Day 20 + 21 + 22 + 23

Terug in Chiang Mai hadden we al een lijstje wat we wilden doen. Helaas komt daar niets van terecht. Gister voelde ik mij niet zo lekker, nu voelt Ellen zich belabberd. Dit blijft helaas een aantal dagen zo. Ze is misselijk, moet overgeven en moet continue naar het toilet. Ze slaapt veel maar heeft niet echt koorts, wel een lichte verhoging. Ze eet weinig omdat alles er weer uit komt. Ik ben even op mezelf aangewezen.
Ik huur voor 2 dagen een fiets en fiets heel het oude centrum van Chiang Mai door, zit uren op het terras een boek te

lezen en doe stiekem powernapjes. Maar na 3 dagen ben ik wel een beetje flauw van Chiang Mai. We wilden 3 nachten blijven maar hebben we nacht bijgeboekt omdat Ellen nog steeds ziek is. Ellen kon op haar kamer blijven maar ik moest verkassen. Geen probleem, behalve dat ik met allemaal Aziatische mannen op een kamer lig. Roggels, scheten en even lekker de tas inpakken om 6:00 uur sochtends, nog even een praatje met de buurman die toevallig ook wakker is.. Ik heb wel eens beter geslapen. Een andere kamergenoot, waar ik een praatje mee maak, is al 6 jaar aan het reizen. Oorspronkelijk was het idee om in 9 maanden van zijn woonplaats in Australië naar Japan te fietsen/reizen. Hij had al snel door dat dat niet in 9 maanden ging lukken omdat hij overal bleef plakken. Azië, Zuid-Amerika en Europa heeft hij allemaal op zijn fiets doorkruist. Nu voor de 2e keer in Thailand op weg naar huis. Ik vroeg of hij nog een home heeft. "I guess not" was zijn antwoord.

De eennalaatste dag legt Ellen tijdens een spoed bezoekje aan de wasbak haar telefoon per ongeluk in een plasje water. 'S avonds blijft haar scherm zwart terwijl de telefoon het nog doet. Inmiddels 23:00 uur, vraag ik bij de receptie om een bakje rijst voor haar telefoon. Ik mag hem wel in een aangebroken zak in de keuken leggen. Ik heb daar geen goed gevoel bij maar ik

mag ook wel een bakje mee naar de kamer. Maar ze zijn de rijst de volgende dag om 5:00 uur wel weer nodig voor het ontbijt. Of ik het voor 5:00 uur wil terug brengen. Ze hebben anders niet genoeg, bijzonder dat ze dat dan weer willen gebruiken voor het eten. Laat maar, ik haal wel een zak bij de 7-eleven. Een dag later blijkt haar scherm het nog niet te doen. Tijdens mijn fietstocht kwam ik langs een telefoonzaakje, daar brengen we Ellen haar telefoon langs voor een reparatie. Na een half uur sleutelen blijkt dat het LCD-scherm kapot is door een kortsluiting. Ze hebben helaas geen nieuw scherm liggen. We krijgen de naam van de plaatstelijke Mediamarkt voor een nieuwe telefoon.

We besluiten om de volgende dag naar Chiang Rai door te reizen, Ellen voelt zich gelukkig iets beter en eet weer meelkoekjes.

De volgende ochtend boek ik om 8:00 uur 2 bustickets voor 166 Bath p.p. €4.27. We vertekken met een uber vanaf ons hostel voor 72 Bath richting het busstation. Vanaf daar doet de bus er 3,5 uur over om ons in Chiang Rai te droppen. We verblijven in het Mercy Hostel voor €5,80 per nacht. We blijven 2 nachten zodat we de volgende dag Chiang Rai kunnen verkennen.