucht had maximaal een half uur vertraging dat valt nog mee voor Lion Air.
Wauw onderweg vlak voor de landing een hoop mooie foto's gemaakt van de omgeving, vanuit het vliegtuig welteverstaan. Maar wauw wat is Lombok mooi, ontzettend groen. Diverse rijstvelden gezien, soms plat maar ook heuvelachtig en natuurlijk de Rinjani berg van bijna 4 km hoog. Bij aankomst in Lombok moest ik even wachten op mijn Backpack, gelukkig zat alles er nog in, nou ja het vakje waar mijn BH's, ondergoed en bikini's in zaten was wel wat open geritst. Maar alles zit er nog in en compleet, en mijn Toraja schilderij zat ook nog in mijn backpack, halleluja.
Nadien richting de taxi's gelopen, ik werd gefloten ik zei hallo ik ben geen hond, mafkees!! Een taxi genomen, de rit naar mijn bestemming zou anderhalf uur duren.
De taxi chauffeur vroeg of ik muziek op mijn telefoon had, nee heb ik niet. Dus heeft hij een cd van Celion Dion afgespeeld. Op een gegeven moment reden we tussen de rijstvelden en werd er een nummer gespeeld wat gedraaid werd op de uitvaart van mijn oma. De tranen schoten in mijn ogen....
Onderweg nog de Rinjani berg gezien, so hee die is hoog.
De taxi chauffeur reed te ver door en moest keren, zodat ik kon uitstappen en naar Sama Sama Bungalows kon lopen. De eigenaar stond al te wachten en bracht mijn backpack naar mijn bungalow. Daarna doorgelopen naar het restaurant om mezelf te registreren in het gastenboek. Daarna werd er gevraagd of ik koffie of thee wilde, nou liever thee. Maar ik heb koffie met veel suiker gedronken. Toch smaakt de koffie hier heel anders dan thuis. Ik moet het anders zeggen het ruikt heel anders, thuis heb ik nog nooit zwarte koffie gedronken. Hier drinken ze Lombok Koffie, koffie die niet gefilterd is, dus er blijft altijd een drap achter in het glas. Morgen heb ik afgesproken om met de eigenaar, zijn naam is Andy. Om met hem een wandeling te maken door de rijstvelden, naar watervallen te gaan en Monkey Forest.

Ik heb mezelf daarna opgefrist en schone kleding aangetrokken. Ik voelde mij best vies, na zo'n lange reis. Ik wilde mezelf eerst opfrissen op de luchthaven, maar de wc's zijn niet zo schoon en de vloer is zeiknat en ik zat met mijn backpack die ik vanmorgen nog niet kwijt kon. Na het opfrissen, eten in het restaurant besteld en nu met mijn blog bezig. Ik maak het vanavond niet laat, ik heb last van mijn rug en ik ben ontzettend moe. Goodnight!!