Dag 75
Mijn heimwee is compleet verdwenen. Fijn want we zijn nog 16 dagen in Zuidoost Azië! We slapen lekker uit en ontbijten weer een voor ons bekend backpackers ontbijtje "granola met yoghurt en fruit". We hebben vandaag afgesproken met Eion en Ryan. Eion hebben wij leren kennen in Da Lat tijdens de canyoning tour. Eion is op de scooter door Vietnam gereisd en we hebben al die tijd nog contact met elkaar gehouden. Ryan is er onderweg bijgekomen en Rebecca en ik stappen bij ze achter op de scooter voor een tour door Hanoi. Er is alleen niet zoveel bijzonders te zien.. Het is onwijs druk en het enige bijzondere is een groot meer in het midden van de stad. We besluiten rond het meer te rijden en we vinden een groot attractiepark. In eerste instantie willen we alleen gebruik maken van het reuzenrat. Dit loopt alleen iets anders dan gepland. De mensen spreken geen woord Engels en uiteindelijk hebben we verkeerde kaartjes gekocht.. We hebben kaartjes gekocht voor het waterpark! Hoe gaan we dit oplossen? We hebben allemaal geen zwemkleding meegenomen. Er is een kledingverhuur aanwezig op het park. Ach, nu we toch al kaartjes hebben gekocht kunnen we er maar beter gebruik van maken. Rebecca en ik krijgen dezelfde beeldige badpakken aan en de jongens een strakke speedo. We sjesen van de glijbanen, dobberen in de wildwaterbaan en liggen ontelbaar vaak in een scheur van het lachen. We zijn de enige toeristen in het park dus we worden heel vaak aangestaard door de Vietnamezen. Wat een dag. De jongens brengen ons weer bij het hotel en we maken ons klaar om met Nienke en Lisa te eten. Deze meiden hebben we in Kampot, Cambodja, leren kennen en toevallig zijn ze 1 nachtje in Hanoi. Heel leuk om hun verhalen over Vietnam en Cambodja te horen. Drukke maar gezellige dag met hele leuke mensen.

Dag 76
Alweer onze laatste dag in Vietnam. Op deze dag moet ik langs het politiebureau om aangifte te doen. In Nha Trang is er geld uit mijn portomonnee gestolen, helaas wilden ze mij daar én in Hoi An niet helpen met een aangifteformulier. Hanoi is dus mijn laatste poging. Rebecca wordt steeds zieker. De uitslag zit over haar hele lichaam, haar energie raakt op en ze kan alleen nog maar spijkerbroeken dragen aangezien de zon te fel is op haar benen. We eten samen een ontbijtje en gaan dan naar het politiebureau. We verzinnen een mooi verhaal dat het geld de avond ervoor uit mijn tas is gestolen. Gelukkig zijn ze hier bereid mij te helpen. Ik blijf op het politiebureau en Rebecca laat haar nagels en wenkbrauwen doen. Helaas is het een dagtaak, ik moet mijn Engelse aangifte laten vertalen naar het Vietnamees. Daarbij zijn ze hier ontzettend traag en vinden ze filmpjes kijken op hun telefoon en sigaretjes roken belangrijker. Uiteindelijk geven ze mij aan het einde van de middag het aangifteformulier, waar ik super blij mee ben! Onderweg terug naar het hotel kom ik Eion tegen. We drinken nog even wat gin tonics en zeggen elkaar gedag. Rebecca voelt zich helaas steeds zieker en alle bezoekjes aan de apotheken in Laos, Cambodja en Vietnam hebben niks geholpen. Het is tijd om een dokter te bezoeken. Van ons hotel krijgen we het adres van een ziekenhuis vlakbij. Als we daar aankomen schrik ik mij rot. Ik zie een grote zaal waar iedereen op nog geen meter van elkaar vandaan ligt. Iemand is aan het bevallen, de ander ligt met een gebroken been en weer een ander heeft een grote wond in zijn gezicht. Ik voel mij alweer licht in mijn hoofd worden.. De doktoren hier kunnen ons niet helpen (wil je hier wel geholpen worden is ook nog eens de vraag) en we worden weer naar een ander ziekenhuis gestuurd. Ook hier kan niemand Rebecca helpen, mits ze eerst 350 dollar neerlegt aangezien het na 12e 's nachts is. Dit gaan we niet doen, we kijken wel in Thailand. Een grote tegenvaller voor Rebecca. Gelukkig pakken we de volgende dag het vliegtuig naar Bangkok, naar het zuiden van Thailand.

Vietnam is een prachtig land. De ene plaats is nog mooier dan de andere. De oranje en witte zandduinen in Mui Né, de canyoning tour in Da Lat en de geschiedenis over de oorlog in Saigon zijn mijn hoogtepunten van Zuid-Vietnam. Daarentegen heeft het noorden zo veel meer. De rijsterrassen in Sapa, de karstgebergte op het land in Ninh Binh, de grotten in Phong Nha en Halong, zó gaaf. In vergelijking met Cambodja en Thailand zijn de mensen hier afstandelijker. Een deal maken kan niet, uiteindelijk willen ze er altijd meer geld uitslepen. Ze smakken, sloffen, schreeuwen naar elkaar en een glimlachje kan er haast niet vanaf. Dit was onze visie over de mensen, gelukkig hebben we ook andere positieve verhalen gehoord van andere backpackers. Ondanks deze ervaring hebben we een onvergetelijke dertig dagen in Vietnam gehad.