Ik ben rond 22:00 uur naar bed gegaan maar schrok rond middernacht wakker van het licht dat op de kamer aan ging. Ik deel de kamer met 4 dames, 2 aziaten en 2 fransozen. 2 van hen vonden het nodig om het licht aan te doen en een luid gesprek te gaan voeren. Ik heb gevraagd of het licht weer uit kon omdat ik wil slapen. Om 2:00 uur kwamen de andere 2 binnen met nog meer lawaai en ook weer gaat het licht aan. Ik snauw dat ze zachter moeten doen en doe zelf met een knal het licht uit. Iedereen heeft een eigen lampje in zijn bed dat de kamer ook verlicht dus daar moeten ze het maar mee doen. Om 4:45 uur gaat de wekker en ik heb slecht geslapen. Ik pak mijn tas verder in en doe geen moeite om stil te zijn. Normaal neem ik al mijn spullen in 1 keer de kamer mee uit en ga ik later tandenpoetsen zodat ik de anderen niet hoef te storen als ik telkens de deur open en dicht doe. Maar nu even totaal geen moeite, ik hoor wat gezucht maar stoor mij er niet aan. Een beetje rekening houden met elkaar is een kleine moeite, toch?
Om 5:15 uur loop ik naar de bushalte waar ik nog even moet wachten op de bus richting het vliegveld. Ik vlieg vandaag naar Denpasar, Bali. Daar ontmoet ik Ellen weer. Voor 3500 Indonesische roepia, €0,21, word ik in 25 minuten naar het vliegveld gebracht. Ik land tegen 10:40 uur en loop richting de uitgang. Iedereen die ik zie bied me een taxi aan. Ze staan allemaal op een rij dus ik steek mijn handen in de lucht en roep, 'I do not want a taxi, thank you'! Ze zijn allemaal stil en storten zich op de volgende toerist. Helaas voor mij staan er achter die rij mannen nog tientallen te wachten op een slachtoffer. Bali staat bekend om de vele scams, bijvoorbeeld oplichters die je voor veel te veel geld van het vliegveld naar het centrum willen brengen en zeggen dat er geen bussen gaan. Ik weet dat er een bus gaat dus ik loop stug door. Het duurt 20 minuten voordat ik geen opdringerige chauffeurs meer tegen kom. Ik kan eindelijk op mijn telefoon kijken voor de bushalte. De taxichauffeurs worden behoorlijk pissig als je lang op je telefoon kijkt. Ze denken dan dat je een Grab besteld. Hetzelfde als Uber maar Uber werkt hier niet meer. Er zijn een aantal rellen geweest tussen de uberchauffeurs en de taxidrivers. Uber is namelijk 4 keer zo goedkoop en zou daarmee de klanten van de taxidrivers stelen. De bushalte is dichtbij maar dan moet ik weer langs een rij aasgieren. Ik vraag een verkeersregelaar voor de juiste weg. Hij zegt dat de bus hier langs komt dus ik kan hier wel wachten dan houdt hij de bus staande. Prima! Ik mag plaatsnemen op een rij stoelen die precies achter de pilaar van een reclame bord staan. Ik blijf wel staan want dan zie ik of de bus er aan komt. Ik blijf staan todat de parkeerwachter aangeeft dat ik wel bij hem kan zitten. Na 50 minuten wachten heb ik nog geen bus gezien. Wel een auto die 2 toeristen oppikt. Ik loop snel heen en vraag waar ze heen gaan. Naar Sanur harbour blijkt. Daar heb ik nu juist met Ellen afgesproken. Ik mag met hun mee en we delen de kosten, 20.000 IDR p.p. Een motortaxi wilde me voor 120.000 IDR heen brengen, pfff.
Ellen en ik nemen de speedboat naar Nusa Lembongan. Een klein eilandje ten zuid-oosten van Bali. Veel zien we er vandaag niet van want we lunchen in de haven en lopen dan naar ons fijne verblijf. We belanden bij het zwembad, want het is bloedheet en dommelen een aantal keer weg voordat we uiteten gaan.
De hitte is hier anders dan in Thailand en Laos. De luchtvochtigheid is hoger waardoor je snel zweet en buiten adem bent. In Viëtnam was helemaal geen hitte en bijna geen zon. Tijd om hier bij te kleuren.
Bali en de Nusa eilanden zijn wel veel duurder dan Java. Mijn kipsaté kost hier 5 keer meer dan op Java, maar nog niet duur vergeleken met Europa.