Rollecoaster!!

Vrijdag 10 nov
Vannacht redelijk geslapen, vocht was ver weg getrokken. Ik heb de gehele nacht met een kussen onder mijn voeten geslapen. Vandaag staat op de planning met een gehuurde auto met chauffeur rondrijden. De chauffeur was er al voor 9.00u.
Om 9.00u stapten wij in de auto, mama zei tegen de chauffeur om een aantal keer te stoppen voor het maken van foto's van de omgeving. Mama wilde graag rijstvelden, koeien, tempels en andere dingen fotograferen. De chauffeur zei ja maar stopte nauwelijks. Ik heb een aantal keren stop geroepen voor een foto moment. Ik zei tegen mama als je niks zegt, rijdt ie gewoon door hoor. De eerste stop was een sarong weverij. Drie vrouwen zaten op de grond met hun benen gestrekt tussen een houten frame waar de sarongs op worden gemaakt. Alles wordt hierbij met de hand gedaan, zo ook de verschillende patronen. Deze vrouwen zitten een hele dag in deze positie, ik zou toch op een gegeven moment een houten kont en een stijve rug krijgen.
Daarna was het tijd om in de shop te kijken. Echt een winkel vol met sarongs, kleding en andere spullen. Ik kreeg kleding stukken aan maar ook mama en ome Rian. Het zag er nogal grappig uit, het zag er ook erg mooi uit. Nog even foto's gemaakt, buiten stond een traditioneel Lombok huis, mama en ome Rian klommen het trapje op, zodat ik de foto kon maken. Ik dacht ik hoef niet zonodig dat trapje op te lopen in verband met mijn zere voeten. Mama vond dat ze een sarong moest kopen, omdat we koffie en thee en stukjes mango kregen. Echter viel deze mango uit de boom en werd in stukjes gesneden voor ons. Daarna zijn we doorgereden naar Kuta, de plek met de mooiste en vele stranden. Volgens Andy heb je hier 16 verschillende stranden, dat zijn er nogal wat. Ik wist dat Andy en Jan nu ook in Kuta waren, dus ik had ze een berichtje gestuurd. Maar tegen de tijd dat we bijna in Kuta waren viel mijn signaal weg en kon ik geen berichtjes meer sturen. Het signaal voor internet is op vele plaatsen waar ik ben geweest erg slecht. Soms heb je boven op een berg signaal maar soms ook gewoon niet. Eenmaal in Kuta stopte we eerst bij het eerste strand, hier waren ze flink aan het bouwen en de straat aan het vernieuwen. Zag er niet heel aantrekkelijk uit, de zee en de omgeving van de zee daarentegen weer wel. Prachtige foto's gemaakt.
Op een gegeven moment werden we door verschillende kinderen aangesproken om een armbandje te kopen, ik heb inmiddels 4 om mijn armen, dat is voor mij nu genoeg. Ze bleven mama maar 'lastigvallen' en die riep mij hee Nyree help mij eens even. Gewoon nee zeggen als je niets wilt, voor je het weet wordt er een armbandje om je arm geknoopt en zal je moeten betalen.
Ik had inmiddels nog een berichtje van Andy gehad dat ze op Tanjung An beach waren, ik heb aan de chauffeur gevraagd of hij daar naar toe kon gaan. Ja hoor dat was geen enkel probleem, ik heb Andy een bericht gestuurd dat we naar hem kwamen maar dit verzond hij niet meer. Eenmaal op dit strand was het zo ontzettend mooi, echt een prachtig strand. Maar eerst tijd voor lunch.

Na de lunch het strand opgelopen, er stond een houten schommel, hier mooie foto's gemaakt. Natuurlijk nog wel even geschommeld voordat we weer terug gingen naar de volgende plek. Omdat ik geen signaal had kon ik Andy ook niet bereiken, dus wist ik ook niet waar hij was.
De volgende stop was een tempel, ik dacht oké hier hebben ze niet heel veel tempels omdat Lombok over het algemeen Islamitisch is. Dus ik dacht omdat de moskeeën hier zo mooi zijn moeten de tempels ook erg mooi zijn. De auto stopte op een parkeerplaats en ik zei ik moet eerst naar de toilet. Gewoon een openbare lokale VIEZE toilet. Normaal zijn de lokale toiletten schoon en is er water om het toilet mee door te spoelen. Ik heb het dan over dat gat in de grond, waar je dan gehurkt moet zitten om je behoefte te doen. Maar deze toiletten waren kapot, er was geen water om mee door te spoelen en het stikte er van de mieren, ow en de stank was ontzettend goor!!!
Vlakbij de toiletten was er een lokaal tentje om te eten, hier zaten ook 2 aapjes. Van een afstand kon je niet zien dat ze vast zaten. Eenmaal dichterbij wilde mama foto's maken van deze aapjes. Nou sorry hoor, maar die aapjes hadden een ketting om hun buik en werden boos toen mama dichterbij kwam om een foto te laten maken. Tja ik zou ook boos worden als ik aan een ketting lag en iemand wilde met mij op de foto.
Kei zielig, ik had medelijden met die aapjes.

Oké de tempel... Het was een ontzettende oude tempel, we kregen er ook nog een gids bij. En die vent die bleef maar praten, ik dacht lul niet zo en laat ons die tempel zien dan kunnen we weer verder. Het was op dat moment ook ontzettend warm.
Na een half uur waren we de tempel weer uit, ik vond het genoeg. Mama vond het normaal om de gids nog even te betalen, ze betaalde 10.000 rp. Echter daarna kwam de gids naar mama en zei dat het te weinig was, het moest 50.000 rp zijn.
Daarna zijn we terug gereden naar het hotel, eenmaal bij het hotel werd de chauffeur betaald. De prijs was 300.000 rp voor een hele dag. Zegt die chauffeur dat is niet genoeg het moet 600.000 rp zijn. Ik zei met Tony is afgesproken 300.000 rp voor een hele dag. Tony was op dat moment niet aanwezig, dus er zat niets anders op dan meer te betalen. Ik was blij om terug te zijn, we hebben meer in de auto gezeten dan iets gezien. Aan de ene kant niet zo erg vanwege mijn voeten, maar ze waren toch weer aardig dik na een hele dag in een auto te zitten. De chauffeur viel ook tegen, die was meer bezig met zijn telefoons dan iets te vertellen over de omgeving.
In het hotel mezelf opgefrist en het was tijd voor het diner.

Morgen wordt het een relax dagje en Andy komt. Zodat we zondag ochtend naar Tetebatu vertrekken. Vandaag ook veel gezegd met Andy wordt het vele malen beter, die stopt wel voor mooie foto momenten en verteld ook iets over de omgeving.
Ik verheug mij er ook enorm op om weer terug te keren naar Tetebatu.
Vanavond kip saté met frietjes gegeten. Ontzettend lekker gegeten.
Na het eten nog een poging gedaan om de blogs online te plaatsen, maar vanwege de zwakke verbinding is dit niet gelukt.
Daarna naar bed gegaan en nogmaals geslapen met een kussen onder mijn voeten voor het vocht. Ik slik op de juiste tijden de medicatie in en ik moet zeggen het vocht in mijn voeten wordt wel minder. De jeuk is nog niet weg.

Zaterdag 11 nov.
Vanmorgen al weer vroeg op, eindelijk waren mijn voeten weer normaal en slank. Vraag mij alleen af voor hoelang. Want als ik eenmaal op ben en ik loop of zit beginnen mijn voeten weer op te zwellen. Ik had Andy gevraagd hoe laat hij verwacht te komen, hij zou in de middag komen.

Samen met mama en ome Rian ontbeten tegen 10:00u, ontbijt bestaat uit een bordje met stukjes fruit, 2 geroosterde witte boterhammen
( bruin brood kennen ze namelijk niet ), met gebakken eieren of roerbak ei, kuipje boter en jam. Het lijkt veel, maar 2 geroosterde boterhammen vind ik weinig. Ik krijg daarna al weer snel honger.
Na het ontbijt mijn bikini aangetrokken en het zwembad ingegaan. Ik ben sinds ik hier ben bewust niet in de zee gegaan. Met dat zand en de zee op dat open wondje op mijn teen zie ik niet zo zitten. Al is het zwembad misschien ook niet goed, maar dan hoef ik niet door het zand. Lekker gezwommen en gedobberd met de flamingo. Na 1x gebruik begint ie leeg te lopen dus iedere keer voor gebruik weer opnieuw opgeblazen. Tja hij heeft tenslotte ook 9 weken in mijn backpack gezeten, misschien ook niet zo heel gek dan. Ik lag nog steeds lekker in het zwembad te dobberen, toen er kleine jonge jongetjes richtting het zwembad liepen. Gewoon lokale jongetjes die poedelnaakt over het strand liepen. Van te voren haalde ze zeesterren uit de zee en gooide ze weer terug in de zee of namen ze mee.
Enfin een aantal naakte jongetjes stonden dus bij het zwembad waar ik lag te dobberen met mijn flamingo. Mama zat onder het prieeltje en ome Rian lag iets verderop te zonnen. Op een gegeven moment maakte ze een seks beweging naar mij en ik moest gelijk denken aan die vieze vent uit Rantepao...
Ik werd woest en kwam uit mijn flamingo en riep NOO en wees naar die jongetjes. Ze renden gelijk weg, mama vroeg doe eens rustig aan joh, ik zeg heb jij gezien wat ze deden. Nee natuurlijk niet, ome Rian zag het ook niet. Die jongetjes riepen ook de hele tijd hallo en hallo. Paar keer is leuk maar niet 20x.
Die jongetjes waren in de leeftijd van 7-12 jaar, en niet één maar een groep van 8 jongens. Na mijn geroep renden ze wegen bleven ook even weg. Maar kwamen naderhand ook weer terug. Nogmaals geroepen om weg te gaan, daarna heb ik ze niet meer gezien. Rest van de middag in het zwembad gelegen of mijn benen omhoog gelegd, en begonnen met bloggen want ik liep achter.

Tegen 17:00u kreeg ik een berichtje van Andy dat hij over 10 min zou arriveren. Ik was dolblij en ben buiten bij de poort gaan wachten. Iemand van het personeel was gitaar aan het spelen en aan het zingen. Hij vroeg wat mijn plannen waren, ik zei dat ik aan het wachten was op een vriend. Na 10 min was Andy er, hij zag er ontzettend moe uit.
De dag ervoor was hij in Kuta en moest diezelfde avond nog nieuwe gasten ophalen van de luchthaven. Echter hadden deze gasten vertraging en kon Andy wat slaap in halen op de luchthaven. Midden in de nacht terug gereden naar Tetebatu. En tot vanmiddag 14:00u liggen slapen, dus vanavond maar op tijd naar bed dan.
Samen met Andy naar mama en ome Rian gelopen. Andy had voor mama Whiskey en voor ons rijstwijn meegenomen. Dit kende zij nog niet en wilde dit wel proberen. Natuurlijk werd de rijstwijn gemixt anders is tie veel te zuur voor mij.
Zowel mama als ome Rian vonden de gemixte rijstwijn erg lekker.
Daarna opgefrist voor het diner, ook tijdens het diner rijstwijn gedronken en mie goreng besteld. De rijstwijn schoot al snel naar mijn hoofd, ik drink eigenlijk bijna nooit. Tot nu toe heb ik een paar biertjes gedronken en rijstwijn een paar keer.
Na het diner was het bedtijd voor mij. Morgen ochtend vroeg op om met z'n allen naar Tetebatu te vertrekken.

Voordat ik lichtelijk aangeschoten was nog wat kleding uit mijn tas gehaald en aan mama gegeven. Een dag voordat mijn reis begon moest ik van mama en zuslief Tess nog wat kleding aantrekken om mee te nemen. Aantal jurkjes van Tess, echter heb ik deze terug aan mama gegeven. In deze 9 weken heb ik 2x een jurkje aangehad, mama had van thuis nog wat ondergoed en kleding meegenomen. Nog wat lange dunne broeken en shirtjes. Vooral in Tetebatu kan het in de avond flink af koelen en vooral als het geregend heeft. Dus een kleding wissel, ook mijn Toraja schilderij gaat met mama terug naar Nederland.

Zondag 12 nov
Vanmorgen om 8:00u uit bed gekomen, vandaag na het ontbijt vertrekken we naar Tetebatu. Eer dat we vertrokken was het al wat later, we moesten nog even pinnen onderweg. Onderweg vele malen gestopt om foto's te maken, we hebben er iets langer overgereden, maar de weg naar Tetebatu was ontzettend mooi. We kwamen ongeveer rond 13:00u aan in Tetebatu. In Tetebatu had Andy voor mama en ome Rian een ander Homestay geregeld, omdat de bungalows al bezet waren. Het was droog toen we aankwamen, maar al snel veranderde de lucht, het werd ook koeler. En ja hoor daar was de regen. Geen buitje maar een hoosbui, alsof er een kraan openstond. Het plan was om vandaag nog naar watervallen te gaan en Monkey Forest. Maar vanwege de heftige hoosbui wordt dit morgen gedaan. We kregen koffie en thee en ook lunch. Tegen 17:00u naar de Homestay gelopen, het was toen eindelijk even droog. Afgesproken om even bij te komen en we hadden rond 19:00-20:00u afgesproken dat wij mama en Ome Rian

weer zouden ophalen om te gaan eten.
De lunch was namelijk rond 14:00u.
Om 19:30u waren Andy en ik bij de Homestay, ome Rian had liggen slapen en hoefde niks te eten. Dus samen met mama en Andy naar Sama Sama bungalows gelopen om daar te eten. Hier waren ook andere gasten die aan het eten waren, familie en vrienden van Andy waren aan het zingen en speelde gitaar. Samen met mama vegetable curry besteld en heerlijk gegeten. Na het eten kregen we gemixte rijstwijn, heerlijk.
Nog even het plan voor morgen besproken, wandelen door de rijstvelden, watervallen bezoeken, Monkey Forest zien. Het was al laat op de avond, het restaurant werd afgesloten en hebben samen mama afgezet bij de Homestay.
Daarna samen met Andy terug gelopen naar zijn huis en naar bed gegaan.

Maandag 13 nov
Vanmorgen heel vroeg in de ochtend ging Andy weg en duurde een poos voordat hij terugkwam. Tegen 4:30u was het tijd voor de zingende meneren uit de moskee, ik werd hier wakker van en zag dat Andy nog niet terug was. Ik dacht die zal wel op het toilet zitten. Om 5:30u werd ik wakker gemaakt door Andy hij zij dat er vannacht hier ingebroken is en dat ze alle spullen van Jan hebben meegenomen. Jan heeft een eigen kamer in het huis van Andy en is inmiddels goede vrienden met Andy.
Ze vertelde mij dat ze vannacht om 3.00u uit bed zijn gehaald door de oom van Andy. Hij is boer en checkt 's nachts het water. Hier stuitte hij op spullen die van Jan zijn. Ze zijn vannacht met z'n drieën gaan zoeken naar de gestolen spullen van Jan.
Andy vertelde dat ze vannacht dus hebben ingebroken terwijl wij lagen te slapen. De kamer waar Andy en ik sliepen was afgesloten, de kamer waar Jan sliep hing alleen een gordijntje. De inbrekers hebben aan de voorkant van het huis de ramen opengebroken en zijn zo naar binnengekomen. Bij Jan hebben ze zijn paspoort, ID, creditcard, telefoon, 2 portemonnees met inhoud, rijbewijs en nog een hoop andere dingen weggehaald. Bij mij en Andy waren de opladers en powerbanks meegenomen. Jan vertelde dat hij vannacht wel iemand hoorde, maar hij dacht dat het Andy was. De inbrekers waren bij Jan op zijn kamer terwijl hij lag te slapen. Echt een hele nare gedachte is dat. Wij hebben niets gehoord, meestal ben ik niet zo'n diepe slaper. Maar nu dus wel. Ik zei tegen Andy ik ben toch blij dat ik gisteren niet mijn telefoon aan de oplader heb gelegd, anders was die nu ook weg. Ik had nog een reserve telefoon bij in geval van nood en deze gebruikte ik soms voor het maken van foto's. Ik zei tegen Jan je mag mijn telefoon hebben want die gebruik ik toch niet veel. Hij werd er sprakeloos van. Ik maakte de telefoon leeg, er stonden nog een hoop oude foto's op. En legde de telefoon aan de enige overgebleven oplader, want hij was kuisleeg.

Dus het was inmiddels 6:00u, ik zei ik trek even wat kleren aan en dan gaan we met z'n drieën buiten nog zoeken of we nog iets kunnen vinden. Vannacht hebben ze een doorzichtig mapje met vliegticket, ondergoed en rijbewijs nog terug gevonden.
We hebben buiten gezocht maar hebben niets meer kunnen vinden.

Vandaag was ook het plan om met mama en ome Rian naar watervallen,
Monkey Forest en rijstvelden te zien. Ik zei ik ga naar mama om dit te vertellen. Het was nog erg vroeg maar al wel licht. Eenmaal bij de Homestay aangekomen kon ik er niet in, de houten poort was gesloten en er stonden 2 houten palen tegenaan.
Maar ik wist dat er een puppy, genaamd Joepie was die voor de deur zou slapen. Dus ik in het gras en mama gaan roepen, gelukkig sloeg Joepie aan en de eigenares van de Homestay opende de deur. Ik zei ik moet naar mijn moeder. De poort werd geopend en ik klopte bij mama aan op de deur. Mama en ome Rian kwamen uit bed en schrokken zich kapot toen ik vertelde over de inbraak, mama checkte gelijk haar tas. Ik zei dat haar tas gewoon veilig was omdat ik niet binnen kon komen vanwege de poort.
Uitgelegd dat onze planning voor vandaag misschien niet doorgaat of misschien later wordt. Ja dit was nogal een domper en overmacht. Met mama en ome Rian afgesproken dat ik rond 8:00u hun zou ophalen voor het ontbijt.
Terug gegaan naar Andy en Jan, zij hebben nog verder gezocht naar eventuele spullen maar hebben ook bij deze zoektocht niets gevonden. Jan vroeg of ze iets met zijn paspoort konden doen, ik zei ja. Ik weet niet wat maar met je persoonlijke BSN kunnen ze vanalles, Jan schrok hiervan. Ik heb aan Andy gevraagd of onze trip voor vandaag nog wel doorgaat, hij zei ja maar waarschijnlijk gaat mijn broer dan mee.
Terug in het huis van Andy mezelf opgefrist en andere kleren aangetrokken, de zon was gaan schijnt en het werd erg warm. Daarna terug naar de Homestay gelopen, mama en ome Rian opgehaald en teruggelopen naar Sama Sama bungalows voor het ontbijt. Na het ontbijt is niet de broer maar een neef van Andy meegegaan om ons de watervallen, rijstvelden en Monkey Forest te laten zien. Andy en Jan gingen naar het politiebureau om aangifte te doen van de inbraak en de gestolen spullen van Jan.

Neef van Andy heet Ros. Het plan voor vandaag een wandeling van 3-4 uur. YEAH mijn voeten zijn weer normaal en geen vocht meer. Dus van te voren Teva sandalen aangetrokken, en lekker gaan wandelen. Het was echt een zweet weer, de zon scheen erg fel. We liepen midden tussen de rijstvelden, soms waren er mensen aan het werk, maar het eerste stuk tussen de rijstvelden heb ik nauwelijks mensen gezien. Ros vroeg of we eerst naar de watervallen wilde, ik zei misschien beter om dat als laatste te doen anders moeten we de hele weg nog met natte kleren lopen. Na de rijstvelden zijn we doorgelopen naar Monkey Forest. Ros zag al de eerste apen, nou ik zag ze niet hoor. Iets verder omhoog gelopen en toen zag ik ze eindelijk. Ros zei het is tijd voor een break en even relaxen. Mama ging op een rotsblok zitten en Ros kwam er naast zitten. Ome Rian en ik bleven staan om foto's te maken. Op een gegeven moment sprongen de apen van tak naar tak. Ik zei tegen ome Rian geef je camera is, ik zag namelijk 4 apen op een rijtje op een tak zitten. Wauw wat een geluk zeg, de apen bleven komen.
Dit is toch veel mooier dan een aap aan een ketting.

Toen we verder liepen naar de watervallen werd het erg bewolkt en de temperatuur werd frisser. De eerste druppels vielen al, en ja hoor de kraan stond weer open. We liepen naar het eerste hutje om te schuilen in de hoop dat het zou opklaren, nou die regenbuien hier duren uren, dus opklaren konden we wel vergeten. Ros stelde voor om naar zijn huis te gaan voor koffie en thee, nou heel graag was ons antwoord. Ros zij ik ga even paraplu's halen, zijn huis was nogal dichtbij.
Hij kwam terug met flinke bananenbladeren, deze konden we als paraplu gebruiken. Het werkte nog ook, Hahah. Daar liepen we dan met z'n vieren ieder onder een eigen bananenblad. Het huis van Ros was inderdaad niet ver, een paar meter en we waren bij zijn voordeur. Ros vroeg of ik dit kende, hij zei je bent hier al eerder geweest. Ik kon het mij in ieder geval niet herinneren. Ik heb veel gezien in de omgeving van Tetebatu, dus vergeef mij....
We liepen naar het huis van Ros, daar moesten we onze schoenen uit doen. Het is trouwens gebruikelijk om schoenen uit te doen voordat je binnenstapt. We mochten op de grond op matjes gaan zitten. Indonesische mensen leven meer buiten dan binnen, dus meubels zoals wij in Nederland zul je vaak niet vinden in een huis. Natuurlijk wel een tv, ieder huis heeft een satelliet. Hier kregen we thee en koffie, Ros vroeg of we iets wilde eten, het was inmiddels 12:00u en honger hadden we eigenlijk wel, dus ja graag. Ros vroeg ons of we nasi goreng of mie goreng wilde, wat een luxe zeg om nog te mogen kiezen. We wilde allemaal mie goreng, en wat smaakte die toch lekker.
We hebben hier nog een hele tijd gezeten de regen bleef maar komen en hield niet op. Op een gegeven moment leek het droog en licht te worden. Dus zijn we toch maar naar buiten gegaan met onze bananenbladeren weer boven ons hoofd. In de stromende regen om nog een waterval te zien. We waren er bijna en Ros vroeg nogmaals ken je het hier, het duurde 1 minuut voordat ik ja zei. Ik zei jahaa ik ken deze plek dit is de weg naar de waterval waar ik laatst was geweest. Ik zei tegen Ros is het wel verstandig om hier naar te beneden te lopen, want ik wist dat de weg naar beneden glibberig en steil zou worden. Nee hoor zei Ros dat valt wel mee, dus wij achter Ros aan, met die bananenbladeren boven ons hoofd. Was vast een grappig gezicht. We zijn niet helemaal naar beneden gelopen dat zou te gevaarlijk worden. De waterval was erg bruin, vanwege de regenval. Na de waterval teruggelopen naar Sama Sama bungalows. Hier kregen we koffie en thee, dat was ook erg welkom. Ik had een kort broekje met een hemdje aan, ik had het behoorlijk koud.
Andy en Jan waren nog niet terug van het politiebureau, dus wij moesten wachten. Andy had de sleutel van zijn huis, daar lagen ook nog de spullen van mama en ome Rian. De spullen lagen in de kamer van Andy die afgesloten wordt.
Ros had intussen Andy gebeld of ze al onderweg waren. Dit was het geval en niet snel daarna zag ik Andy en Jan weer, verkleumd onder een dekentje in het huis van Andy z'n broer. Ze wonen naast elkaar, broers maar ook buren. Ik vroeg de sleutel omdat mama en ome Rian graag hun spullen wilde en ook graag terug wilde naar hun hotel.
Ontzettend jammer dat het veel heeft geregend in die 2 dagen dat mama en ome Rian hier waren. Ik vroeg aan Andy of hij mama en ome Rian weer terug kon brengen naar Sekotong, naar hun hotel. Ja zeker, dat was de afspraak ook zei Andy. Alleen hij was ontzettend moe dus een vriend heeft gereden en Andy is tijdens de auto rit in slaap gevallen. Mama en ome Rian wilde nog wel even een stop maken bij het souvenirs winkeltje om zelf nog wat spullen te kopen. Na dit zijn we doorgereden naar het hotel, onderweg heeft het ontzettend veel geregend, het verkeer zat ook niet mee.
Rond 18:00u waren we aangekomen, nog even naar het toilet geweest en mama en ome Rian een dikke knuffel gegeven. Daarna zijn Andy en ik weer terug richting de auto gelopen, mama heeft hier ons nog uitgezwaaid. Ik zei dag mama tot over 4 weken!

Daarna terug gereden naar Tetebatu, onderweg nog gestopt om even te eten. De rit van Sekotong naar Tetebatu is trouwens 3 uur. Eenmaal terug in Tetebatu samen met Andy en Jan nog gesproken over deze hectische bizarre maar ook mooie dag.
Jan vertelde dat hij gek werd van de politie agenten, ze hadden alleen maar aandacht voor Andy en stelde geen directe vragen aan Jan, terwijl hij het grootste slachtoffer hier is. Jan zei dat een politie agent aan hem vroeg of hij marihuana lekker vond, Uhh sorry hoor maar dat vraag je niet en zeker niet als politie zijnde. Volgens mij corrupte politie hier. Jan was boos en gefrustreerd, eerst werd er tegen hem gezegd je moet in Mataram ( hoofdstad Lombok ) om een paspoort aan te vragen. Jan heeft de ambassade gebeld en die zeiden je moet naar Bali om je paspoort aan te vragen.
Dus vanavond besloten om morgen met z'n drieën naar Bali te vertrekken. Voor Jan om een nieuw paspoort aan te vragen en voor mij een retourtje Bali - KL in verband met mijn bijna verlopen visum. Eerst werd er gezegd we staan vroeg op morgen, omdat we vroeg weggaan. Maar we gaan toch wat later weg morgen, dan kunnen we nog een beetje uitslapen. Jan vroeg eerder deze dag aan Andy of het mogelijk was dat zijn ouders geld naar hem stuurde zodat hij voor Jan kon pinnen. Hier vanavond op teruggekomen, ik zei ik wil je graag helpen. Mijn gegevens aan Jan gegeven zodat zijn ouders het geld naar mij konden overmaken. Jan was hier ontzettend blij en dankbaar voor en bleef ook dankjewel zeggen. Afgesproken met Jan om de volgende ochtend naar een ATM te gaan om te pinnen.
Jan ging daarna naar bed en ook Andy en ik gingen slapen. Het was een vermoeide dag geweest voor ons allemaal.

Dinsdag 14 nov
Vanmorgen om 7:30u opgestaan om mezelf te douchen in de badkamer van Andy. Ik zeg wel leuk badkamer, maar het is gewoon een boerenschuur met een flinke bak water en een kannetje om jezelf nat te gieten. Heerlijk fris voelde ik mij na die douche beurt. Inmiddels was het bijna 8:00u, zo laat ging de wekker ook trouwens.

Mijn wekker ging af en ik maakte Andy en Jan wakker om op te staan.
Vandaag vertrekken we naar Bali per boot, om daar te komen worden wij afgezet bij de haven. Eigenlijk de ochtend rustig aangedaan. Tegen 13:00u vertrokken we per auto naar de haven, hier nog even gauw geluncht. Om 14:30u vertrok de Ferry naar Bali. Een ticket gekocht, best goedkoop. Maar de tocht duurde 4-5 uur. Samen met Jan en Andy op mijn iPad Mahjong gespeeld. Tussendoor hebben de heren wat geslapen, ik was met mijn eerste deel van mijn blog bezig. Tegen 18:00u kwamen we aan in Bali, maar we mochten nog niet van de boot af. Ze waren de weg nog aan het repareren en dit duurde behoorlijk lang. Onderin de boot waar wij stonden te wachten, zat al een paar mensen op scooters die begonnen te toeteren, snap ik ook wel dan ben je er eindelijk na een lange tocht en dan mag je niet van de boot. Mensen werden ook ongeduldig. Na een half uur gewacht te hebben gingen eindelijk die klep omlaag, wij stonden zover vooraan dat wij als eerste eruit liepen. En daarna kwamen alle scooters en vrachtverkeer ook eruit gereden. Andy vertelde ons dat zijn broer ons kwam ophalen. Eenmaal in de auto aangegeven om eerst iets te eten het was inmiddels al laat geworden en we hadden nog niet gegeten. Er werd gezegd dat het eettentje niet zo ver zou zijn, ik was zo moe dat ik in slaap ben gevallen. Het duurde ook even voordat we er waren, Indonesische begrippen met we zijn er over 5 min kan tot een half uur duren....
Het eten was ontzettend welkom, echt heerlijk gegeten. Na het eten zijn we verder gereden naar een super de luxe hotel. Dit had Andy z'n broer geregeld die kon flink korting krijgen. Normaal gesproken kost een kamer daar 800.000 rp ( € 53,00 ).
Wij hebben voor 2 kamers 400.000 rp betaald. Nogal een flinke korting, er zat een zwembad bij het hotel. We hebben ons verkleed en zijn naar het zwembad gegaan en heerlijk gezwommen. Er werd ons gevraagd wat we wilde drinken, nou doe maar een cocktail. Omdat het al laat was waren niet alle cocktails meer beschikbaar. Jan kon zijn ogen niet geloven, ik zei tegen hem in het Nederlands; zo heb je niets en zo heb je alles. Hij zei ja dat klopt.
Jan aan een biertje, Andy aan een cocktail Chi Chi en ik aan de Blue Curacao. Tussendoor heerlijk gezwommen, nadat ik mijn cocktail op had hield ik het voor gezien. Ik was ontzettend moe en wilde graag een warme douche en lekker slapen. Ik stond nog in de badkamer toen Andy op de deur klopte en wilde ook graag naar bed.
Ik heb deze avond, nou het was inmiddels nacht nog een retourtje Bali - Kuala Lumpur geboekt voor morgen.

Woensdag 15 nov
Vanmorgen rond 7:45u opgestaan, gedoucht en aangekleed. Afscheid genomen van onze mooi kamer en naar beneden gegaan voor het ontbijt. Andy zei er is maar ontbijt voor 2. Dus jullie moeten nu gaan ontbijten. Jan en ik kon kiezen uit Amerikaans ontbijt of buffet. Eerst gekeken voor het buffet maar dit was voornamelijk Chinees ontbijt, de avond dat wij aan het zwembad zaten arriveerde er veel Chinezen. Toch maar gekozen voor het Amerikaans ontbijt, maar dan zonder worst en bacon. Jan is vegetariër en ik hoef 's morgens geen worst, ik lust het ook niet eens.
Het ontbijt was echt mega groot, 2 geroosterde boterhammen met een gebakken ei, vers fruit, een bord met zoete broodjes en gebakjes en koffie en thee. We hebben Andy nog uitgenodigd om te komen eten met ons, omdat het zoveel was. Maar dit weigerde hij. Achteraf hadden we beter om een doggybag kunnen vragen. Want het eerst volgende moment dat Andy weer iets at was om 14:00 uur.
Na het ontbijt zijn we naar het Duits consultant gereden zodat Jan zijn paspoort kon aanvragen. Onderweg er naar toe kwam ik erachter dat ik mijn vlucht op de verkeerde datum heb ingevoerd. Het moest vandaag zijn 15 nov maar de vlucht had ik dus geboekt op 16 nov. Ik zei ow ik ben zo stom, Andy en zijn broer lachte mij uit. We hebben nog geprobeerd om Air Asia te bellen met de vraag of de dag verwisseld kon worden. Maar dit lukte niet, dus de keus gemaakt om het zo te laten en morgen de vlucht te nemen. Jan kwam inmiddels weer naar buiten en zei dat hij vrijdag om 9:00u zijn paspoort kan ophalen. Daarna moet hij nog naar het immigratie kantoor. Hierna hebben we even bij een tentje gezeten om wat te drinken en Jan haalde nog wat Pistache nootjes uit zijn tas. Hier gezocht naar een goedkoop hostel in de buurt van het consulaat en de luchthaven. Big Pineapple backpackers kozen we. Een simpel hostel met zwembad. Eenmaal daar gekozen voor een kamer met z'n drieën, was goedkoper dan 2 losse kamers. Eerst omgekleed en daarna lekker gezwommen in het zwembad. Jan is ontzettend blij met zijn nieuwe telefoon, mijn oude Samsung S5 mini die ook nog waterproef is. Dus ik zei zo je kunt je telefoon mee in het zwembad nemen hij is waterproef. Toen ik deze telefoon nog zelf gebruikte heb ik hem regelmatig onder de kraan gehouden als tie vies was. Want ja op het doosje stond waterproef, dus maar uit proberen hè. Jan en Andy zeiden dat kan niet, ja echt wel. Jan durfde niet de telefoon in het water te leggen, dus ik pak die telefoon en gooide hem in het water. Echt die gezichten van die heren geweldig!! Andy gelijk erachteraan om die telefoon in het water op te vissen. Ik zei je kunt ook foto's in het water maken, zo gezegd zo gedaan. Jan had de grootste lol.

Inmiddels was het 13:00u, Andy had nog niet gegeten sinds vanochtend en werd een beetje humeurig en stil. Dus opgefrist, omgekleed en terug in de auto om iets te gaan eten. Heerlijk gegeten, Andy was daarna weer zichzelf. Daarna zijn we terug gereden naar het hostel om te relaxen, mijn vlucht was morgen dus nu rustig aan doen. Ik ben gaan bloggen en Expeditie Robinson eindelijk teruggekeken, hier is de WiFi goed en ik kan eindelijk mijn blogs online plaatsen. Om 20:00u zijn we naar een groot Italiaans restaurant gegaan, Jan en ik hadden allebei ontzettende zin in een Pizza. En Andy had eigenlijk helemaal geen zin in pizza maar gewoon rijst of mie. Eenmaal in het restaurant heb ik pizza Funghi besteld, Jan een Calzone en Andy toch maar wel een pizza maar dan zonder ham. Hij eet geen varkensvlees. Na het eten zijn we terug gelopen naar het hostel om te gaan slapen. Ik was behoorlijk moe en die 2 heren ook.

Het weer trouwens hier op Bali is echt ontzettend heet, soms valt er een bui en dan wordt het weer warm. Toch zijn de mensen hier anders vriendelijk dan de ander eilanden waar ik ben geweest, misschien komt dit omdat Bali te toeristisch is.

Donderdag 16 nov
Vandaag de dag dat ik even op en neer vlieg vanwege mijn visum. Om 8:00u zaten we aan het ontbijt, mie goreng. Toch best wel lekker hoor als je honger hebt.
Na het ontbijt spullen bij elkaar gepakt, ik wilde eigenlijk tussen 10:00-11:00u vertrekken, er werd gezegd 11:00u wegrijden is tijd zat, dit was ook zo. Om 11:20u was ik op de luchthaven ingecheckt en wel en de eerste kerstbomen zag ik al. Ik liep in mijn korte broekje en hemdje en dacht het is nog helemaal geen tijd voor kerst. En toen dacht ik jawel want over anderhalve maand is het al kerst.
Voordat ik door kon lopen voor het boarden moest ik eerst nog langs de immigratie. Ik liet mijn paspoort met mijn ingeplakte visum zien en er werd gezegd je bent 62 dagen in Indonesië geweest in plaats van 60 dagen. Gezegd dat ik mij vergist had in de 30 en 31 dagen van de maand. Dit gebeurde vaker, er werd mij gevraagd om even mee te lopen naar het kantoortje waar ik moest betalen. Ik moest 40 euro betalen, das even een domper. Want Jan vertelde dat ze 10 euro per dag rekenen en niet het dubbele. Ach ja betalen en weer verder.
Om 13:15u zou het boarden beginnen, maar eenmaal we echt aan boord konden was het bijna 14:00u, ik dacht als ik nou mijn volgende lucht maar niet mis. In het eerste vliegtuig het eerste stuk van deze lange blog gemaakt, wat moet je anders tijdens een vlucht van 3 uur. Er stond ook heel leuk op iedere stoel, gratis WiFi. Roepen ze om als je gratis WiFi wil moet je betalen, huh het was toch gratis??
Om 17:00u was het vliegtuig geland en liep ik het vliegtuig uit, en nou maar zoeken hoe ik weer in moet checken voor de volgende vlucht, de volgende vlucht is om 18:15u en het boarden is om 17:35u. Ik dacht dat wordt krap aan. Ik heb op de luchthaven van Kuala Lumpur meerdere malen gevraagd waar ik nou moest zijn, eenmaal boven voor de volgende vlucht dacht ik, ik moet terug naar naar de immigratie om uit te checken. Een Maleisië stempel en dan weer terug inchecken. Alleen bij het inchecken voor mijn volgende vlucht werkte die machine om het zelf te doen niet. Naar een balie gelopen voor advies, en gezegd dat mijn vlucht snel zou naderen. Er werd gezegd je hebt de vlucht gemist, nou nee hoor. Boarding is 17:35u ( dat was het inmiddels geweest ) en de vlucht zelf zou om 18:15u zijn. Ik moest naar een andere desk lopen om mezelf in te checken. Er werd al gezegd het is mogelijk dat je je vlucht gaat missen, ik dacht NO WAY dat gaat niet gebeuren, dus maar gerend om mijn laatste vlucht te halen. Bij het scannen van de tassen ben ik voorgekropen, er stond best een lange rij en het was inmiddels bijna 18:00u. Normaal ben ik helemaal niet van het voorkruipen, maar anders zou ik mijn vlucht missen en strandde op de luchthaven van Kuala Lumpur.
Eenmaal bij de gate stonden nog allemaal mensen te wachten en ik zag het vliegtuig ook niet. Lucky me!!!
Tegen het muurtje stonden 2 Nederlandse meiden om ook naar Bali te vliegen. Ik zei dus jullie gaan ook naar Bali. We raakten aan de praat en ze zeiden er is iets heel onwerkelijks gebeurd. In het hostel waar zij verbleven in Cambodja zijn 2 vrouwelijke backpackers dood gevonden in bed. Ze zeiden dat ze zich niet lekker voelde en de volgende dag waren ze dood. Daarna gesproken over onze reizen, hun plan is om 1 maand Bali, Gili's en Lombok te doen. Ik heb gezegd dat Lombok ontzettend mooi is, en Sama Sama bungalows voorgedragen, ook nog wat foto's laten zien. Ze waren razend enthousiast. Dus ik zei misschien kom ik jullie daar nog wel tegen.
Eindelijk tegen 18:30u mochten we in het vliegtuig, mijn plek was 26b. Eenmaal op mijn plek kwam er een jonge moeder met haar dochter en zei mijn dochter zit bij het raam en ik zit achter haar. Ik zei dat is echt heel triest dat ze jullie niet naast elkaar hebben gezet, haar dochter was denk ik een jaar of 5. Dus gezegd ik wil wel ruilen hoor van plek, dus ik sta op en ga een plek naar achteren zitten, YES bij het raam. Wat een geluk kan ik nog een beetje naar buiten kijken, ik zag niet heel veel want het werd al snel donkerder. Ik heb in deze vlucht de rest van de blog gemaakt. Op een gegeven moment kwamen ze met karretjes in het vliegtuig voor eten en drinken. Dus ik dacht we krijgen wel iets te eten, ik heb eten moeten kopen ook prima. Lekker lasagne in het vliegtuig gegeten. Na het eten, was de moeder van het meisje voor mij in slaap gevallen en keek het meisje stiekem mijn kant op. Soort van verstoppertje in het vliegtuig, het meisje had de grootste lol. Ik dacht op een gegeven moment nu is het klaar dan kan ik verder met mijn blog. De moeder werd wakker en het meisje viel in een diepe slaap. Na de vlucht uitgestapt en eerst naar het toilet, ik had vlak voor deze vlucht geen tijd om nog iets te eten, te drinken of te plassen. Want ik moest rennen voor mijn vlucht, die uiteindelijk toch wat vertraging had. Dus eerst plassen, dat

was een opluchting. Ondertussen Andy gebeld, die kwam mij ophalen en vroeg waar ik was. Eenmaal onderweg naar buiten beginnen mensen te roepen voor een taxi, nee geen taxi nodig want ik heb al een taxi. Één man bleef mij volgen en droop af toen hij mij met Andy zag. Het was inmiddels 22:30u geweest, ik was behoorlijk moe en gaar. En ik had ontzettende dorst, dus bij aankomst in het hostel eerst een grote fles water gekocht. Daarna nog even gebuurt met Jan en Andy en daarna naar bed gegaan.
Ik denk trouwens dat ik nooit meer een retour op 1 dag in plan, het was erg krap aan en stressvol, maar ook dat weer overleefd.
We gaan zaterdag met de boot richting Gili Trawangan, daar blijven we 1 nachtje en keren dan weer terug naar Lombok. Goodnight!! Xxx