Kyra:

Na een helse busrit kwamen we na 24u onderweg te zijn (i.p.v. 18u zoals voorzien) eindelijk aan in Chiang Mai op zaterdagavond 20 januari! Een klein beetje meer uitleg over de busrit: Eerst werden we met een tuktuk tot aan een bus gebracht. Dit was geen slaapbus zoals voorzien, maar een gewone bus met de slechtste plaatsen achterin waarvan je de zetels niet kon kantelen, omringd door kotsende mensen die absoluut geen moeite deden om een beetje subtiel te zijn. Op die 12u tijd werd er ook maar één keer gestopt om iets te kopen om te eten (weer ergens in the middle of nowhere met niet bepaald het meest betrouwbare en smakelijke eten). Uiteindelijk werden we om 6u ’s ochtends gedropt in een verlaten busstation net aan de grens met Thailand. Een medewerker van de bus had gezegd dat de bus naar Chiang Mai hier om 8u zou vertrekken en was daarna meteen weer weg. De andere mensen vanop de bus waren op dat moment ook al weg met een tuktuk, dus we waren enkel nog maar met ons tweetjes en een Italiaanse mevrouw. In het busstation zelf stond nergens iets over een bus naar Chiang mai voor zover we konden afleiden uit de bordjes. De vrouw aan het loket (dat pas openging om 8u) kon geen Engels en wist ook van toeten nog blazen. Ik had er aanvankelijk nog alle vertrouwen in, maar toen het al eventjes 8u gepasseerd was, begon ik me ook wel wat vragen te stellen aangezien er niemand daar in de buurt van iets wist. Ik word echt niet graag zomaar aan m’n lot overgelaten zonder zelf op de hoogte te zijn van de stand van zaken... Gelukkig kwam er ons uiteindelijk een meneer ophalen om 8u30 met een tuktuk die ons dan weer bracht naar een ander busstation ietsje verderop. Daar zaten al wat meer mensen waaronder dus ook diegene die bij ons op de nachtbus zaten! Daarna werden we opnieuw op een tuktuk gesmeten richting de grens. Hier verliep alles uiteindelijk wel supervlot om Thailand binnen te gaan. Daarna was er opnieuw een misverstand over het aantal plaatsen die geboekt was op de bus naar Chiang mai en wie er met een lokale bus moest gaan en wie met een minivan enzovoort. Uiteindelijk zijn Kim en ik in een minivan beland met een chauffeur met een enorm zware voet die alle files zomaar voorbij stak. Om een lang verhaal dus kort te maken: De busritjes hier verbeteren er duidelijk niet op en je moet hier ook enorm veel vertrouwen hebben in de mensen dat ze je ook effectief tot op de plaats brengen waarvoor je geboekt en betaald hebt. Maar we hebben dit avontuur er dan ook weer op zitten :p! Kimberly houdt ook telkens een zware hoest, verstopte neus en keelpijn over tot enkele dagen na de busritjes. Ik heb wel wat meer geluk wat dat betreft.

Ok, dus aangekomen in Chiang mai in het noorden van Thailand! Veel hebben we die avond niet meer gedaan behalve een hostel gezocht, iets gegeten, gedoucht en ons bedje in gekropen. Onze eerste indruk van Thailand was wel meteen heel positief: mooi weer, mooie natuur, goede wegen en infrastructuur, vriendelijke mensen, lekker eten,… Duidelijk het meest ontwikkelde land dat we tot nu toe al bezocht hebben.

Na een goede nachtrust en een lekker ontbijtje, gingen we de zondag op verkenning door de stad. We bezochten o.a. een tempel in het centrum van de stad, Wat Chedi Luang. Kim en ik zijn geen supergrote fan van tempels om er tientallen in elke stad te bezoeken, maar proberen wel de mooiste, grootste of bekendste een bezoekje te brengen. Deze tempel was dan ook helemaal anders dan de klassieke tempels door zijn unieke vorm. De andere tempel die we bezocht hebben, was de boeddhistische tempel Wat Phratat Doi Suthep. Deze ligt ietsje verder van de stad op een heuvel waarbij je eerst heel wat trappen op moet lopen om een mooi uitzicht over Chiang mai te hebben. De ligging van deze tempel maakte deze dan weer meer de moeite om te bezoeken natuurlijk en is daardoor ook heel populair hier!

’s Avonds gingen we naar de Zondagse avondmarkt. Ooo, wat vind ik deze markten zooo leuk!! Alle straten staan vol met kraampjes van kledij tot kunst tot leuke souvenirtjes en hebbedingetjes, maar vooral ook het superlekkere Thaïse eten! Je kunt hier gemakkelijk een hele avond allerlei kleine gerechtjes proeven en voldaan zijn voor geeen geld. Thailand wordt duidelijk niet zo goed voor onze lijn… Het enige nadeel aan deze markt was dat het er wel heel druk was. Kim en ik stappen graag snel door, maar op zo’n markt kan ik me wel gemakkelijk aanpassen aan het slenteren van kraampje tot kraampje omdat ik het ook gewoon zo leuk vind om te zien allemaal. Kimberly heeft iets meer moeite met de drukte en het slentergedrag, haha.

Maandag 22/1 hadden we een daguitstap naar het elephant nature park gepland. We hadden op voorhand goed onze research gedaan, want wouden absoluut geen slechte doelen steunen en dit was het enige park dat we echt vertrouwden. Het berijden van olifanten wordt door zo goed als alle andere organisaties en parken nog supervaak aangeboden en gedaan. Zelfs als er staat ‘no riding’, zijn dit vaak organisaties die ’s ochtends de ene uitstapjes organiseren en ’s middags dan toch ook weer andere toeristen op olifanten laten rijden. Deze olifanten worden vaak al op jonge leeftijd bij hun mama weggehaald, slecht behandeld, vastgeketend, geslagen enzovoort. Gelukkig vonden wij het elephant nature park en was er nog één daguitstap waar er enkele plaatsjes vrij waren (de rest was al bijna allemaal volboekt tot 2 maanden ver… Snel zijn is hier dus de boodschap!). We waren met een klein groepje van 6 en hebben de hele dag gespendeerd in een deeltje van het park waar drie olifanten zaten. Twee mannetjes van 15 en 20 jaar en een vrouwtje van 60 jaar oud. We mochten ze eten geven, hun eten helpen maken, ermee wandelen, een modderbadje geven en helpen afspoelen. Hierbij kwamen we dus echt superdicht bij de olifanten, we liepen er gewoon letterlijk naast eigenlijk, konden hen aanraken en eten geven wanneer we maar wilden,… In het begin was dit toch wel een klein beetje benauwelijk omdat de olifanten gewoon vrij naast je lopen en het blijven natuurlijk wel gigantische en wilde beesten. Kimberly is het dan wel gewoon om met Aziatische olifanten te werken, maar in Bellewaerde hanteren ze een hands off werkmethode. De olifanten hier zijn er duidelijk mee vertrouwd om hands on behandeld te worden. Ze werden ook enkel maar gemotiveerd om bijvoorbeeld mee te wandelen en gewassen te worden door het geven van eten en wanneer ze hier helemaal geen zin in hadden, mochten ze ook gewoon hun gang gaan zonder dat de medewerkers hen hiertoe verplichtten. Alle olifantjes hier in dit park zijn ook olifanten die gered zijn van het circus, het berijden,… Eenmaal ze in dit park zijn, worden ze dan ook minstens het eerste jaar apart gehouden van toeristen omdat ze mensen uiteraard als vijand zien. Door het park te bezoeken, gaat je geld dus ook naar een goed doel hier! We waren allebei suuupertevreden dat we dit gedaan hadden! Het was echt meer dan de moeite waard!

Hierbij was onze tijd in Chiang mai dan ook mooi afgesloten. Op naar Pai nu!