Da Lat

Dag 53
De busreis van Mui Né naar Da Lat was een pittige. De stad ligt namelijk op 1500 meter hoogte en dus veel haarspeldbochten door de bergen. Gelukkig heb ik twee stoelen tot mijn beschikking waardoor ik lekker ruim kan zitten. De busrit duurde ongeveer vijf uur en ook nu werden we aardig buiten het centrum afgezet. Toen we de bus uitstapte kon ik gelijk mijn vestje aantrekken, het is hier een stuk koeler! De Fransen bouwden hier tijdens hun overheersing ook hun villa's om aan de hitte te ontsnappen. Dit is ook te zien, onwijs grote koloniale gebouwen met openslaande deuren en balkonnetjes. Samen met twee andere Nederlanders pakken we een taxi naar ons hotel. Zodra we de kamer op komen schieten we in de lach want we hebben weer een belachelijk grote kamer met drie twee persoonsbedden, luxe! Die avond boeken we een canyoning tour voor de volgende dag en barbecuen we bij een van de vele bbq restaurantjes. Leuk concept, je besteld vlees en/of vis en vervolgens krijg je een kleine grill op je tafel waar je zelf hef vlees op kan bakken. Je ziet ze hier overal in Vietnam, evenals karaoke bars. Op elke hoek van de straat vind je een karaoke bar? Heel apart! De weg terug vinden naar ons hotel was nog een hele opgave want Da Lat is een stad met nauwe straatjes waar je niet met de auto kan kopen, stijl omhoog of stijl omlaag, scherpe bochten en vele trappen. Zelfs met google maps was het nog moeilijk om de weg terug te vinden. Soms dachten we huh? Hier kunnen we toch niet inlopen dit is een woonhuis. Maar toen we motorbikes de straatjes omhoog zagen nemen zijn wij het ook gaan doen. Je hebt dan een prachtig uitzicht over de stad! Op tijd naar bed vandaag want morgen hebben we een sportieve dag!
Dag 54
Via highland sport travel hebben we een 1 daagse canyoning tour geboekt. Om 8 uur s'ochtends worden we met het busje opgehaald door onze gidsen van vandaag: Banana en number Two. De Vietnamese namen van deze jongens zijn te moeilijk om uit te spreken en dus gebruiken ze deze. We hadden een groep van 11 man. Rebecca Manon en ik, Eion Joe en Wiliam uit Ierland, Julia uit Italië, Jessica uit Amerika en drie Koreanen. De sfeer zit er al gauw goed in, leuke groep mensen bij elkaar. We krijgen een swimsuit, helm, zwemvest en een tuigje om. Allereerst gaan we op het droge leren abseilen. Naar beneden lopen en het touw laten rollen gaat nog wel maar springen doe ik iets te enthousiast. Rustig rustig rustig roepen ze, oeps. We lopen richting de eerste rots van 18 meter hoog. Het abseilen langs de waterval was kicken! In het begin een beetje eng als je achteruit loopt over de klif maar zodra je eenmaal scheef staat is het een kwestie van gaan. Vervolgens doen we nog een daling van 16 meter, ook het springen gaat nu goed. Door de bossen en door beekjes lopen we met de groep verder. We gaan watersliden! Jezelf laten meevoeren door de stroming van het water over de rotsen. Ik ga als derde. Het valt een beetje tegen aangezien je onwijs diep het water in valt en het water letterlijk via je oren en neus naar binnen komt, wat ben ik blij met mijn zwemvest! Eenmaal het water weer uitgeklommen gaan we nog een keer, alleen nu achteruit. Dit viel gelukkig mee. We laten ons met de hele groep mee voeren met de stroming naar onze lunchplek. Een picknick met belegde broodjes, oreos, fruit en natuurlijk la vache qui rit (vietnamezen zijn dol op deze smeerkaasjes). Toen iedereen blauw van de kou was, helaas scheen de zon niet en met het ijskoude water was het soms afzien, lopen we door. Tijd voor cliff jumping! Voor mij het engste deel van de Tour. Heel simpel, je springt gewoon van een 7 meter hoge cliff af.. Tja, iedereen doet het dus zonder na te denken laat ik mezelf vallen. Adrenaline kick! Nadat iedereen uitgesprongen was liepen we door naar het laatste onderdeel: de washing machine. Door een waterval heen abseilen. Allereerst loop je langs de rots naar beneden en zodra je de waterval hebt bereikt laat je jezelf naar beneden vallen. Dit klinkt makkelijk maar de hoeveelheid water overvalt je zo dat je spontaan niet meer weet wat je moet doen. Gelukkig liet ik na een paar seconden alles los en dreef kopje onder met de stroming van het water mee. Onze gids stond daar om ons uit het water te plukken. I did it! Nog even wat foto's schieten en vieren dat we alles hebben overleefd voordat we een wandeltocht naar de auto maken. In de auto heeft niemand een woord gewisseld zo moe was iedereen. Eventjes opfrissen in ons hotel, een hapje eten en 's avonds hebben we met een deel van ons groepje afgesproken in de 101 roofs bar. Deze bar heeft drie verdiepingen en elke verdieping is letterlijk een doolhof. Bruggetjes, trapjes, barkrukken, overal kan je zitten maar het duurt even om de weg naar de wc of de bar te vinden. Mini Efteling. Op de

rooftop hebben we gezellig met zijn allen gekletst en rond een uur of 12 lopen we terug naar ons hotel, we zijn doodop.

Dag 55
Na heel wat uurtjes slaap worden we wakker. We eten ons favoriete backpackers ontbijtje: granola met yoghurt en fruit en besluiten een beetje door Da Lat te lopen. Wat een verademing om met 24 graden in een stad te lopen in plaats van 35, bijna koud. Aangezien Da Lat voornamelijk bekend staat om de avontuurlijke omgeving met watervallen en bos is er in de stad dus ook niet heel veel te doen. We lopen naar het oude treinstation, ik drink eindelijk weer een goede cappucino en lopen via de groentemarkt weer terug naar ons hotel. We proberen voor het eerst de bekende noodle soep (de mensen hier eten dit de hele dag door) en besluiten dat dit niet ons favoriete gerecht wordt. In onze kamer willen we niet graag zitten na het ontdekken van twee kakkerlakken en dus gaan we naar de

sportschool. Iedere vrouw staat op een cardio apparaat met een lange broek en een dik vest, ze denken dat ze afvallen door veel te zweten. Rebecca en ik maken gebruik van de gewichten en als laatst ga ik nog even tussen mijn vietnamese vriendinnen op de trilplaat zitten. Heel verantwoord eten we na het sporten een pizza en gaan op tijd naar bed. De volgende dag hebben we de bus naar Nha Trang.