Bali, Bangkok & Nederland, week 22

Laatste langere reis voordat we zouden terug vliegen naar Nederland stond die dag op de planning. 7 uur zaten we alweer aan het ontbijt, want om half 8 zouden we opgehaald worden door het busje. Wachten wachten wachten en uiteindelijk om 8 uur kwamen ze ons ophalen. Het zat weer lekker vol gepropt. Ik dacht eigenlijk dat we naar een plaatsje aan de kust best dichtbij zouden rijden en vanuit daar de boot naar Bali zouden pakken, maar we reden weer helemaal naar het noorden, waar we ook vanaf Gili terecht waren gekomen. Om 10 uur kwamen we daar aan en de beste man zei de hele tijd dat we even moesten wachten. Daarna haalde hij er een andere man bij en ik moest mijn naam op het ticket schrijven voor de ferry en vervoer in Bali. Tot dusver liep het allemaal nog gestaag, maar toen kwam de vraag waar we in Bali naartoe wilden en het antwoord was Cenggu. Toen brak er paniek uit haha Dit was niet mogelijk, want het was veel te ver. De beste man die ons het ticket had verkocht zei dat het geen probleem was. De man die ons had gebracht wist niet hoe snel hij weg moest rijden, de andere man flipte helemaal en wilde ook gaan weglopen. Dus stonden wij daar. Uiteindelijk hebben we hem toch terug gekregen en heeft hij Semenjak erop gezet, omdat dit dan het meest dichtbij lag. Hele tirade om niks. Ze hadden ons verteld dat de boot om half 11 zou vertrekken dus wij met een sprintje naar de pier gelopen. Komen we daar aan zegt iemand al dat hij waarschijnlijk pas om 11 uur vertrekt. Nou prima dan wachten we even. Ondertussen kwamen weer allemaal mensen vragen waar we heen wilden en als ze de organisatie zagen dan keken ze al moeilijk. De een zei dat hij om half 12 zou vertrekken, de ander om 1 uur en weer iemand anders om 3 uur. Daar zit je dan in de felle zon en geen idee hoe laat de boot gaat. We hadden enigszins geluk, want na 2,5 uur kwam dan toch de boot aanzetten. De zitplaatsen waren vol, maar we konden ook op het dek zitten. Wij dat gedaan en in het begin was het echt super chill. Beetje windje en lekker zonnetje. Meer mensen kwamen het dek op en ondertussen zat het bijna helemaal vol. Ze hadden gezegd dat het een uurtje op de boot zou zijn. Na een uurtje waren we er nog lang niet. De zee was niet heel wild, maar toen begon de ellende. Om de zoveel seconde kwam er een mega golf over het dek heen. Iedereen was echt zeiken nat en onze tassen met goede spullen lagen daar ook. De tassen een beetje proberen te beschermen, maar alles was gewoon doorweekt en wij ook nog ijskoud. We hadden even zitten tellen op de boot en zouden veel later aankomen dan gedacht. We wilden naar Cenggu, omdat iedereen zei dat het hier heel leuk was en naar de zonsondergang bij de Tanalot tempel gaan kijken. Maar daar zouden we dan maar een nachtje slapen en de volgende dag verder gaan naar de villa die Anne geregeld had. Dus als we pas zo laat zouden aankomen dan konden we toch niks meer van het stadje zien en we moesten ook nog heel moeilijk doen om er te komen, omdat ze ons niet wilden afzetten daar. Anne had een man ontmoet op het vliegveld en hij had villa's te koop staan in Bali, maar die stonden leeg dus hij had aangeboden dat als we wilden we hier gratis (klein bedrag voor elektriciteit, water en linnen) mochten slapen. Dus we hadden dit afgesproken voor onze twee laatste nachten in Bali, maar Anne had hem op de boot een berichtje gestuurd of het oke was als we een dag eerder kwamen. Dat was goed dus gelukkig konden we daarheen. Dat was ook dichterbij dus wij dachten dat zal vast geen probleem zijn om ons daar af te laten zetten. In totaal 2,5 uur op de boot gezeten waren we dan eindelijk aangekomen op Bali. Toen moesten we allemaal ergens verzamelen, voordat we de busjes in konden voor naar je bestemming in Bali te gaan. Wij laten het adres van de villa's zien en weer totale paniek. Dit was veel te ver en als we daarheen wilde moesten we extra betalen blabla. Uiteindelijk zijn we wel in een busje geplaatst en die man wilde ons wel brengen voor 100.000. Dit was echt veel te veel dus gezegd dat het niet nodig was. Toen heeft hij ons gedropt bij de McDonalds in Jimbaran (het stadje ernaast). Het was ondertussen al 7 uur dus wie had dat ooit gedacht, maar na 5 maanden toch friet en hamburger gegeten. Hier hadden we WiFi en had Anne even contact opgenomen met die man en hij vertelde dat zijn personeel nu bij de villa was dus dat we konden gaan. Na het eten een taxi aangehouden en hij heeft ons voor 30.000 Rupiah (2 euro) gebracht. Het was maar 3 kilometer dus we zaten al in de buurt. Ondertussen was het al helemaal donker en het straatje waar de villa's moesten zitten was afgesloten en kon je niet met een auto inrijden. Naast het straatje zat een supermarktje en ben daar gaan vragen of we goed zaten voor de Three House Villa's. Het jongetje zei van wel, maar kon niet echt goed Engels. We zijn toch maar uitgestapt en begonnen met lopen. We kwamen meteen langs een klein winkeltje waar wat jongens stonden en vroegen hun of ze het kende. Ze hadden niet echt een idee en zeiden misschien helemaal op de berg. Wij met tas en al die hele berg oplopen en hadden echt geen idee waar het was. Toen kwam er eentje weer aanrijden en is hij met z'n vrienden gaan zoeken voor ons met de scooters. Opeens wist een mannetje het en het was gewoon naast dat kleine winkeltje, maar niemand wist het. Weer terug naar beneden gelopen en daar stond inderdaad een mannetje op ons te wachten. We kregen meteen de sleutel en het zag er echt mooi uit. Super mooie kamer met allemaal schattige details. 13 uur verder maar we hadden het gevonden! Lekkere douche genomen, waar het water uit een schelp komt, en eigenlijk meteen gaan slapen.

Dit was ons chill dagje in de villa. We hadden nog broodjes van de dag ervoor dus dit was ons ontbijt met de hagelslag en een kopje thee. De beste man van de villa ontmoet en hij heeft zijn personeel meteen lunch laten halen ergens in de staat. Hij kan slecht of eigenlijk geen Engels dus hij ging het voor hem opschrijven en als we dan honger hadden konden we eten. We kregen rijst met bief redang, groente en een maiskoekje. Deze villa's zijn ontworpen door zijn dochter, want zij is architect. Ik ben mijn tas gaan uitruimen om te kijken wat Anne allemaal kon gebruiken en ook om sowieso van backpack te wisselen met Anne. Zij had die van Maartje dus dan kon ik die weer terug geven. Het was nog een hele klus en er komt toch weer meer uit z'n tas dan je denkt. Toen wel alles lekker geordend hadden, was het tijd voor een duik in het zwembad. Ze hadden ook een hondje en die was nog niet zo oud en helemaal doorgedraaid. Ze zat ook bijna de hele dag in een kooitje dus kon haar energie ook niet kwijt. Ze rende dan ook de hele tijd rondjes om het zwembad waar wij zwommen. Het moest natuurlijk een keer fout gaan en ja hoor na een tijdje viel ze ook nog in het zwembad. Wij met z'n alle eropaf om haar eruit te hijsen haha Daarna was ze wel een beetje bang dus was ze iets voorzichtiger. Lekker op het gras gelegen en een boekje gelezen. Daarna zijn we de buurt een beetje gaan verkennen en uitgezocht waar we een scooter konden huren voor de dag erna. Bij de supermarkt hadden we noedels en andere lekkere dingen gekocht voor het avondeten. We hadden het de tafel gedekt op het rooftopje van het huisje. Hier hebben we gezellig gegeten en genoten van het uitzicht.

Bijna de laatste dag, maar sowieso de laatste dag in Bali zijn we vroeg op pad gegaan met de scooter richting de Tanelot Tempel. Het was echt super druk op de weg en overal stoplichten dus we deden er iets langer over dan verwacht. Na een kleine anderhalf uur kwamen we dan toch aan. Het was al lekker druk en honderden souvenierwinkeltjes waar je eerst langs moest lopen voordat je de tempel kon zien. Ze noemen deze tempel ook wel de watertempel, omdat deze midden op een rots in de zee staat. Je kunt helaas niet tot aan de tempel lopen, want dit is alleen voor speciale ceremonies. Het viel een klein beetje tegen, want je ziet de tempel nauwelijks door een boom en struiken die ervoor staan. Toch leuk om even gezien te hebben en het laatste stukje scooteren was ook de moeite waard. Daarna klein stukje terug gereden naar Cenggu. Dit is een klein schattig plekje tussen de rijstvelden met allemaal leuke eettentjes. We zijn gestopt bij een yoga centrum, waar je ook heerlijk rustig en relaxed kon eten. Hier een heerlijke smoothie met aardbei, banaan en kokosmelk gedronken met een paar Indische hapjes. Weer bijgekomen zijn we verder gereden naar het Echo strand. Dit moest het mooiste strand van Cenggu zijn, maar het was sowieso al vulkanisch (zwart) zand en verder ook totaal niet mooi eigenlijk. Wel veel surfers dus de golven zullen hier wel goed zijn. Beetje verder gelopen kwamen we langs een heel schattig tentje met cupcakes. Hier hadden we drie verschillende soorten gedeeld en geproefd, namelijk red velvet, oreo en donkere chocolade met framboos. Onze favoriet wat toch zeker de laatste! Toen zijn we dan scooter weer gaan halen en zijn we langzaam terug gereden naar de villa. Terugweg hadden we wat weggetjes binnendoor genomen en ging een stukje sneller, want was een stuk minder druk. Terug in de villa lekker een douche genomen en alle financiële zaken weer uitgerekend. Bij het hotel naast ons zijn we gaan vragen of ze de volgende ochtend voor ons een taxi konden bellen, omdat we al zo vroeg moesten vertrekken. Daarna zijn we als afsluiter bij een lokaal tentje gaan eten. Echt een tentje op straat met veel locals. Hier alle drie een Nasi Goreng gegeten wat erg lekker en zeker erg goedkoop was. Daarna zijn we in de lounge van het hotel nog een afscheidsdrankje gaan doen. Helaas zat hier iets van noot in denken we dus Lotte had weer eens erge buikpijn. Halve nacht op de wc gezeten en dan toch nog op de allerlaatste dag ziek geweest.

5 uur stond de wekker en moeten klaarmaken, spullen inpakken en gaan. Kwart voor 6 stonden we bij het hotel en binnen 5 minuten was de taxi er. Het was gelukkig nog niet zo druk op de weg dus waren redelijk snel op het vliegveld. Anne was ook meegereden om ons uit te zwaaien, maar had ook meteen al haar spullen meegenomen, want dan kon ze vanaf daar naar Semanyak met de taxi. Hier afscheid moeten nemen van Anne, wat echt vreselijk was. Op de eerste plaats omdat we elkaar zo lang niet gezien hadden en nu weer elkaar heel lang niet zouden zien. Op de tweede plaats geen idee hoe lang ze weg gaat blijven en op de derde plaats moet ze nu alleen verder na 3 weken met z'n drietjes te zijn geweest. Ik weet zeker dat ze het kan een echt een super tijd gaat hebben, maar met het afscheid was het wel gewoon even kut. Best lastig om dan weer helemaal alleen te zijn. Voor de check-in stond een mega lange rij, maar tot aan de balie zowat nog moeten huilen. Ik hoop zo dat het allemaal goed gaat en ze het naar haar zin gaat hebben. Wij hadden bijna een uur in de rij moeten staan dus hadden niet eens zoveel tijd meer. Nog snel ergens een water gekocht en toen doorgelopen naar de gate. We konden meteen boarden dus zaten snel in het vliegtuig. Daar gingen we dan! Helaas... Wel hadden we geluk dat we konden vliegen door de vulkaan. Naar het vliegveld Don Mueang in Bangkok was het 4 uurtjes vliegen. De volgende dag zouden we vanaf een ander vliegveld in Bangkok vliegen. Je kon een gratis shuttle bus pakken van 50 minuten dus dat hebben we gedaan. Op het vliegveld weer meteen een hoop monniken gezien dus het was weer duidelijk dat we in Thailand waren. Onderweg remde we opeens heel hard en was er net voor van een soort busje honderden mango's op de grond gevallen. Dus de hele weg lag vol met mango's haha Na een kleine opruim poging hadden ze de rechterhand weer vrij en konden we verder rijden. We hadden een hotel dichtbij dit vliegveld geboekt, omdat we de volgende dag alweer vroeg moesten vliegen. Taxi gepakt en waren zo bij het Nest Botique Resort. Minder resort dan het klinkt, maar

prima voor een nacht. Dit was even een iets ander Bangkok dan dat we gewend waren. Hele rustige straat en eigenlijk niks te beleven. Onze vlucht was met Norwegian en er zat geen eten bij dus zijn we bij de supermarkt een overlevingspakket gaan kopen. Ontbijt, lunch en avondeten bestond uit verpakte broodjes, koekjes en beetje chips. Later zijn we nog terug gegaan voor het avondeten en we hadden bij een lokaal tentje voor de aller laatste keer Pad Thai besteld. Helaas was hij niet zo lekker. Er zitten garnalen in die niet echt top smaakten en andere vreemde insecten. Wel lekker kunnen slapen in het hotel voor onze aller aller aller laatste nacht.

Half 7 hadden we alweer de shuttle bus naar het vliegveld. Backpack voor de laatste keer weer in de flightbag en inchecken voor onze vlucht. Eerst moesten we ongeveer 11 uur vliegen naar Denemarken. Tijdens de vlucht maar 3 films gekeken, spelletjes gespeeld om zo de tijd een beetje te doden. We kwamen op tijd aan in Denemarken, maar daar hebben we ander half uur langer moeten wachten op het vliegveld. Eindelijk konden we dan toch het vliegtuig in. Beetje geslapen en voordat ik het wist, waren we er al! Toen we bij de bagageband stonden keken we naar links en daar stonden ze al! Zo leuk om ze weer te zien! Alleen heel irritant zo achter glas, want dan kun je echt helemaal niks. De bagage kwam al best snel dus dat was fijn. Tas uit de flightbag en toen konden we eindelijk naar ze toe. Wat was het fijn om ze weer te zien en volgens mij vonden ze het ook erg fijn dat ik er weer was haha Daarna nog even met z'n alle wat gedronken en toen was het echt tijd om terug te rijden naar Limburg. De reis was nu echt voorbij...

153 dagen, 8 landen, 7 vluchten, 9 ferry's, ontelbaar veel bussen en taxi's, 68 nieuwe vrienden, onbeschrijfbare ervaringen en goede herinneringen, is wat ik allemaal heb mogen meemaken met deze top reis! Ik heb heel erg genoten en denk dat Kelly en ik niet ontevreden mogen zijn met wat we allemaal gezien en gedaan hebben! Het was een ervaring om nooit meer te vergeten!