Woensdag 29 nov
Ik heb de nacht redelijk geslapen maar man wat voelde ik mij ellendig. Een hele erge kater die na een paracetamol niet verdween. Uiteindelijk ben ik om 12:30u uit bed gekomen, vandaag ging ik samen met Andy naar Senggigi om mijn tweede Rabiës injectie te halen. Ik heb mezelf uit bed gesleept mezelf gedoucht en aangekleed. Jan was inmiddels ook wakker en voelde zich ook ellendig. Hij zei dat laatste glas dat jij mij uitdaagde was de druppel. Ik heb nadat ik mezelf had aangekleed Andy een berichtje gestuurd dat we beide wakker waren en zo naar Sama Sama komen, Andy was namelijk die ochtend om 7 uur al uit bed gekomen. Jan had zich zelf ook uit bed gesleept en onder de douche gezet. Nadat hij helemaal klaar was hebben we het huis afgesloten en zijn we naar Sama Sama Bungalows gelopen voor ontbijt. Of nou ja ontbijt en lunch in één. Toen we aan kwamen gelopen werd er voor ons geklapt, nou ik voelde mij niet stoer hoor na die zuippartij. Mie goreng had ik besteld en het smaakte wel. Daarna ben ik samen met Andy naar de auto gelopen om naar Senggigi te rijden. Ik voelde mij redelijk goed na het ontbijt, in Senggigi in de kliniek voelde ik mij ook goed. Ik was alleen alles vergeten mee te nemen wat belangrijk was. Ik had mijn gele boekje van de GGD, paspoort en identiteitskaart niet bij. En toch hebben ze de injectie gegeven. Ze vroegen pas na mijn injectie om mijn paspoort. Mijn been is trouwens nu bont en blauw en gevoelig. Buiten dat het alle kleuren van regenboog heeft ziet het er rustig uit.
Na de kliniek zijn we doorgereden naar een plekje met kraampjes om iets te drinken en te eten. Andy bestelde een gegrilde maïskolf met een cola, ik zei doe voor mij maar een kokosnoot is gezond. Toen we daar zaten voelde ik mij ontzettend beroerd worden, duizelig en ontzettende maag en darmkrampen. We hadden ondertussen besloten om hier te overnachten. Geen slecht plan aangezien het 2 uur terugrijden was naar Tetebatu. Andy wilde nog even een kabel kopen om zijn telefoon op te laden. Sinds de overval in zijn huis gebruikt hij mijn of Jan zijn oplader om zijn telefoon en tab op te laden. Leuk, maar niet als mijn telefoon ook leeg is. Dus hij ging op zoek, ik ben ondertussen in de auto gebleven toen hij een winkel had gevonden.
Het duurde toch bijna een half uur, ik werd zieker en zieker. Ik rook het eten van de straat en ging bijna over nek, ik gauw het raam dichtgedraaid. Het was inmiddels ook ontzettend warm, ik Senggigi is het sowieso ontzettend warm.
Mee dat ik Andy een berichtje stuurde dat hij nu moest komen kwam hij al aangelopen. Ik zei ik moet nu naar de toilet. Gauw naar het hostel gereden, incheckt en ik kon naar het toilet waar ik helemaal leeg liep. Daarna ben ik op bed gaan liggen, ik had het koud maar ook ontzettend warm. Ik geloof dat ik koorts had.
Ik ben in slaap gevallen en 's avonds laat toch maar besloten om nog wel wat te eten.
We zijn naar een visrestaurant gelopen, die was nog als enigste open. Ik had een fruitsalade besteld en Andy kip met rijst en groentes. Ik kreeg ook groentes met rijst en daarna ook nog de fruitsalade. Ik dacht eerst dat heb ik niet besteld, het was uiteindelijk toch lekker maar veel te veel. Na het eten zijn we terug gelopen naar het hostel waar ik in slaap ben gevallen, maar 's nachts wakker werd van de kou. Mezelf aangekleed en terug in bed gaan liggen. Ik voelde ontzettend warm maar ik had het ijskoud. Toch nog even kunnen slapen.

Donderdag 30 nov.
Vandaag is de dag dat Jan naar huis vliegt met een aantal tussenstops natuurlijk. Andy en ik zijn om 6:00u uit bed gekomen, ons zelf even opgefrist en in de auto gestapt om weer terug naar Tetebatu te rijden. Om 8:00u waren we terug in Tetebatu, ik voelde mij echt hondsberoerd. Jan bleek zich hetzelfde te voelen als ik. Achteraf hadden we gisteren gewoon terug moeten rijden, zodat Jan niet alleen was in de nacht.
Ik ben terug in bed gekropen en heb geslapen totdat Jan wegging. Jan werd door Andy en aantal mensen afgezet op de luchthaven van Lombok. Een paar dagen eerder is de vulkaan op Bali de Agung uitgebarsten. Sindsdien is het een chaos en is het de vraag of Jan wel weg kan vliegen. Gisteren was de luchthaven gesloten, de Agung spuwde as en de wind stond richting Lombok waardoor het vliegverkeer stil lag. Andy stuurde mij een berichtje dat de vlucht van Jan geannuleerd was maar dat hij niet op Jan kon wachten. Andy voelde zich ook ziek en moest nodig naar de toilet.
Ik ben in bed blijven liggen totdat Andy weer terug was.
Ik kreeg ondertussen berichtjes van Jan dat zijn vlucht geannuleerd was, hij voelde zich ellendig en zei bang te zijn. En wist niet hoe het verder moest. Hij heeft torn Jhon gebeld van Maria Homestay in Kuta, Jhon heeft Jan opgehaald van het vliegveld. Jan is in Kuta blijven slapen, het is maar 20 minuten verwijderd van de luchthaven.
Deze dag heeft Jan in totaal 3 uur moeten wachten en kreeg helemaal niks te horen, niemand wist hoe of wat. Er werd op een gegeven moment wel tegen Jan gezegd je eerst volgende vlucht is morgen.
Jan voelde zich ellendig ook nog steeds van de rijstwijn maar ook vanwege die geannuleerde vlucht. Hij moet namelijk eerst van Lombok naar Jakarta, daar overstappen om naar Doha te vliegen en vanuit daar naar huis. Maar ja die eerste vlucht was dus geannuleerd. Een hoop gestress was dat.

Ik heb die dag in bed gelegen, ik voelde mij ook ellendig. Andy voelde zich ook ellendig die liep ook weer helemaal leeg. Terwijl hij niet zo heel veel rijstwijn had gedronken. 's Avonds nog wat gegeten en daarna weer terug naar bed. Ik ben trouwens deze middag/avond verhuist naar een bungalow van Sama Sama, daar is het toilet dichterbij mocht het nodig zijn. Ik heb hier heerlijk geslapen.