Day 45 Cat Ba

Vanochtend lekker rustig aangedaan, uitgeslapen tot 6:30.. 9:00 uur was fijner geweest maar dat is me nog maar 1 keer gelukt in die 6 week reizen. Lekker een boekje gelezen, blogje voor 2 dagen bijgewerkt, lekker ontbeten, wat met de jongens gekletst over Sapa wat mijn volgende bestemming is. Tegen 11:00 uur ga ik op pad met mijn gammele motor. Ik heb het idee dat de uitlaat er elk moment onder weg kan vallen. De motor ziet er niet uit maar hij rijd, remt en heeft licht.
Ik kreeg vanochtend een tip over een leuke klim, met een ladder naar een uitkijkpunt, van een van de Engelsen. Dat is mijn eerste doel voor vandaag. Mijn tweede doel is een ander uitkijkpunt in het National Park van Cat Ba.
Aangekomen bij de ladder moet ik 20.000 dong entree betalen, omgerekend €0,70. Ik heb mijn twijfels bij het beklimmen van de trap. Dat ding gaat recht omhoog maar zit wel vast aan de rotswand. Ik heb al een hekel aan de ladder in de garage thuis. Ik besluit maar gewoon te gaan, ik kan altijd weer naar beneden als ik het niets vind. De klim bestaat uit 4 delen en tussen elk deel is een klein plateautje waar je elkaar kan passeren als je een tegenligger tegenkomt. Er is namelijk maar 1 ladder voor naar boven en naar beneden. Na de eerste trap kom ik inderdaad 2 tegenliggers tegen die op de terug weg zijn. We passeren elkaar op het plateautje. Het uitzicht is schitterend volgens hun. Ik maak wat foto's en zij zijn inmiddels weer beneden. Het volgende stuk gaat recht omhoog en na 30 treden stop ik om weer wat foto's te maken. De tegenliggers zijn inmiddels allang beneden en schreeuwen iets naar me, ze denken dat ik bang ben en niet verder durf. Ik schreeuw terug dat ik gewoon even wat foto's maak. Ik had al tegen mezelf gezegd dat dit gekkenwerk is en dat ik terug ga. Ja, stom, ik heb naar beneden gekeken en vind het best spannend dat ik nog 3 van zulke trappen moet nemen. Maar ja mevrouw beneden blijft net zo lang kijken tot ik doorloop en loopt zelfs terug naar de trap en vraagt of ze moet helpen. Ik besluit maar gewoon verder te gaan en erg voorzichtig te doen. Boven word ik beloond met een geweldig uitzicht! De terugweg gaat een stuk makkelijker omdat ik aan de hoogte begin te wennen. Maar ik ben blij als ik weer met twee benen op de grond sta.
De hike naar de uitkijkpost in het National Park is een uur

lopen volgens de mevrouw achter de kassa, 40.000 dong / €1,40. Ik ben na een half uur al boven nadat ik een paar keer moet rennen voor een paar wespen. Een pittig tochtje met wat klim en klauterwerk over rotsen en trappen met veel te grote treden. Maar wat een spectaculair uitzicht zeg! Ik ga morgen spierpijn krijgen maar dat is het wel waard.
Ik drink in het centrum een latte voordat ik terug naar mijn hostel ga en een douche neem. Alle engelsen zijn weg en er zijn weer nieuwe mensen gekomen. Het alleen zijn gaat me steeds makkelijker af. Ik vind het eigenlijk wel fijn en voel me niet meer ongemakkelijk als ik alleen eet of ergens alleen zit. Ik eet vanavond lekker in mijn eentje, drink een zelfgemixte radler en ga lekker verder met mijn blog op mijn stapelbed.