Wilot:

De busrit naar Luang Prabang, je kon het niet echt een busrit noemen want het was in een kleine minivan, leek eerder op een ritje in een achtbaan. De chauffeur leek enorm gehaast aangezien zijn snelheid niet van de minste was en dit gecombineerd met de vele bochten was dit een nogal wilde rit. Rustig een filmpje kijken of een klein tukje doen was dus niet zo simpel :p. We kwamen hier aan in de avond dus het enige wat we nog konden doen was gezellig gaan eten. We hadden in Hanoi afscheid genomen van Mane, maar hij zat ondertussen nog altijd in Luang Prabang sinds zijn vertrek uit Vietnam, dus het was die avond een blij weerzien met hem. Chris was waarschijnlijk ook blij dat hij eventjes terug mannelijk gezelschap had, haha.

Luang Prabang leek op het eerste zicht een heel gezellig stadje, met vele lichtjes, niet te toeristisch en misschien een iets volwassener doelpubliek. Het was dus niet meteen een feestlocatie, alle bars sluiten hier dan ook tussen 23h en 24h. De bekende bar hier is Utopia, een leuke bar met een prachtige locatie langs de Mekong rivier wat voor een supergezellige sfeer zorgt. De meeste backpackers zitten dan ook hier ’s avonds tot het sluit (om 23u30). Na sluitingstijd is bowlen nog de enige optie om je avond nog iets langer te rekken. Zo gezegd, zo gedaan: allemaal samen naar de bowling gereden om daar nog enkele spelletjes te bowlen gecombineerd met een paar drankjes ;). Laten we zeggen dat mijn bowlingtalenten iets groter zijn dan die van Kyra, haha!

De volgende dag (woensdag 17/1) zijn we de bekende Kuang Si watervallen gaan bezoeken op enkele kilometers van Luang Prabang. Deze watervallen zijn echt de mooiste die ik tot nu toe al gezien heb, het water is er zo blauw dat het niet echt lijkt! Naast deze watervallen is er ook een berenopvangcentrum gelegen wat ook het bezoeken waard was. Hier worden beren opgevangen en verzorgd die slachtoffer waren van smokkelaars of andere wanpraktijken. Ik was alleszins blij om eindelijk nog eens beestjes te zien! In de namiddag kwamen we terug aan in de hostel en bleek dat Mane zijn bus niet had gehaald en dus toch nog enkele daagjes bij ons bleef. Diezelfde avond zijn we met z’n vieren eerst zonsondergang (op de top van een berg) gaan bekijken en later naar de avondmarkt gegaan, waar er tientallen kraampjes staan van voedsel tot kledij en sieraden. Het eten was hier suuuuperlekker!

De volgende dag (donderdag 18/1) was een rustige dag, Kyra en ik moesten in de namiddag de bus richting Thailand nemen dus beslisten we om gewoon nog samen gezellig te eten en genieten van de zon en het uitzicht (in Utopia). Hoe dichter we bij het uur kwamen dat wij moesten vertrekken hoe erger ik het vond om effectief Luang Prabang te verlaten. Daarom hebben we enkele uurtjes voor ons vertrek toch nog gevraagd of we de bus niet de volgende dag mochten nemen en zo was het geregeld! Het vertrek uit Laos en afscheid van Chris en Mane was nog een dagje uitgesteld :D. Zo konden we nog een laatste keer genieten van zonsondergang hier, deze keer langs de rand van de rivier. Luang Prabang is echt een van mijn favoriete stadjes tot nu toe. Het is hier zooo rustig, niet overtoeristisch, relaxte sfeer, veel properder dan andere steden en supermooi weer! Ik was dus een supergelukkig mens hier!

De volgende dag (vrijdag 19/1) was het echte afscheid aangezien iedereen effectief vertrok vandaag, en elk in een andere richting jammergenoeg! Zo gaan wij nu richting Chiang Mai in Thailand, Chris naar Bangkok en Mane naar Vang Vieng. Maar het was geen ‘goodbye’ want Chris zien we nog terug in het zuiden van Thailand en Mane hopelijk in Uruguay, dus we zullen ze zeker niet vergeten! Next stop: Thailand!