Kyra:

Vrijdag 2/3 namen we de bus richting Pokhara, een stadje dat dient als uitvalsbasis voor de Annapurna conservation area. Hoewel dit stadje nog geen 200 kilometer van Kathmandu ligt, was het toch een busritje van 6 uur. Dit valt vooral te wijten aan de slechte wegen hier, echt heel Nepal is precies een bouwwerf :p. Pokhara zelf is wel veel gezelliger dan Kathmandu. ’s Avonds liepen we gewoon eens door de stad en gingen lekker gaan eten in OR2K, een superlekker en gezellig vegetarisch restaurant die zowel een vestiging heeft in Kathmandu als in Pokhara.

De volgende dag verkenden we het stadje een beetje, liepen langs het mooie grote Phewameer hier, door de straten en gingen enkele winkeltjes binnen. Ik deed ook het nodige opzoekwerk voor onze trekking die we de volgende dagen wouden maken. We hadden al snel beslist dat we de trektocht op ons eentje zouden maken, zonder gids of drager, aangezien deze tocht redelijk populair is en het dus perfect te doen is zonder. We regelden onze permits die we nodig hadden om het Annapurnagebied te mogen betreden en huurden enkel nog een slaapzak, kochten waterzuiveringstabletten en handschoenen. Dit was het meest noodzakelijke gerief die we zelf niet bij hadden en wel nodig zouden hebben de komende dagen. Naast dat, onze bergschoenen en onze warmste kleren, kon er niks meer bij in (en aan, want onze slaapzak, regenjas en dikste pull konden er al niet meer in :p) ons kleine rugzakje van 10l. Maaarr ik had er alle vertrouwen in dat we de tocht hiermee wel zouden overleven ;)! ’s Avonds gingen we op zoek naar een lekker stukje vlees, want zonder dat we het zelf goed en wel beseften, hadden we de afgelopen dagen nog geen enkele keer vlees gegeten omdat dit hier ook amper op de menukaarten staat. Als vegetariër zou je je hier dus zeker op je plaats voelen in Nepal!