Maandag 27 nov
Wat de planning gisteren was is verschoven naar vandaag. Naar het noorden van Lombok op de scooter rijden. Het zou een rit worden van anderhalf uur, ik dacht ow dat kunnen mijn billen onderhand wel aan. Ik zat bij Andy achterop en Jan bij Yudi. Ik als enigste dame. Het heeft ook wel wat om met heren op stap te zijn. We waren al een stuk onderweg toen ik in eens de druppels regen voelde vallen. Ik zei we moeten nu stoppen om regenkleding aan te trekken. Ik heb sinds kort een nieuwe tas, een echte stoere reistas met een regencape erin. Deze eruit gehaald. Ik had van te voren mijn Action poncho in mijn tas gestopt en 1 aan Jan gegeven. Andy trok een roze regenjas en broek aan, we lagen allemaal in een deuk. Maar op het eind was hij als enigste ver droog gebleven. Die regencape die Jan en ik aanhadden is leuk maar werkt niet voor de regenbuien hier. Ik was zeiknat het water sopte in mijn schoenen. Ondertussen weer verder omhoog gereden de berg op kregen we te horen dat er een blokkade op de weg is vanwege de heftige regenval. We waren er bijna, er was nog een andere weg er naar toe maar dan moeten we helemaal terug rijden. Dit hebben we ook gedaan, de rit er maar toe duurde 2 uur. Nou mijn billen hadden het gehad, ik kreeg ondertussen nog een steen tegen mijn andere been aan. We stopten even omdat ik auw riep, er was niks te zien dus zijn we verder gereden. Yudi en Jan waren verderop gestopt om wat te drinken. Ik heb ook wat drinken gekocht en ben daarna naar de overkant van de weg gelopen om even naar het toilet te gaan, we waren ondertussen al ruim 3 uur onderweg. Daarna verder gereden, waar onze eerste stop was. We stopten en moesten nog een klein trappetje omhoog lopen, wauw daar was het uitzicht over de velden met diverse gewassen, en daar was ook de Rinjani die verstopt was onder de wolken. Ik zei tegen Jan we hebben een swiffer nodig om die wolken weg te vegen, tja helaas werkt het zo niet. Uiteindelijk stegen de wolken op en zagen we de Rinjani meer en meer, geweldig spektakel. Andy is bij een rots blijven zitten, hij was vandaag niet in the mood. Jan en ik zijn verder omhoog gelopen waar koeien stonden te grazen, het liep echter best steil omhoog en de koeien liepen naar ins toe. Ik zei ik ga weer terug naar beneden ik heb geen zin om ruzie te zoeken met een koe op deze hoogte.
Dus zo gezegd zo gedaan, terug beneden hebben we nog tradionele huizen gezien en kleine huisjes waar de oogst rijst in wordt bewaard.
Ik ben toen even ergens anders naar toe gelopen, kinderen waren ondertussen aan het voetballen met Andy en Yudi. Andere kinderen voornamelijk meisjes waren aan het knikkeren. Ik zag toen kippen en hanen grazen tussen de Chili's, eigenlijk best een grappig gezicht.

Daarna zijn we doorgereden naar een Warung om te eten, lekker spicy gegeten. Het laatste stukje wat we daarna reden was naar de aardbeien kwekerij. Je moest 1 euro betalen waarna je daarna zelf je mandje met zelf geplukte aardbeien kon vullen, ow het was ook niet verboden om tussendoor het plukken wat te snoepen van de aardbeien. Ik heb er 2 gegeten, ongewassen want er was geen water. Maar ze smaakte heerlijk. Ik moest denken aan mijn tijd toen ik bij een aardbeienkwekerij heb gewerkt als 16 jarige.
Toen eenmaal de aardbeien er waren kregen we na iedere dienst een doosje aardbeien of asperges mee, wauw zo lekker en die asperges daar maakte ik toen iedereen thuis mee blij. Ze moesten op werd toen bij de kwekerij gezegd aan het einde van de dag.
Enfin weer terug naar het heden. Het mandje was toch goed gevuld, Andy heeft er meer in gelegd dan ik. Daarna een stukje naar beneden gelopen om de aardbeien te wegen en nogmaals af te rekenen. Ik moest wederom 1 euro betalen voor 250 gram.
Daarna was het plan om terug te rijden naar Tetebatu via de kortste weg, maar die was vanmorgen dus afgesloten. We hebben toen nog ergens moeten wachten, we kregen thee en nootjes. Daarna zijn we naar de plek gereden waar dus het oponthoud was. Mijn god wat een ravage!! 2 machines met scheppen, ik weet de naam niet meer waren al het zand wat van de berg was afgekomen aan het oprapen zodat de weg weer vrij was voor verkeer. Er was nog steeds instortingsgevaar vanwege de regenval, er zat scheuren in de berg, flinke rotsblokken waren naar beneden gevallen en dus de hele weg lag vol met zand en een flinke berg zand midden op de weg. Die was inmiddels ver weggewerkt. Toen eenmaal de weg weer een beetje begaanbaar was wilde iedereen weer direct opstappen op de motor of scooter en doorrijden. Er werd geschreeuwd dat er maximaal 3 mensen of voertuigen erdoor mochten, de berg werd goed gecontroleerd. We reden er langs en jeetje wat een ravage. Ze waren hier al de hele dag zand aan het ruimen, het was inmiddels 16:00u geweest. Nog even en het werd donker. Dit was inderdaad de kortste weg, het duurde nog een klein uurtje voordat we terug waren bij Sama Sama Bungalows.
Die avond niet veel meer gedaan, ik geloof nog een potje domino hebben we gespeeld en daarna naar bed gegaan.