Cambodja, week 6

Dag twee op Koh Rong Samloem hebben we weer aan het strandje gelegen, want veel meer was hier ook niet te doen. In de middag zijn we naar het einde van het strand gelopen, waar nog één accommodatie ligt speciaal voor mensen die willen duiken. Hier was verder dan ook echt helemaal niks te beleven. Hier had ik een heerlijke mango salade gegeten met witte rijst. Daarna zijn we terug gegaan naar het dorp en hadden we aan het water gezeten en een beetje getypt en gelezen. Bij een ander restaurantje, zijn er maar twee in het dorp, in de avond gegeten.

Volgende ochtend stonden we om 8 uur klaar voor de boot terug naar Sihanoukville. Deze rit duurde 3 uur met de slow boot. Wat een tocht was dat! Het waaide zo hard dat er echt mega hoge golven waren. Je moest je echt vasthouden anders viel je gewoon van je bankje af. Alles, inclusief wij zelf, waren zeiknat van de golven en zo misselijk als een hond, kwamen we uiteindelijk aan. Taxi gepakt naar de bushalte in Sihanoukville en daar hadden we geluk, want een half uurtje later vertrok de mini bus naar Kampot al. Fried rice besteld om mee te nemen en daar gingen we weer. We zaten eerst met z'n tweeën in het busje, maar daar kwam al snel verandering in. Onderweg zat de chauffeur alleen maar te toeteren en allemaal mensen langs de kant van de straat op te pikken. In een mum van tijd zaten we helemaal vol. Drie uur later werden we afgezet op de 'grote' straat in Kampot. Daar net op tijd een hostel kunnen vinden voordat het echt ging stortregenen! Toen het weer bijna droog was zijn we toch maar gaan lopen en hadden we ergens een drankje gedaan en de stad een beetje gaan verkennen. Ze hebben hier zelfs een heel groot Durian standbeeld midden op een rotonde staan. Bij het hostel hadden we die man gevraagd naar het beste restaurantje in Kampot en werden we naar 10.000 Riel gestuurd, dat is de naam van het restaurant. Wat heel normaal is hier in restaurantjes, is dat je echt in een hokje zit. Er staan allemaal schotten om je heen, zodat je helemaal afgezonderd zit. Ondertussen werd ik helemaal gek van de jeuk, want heb meer dan 60 beten van zandvliegjes op mijn benen en armen. Het zijn hele kleine rode bultjes, maar jeuken echt enorm.

Dag twee in Kampot werden we opgehaald door een tuk-tuk taxi om de hele dag een tour te doen. Deze man was een vriend van het hostel dus konden we voor een redelijk lage prijs met hem mee. We zijn begonnen bij de zoutvelden in Kampot. Ik zal even de gids spelen vandaag haha Het water van de zoutvelden wordt uit de zee gepompt, dan moet het 12 dagen in de zon liggen waardoor het dunne zout echte zoutkorrels worden. Het water wordt weer weggepompt, waardoor het zout omhoog komt. Dit bewaren ze dan in een grote ruimte om vervolgens naar andere grote steden of andere landen te vervoeren. De opslag met zout was zo groot dat de grote witte berg net op Snowworld leek. De rit vervolgde zich naar een klein vissersdorpje. De meeste vissersdorpje worden hier 'gerund' door moslims families. Voor de gids was dit best wel een ding, omdat hij zelf, net zoals de meeste mensen, Boeddhistisch is natuurlijk, maar hij vertelde wel dat ze prima naast elkaar kunnen leven. De mannen gaan 's nachts vissen, omdat het op de eerste plaats dan koeler is en de vissen dan ook uit hun holletjes komen waardoor ze makkelijker te vangen zijn. De vrouwen gaan overdag naar de markt om de gevangen vis te verkopen. Daarna zijn we gestopt bij twee grotten. De gids waarschuwden ons van te voren dat er kinderen naar je toe komen die je willen rondleiden, als je dit doet betaal je op het einde ongeveer 8 Dollar. Als je gewoon zelf loopt is het gratis. Het waren best vette grotten, je kon er echt helemaal in lopen. Een van de grotten heette de olifanten grot, omdat er een soort steen is die op het hoofd van een olifant lijkt. Dit is dan ook een heilige plek, waar je kunt bidden of geld achter kunt laten voor je zonde of een beter karma. Volgende stop waren de peper plantages. Dit was voor de Khmer Rouge het belangrijkste wat ze in Kampot hadden, maar in deze tijd is bijna alles verwoest. Vanaf 1996 begonnen de peper plantages weer langzaam te groeien. Nu zijn er wel weer een aantal grote plantages waar de echte Kampotse peper vandaan komt. Deze peper is ook te vinden in alle goede restaurants in Frankrijk. Peper groeit aan een boom en het lijken kleine besjes. Ze zijn eerst groen en worden daarna rood. Zodra ze rood zijn worden ze geplukt en moeten ze voor 10 dagen drogen in de zon. Dan zijn het dus echte peperkorrels geworden. Zwarte peper is hetzelfde als witte peper, alleen met een schilletje er om heen. De smaak van de peper is ook erg lekker. Vol van smaak, maar niet te pittig. De laatste stop was de krabmarkt in Kep. Kep staat bekend om de lekkerste krabben. Keb ligt aan het water en op de markt wordt dus letterlijk de krab net uit de zee gehaald, die ze vangen in soort van rieten manden, en dan meteen verkopen aan restaurantjes of families. Verder kun je op de markt ook gedroogde garnalen kopen die al uren in de zon liggen en 100 vliegen op zitten. Ik denk als je dat eet echt dagen op de wc zit. Natuurlijk hadden we in een restaurantje wel verse krab met Kampotse peper gegeten. Dit was echt verrukkelijk. Als je met de tuk-tuk aan het rijden bent zie je echt overal koeien/buffalo's staan. Deze gebruiken de mensen om te helpen op het land of fruit mee te vervoeren. In de Lonely Planet had ik gelezen dat er op vrijdagavond altijd een voorstelling is in een muziekschool voor kinderen zonder ouders of kinderen met een aandoening. Hier zijn we dan ook gaan kijken en het was echt geweldig. We werden heel vriendelijk ontvangen en ik dacht het zal wel heel commercieel zijn, maar dat was het totaal niet. Alleen Kelly en ik waren er en ze vonden het volgens mij helemaal fantastisch dat er iemand kwam kijken. Er was een klein bandje op de grond met kinderen en leraren en er was een groep die deed dansen en acteren. Het duurde een uurtje en we hadden een traditionele dans gezien, toneelstukje, dans met kokosnoten. Het was echt super schattig. Na elk nummer gingen ze ook voor ons staan om een buiging te maken. Ze hadden denk ik echt hard geoefend, want het zag er echt goed uit op een enkel kind na haha.

Volgende ochtend werden we alweer om half 8 opgehaald met een mini bus (met wifi, wat een luxe) om naar Phnom Penh te gaan. Twee Belgische meisjes zaten ook in deze bus en zij hadden al een hostel geboekt midden in het centrum. We hadden een tuk-tuk gedeeld, want daar in de buurt zouden wij ook wel een hostel vinden. Ze deden allebei vrijwilligerswerk op een klein schooltje in Kampot door het geven van Engelse les. Zij vertelde dat kinderen in de voormiddag of in de na-middag naar school gaan en worden ingedeeld op leesniveau dus totaal niet op leeftijd. We kwamen een monnik tegen die een bordeaux rood gewaad aan had, maar meestal dragen ze oranje. Dit heeft te maken met de manier waarop ze over het geloof leren. Er zijn 3 kleuren oranje en twee verschillende kleuren rood. Al snel een hele mooie kamer gevonden met eindelijk weer een keer airco!! Van Rens, een oud huisgenootje, had ik gehoord dat hij in Phnom Penh een tuk-tuk mannetje had die je de hele dag deed rondleiden bij de killing fields en daarbij zijn persoonlijke verhaal vertelde. Zijn naam is Peter Cambodja. Dus ik had hem toegevoegd op Facebook en verteld waar we zaten en of we de dag erna meekonden voor de tour. Paar minuten later kreeg ik een berichtje dat hij voor de deur stond of we naar buiten wilden komen. Wij naar buiten en werden we heel vriendelijk ontvangen en waren we gelijk zijn familie haha. We wilde gaan lunchen bij Daughters of Cambodia. Dit is een organisatie die meisjes helpt die in de prostitutie beland zijn om een beter leven op te bouwen. 1 op de 40 meisjes in Cambodja worden verkocht als

seksslaaf om hun familie te onderhouden. Ze kunnen dan niet meer terug, omdat ze nergens anders een baan krijgen, omdat ze seksslaaf zijn geweest en ze moeten wel hun familie kunnen onderhouden. Daughters of Cambodia biedt hen de kans om kleren, tassen etc. te maken wat verkocht kan worden in een winkeltje. Erboven zit ook nog een lunch café, waar ze ook kunnen werken. Peter Cambodja doet alles voor zijn familie dus wilde ons graag brengen ook al was het echt één straat verder. Eenmaal aangekomen zei hij: I go with you, oke?. Ja we kunnen moeilijk nee zeggen dus Peter Cambodja ging mee lunchen. Toen de rekening kwam dachten wij we betalen wel voor hem dus ik pak het geld en hij telt het na een geeft het. Er kon niet eens een dankjewel vanaf dus niet heel dankbaar. Toen vonden we het wel weer genoeg geweest voor die dag met Peter Cambodja en hadden we gezegd dat we alleen verder gingen. We zijn nog naar het Paleis geweest, dit zag er mooi uit, maar niet super spectaculair. Daarna wilde we een tempel bezoeken en hadden gelezen dat die naast het Paleis zou liggen. Dus wij daar naartoe en een kaartje kopen. Het was inmiddels al half 5 en om 5 uur zou het sluiten dus mensen kwamen al naar buiten van schiet op, schiet op. We lopen naar binnen en zien alleen beelden en schilderijen. We waren dus niet bij een tempel, maar bij het Nationaal Museum. Gelukkig was een half uurtje lang genoeg voor ons om heel het museum gezien te hebben haha.

Tien uur de volgende ochtend kwam Peter Cambodja ons weer ophalen om eerst naar Tuol Sleng (S21), de gevangenis en nu ook museum, te gaan. Hier heeft hij het hele verhaal verteld over hoe de Khmer Rouge is ontstaan. Uiteindelijk is het zover gekomen van Pol Pot de macht kreeg. Hij was een hele slimme man en zoon van een welgestelde boeren familie. Op een dag in 1975 werden de mensen in Phnom Penh opgedragen dat ze voor drie dagen de stad uit moesten. De reden hiervoor was dat ze bang waren dat de Amerikanen de boel zouden bombarderen. Iedereen vluchtte de stad uit naar de dorpen, maar niemand mocht ooit nog terugkeren naar de stad. Pol Pot wilde dat alle mensen op het land zou werken. Iedereen werkte heel hard, kreeg weinig te eten en konden niet vluchten. Phnom Penh was ondertussen een echte spookstad geworden, want de hele bevolking was weg en veel gebouwen vernielt. Op een dag werd verteld dat de Angka (Pol Pot aanhangers/volgers) mensen nodig had in de stad. Mensen die gestudeerd hadden, mochten hun hand opsteken en konden voor een beter leven naar de stad. Hetgeen wat ze niet wisten was dat ze wel naar de stad zouden gaan, maar ze werden allemaal naar de gevangenis gebracht. Ze werden ingedeeld op intelligentie. Pol Pot wilde er een boeren bevolking van maken dus deze mensen daar moest hij als eerste vanaf. In de gevangenis hadden ze hele kleine stenen of houten celletjes waar ze vastgeketend zaten. Het was verboden om met elkaar te praten. In iedere cel stond een klein kistje, de wc, en een kommetje waar ze 2x per dag een beetje water met rijst kregen. Ze werden gemarteld en daarna vermoord. Op de tegels van de cellen zag je gewoon het bloed nog zitten. Het was er helemaal ingetrokken waardoor er hele donkere vlekken te zien waren. Later kwamen er honderden killing fields in Cambodja, waar de bevolking naartoe werd gebracht en dan daar op afschuwelijke wijze vermoord. In deze gevangenis zijn 17.000 mensen vermoord en 3.000 kinderen. Daarna vertrokken we naar de grootste killing field van Cambodja, Choeuk Ek. Mensen werden hier in een vrachtwagen midden in de nacht naartoe gebracht en dan gelijk vermoord. Ze vermoordden ze mensen op allerlei verschillende manieren, alleen niet met kogels, want die waren te duur. Er zijn verschillende massagraven te zien. Eentje was voor mannen zonder hoofd of blote vrouwen en kinderen. Overal waar je loopt zie je nog kleren half onder de grond liggen en op sommige plekken komen de botten omhoog (door de regen spoelt de grond weg). Ook is er een boom waar baby'tjes tegenaan werden geslagen, deze heet dan ook: "the killing tree". Daarnaast staat er een giftige boom, want hier zitten oranje vruchten aan en als je die eet ga je dood. Ze speelde meestal harde muziek om zo het geschreeuw te verbergen. Ze hebben middenin een heel groot monument gebouwd. Dit ligt vol met schedels en botten van wat ze opgegraven hebben. Deze hele periode heeft tot 1979 geduurd en 1 op de 4 mensen uit Cambodja zijn vermoord. Dit is ook goed te zien in de stad, want de gemiddelde leeftijd is 25 jaar. Je ziet maar heel weinig oudere mensen. Zeven mannen zijn de enige overlevenden van de gevangenis, omdat zij goed konden schilderen en bleven in leven omdat ze portretten moesten maken. Het was een heftige en indrukwekkende dag. We hadden ook nog een boek gekocht: First they killed my father, dit moet ook een erg goed boek zijn van toen een klein meisje die alles heeft meegemaakt.

Volgende ochtend hadden we al vroeg de bus naar Siem Reap. We zouden om 7 uur opgehaald worden, maar dit werd half 8 terwijl dan eigenlijk de grote bus al zou vertrekken. Toen we aankwamen vroeg ik of de bus al weg was, maar werd ons verteld dat de bus nog moest komen, maar vertraagd was door de regen. Toen kwamen ook allemaal mensen die een ticket hadden voor de bus van half 9. Uiteindelijk kwam er een bus en toen was het opeens zo dat de bus van half 8 en half 9 dezelfde was. Klopte allemaal helemaal niks van, maar we zaten in de bus. Onderweg nog een hoop mensen opgehaald, waardoor de bus dus helemaal vol zat en mensen op hele kleine plastic stoeltjes in het gangpad moesten zitten. Aangekomen hadden we een leuk hostel gevonden met een super mooi zwembad. Het was inmiddels al bijna avond en waren we wat gaan eten met twee andere Nederlandse jongens die we de middag in het hostel ontmoet hadden. Verder niet heel veel meer gedaan, want de volgende ochtend was het weer heel vroeg opstaan.

We zijn namelijk de zonsopgang bij Ankor Wat gaan kijken. Dit betekend pick-up om 5.00u in de ochtend. Dus dat is redelijk vroeg haha. Dit idee hadden natuurlijk meer mensen dus we stonden er zeker niet alleen. Wel was het heel mooi en nog niet zo warm. Toen de zon op was zijn we de tempel gaan bewonderen. Ankor Wat is trouwens het grootste religieuze bouwwerk van de wereld. Het is ook echt super mooi. Overal waar je kijkt is wel weer wat te zien, zoals muurbewerkingen. We hadden een tuk-tuk die ons de hele ochtend naar alle tempels gereden heeft. Daarna ze we naar Ankor Thom gereden, wat weer een ander complex is met tempels. Hier hadden we de Bayon gezien. Dit is een tempel met allemaal stenen hoofden. Verder hadden we nog een tempel gezien, waar de wortels van bomen helemaal vergroeid zijn met de stenen. Dit ziet er ook echt heel gaaf uit. Na zeven uur te hebben doorgebracht in de hitte, vonden we het wel goed en zijn we terug gegaan naar het hostel, om daar lekker bij het zwembad te liggen. Laat in de middag zijn Kelly en ik nog mee geweest naar de schietbaan met Bouke en Arie om te kijken. Het was echt super duur om te schieten, omdat de kogels geïmporteerd moeten worden vanuit Vietnam. In de avond hadden we weer samen wat gegeten en nog even een drankje gedaan.