Wilot:

De volgende dag in Labuan Bajo was er niet veel gepland. Ik wilde graag gaan duiken, maar aangezien we dit de avond ervoor niet meer hadden geregeld was dat vandaag geen optie meer. We besloten dan maar met z’n allen om er een chilldagje van te maken, zodat we ook wat praktische zaken op het gemak konden regelen. Onder andere moest ik nog nieuwe flipflops zoeken want wonder boven wonder had ik al eentje verloren in de zee waardoor ik even schoenloos was (tenzij ik bergschoenen in die hitte wilde dragen). Diezelfde avond dachten we om toch nog eens een lokale maaltijd uit te proberen. Zo zijn we naar de ‘fishmarket’ gegaan waar er gewoon verse vis op een tafeltje buiten aan de kant van de straat lag. Hier kon je dan enkele visjes uitkiezen en deze werden voor je klaargemaakt. Gelukkig hadden wij Orry (een Belg in ons gezelschap) die kok was en de meest verse vis kon uitkiezen. Deze maaltijd was heerlijk dus zeker een aanrader moest je hier toevallig ook eens aanmeren. :)

De volgende dag hadden Orry, Lynn (Belg van op de trekking/boot) en ik een volledige dag duiken gepland. We keken hier alle drie enorm naar uit omdat een van de drie duikplaatsen blijkbaar ook tot de top tien van de wereld behoort. ’s Ochtends vroeg spraken we af aan de duikshop en gingen we allen samen naar de boot. De boot zag er al meteen goed uit en later bleek ook dat het eten die wij kregen overheerlijk was (een leuke afwisseling van het eten op onze vorige boot)! In de ochtend hadden we twee duiken, dan een middagmaal en in de namiddag onze derde duik.

Voor onze eerste duik kwam onze divemaster ons vragen wat we wilden. Voor onze eerste duikplaats hadden we twee keuzes, de ene plaats was er veel stroming maar volgens hem mooi koraal en topografie, de andere was iets rustiger. Aan ons de keuze dus maar we voelden dat zijn voorkeur vooral naar het eerste ging dus die hadden we dan ook gekozen. We hadden alle drie wel al een drift dive gedaan maar achteraf bekeken hadden we zoiets toch niet verwacht. De duikplaats was echt prachtig maar wat een duik! Eenmaal afgedaald in het water was de stroming echt NIET NORMAAL! Ik denk dat we zeker 10-15 km/h werden vooruit gesleurd voor de volle 500-600m. Na deze gigantische stroming moesten we erdoor proberen te zwemmen zodat we op een rustiger stukje kwamen. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Terwijl ik Orry en Lynn samen met de divemaster al buiten de stroming zag en de divemaster rustig teken deed naar mezelf om te komen, zat ik nog volop in de stroming. Met alle krachten probeerde ik hieruit te geraken, en ook al waren we maar 5m van elkaar verwijderd, ik geraakte geen cm vooruit. Na enkele rampscenario’s in mijn hoofd te hebben afgespeeld ben ik er dan toch uitgeraakt met mijn laatste krachten. Van een wilde duik gesproken, dit was er zeker en vast een! Behalve deze wilde ervaring was het onderwaterleven hier echt prachtig. Alle vissen die ik tot nu toe al had gezien, waren hier ook aanwezig maar drie-, vier-, vijfdubbel zo groot! We zagen enkele schildpadden, barracuda’s en voor mijn toen toch wel het toppunt: een giant trevally van wel 2m groot. Dit is zo ongeloofwaardig als je dit naast je ziet zwemmen!

De volgende duik was gepland in Manta Point. Zoals je het in de naam hoort is deze duikspot vooral gekend voor de mantarays die hier aanwezig kunnen zijn. Enkele dagen geleden hadden we hier ook al gesnorkeld dus we hadden er zeker al gezien, maar velen zeiden dat duiken tussen de mantarays toch een betere ervaring was. Eenmaal hier aangekomen gingen we meteen het water in en begon onze duik. Ik had er niet te veel op gehoopt om veel manta’s te zien zoals tijdens het snorkelen zodat ik niet te veel zou teleurgesteld zijn. Maar opnieuw, wat een duik! De locatie was totaal verschillend van de vorige maar om tussen de manta’s te duiken is een ervaring op zich. Zij komen zoooo dicht naar je toe, dat je ze vanuit elk opzicht in detail kunt opnemen, echt prachtige beesten! Om zo’n dier van wel 3m naast je te zien is onbeschrijflijk. Naast de manta’s hebben we nog veel andere mooie, grote vissen gezien dus teleurstelling was er zeker niet!

Na een schitterend middagmaal waren we klaar voor onze derde en laatste duik. Deze heette Batu Bolong en is een van de tien mooiste duiklocaties ter wereld. De hele dag bleef ik zeggen dat ik zo graag een haai wilde zien. Op onze vorige duik hadden we een kleintje gezien, en vanop een redelijke afstand dus mijn wens was nog niet voldoende vervuld naar mijn goesting dus de hoop bleef aanwezig. Hier eenmaal in het water en afgedaald kon ik mijn ogen niet geloven. Ik snap waarom dit tot de top tien behoort want het was er zo mooi. Alle mogelijke kleuren waren aanwezig, echt niet normaal. Het koraal was alsof het geschilderd was en de visjes waren in zo’n grote hoeveelheden aanwezig. Echt prachtig! Na al de hele dag te zagen om een haai te zien werd hier, na 5 minuten in het water te zijn, mijn wens vervuld. Een prachtexemplaar van toch 1,5 meter denk ik, die mooi dicht bij ons kwam zwemmen zodat ik hem goed kon bekijken. Deze duik mocht eeuwig blijven duren voor mij, maar kwam na 47min toch tot zijn einde. Alle drie kwamen we terug boven water en konden we niet ophouden wat voor een zalige dag dit was geweest. Een duikbrevet afleggen is toch een van mijn beste beslissingen voor deze reis geweest!

Na terug aangekomen te zijn in de haven spraken we opnieuw af met Kyra, Stella en Stefanie om deze zalige dag te kunnen delen. Zij hadden er een relax middagje van gemaakt, zonnen aan het zwembad, en waren een en al oor naar onze verhalen. Onze laatste avondmaal samen werd een goeie pizza, om dan de dag erna helaas afscheid te nemen van elkaar. Orry, Lynn en Stefanie gaan hun eigen weg uit, terwijl Kyra en ik nog een weekje mogen genieten van Stella’s gezelschap in Java!