Wilot:

Aangezien we een dagje eerder dan gepland uit Bangkok waren vertrokken gingen we eerst richting Ko Samui. Hier in het zuiden is het eigenlijk vooral eilandhoppen dat we doen. Veel op deze eilanden kan je niet doen behalve aan het strand liggen of gaan duiken. En aangezien duiken geen optie is voor mij momenteel (door mijn tattoo) zullen we niet lang op een eilandje blijven. Ko Samui was een rustig eilandje, het is hier niet meteen een eiland die populair is bij de backpackers en dat zie je ook meteen als je ’s avonds op straat loopt. Je vindt hier voornamelijk veel resorts en de toeristen die deze resorts dan ook aantrekken. Al bij al heerste er wel een gezellige sfeer en hier hebben we dus rustig een dagje aan het strand kunnen liggen en gezellig op restaurant gegaan.

De volgende dag gingen we al richting Ko Phangan. Dit was het enige eiland waar we een specifieke datum in gedachten hadden om hier te zijn omdat de bekende Full Moon Party zich hier bevindt. Deze maand was dit op 31 januari dus zijn wij zoals gepland in de namiddag van 31/01 hier aangekomen. Aangezien het hier duur was om te verblijven, rond deze tijd trekt het zeer veel toeristen door deze Full Moon Party waardoor de prijzen van de hostels ook aanzienlijk omhoog gaan, verbleven we hier maar 1 nachtje. De volgende dag om 6u hadden we al de bus richting het volgend eiland, het ging dus een korte nacht worden. De Full Moon Party op zich was een heel leuk concept. Het is eigenlijk een beetje zoals je verwacht, een gigantisch feestje op het strand met fluoverf en veel vuur. Kyra en ik hebben ons beiden wel goed geamuseerd, maar het was nu niet meteen het zotste feestje die we al hebben gehad. Misschien lagen de verwachtingen te hoog... Iedereen was hier trouwens ook echt op zoek naar een scharrel aangezien de meesten die met ons begonnen praten gasten waren die het na een halfuur opgaven nadat ze inzagen dat er met ons niks ging gebeuren. Veel vrienden hebben we hier dus niet gemaakt ??.

De volgende ochtend gingen we dus alweer op weg naar Ko Lanta. Daar zouden we uiteindelijk met Chris (de Engelsman) terug afspreken. Door de korte nacht en een lange rit hebben we die dag eigenlijk niet veel meer gedaan. Gezellig gaan eten met Chris en erna ons bed in! De volgende dag zijn we in de ochtend naar het ‘Lanta Animal Welfare’ center gegaan. Dit is een opvangcentrum voor katten en honden. Zij vangen hier straat- of gedumpte katten en honden op, ze lappen ze op en stellen ze ter adoptie. Het centrum is vrij populair bij de toeristen waardoor de katten en honden redelijk snel worden geadopteerd en over zee worden gestuurd naar hun nieuwe thuis. De mensen van dit centrum gaan ook de straat op op de verschillende eilanden om de wilde katten en honden te steriliseren zodat de populatie niet veel groter wordt. Iets wat ik dus alleen maar kan toejuichen! Diezelfde middag hebben we voor de verandering nog maar eens aan het strand gelegen. Ko Lanta is eveneens een vrij rustig eiland met een iets ouder doelpubliek. Heel veel langer op dit eiland zou ik dus niet willen gebleven zijn aangezien ik mij waarschijnlijk zou vervelen.

Na Ko Lanta gingen we richting ons laatste eiland: Ko Phi Phi. Dit is volgens velen het mooiste eiland maar ook het meest toeristische. Hier aangekomen vond ik de sfeer op het eiland meteen leuk. Het centrum is klein en alles is centraal gelegen waardoor er een algemene gezelligheid heerst. Het eiland op zich is inderdaad ook de mooiste die we gezien hebben met rotsen aan beide kanten. Aangezien we hier in de ochtend nog zijn aangekomen hebben we diezelfde dag op het gemak nog het eiland verkend, een klein beetje gewinkeld en tegen zonsondergang een wandeling gemaakt naar het uitkijkpunt bovenop het eiland om daar de zon te zien ondergaan. Dit was echt supermooi en voor mij toch een toppertje onder al onze eilanden. ’s Avonds zijn we in een superlekker restaurant gaan eten en door de gezelligheid van het stadje hebben we ons toch laten verleiden om nog een stapje te zetten. Hier zijn we uiteindelijk op een strandfeestje beland, een beetje gelijkaardig aan de full moon party maar dan kleinschaliger. Uiteindelijk hebben we ons hier allebei veel beter geamuseerd dan op de echte full moon party dus de onverwachte feestjes zijn toch nog het best!

Na nogmaals een korte nacht zijn we die volgende dag richting Ao Nang vertrokken. Dit was eigenlijk gewoon onze uitvalsbasis om dan de volgende dag te gaan rotsklimmen op Railay Beach. Zo gezegd, zo gedaan! Het rotsklimmen op zich was echt superleuk om te doen! Voor ons beiden was het de eerste keer en ik vind dat het ons beiden goed afging! Ik heb misschien door het stront scheppen in Bellewaerde iets meer armspieren gekweekt waardoor ik uiteindelijk net iets hoger ben geraakt, maar aan behendigheid ontbrak het bij ons niet! Eerst dus nog een beetje armspieren kweken voor we het een tweede keer doen. Maar we vonden het dus allebei wel een topactiviteit. De locatie was trouwens ook echt niet mis! Railay beach is een supermooi strand met rotsen die de kust omgeven. Door verloop van jaren is het hier blijkbaar ook wel veel toeristischer geworden wat jammer is, maar tja wij zijn een van hen dus mogen niet zagen!