Wilot:

Na nogmaals een nachtje op de bus kwam ik ‘s ochtends in Baños aan. Na mij in ene hostel in te checken, een beetje bij te slapen, ging ik op verkenning in de stad. Baños is niet supergroot en alles is dus te voet bereikbaar. Het is een supergezellig dorpje tussen de bergen, echt een mooi uitzicht, en de sfeer van de het dorpje was echt aangenaam. Aangezien ik niet veel zin had om die dag nog veel actieve dingen te doen, ging ik voor een massage, een koffietje en een chille avond in de hostel. De volgende dag had ik geboekt om te gaan raften. Baños staat hier redelijk gekend voor en aangezien ik graag wat actie heb, zag ik dit ook meteen zitten. Het raften was echt superleuk, maar veeeel te kort! Mijn boot was 1 keer omgekanteld waardoor we allen in het water waren beland, ik was naar de kayak gezwommen die je dan moet vasthouden, en hij probeert je dan naar een andere boot te leiden zodat je ‘gered’ kan worden. Maar aangezien we allemaal in het water lagen riepen ze dat we naar de kant moesten zwemmen, maar ik hing aan die kayak dus ik dacht dat ik daar wel ok hing. Na vele rotsen onder water gevoeld te hebben terwijl ik aan die kayak hing werd ik uiteindelijk toch opgevist door een andere boot. Voordat we aan het raften begonnen zeiden ze ook dat wat er ook gebeurt, je altijd je peddel moet blijven vasthouden omdat dat je kan helpen om gered te worden. Mijn eerste reactie natuurlijk als die boot omkantelde is om mijn peddel ver weg te gooien (haha, is ook mooi te zien op het filmpje, oepsie). Eenmaal we allemaal gered waren gingen we weer verder. Sommige plaatsen was het water wel te doen, maar op sommige plaatsen was het echt superwild, dat is ook mooi te zien aan mijn gezicht op de foto’s (laten we zeggen dat het niet zo mooi is haha). Een beetje later waren we in een zware golf terecht gekomen waardoor ik (als enige) in het water was gevallen. Deze keer was ik wel blijven vasthouden aan mijn peddel maar toen ik in het water viel kwam ik in een stroming terecht die me onder de boot duwde en me onder water bleef trekken waardoor ik niet aan het oppervlak kwam. Na eventjes te denken ‘wtf gebeurt er’, dacht ik dat mijn leven toch belangrijker was dan die peddel dus heb ik die toch maar weg gesmeten en naar het oppervlak proberen te zwemmen. Wanneer ik bovenkwam probeerden diegenen in mijn boot mij meteen vast te grijpen om mij te redden maar de stroming was te sterk en bleef mij onder de boot duwen, er zat dus niks anders op dan los te laten, mij weer onder de boot te laten duwen door de stroming en uiteindelijk kwam ik een beetje verder terug boven. Adrenaline gegarandeerd dus, het was echt zalig! Niet veel later zat het raften er jammergenoeg op.

Diezelfde middag ben ik met een gast die ik tijdens het raften had leren kennen naar de hotsprings gegaan. Ale, dat dachten we toch, de volgende dag ontdekte ik dat de hotsprings blijkbaar net om de hoek waren van waar wij zijn gegaan. Ik was al teleurgesteld omdat het gewoon een gigantisch zwembad was (wel met warm bronwater) maar er was echt niks natuurlijks aan. Maar de ‘echte’ hotsprings zagen er niet veel beter uit. Maar zo hebben we toch enkele uurtjes zitten weken in warm water, haha. Diezelfde avond ben ik nog met hem gaan eten en daarna ben ik nog een stapje gaan zetten. De gast van in de middag, die was al vertrokken, maar ik had ondertussen al andere vrienden gemaakt tijdens het raften. Geen toeristen, gewoon de mensen van de agency zelf, dus heb ik die avond gefeest tussen de locals. Superleuke avond! De muziek hier is echt mijn ding en zo heb ik ook eens mijn salsatalenten kunnen testen. Die gasten kunnen dat hier dus allemaal, dus ik moet mij gewoon maar laten leiden, echt superleuk om eens met locals om te gaan.

De volgende dag vulde ik mijn ochtend door een wandelingetje te maken met Jonathan (een van de locals) in Baños, terwijl ik in de namiddag een route met de mountainbike heb afgelegd om allerlei watervallen te kunnen zien. Gewoon een mega chille gezellige dag, de natuur hier is zo mooi en rustgevend. Diezelfde avond had ik afgesproken met William (een andere local) om samen te koken. Een gezellige avond, maar toch vroeg mijn bed in aangezien mijn energie echt op was.

De volgende dag had ik opnieuw afgesproken met Jonathan die mij meenam om te gaan rotsklimmen. Ik wilde dit sowieso hier doen, had al gekeken via agencies, maar hij doet dit ook en het is altijd leuker om dit te doen met iemand dat je kent. Omdat het enkel hij en ik was moest ik ook niet op andere mensen wachten (en gratis wat ook niet slecht is voor mijn budget). Maar omdat het enkel ons twee was, betekende dit ook dat ik hem moest beveiligen wanneer hij klom. Ik vind het echt te zot hoeveel vertrouwen hij in mij had hiervoor want ik had dat allemaal nog nooit gedaan. Dit was mijn derde keer dat ik ging gaan rotsklimmen en dit was toch mijn moeilijkste poging van de drie. De rotsen hier waren echt veel gladder en het is dan ook de eerste keer dat ik naar beneden viel tijdens het klimmen. Gelukkig werd ik mooi opgevangen. Omgekeerd trouwens ook, ook ik heb hem moeten opvangen, gelukkig is het ook gelukt en zijn we er beiden levend vanaf gekomen, haha. Die middag zijn we samen nog naar Casa Del Arbol gegaan. Dit is een supergekend boomhutje met een schommel aan, met een zot uitzicht van de omgevende bergen en vulkaan. Hier heb ik de typische fotoshoot gehouden (haha) om een foto op de schommel met het uitzicht te hebben. Gelukkig had ik mijn persoonlijke fotograaf mee. Eenmaal dit gebeurd was nam hij me mee naar een cafeetje (ik zou dit echt nooit gevonden hebben moest hij niet mee zijn) met een supermooi uitzicht over de stad. Wat een luxe, een warme chocomelk (de warme chocolademelk in Ecuador is echt geschift lekker btw) en genieten van een supermooi uitzicht. Met het uitzicht van de stad, zijn we nog blijven zitten tot zonsondergang om dan toch terug af te dalen naar de stad om te eten. Een traktatie was hier wel van toepassing en erna terug mooi flink mijn bed in.
De volgende dag was jammergenoeg mijn laatste dag in Baños. Het is een van de plaatsen waar ik het langst gespendeerd heb maar het was het dan ook echt allemaal meer dan waard. Baños is echt een zalige plaats, een van mijn favoriete plaatsjes in Ecuador of zelfs in Zuid-Amerika! Op mijn laatste ochtend had ik nog canyoning gepland. Dit is afdalen met een touw langs verschillende watervallen/afgronden. Een mooie afsluiter om diezelfde middag nog naar Quilotoa te vertrekken. Jonathan stelde voor om mee te gaan en zo had ik nog gezelschap naar het volgend dorpje.

In Quilotoa ging ik normaal een driedaagse hike doen om dan uiteindelijk te eindigen bij het meer. Maar omdat Jonathan iemand kende in Quilotoa zelf, mochten we daar gratis overnachten, en gingen we de volgende ochtend met de bus verder naar het startpunt gaan. Dat was alleszins het plan, maar de volgende ochtend liepen we langs het meer, onderweg naar de bus die we normaal zouden moeten nemen. Ik zag er niet echt het nut nog van in om 3 dagen te hiken aangezien ik ‘de kers op de taart’ al had gezien. Dus uiteindelijk hebben we gewoon nog een beetje tijd gespendeerd in het dorpje, van het uitzicht genoten en diezelfde middag terug op de bus gestapt. Aleja, hij had ook via via vervoer naar Baños geregeld zodat we geen bus moesten nemen en ik werd aan de splitsing afgezet om de bus richting Quito te nemen. Hier scheidden onze wegen maar ik ben hem echt super dankbaar. Ik heb een zalige tijd gehad, overal vriendelijk ontvangen en geholpen geweest en enorm veel geld bespaard en dat is grotendeels aan hem te danken.

En zo zit ik alweer op de bus richting mijn volgende bestemming.

Diezelfde avond kwam ik aan in Quito, de hoofdstad van Ecuador. Ik had uiteindelijk beslist om hier een twee nachtjes te slapen voordat ik naar Cotopaxi vertrok. De volgende dag trok ik dus de stad in om het voornaamste een beetje te verkennen. Ik vind het persoonlijk wel nog een gezellige stad, zeker om een hoofdstad te zijn. Het uitzicht vanop een nabij liggende heuvel of zelfs vanuit mijn hostel is echt ongelooflijk. Super mooi om de stad te zien met de omringende bergen. Er is hier vanalles te doen, zoals ‘het midden van de wereld’ bezoeken of een berg beklimmen die hier niet zo ver van ligt en die je een spectaculair uitzicht geeft, maar dit hou ik voor de volgende keer dat ik hier ben. Ik heb er dus maar een rustige namiddag van gemaakt, een zoektocht naar postkaartjes gedaan (opnieuw niet zo gemakkelijk!) en nog maar eens genoten van een lekkere warme chocomelk.