Battambang

Dag 34
We komen rond een uur of 4 aan met de bus in Battambang. Onderweg doet het landschap van Cambodja mij een beetje denken aan die van Nederland. Cambodja is plat met grazende koeien op weilandjes en her en der een boompje, ik krijg een beetje het gevoel van de Nederlandse weilanden. Alhoewel het landschap hier een stuk droger en minder groen is en de koeien twee keer zo klein en mager. De bus staat nog niet stil of tientallen tuk-tuk chauffeurs vol met adrenaline kloppen op je raam in de hoop dat je gebruik maakt van zijn tuk-tuk of motorbike. Je zal denken dat we hier ondertussen aan gewend zijn maar niks is minder waar. Na een busrit van 5 á 6 uur wil je allereerst zorgen dat je backpack in eigen bezit is en kijken waar je bent afgezet. Helaas is dit negen van de tien keer ver buiten het centrum en ben je toch aangewezen op een oververhitte tuk-tuk chauffeur. Hij brengt ons bij een goedkoop guesthouse waar we in totaal twee nachten verblijven. Battambang is een klein

Dag 35
We worden na het ontbijt opgehaald door dezelfde tuk-tuk chauffeur als de dag ervoor. Hij brengt ons naar de bamboe trein, een toeristische attractie in Battambang. Alhoewel een trein, zo kan je het niet echt noemen. Het zijn vierkante bamboe platformen met wieltjes die met een motortje over een rails crossen. Vroeger werden deze ingezet om goederen en mensen te vervoeren naar een ander dorp. Op dit moment worden ze alleen nog maar gebruikt voor toeristen. Samen met drie lokale kindjes vertrokken we naar het volgende "station". Het is nog best lastig om met 40km/h rechtop te blijven zitten in kleermakerszit. Voor de lokale kindjes geen enkel probleem, voor onze westerse stijve spieren wel. In de verte zagen we een bamboe treintje ons tegemoet komen, hoe gaan ze dit oplossen dacht ik. De oplossing was simpel. De passagiers met pech moeten opstaan, het bamboe plateau en de wielen worden vervolgens door beide bestuurders van de rails afgetild. Oftewel het hele "treintje" ligt tijdelijk even langs de kant van de rails. Zo kan de ander passeren. Aangekomen bij het station komen er gelijk een aantal verkopers naar je toe. Een olifantenbroek? Een bamboe trein t-shirt? Een florwerpower jurkje? Nee bedankt, 2 kokosnoten graag. Tijdens de rit hebben we kunnen genieten van de natuur in Cambodja, een beetje dor dat wel. Op de terugweg naar het hotel besluit Rebecca die middag nog naar een vleermuisgrot te gaan. Ik heb een beetje last van de warmte en besluit in het dorp te wandelen. De mensen in Cambodja zijn hier zo onwijs vriendelijk. Allereerst raak ik aan de praat met een Cambodjaanse man in ons hotel. Hij vertelde mij over

zijn bruiloft die drie dagen later gaat plaatsvinden. In totaal is het een bruiloft van twee dagen en hij heeft in totaal 400 man uitgenodigd. Van te voren wist ik wel dat de bruiloften in Azië groots gevierd worden maar dit had ik niet verwacht. Ook laat hij mij zijn bruidsfotos zien, geschoten in Angkor Wat nog wel! Ja hoor het mag wel wat kosten zei hij. Hij heeft het als medewerker bij de bank immers ook minder slecht dan een werker op het land. Hij vertelde mij dat je als man allereerst werkt voor je bruiloft en daarna voor je pensioen. Het was een leuk gesprek en uiteindelijk word ik uitgenodigd voor zijn bruiloft. Hij wist wel een winkel waar ik een mooie galajurk kon huren. Ik had dit graag mee willen maken maar helaas hadden wij de bus naar Phnom Penh al geboekt en dus heb ik hem vriendelijk bedankt. Ik ben nog even bij een kunstgalerij gaan kijken en vervolgens via de boulevard naar de nachtmarkt gelopen. De mensen in Cambodja willen graag sporten. Langs de boulevard staan allemaal sporttoestellen in de open lucht die ook werkelijk

allemaal in gebruik zijn. Ouderen zitten op een hometrainer en jongeren werken aan hun buikspieren. Goed idee voor in Nederland, een abbonement bij de sportschool kan namelijk ook niet iedereen betalen. Ik eet fried rice op de markt en pak vervolgens de tuk-tuk naar het circus want daar heb ik weer met Rebecca afgesproken. Drie keer per week wordt er een circusshow gehouden door muzikanten en circusstudenten in Battambang. Het circus is bedacht door 9 studenten met het idee om het trauma van de Cambodjaanse oorlog te vergeten. Het circus is kleinschalig en zonder dieren. Er werd gedanst, gezongen en acrobatische trucs uitgehaald. We hebben een uur lang genoten en gelachen, de studenten waren onwijs goed!

Dag 36
Het is tijd om Battambang in te ruilen voor de hoofdstad van Cambodja, Phonm Penh. De minivan gaat pas 's avonds dus we huren die ochtend nog een scooter om wat meer van het platte land te zien. We hebben geen route in onze gedachte en rijden langs de Sangker rivier omhoog naar het noorden. Al gauw veranderen de wegen van asfalt in zand en komen we echt op het platteland. Je ziet langzaamaan het vervoersmiddel ook veranderen van motorbike naar fiets. We zien houten huisjes met een fiets voor de "deur". Iemand die een fiets rijdt in Azië is arm, anders zou je wel een motorbike rijden. We belanden dus echt tussen de locals van Battambang. De kinderen blijven enorm enthousiast als ze je zien, ze rennen achter je scooter aan en zwaaien vanuit huis naar ons. Battambang staat ook bekend om de productie van sticky rice in bananenbladeren. Bedrijven bieden dit aan als Tour voor toeristen. Wij spotten deze productie toevallig langs de kant van de weg. We stappen het huisje binnen en de vrouwen die sticky rice aan het maken zijn beginnen te giechelen. Er worden gelijk twee plastic stoelen neergezet zodat we kunnen kijken wat ze aan het doen zijn. Er komen mensen uit alle hoeken van het huis om ons te bekijken. Nagellak op je tenen? Dat is wel erg lachwekkend voor ze. We krijgen een blad met sticky rijst om te proeven, er is vis in verwerkt en Rebecca en ik vinden het niet erg lekker. We willen ze er wat geld voor geven maar dit nemen ze niet aan. Leuk om te zien hoe dit precies gemaakt word en om een kijkje te nemen in een huisje. Eenmaal terug in het centrum stappen we de minivan in naar de hoofdstad van Cambodja. Tijdens de reis raken we aan de praat met MC, een inwoner van Phonm Penh. Hij vindt het maar raar dat wij als twee vrouwen aan het reizen zijn, in Cambodja zou de vader zijn dochter nooit laten gaan. Hij vraagt ons waar we slapen en we vertellen hem dat we nog geen hotel hebben geboekt voor die nacht. Dit vond hij totaal niet verstandig in een stad als Phonm Penh en hij biedt ons een kamer aan in zijn huis. We aarzelen, we kennen hem nu twee uurtjes en we blijven gelijk al bij hem slapen? We bedanken hem voor zijn aanbod maar denken er nog even over na. We vallen een uurtje in slaap en zodra we wakker

worden zien we MC druk bellen. Vol enthousiasme vertelt hij ons dat zijn vrouw een bed heeft opgemaakt en dat ze nu een heerlijke maaltijd aan het koken is voor ons. Vol verbazing kijken Rebecca en ik elkaar aan, moeten we dit wel doen? Ach waarom niet, we komen immers pas om 11 uur 's avonds aan en we hebben ook geen zin om door de stad te dwalen. We stappen met MC de tuk-tuk in en na ongeveer twintig minuten komen we aan op plaats van bestemming. We zien een huis met een auto voor de deur en daarnaast een houten hutje, alsjeblieft, laat het niet het houten hutje zijn. We hebben geluk en we stappen het huis in. Wanneer we de keuken in stappen zien we een gedekte tafel met rijst, worstjes, pork en bier. Zijn vrouw staat met een big smile te koken. In Nederland is vaak de woonkamer het middelpunt van het huis, hier is het de keuken, dit is de grootste ruimte in het huis. Het is inmiddels half twaalf en we hebben totaal geen honger maar onze borden worden rijkelijk gevuld. Het is onwijs lief bedoelt dus daarom eten we netjes ons bord leeg. MC is jaloers op ons dat wij kunnen reizen. Hij wilt graag maar op dit moment moet hij sparen voor zijn pensioen. Hij is 30 en zijn vrouw 20, samen hebben ze twee kinderen. Zijn vrouw was 14 toen ze hun zoon kregen en op haar 16e is ze getrouwd. Heel onwerkelijk. Gelukkig hebben ze het goed, ze hebben een huis met drie verdiepingen en beschikken over twee auto's. Ook de kamer waarin wij slapen heeft een grote douche met airco. We hebben prima geslapen en de volgende ochtend brengt hij ons, "zijn vrienden", naar het centrum van Phonm Penh.