De provincie Ninh Binh

Dag 65
Ninh Binh is een provincie in het noorden van Vietnam, ongeveer 100 kilometer onder Hanoi. Ik was helemaal gesloopt van onze excursie naar de grotten en ik heb dan ook de hele rit van zeven uur kunnen slapen. Rond vier uur 's nachts kwamen we aan in Ninh Binh en we nemen een taxi naar onze homestay. De weg er naar toe is door weilanden, over stenen en hobbelige zandpaden. Als hij ons maar niet ergens in the middle of nowhere beroofd en dumpt, dachten Rebecca en ik. Gelukkig zette onze taxi-chauffeur ons netjes af bij ons verblijf voor de komende twee nachten. Aangezien het pikkedonker was konden we de omgeving en onze bungalow niet zien. Ook konden we pas om 1 uur 's middags inchecken dus ter overbrugging konden we wat uurtjes slapen onder een klamboe op -letterlijk- een houten plank in een hutje van riet. Geen probleem want we waren ontzettend moe. Een paar uur later word ik wakker van luid gepraat van een vrouw, ik doe de deur open en ik kijk recht tegen de grote karstgebergten aan. Het is hier echt prachtig en wát een rust. Er is geen auto, scooter of ander huis te bekennen. Het enige wat ik zie is een grote boerderij met daaromheen kleine bungalowtjes omringd door bergen en water. Het luid gepraat was van de oma van de homestay, deze was namelijk doof en loopt zo krom als een hoepel. De eigenaar bakt een ananaspannenkoek voor ons (de pannenkoek bestond uit meer olie dan meel) en om 12 uur kunnen we al inchecken in onze bungalow. Een grote bungalow aan het water met een zacht twee persoonsbed, een warme douche en uitzicht op de bergen. Vergeleken met onze afgelopen verblijven heel erg luxe! Ninh Binh staat bekend om zijn boottocht langs de gebergten in de plaats Tam Coc. Helaas is het weer slecht, het is bewolkt en het miezert, en daarom besluiten we om een scooter te huren en de boottocht de volgende dag te doen. We rijden langs een "verborgen" pagoda in Tam Coc, langs de rijstvelden en naar de hoofdstad van de provincie. Je ziet weinig toeristen, de vietnamezen werken in de velden en je wordt overvallen door rust. De natuur hier is zó mooi. Aangezien ons verblijf ver van de stad ligt eten we die avond bij de familie van onze homestay. Om 7 uur worden de springrolls op tafel gezet en eten we samen met de andere gasten en de vietnameze familie. Sommige hebben de boottocht die dag gedaan en vinden het zelfs mooier dan Halong Bay. Wij besluiten hem de volgende dag te doen dus kruipen op tijd ons bedje in en vallen met het geluid van de krekels in slaap.

Dag 66
Ook 's ochtends zijn de krekels aanwezig en samen met een hele hoop kikkers vormen ze onze wekker. Ik heb heerlijk geslapen in mijn lakenzak op het zachte bed. Aangezien het ananas-ontbijt van gisteren mij niet erg goed was bevallen pakken we de fiets naar Tam Coc om daar te ontbijten. Tam Coc is erg toeristisch, dat merk je aan de vele fastfood restaurantjes. Mijn ontbijt is dan ook een kipburger met frietjes, ach ik heb hier wel geleerd warm te eten 's ochtends. Helaas begint het steeds harder te regenen en ook de wolken zijn dreigend, we stellen ons boottocht dan ook weer uit tot morgenochtend. We pakken immers ook pas om 3 uur 's middags de bus naar Sapa. Het wordt een dagje zonder plannen, dachten wij. We fietsen terug naar onze homestay, lunchen een omelet en kletsen met wat andere gasten. Opeens klaart het helemaal op.. Zullen we dan toch maar de boottocht gaan doen? Oké, we doen het! Stappen weer op de fiets, rijden terug naar Tam Coc en nemen plaats in een roeiboot bij een vrouwtje. Opmerkelijk, ze roeit met haar voeten! Helaas is het nog wel een beetje mistig dus erg goed zicht hebben we niet. Alsnog hebben we geen spijt want de gebergten en al het groen maakt alles goed. Je ziet mensen werken in rijstvelden langs het water, we varen door een grote grot, er komen bootjes met oogst voorbij en vrouwen die eten en drinken verkopen op het water. Na drie kwartier gevaren te hebben gaat het miezeren over in regenen. Met een poncho aan kan je je beschermen tegen de regen maar wat jammer van het zicht. De wolken blijven hangen tussen de gebergten en daardoor kunnen we niet ver kijken. Na anderhalfuur varen komen we weer terug bij het vertrekpunt. De mensen die ons bootje vast legt wijzen ons erop dat we wel een fooi moeten geven. Uiteraard geven we de vrouw een fooi en fietsen terug naar de homestay. Hier krijgen we weer een lekkere maaltijd verzorgt door de hele chez beo familie. Ik klets tot in de late uurtjes met wat andere gasten, een jongen uit Frankrijk verteld over zijn bedrijfje die hij aan het opstarten is. Een van de leukste dingen van het backpacken is toch

wel dat je verschillende mensen leert kennen met ieder hun eigen verhaal. Ik spring nog even onder de warme douche en duik mijn bedje in. De volgende dag staat weer deels in het teken van reizen.

Dag 67
We staan rustig op, pakken onze backpack weer opnieuw in en maken ons klaar voor de busreis naar Sapa. De bus vertrekt pas in de middag en daarom nodigt de eigenaar van de Chez Beo Homestay ons uit samen met een ander stel voor een boottochtje. Super gaaf, we worden opgehaald bij onze bungalow en varen vervolgens langs alle bungalows en de grote gebergten. Hij vertelt ons over hoe hij samen met zijn oom een grot heeft ontdekt in een van de gebergte. Dit moet wel een geheim blijven anders zal zijn land een toeristische attractie worden. Ook varen we langs een rots in de vorm van een schildpad. Als je deze aanraakt zal het geluk geven. Hij maakte er een complete

excursie van. Na het boottochtje hebben we nog wat gelezen en in ons dagboek geschreven. De oom van de eigenaar bracht ons naar Tam Coc. Uiteraard kwam onze Pick up minivan naar Hanoi weer een uur te laat. Na ongeveer twee uur waren we in Hanoi (de hoofdstad van Noord-Vietnam) en vanaf daar hadden we de nachtbus naar Sapa. Aangezien we rond kwart voor 7 aankwamen en de nachtbus om half 8 zou vertrekken moesten we als een razende iets eten. We besluiten bij de eerste beste eettent te gaan zitten voor een sweet and sour chicken. Natuurlijk duurt ook dit weer onwijs lang en om tien voor half 8 krijgen we ons eten. De kip is niet te eten, een en al vet. Dus met een bodempje rijst, ananas en zoetzure saus stappen we een busje in die ons vervolgens weer naar de nachtbus brengt. Chaos, dit is onze eerste indruk van Hanoi. Bussen, auto's, wandelaars, letterlijk al het verkeer gaat door elkaar heen. We hebben beide prima plekken in de nachtbus en vallen snel in slaap. Tijd om door te rijden naar Sapa!