Filipijnen & Maleisië, week 17

Jaaa vanochtend was het dan weer eens eindelijk tijd voor een lauwe douche. De straal was niet alles, maar het was op z'n minst niet ijskoud. Heerlijk haha. We hadden ontbijt in ons hostel en kregen zonder te overdrijven een kopje koffie en 2 sneetjes wit brood met boter. Niet echt uitgebreid, maar het was in ieder geval iets. Onze chocolade havermoet hadden we daarna ook nog maar klaargemaakt. We hadden onze spullen weer ingepakt, want voor de volgende nacht konden we switchen naar een goedkopere kamer. In het hostel ligt in elke kamer en in de lobby de bijbel. Ze zijn hier ook weer heel gelovig! Ons hostel is gevestigd in uptown, het betere gedeelte van de stad, maar alle toeristische bezienswaardigheden liggen in downtown. Dus we zijn begonnen met lopen richting het zuiden. Het was best een stukje, maar het was droog dus wel even lekker om te lopen. Het eerste wat we tegen kwamen was de Colon street. Dit is de oudste straat van heel de Filipijnen. Verder niet heel veel bijzonders te zien daar. Wel zijn we langs twee 'oude' huizen gelopen, wat nu een soort van museums zijn. Daar kun je zien hoe de mensen vroeger leefden en welke spullen ze allemaal hadden. In dezelfde straat stond ook een groot monument (Cebu Heritage Monument). De volgende stop was de 16-eeuwse Basilica Menore del Santo Nino (Het heilige kind baseliek). Dit was mooi om te zien. Grote kerk met mooie details, binnentuin met fontein en erg druk met lokale mensen. Hier hadden Kelly en ik ook beide nog een kaarsje aangestoken. Daarna liepen we langs een kathedraal, genaamd Cebu Metropolitan Cathedral. Dit was een mooie grote witte kathedraal en toen wij er waren was er een mis bezig voor mensen die gingen trouwen. Dus de kathedraal was mooi aangekleed met bloemen en linten. Ondertussen stad en land afgezocht voor een fruit smoothie en uiteindelijk bij een grote supermarkt een kunnen krijgen. Deze opgedronken met het uitzicht op de Megellan's cross. Dit kruis wordt gezien als het symbool van Cebu City. Onderweg naar Fort San Pedro hadden we Pansit (gebakken pasta met groente en vlees) gegeten bij AA BBQ. Hier werden we op een gegeven moment vermaakt door twee zwervers die ruzie hadden met elkaar. In downtown zie je best veel zwevers liggen of lopen en ook hele gezinnen die op straat leven en de kleine kindjes niet eens kleren aan hebben. We hadden heel vaak geprobeerd te vragen aan het personeel waar de ruzie over ging, maar ze konden het ons niet echt vertellen. Ze stonden het met z'n alle te bewonderen, hoe de twee zwervers (man en vrouw) stenen naar elkaar zaten te gooien, stonden te schreeuwen en achter elkaar aan zaten te rennen. Dit had zeker een kwartier geduurd, totdat de man stopten met gooien. Maar die vrouw heeft denk ik nog z'n half uur lopen schreeuwen. De vraag is nog steeds: wat was er gebeurd? Toen de kust weer veilig was haha waren we verder gelopen naar het oudste en best bewaarde fort van de Filipijnen, Ford San Pedro. Dit is een verdedigingsbouwwerk aangelegd door de Spanjaarden. Vanaf hier hadden we een taxi gepakt helemaal naar het Ayala winkelcentrum. Dit is echt een gigantisch en super luxe winkelcentrum, waar we even hadden rondgelopen. Maar het echte doel hiervan was, was dat ik op tripadvisor gelezen had, dat hier een hele lekkere Italiaanse ijssalon, Gelatissimo, zat. Het was even zoeken, maar we hadden hem gevonden. Het ijs zag er inderdaad al heel lekker uit en toen kwam natuurlijk het lastigste gedeelte, welke smaak kies je. Uiteindelijk gekozen voor een yoghurt smaak en limoen cheesecake. Heel erg lekker! Ze hadden ook chocolade chilli en deze moest ik natuurlijk even proberen. Wat smaakt dat raar zeg! In het begin proef je gewoon een normale chocolade smaak, maar als je hebt doorslikt wordt het opeens best pittig. Heel apart voor een ijsje. Even moeten wachten totdat de regen voorbij was en toen waren we terug gelopen naar ons hostel. Op de kaart zagen we dat je waarschijnlijk via een klein weggetje bij het hostel kon komen, anders moesten we echt helemaal omlopen. Nou dat hebben we geweten haha. We zijn echt door allemaal steegjes moeten lopen, waar normaal geen enkele toerist komt volgens mij. Alle mensen waren wel heel aardig en allemaal helpen of we links of rechts moesten. We hadden het gered en het was inderdaad echt een heel stuk korter. Dus perfect! Spullen hadden we weer gepakt en online ingecheckt dus klaar om afscheid te nemen van de Filipijnen, maar welkom te zeggen tegen Maleisië (en de zon haha).

Na ons ontbijtje en een douche hadden we het hostel een taxi laten bellen en waren we vertrokken naar het vliegveld. Het was behoorlijk druk op de weg of beter gezegd een grote chaos dus hadden er wel een uur over gedaan, om bij het vliegveld te komen. We hadden tijd dus dat was geen probleem. We kwamen eigenlijk precies uit met het geld, maar toen moesten we nog per persoon een terminal fee van 750 peso's (15 euro) betalen. Echt belachelijk, maar je hebt weinig keus. Controles en door de douane ging weer soepel dus rond een uurtje of half 2 zaten we klaar om te boarden. Op de valreep hadden we toch nog de buko (kokosnoot) cornetto geproefd. We wilde die al vanaf het begin proberen, omdat we die tot nu toe alleen in de Filipijnen gezien hadden, maar het was er nog nooit van gekomen. Bij het online inchecken hadden ze Kelly en mij niet naast elkaar gezet en als je dat wel wilde moest je natuurlijk betalen dus dat hadden we niet gedaan. Komen we in het vliegtuig is er naast Kelly sowieso nog een plek vrij en ik had 3 stoelen voor mezelf. Echt belachelijk hoe ze weer geld proberen te verdienen. Wel lekker kunnen liggen nu! Aangekomen in Kuala Lumpur best een tijdje moeten wachten op de bagage en daarna even een drankje gekocht. Toen we in de rij

stonden kwam er een jongen voor mij staan dus ik zei alleen, sorry maar ik sta ook in de rij. Ik kreeg een beetje een botte reactie terug. Daarvoor stond een opaatje die al naar mij zat te kijken van wat een volk is het ook. Toen we buiten kwamen stond hij op ons te wachten en moest hij even kwijt dat de 'nieuwe' generatie het hele land verpesten etc. Na een tijdje kletsen vroeg hij of we ook naar Melaka (zuiden van Maleisië) gingen. Ons antwoord was ja en de volgende vraag of we ook al een accomodatie geboekt hadden. Dat was een nee. Toen kwam een klein lachje en vertelde hij dat hij in de buurt van Melaka woont en als we willen bij hem kunnen overnachten. Dan komt hij ons ophalen en kunnen we het 'echte' leven zien. We hadden ook meteen zijn vrouw ontmoet en hij had zijn nummer en mailadres opgeschreven, zodat we hem kunnen contacten. Het is gratis in Maleisië om naar vaste nummers te bellen. Dus we kunnen gewoon via een telefooncel hem gratis opbellen. Als we komen kunnen we in de kamers van zijn kinderen logeren, want die studeren al dus wonen niet meer thuis. Kudum had alles heel goed uitgelegd dus de busreis naar Kuala Lumper Sentral ging perfect dus binnen een uurtje waren we er. Hier werden we opgehaald door Kudum en haar vriend met de auto. Ze waren meteen voor ons naar een Chinese food court gereden om daar een maaltijd voor ons te scoren. Echt super aardig! Daarna zijn we naar haar appartementje gereden. Van de buitenkant zag het er niet heel mooi uit, maar van binnen had ze het echt gezellig gemaakt. Ze woont op verdieping 3A en eigenlijk is dat nummer 4, maar omdat 4 een soort van ongeluksgetal is (omdat als je dat getal zegt in het Chinees lijkt het alsof je doof bent), slaan ze deze altijd over. We werden heel enthousiast verwelkomt door mr. Poo poo, haar super lieve en schattige hondje. In Maleisië is ongeveer 60 procent Maleis, 30 procent Chinees en 10 procent van India. Kudum zelf is half Chinees en half Maleis. Ze is opgegroeid in oost Maleisië in een klein dorpje. Vroeger gingen ze altijd vissen en aten dan verse vis van de bbq. Voor hun huis was een riviertje waar ze altijd in zwommen, maar een paar jaar geleden is een man gebeten door een krokodil. Dus tegenwoordig zwemt niemand er meer. We hadden een eigen slaapkamertje met een heerlijk bed! Het was ondertussen al best laat en de hele dag gereisd dus toen zijn we gaan slapen.

De volgende ochtend werden we wakker en waren we met z'n vieren gaan ontbijten buiten de deur. Ze koken eigenlijk nooit zelf thuis, omdat je hier gewoon eten kunt kopen wat je normaal thuis kookt en dat is goedkoper dan zelf maken. We reden naar een lokale eettent en daar kregen we een noedelsoepje als ontbijt haha. Dit is meestal niet helemaal onze eerste keus, maar op zich wel prima! Ze hebben een eigen bedrijfje met het installeren van beveiligingsapperateur, hij doet het installeren en zij doet de marketing. Dus ze was al een half uurtje naar kantoor geweest om iedereen aan het werk te zetten en toen was zij de hele dag vrij om met ons op pad te gaan. Hij had ons afgezet bij het metrostation en was daarna gaan werken. Normaal gaat ze nooit met het openbaar vervoer dus dit was voor haar ook de eerste keer. Na een aantal mensen vragen hoe het allemaal werkte, ging het allemaal best soepel. We zijn het eerste naar Pasar Seni gegaan, waar de Chinese wijk is. Hier hebben ze een grote brug van een hele grote vlieger. Een keer per jaar hebben ze een festival waar ze allemaal hele grote en felgekleurde vliegers oplaten. We kwamen bij een klein zaakje waar ze kunstwerken verkochten in de Batik stijl. Je kon ook een klein schilderijtje zelf maken en dat hadden we natuurlijk gedaan. Met kaarsvet maken ze het patroon op het doek en dan kun je met een soort inktverf alles inkleuren. Wel grappig om te doen en weer een aandenken voor thuis natuurlijk. We hadden een beetje over de lokale markt gelopen en door de Petaling Street van Chinatown. Hier had ze ons een drankje (Air mata kucing) laten proeven dat gemaakt is van een of andere vrucht en heel gezond is voor je lichaam. Het is zwart van kleur en het smaakt een beetje naar drop. Voor de lunch waren we naar een lokaal Chinees restaurantje geweest waar ze de beste Claypot pearl noodle hadden. Dit zijn korte dikke noodles met een donkere saus, stukjes vlees en eigeel erop. Normaal gesproken zou ik dit echt nooit bestellen, want het zag er alles behalve smakelijk uit, maar het was eigenlijk wel lekker. Onderweg terug hadden we nog iets Chinees gekocht bij een kraampje. Het was een soort van fruit (beetje jelly achtig) gewikkeld in iets van pinda's. We hadden ook nog een Herbal jelly thee geprobeerd. Dit was ook weer een donkere jelly wat goed is voor je huid en lichaam. Je krijgt er suikerwater bij wat je er dan overheen kunt strooien. Het smaakt naar hele sterke groene koude thee. Daarna hadden we de metro gepakt naar KLCC. Dit is een heel groot en luxe winkelcentrum bij de Petronas Twin Towers. Dit waren vroeger de hoogste torens van de wereld, maar tegenwoordig zijn er allemaal hogere gebouwen bij gekomen. Hier is ook een mooi park bij, waar je de torens het beste kunt zien. Natuurlijk wat foto's gemaakt en toen kwam haar vriend ons ophalen om naar de KL Tower te gaan. We zaten natuurlijk midden in de stad dus het was echt super druk. We hadden er best wel een tijdje over gedaan en zo lang was de afstand niet. In deze toren kun je met een lift omhoog naar de bovenste verdieping voor het uitzicht. Dit was natuurlijk best prijzig dus alleen Kelly en ik zijn omhoog gegaan, zij hadden het toch al vaker gezien. Hier had je echt een super mooi uitzicht over heel de stad. Wat een skyscrapers staan in deze stad! Toen we weer terug beneden waren, zijn we met z'n vieren naar de Maleise straat markt gereden. Dit waren een stuk of 15 kraampjes langs de kant van de weg. Het was ook nog eens heel druk, omdat de Ramadan bezig was en rond een uurtje of half 7 ze mochten eten. Hier hadden we echt vanalles gekocht! Vis in bananenbladeren, soort gefrituurd bladerdeeg met kip en sardientjes, kokosnoot rijst met chili, vis kroepoek, soort pannenkoekje met groente, gekruide bief en kip met rijst, groene kokos gebakjes, blauwe rijst met vanalles etc. Volgens mij ben ik nog vanalles vergeten, want we zijn het bij hun thuis gaan

opeten en echt de hele tafel stond vol. Wel echt heel erg lekker allemaal! Daarna hadden Kelly en ik de afwas gedaan en hadden we een filmpje gekeken. Ook het nieuws stond aan en het was in het Engels. In Maleisië hebben ze het nieuws namelijk in 4 talen, Maleisies, Indisch, Engels en in Mandarijn.

De volgende ochtend stond de Batu Cave op de planning, maar eerst waren we weer gaan ontbijten. Dit keer zaten we bij een lokaal tentje waar ze met grote dienbladen langs kwamen en kon je er vanaf pakken wat je wilde. We hadden verschillende soorten dumplings, visballen met aubergine, gezout vlees en rijst met een kleverige donkere saus met iets van vlees erop. Als ontbijt had ik het zelf nooit gekozen, maar het ging me verrassend goed af en vond het heerlijk. Onder het eten werd haar vriend gebeld met niet z'n goed nieuws. Zijn vader kon opeens niet meer lopen en had last van zijn evenwichtsorgaan dus hij moest hem naar het ziekenhuis brengen. We hadden haar heel vaak gevraagd of ze niet ook daarheen wilde dat wij gewoon zelf gingen, maar hij was met z'n zus dus dat was oké. Wij hadden toen dus een 'teksi' (Maleis voor taxi) naar de metro gepakt en vanaf daar de metro naar de Batu Cave. Alle nummerplaten van de auto's zijn zwart met witte letters en er staat ook nergens een land bij. Dus het lijkt wel af ze allemaal een beetje illegaal rijden haha. De Batu Cave is een soort Indiaanse tempel met een grote grot erbij. Natuurlijk zaten op de weg ernaartoe allemaal vrouwtjes die henna schilderingen op je hand maakten. Ze noemen dit Mercure bridal en ik had mezelf natuurlijk weer laten overhalen om het te laten doen. Ik zei maak maar iets kleins, maar ondertussen toch mijn hele hand vol schilderingen. Daar zat ik dan mooi minstens 2 weken mee haha. Alle Indiaanse vrouwen hebben een stip op hun voorhoofd. De kleur heeft een betekenis, namelijk zwart voor als je nog niet getrouwd bent en rood voor als je wel getrouwd bent. De tempels en de mensen zijn allemaal zo kleurrijk en alles is helemaal in detail uitgewerkt. Dit is

echt mooi om naar de kijken. Voor de grot moesten we wel een aantal trappen beklimmen. Toen we boven kwamen was het wel een hele grote grot en het mooie was vooral dat er bovenin een groot gat zat waar de zon doorheen kwam. Verder was het niet heel speciaal. Op de weg terug werden we gevolgd door een man. Als wij stopten, stopte hij ook en zo heeft hij het de hele weg tot beneden volgehouden. Hij had ook allang in de gate dat we hem door hadden, maar toch blijf hij maar vlak achter ons lopen. Uiteindelijk adden we hem kunnen afschudden. Alle spullen hadden we nog dus gelukkig niks aan de hand. We hadden weer de metro gepakt naar KLCC en waren bij Little India wat gaan eten. Daar hadden we Roti met drie verschillende soorten sausje gegeten en koude thee met melk gedronken. Dit noemen ze The Tarik en ze schenken dit van heel hoog in. Daarna hadden we de metro gepakt naar een ander station, zodat we hier ons busticket voor de volgende ochtend konden kopen naar Penang. Hier lag ook het oudste trein station van Kuala Lumpur. Bus was geregeld dus weer terug naar KLCC. Vanaf hier waren we naar de oudere studentenwijk Balik Butan gelopen. Hier hadden we een beetje rondgelopen en weer eens 3 verschillende winkelcentra gezien. Hier kwamen we een kraampje tegen die vogelnestjes verkocht om te eten. Vogelnesten worden schoon gemaakt en daarna gekookt. Dit schijnt heel erg gezond te zijn. Het smaakt naar niks en het kost ongeveer 6 euro voor een klein beetje. In een winkeltje hadden we allemaal gedroogd fruit geprobeerd. Van gedroogde kokos tot mango. De normale verse mango's zijn hier trouwens echt gigantisch! Omdat nu het Durian seizoen is, kom je ze op elke hoek van de straat weer tegen. Ze weten niet hoe gek ze het moeten maken. Durian ijs, Durian cake, Durian koekjes, verse Durian en ga zo maar door. Hier hadden we ook avond gegeten ergens aan de kant van de weg. Ze hadden vanalles al klaar liggen en mocht je zelf opscheppen wat je wilde. Als je veel groente had was het goedkoper dan als je veel vlees of vis had. Het verschil tussen Indiaans, Chinees en Maleis eten is dat Indiaans eten vaak heel zoet is en Maleis eten weer een stukje pittiger is dan Chinees. Op de terugweg naar KLCC om de torens nog in het donker te bekijken hadden Kelly en ik nog getrakteerd op een kan bier en hadden we gezellig even op het terras gezeten. Zij en ook veel andere mensen denken dat we in Nederland echt Engels praten en staan ervan te kijken dat we gewoon Nederlands praten en alleen op school dus Engels krijgen. Toen we weer aangekomen waren bij de torens was het donker en was er een watershow bezig op de muziek bij de fontein. Het was natuurlijk lekker druk, maar wel mooi om te zien! Daarna waren we met de metro nog naar een moskee gaan kijken en hier was tevens ook het onafhankelijks plein. Onderweg waren alle straten verlicht met lampjes en soort van lampionnetjes in de vorm van Maleis eten, dit is in verband met de Ramadan. In de echte binnenstad heb je 100 verschillende keuzes voor vervoersmiddelen, maar woon je net er buiten (zoals Kudum) heb je helemaal niks. Niet eens een bus dus je moet of een auto hebben of altijd een taxi nemen. Wat ook erg opvalt is dat we weer veel toeristen zien. In de Filipijnen was dat echt allemaal veel minder. Nu hoor je opeens weer allemaal Nederlands om je heen. Het laatste is dat de stad echt erg schoon is en minder druk/hectisch lijkt, omdat er bijna geen scooters rijden en alleen auto's. Eenmaal terug hadden we onze tassen weer ingepakt en nog een filmpje gekeken.

Al vroeg de volgende ochtend hadden we een taxi gepakt naar het busstation. We hadden afscheid genomen van Kudum en hadden echt een geweldige tijd gehad! Ze had zo goed voor ons gezorgd en ons alles laten zien en proeven. Echt helemaal top! Dit was nou een goede manier om de stad te leren kennen. Bij het busstation stapten we echt in een super luxe bus. Lekker ruime stoelen dus niks te klagen. Ongeveer 6 uurtjes later kwamen we aan in Penang. Hier hadden we de bus gepakt naar George Town. De bus kost hier 2 Ringgit (ongeveer 40 cent). Aangekomen in het centrum van George Town opzoek naar een slaapplek, maar overal waar we binnen liepen was het echt duur. Betaalde je minimaal 8 euro voor een gemende dorm. Uiteindelijk zagen we op een bord een dorm voor 20 Ringgit (5 euro) met ontbijt. De eigenaar was echt super onaardig en mochten ook niet naar de kamer kijken alleen op de foto. We konden blij zijn en hem pakken of het laten. Normaal hoeft het voor mij dan al niet meer, maar hadden niet echt een andere optie. Dus toch besloten om het minimaal voor 1 nachtje te proberen. Nou de kamer was echt zo oud en vies en de rest trouwens ook. Hier ga je niet even lekker zitten dus spullen gepakt en eerst in Little India gaan lunchen. Iets met gele rijst en kip, heel erg lekker. Daarna zijn we opzoek gegaan naar alle street art. De kunstenaar heet Ernest Zacharevic en op een aantal muren staan muurschilderingen gecombineerd met een echt object. Dus hij heeft bijvoorbeeld een schildering van kinderen op een schommel gemaakt waarbij de schommels echt van hout is. Heel grappig en leuk om allemaal te zien! Op de weg terug begon het een beetje te regen dus zijn we in een schattig tentje een smoothie gaan drinken en daarna terug naar het hostel. Ondertussen hadden we reviews op internet gelezen over het hostel dat er bedbugs zaten. Dit zijn hele kleine beestje die in het matras of laken zitten en die je dan over je hele lichaam bijten. De volgende ochtend wordt je dan wakker met honderden bultjes. Even een hele inspectie gedaan natuurlijk, maar niks kunnen vinden dus op hoop van zegen. Toen waren we naar de Kimberley street gelopen, omdat daar een hoop lokale straat verkopers stonden (hawkers). Hier hadden we de lokale specialiteit Char Kway Teow gegeten. Dit zijn platte rijstnoedels met soja saus, chili, garnalen en bonen. Heel erg lekker en daarna zijn we bij een andere tentje nog een soort pannenkoekjes gaan eten, die heten Popiah. Hier zaten een jongen en een meisje die al heel enthousiast zaten te zwaaien dat we bij hun konden zitten haha. Ze kwamen uit Engeland, maar de jongen was half Maleis en ze waren hier voor de bruiloft van zijn neef. Wel een grappig stel dus daar even een biertje mee gedronken. Zij moesten de volgende dag al vroeg vliegen dus op tijd opstaan. Wij zijn ook terug naar ons hostel gelopen en bij de ingang maakten we een 'grapje' naar de eigenaar van hier zitten vast geen bedbugs he?! Zijn antwoord was: nee natuurlijk niet, want de normale kamers maak ik 1 keer per maand schoon, maar de dorms zelfs 2 keer per maand dus onmogelijk dat er bedbugs zijn. Hahah nou helemaal perfect! We hadden trouwens ook nog een nieuw hostel geboekt in de Chulia street voor de volgende nacht, want wilde daar echt niet blijven.

Volgende ochtend werden we wakker zonder bultjes!! Gelukkig maar. Na ons ontbijt (getoast witte boterham) hadden we uitgecheckt en waren we vertrokken naar het andere hostel. Deze was pas een maand open dus super schoon en mensen nog heel enthousiast. Hier sliepen we in een vrouwen dorm met 8 bedden. Iedereen had een eigen gordijntje, eigen lampje en schone douche en wc dus echt 10 keer beter. We hadden de lokale bus gepakt naar Air Itam waar de grootste boeddhistische tempel van zuid-oost Azië ligt, Kek Lok Si tempel. Toen we er waren hadden we nog een heerlijk broodje en paarse dragenfruit kunnen scoren. De tempel was echt gigantisch. Je had een pagode die je kon beklimmen, een mega standbeeld waar je met een liftje naar toe moest, kleine gebouwen, grote gebouwen en schildpadden haha. Echt vanalles en alles even mooi en kleurrijk. Je kon hier een ribbon aan een soort van boom hangen met wensen erop. We zijn ongeveer 2 uurtjes zoet geweest in deze tempel. In het dorpje was een lokale markt en op internet had ik gevonden dat je hier de beste Assam Laksa kunt eten. Dit is een soort makreel soep en de tamarind geeft de soep een zurige smaak. Het was er behoorlijk druk natuurlijk, maar hadden een plekje kunnen vinden en het was inderdaad echt verrassend lekker. Als soort van toetje hadden we ook meteen Rojak geprobeerd. Er was een mannetje op zijn scooter die

dat maakten. Dit is een fruitsalade met een dikke, donkere palm suiker pasta en bovenop gemalen pinda's en sesamzaadjes. Opnieuw erg lekker, wel heel zoet. Toen gelopen naar de ingang van de Penang Hills, waar je dan vervolgens weer een soort buslift omhoog kon pakken. Je gaat ongeveer 900 meter boven zeeniveau. Eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht over de stad en kun je een beetje lopen door het park en de bergen. Hier ligt ook weer een kleine tempel en een moskee. We waren moe van alle trappen dus waren weer naar beneden gegaan en daar de lokale bus terug gepakt naar George Town. Penang staat bekend om de lekkerste streetfood dus ja wat doe je als je in Penang bent... eten! Dus in de avond zijn we naar Line Clear geweest, waar ze de lekkerste Nasi Kandar hadden. We zaten er precies op het tijdstip dat mensen mogen eten dus het was echt overladen vol met allemaal lokale mensen. Ergens tussenin hadden we nog een plekje en mensen wisten weer eens niet wat ze zagen haha. We kregen echt een mega bord met rijst, kip, komkommer, andere gele groente en curry pasta. Echt het was overheerlijk! Bijna alles opgegeten en het was echt veel. Totdat ik bij het laatste stukje kwam en opeens een mega cashewnoot tussen de rijst zag liggen. Die was daar per ongeluk terecht gekomen, maar gelukkig zag ik hem en verder niks van noot gegeten. Ook nu hadden we bij een straat tentje een toetje gehaald. Het heet Cedol en het zijn groene rijstnoedels in kokosmelk met bruine bonen, bruine suiker en geschaafd ijs. Het was zeker niet vies, maar ook niet onze favoriet. Het was leuk om een keer te proberen. Toen zijn we lekker gaan relaxen en slapen in het hostel, want de volgende dag wilde we alweer vroeg op pad.

Eten ingekocht en vertrokken naar Penang National Park (Penang Taman Negara), want daar was verder niks om eten te kopen. Weer de lokale bus gepakt naar Teluk Bahang en na een uurtje kwamen we aan de bij laatste stop en daar moesten we eruit. Toegang tot het park was gratis, maar je moest je wel registreren. Je kon kiezen of je naar Monkey Beach wilde of naar Turtle beach en het Meromiktik Lake. Dit is een van de 9 meren op de wereld, waar zoet en zout water samen komen, maar niet mengt. Nou daar gingen we hoor, lekker wandelen door de jungle. In het begin was het nog een verharde weg dus wij dachten dit wordt een eitje. Dat hield al snel op, want we gingen over op modder paden, trappen, losse stenen etc. In totaal was het ongeveer 3 kilometer lopen en zo door de jungle is dat nog best wel zwaar. In de eerste 5 minuten zagen we al 2 grote apen. Toch best eng als er niemand in de buurt is en Martha (vrouw die we in Cambodja ontmoet hadden) was aangevallen door een aap daar. Gelukkig bleven ze netjes zitten toen we langs liepen haha. Na een uur en 15 minuten kwamen we aan bij de brug die over het Meromiktik Lake liep naar de Turtle Beach. Het strand zag er mooi uit, maar de golven waren te hoog om te zwemmen. Helaas ook geen wilde schildpadden gezien. Wel is er ook een onderzoekscentrum waren schildpadjes waren van 1 dag oud. Echt heel schattig! Toen moesten we natuurlijk ook dat hele stuk weer terug lopen. Het was ondertussen ook iets warmer geworden dus dat was lekker zweten. Op een gegeven moment waren we echt omsingeld door kleine aapjes in de bomen. Volgens mij was het een hele familie. Overal zaten ze en sprongen ze van de ene naar de andere boom. Foto's maken en hopen dat ze niks kwamen stelen haha. Rond een uurtje of 1 waren we weer veilig terug bij het begin punt. Vanaf hier weer de lokale bus gepakt naar het busstation, want daar zou een andere bus richting de fruit farm gaan. Wij maar wachten, maar onze bus kwam niet. Toen we het vroegen aan een chauffeur moesten we nog meer dan anderhalf uur wachten, want de bus ging maar 5 keer per dag. We waren naar de drukke staat gelopen om te kijken voor een taxi. Toen er geen enkele taxi voorbij kwam hadden we besloten om te proberen om te liften haha. Nou dat ging ons vrij makkelijk af, want een auto met 3 jongens stopten gelijk en konden meteen instappen haha. Zelf moesten ze de

hele andere kant op, maar ze wilde ons maar al te graag brengen. Het was ongeveer 8 kilometer rijden. Ze vonden het fantastisch dat wij bij hun in de auto zaten. Wij blij en zij blij haha. We waren in een mum van tijd bij de fruit farm. Op internet had ik gelezen dat je meer dan 250 verschillende soorten fruit kunt proberen, maar dat viel een beetje tegen. Denk dat ze maar maximaal 20 verschillende soorten hadden en maar 2 die we nog niet geprobeerd hadden. Dit waren water apple en sterfruit. Wel moet ik toegegeven dat ze ook gele passionfruit hadden, wat ik nog nooit gezien had. Schijnbaar heb je 3 verschillende kleuren, namelijk geel, groen en bruin. De bruine die wij in Nederland hebben komen uit Indonesië. Ook hadden we de vrucht van de nootmuskaat gezien. Het is een gelige bol met de nootmuskaat pit middenin met een rode bloem eromheen. We hadden wel een lekker gemengd bord met fruit gegeten en twee shakes geprobeerd. Ananas met passionfruit en papaya met limoen. Beide echt super lekkere combinaties. Heen waren we gekomen, maar toen moesten we ook weer terug. Toen Kelly naar de wc was kwam een man met mij praten. Hij was een soort gids voor twee jongens uit Saudie Arabië. Hij vroeg of we op de scooter waren en toen ik ons hele verhaal vertelde bood hij gelijk aan dat we met hem mee konden rijden naar beneden en daar de bus terug konden pakken. Dit vonden wij prima, want we hadden geen idee hoe we anders weer thuis zouden komen, want taxi's zijn echt super duur hier schijnbaar. Toen de jongens klaar waren met de tour zijn we in de auto gestapt. Ze vonden het helemaal spannend en top dat we in de auto zaten. Ze wilden eigenlijk naar de Spice Garden, maar ze hadden alles geskipt om ons helemaal terug te brengen naar ons hostel. Hun hotel lag super dichtbij, maar we hadden zeker 40 minuten in de auto gezeten. Ze moesten ook nog dat hele stuk terug rijden. Ze vroegen wat onze volgende bestemming zou zijn en wij zeiden Cameron Highlands. Toen wilden ze daar ook wel naartoe samen met ons. De gids kon ons die dag erna daar naartoe brengen. Kelly en ik hadden daar persoonlijk iets minder zin in haha dus we hadden ze een beetje proberen af te wimpelen. Aangekomen bij het hostel hadden we toch gewoon een bus geboekt om de volgende ochtend naar Cameron Highlands te gaan. In de avond hadden we Lok Lok geprobeerd. Dit was een kraampje met allerlei soorten vlees, groente, dumplings die je aan een stokje in kokend water moest houden. Je staat dus midden op straat een beetje te fonduen. Het was ook nog eens super lekker! We wilde dit alleen even proberen, want voor de echte maaltijd wilden we voor iets anders gaan. Bij de Lok Lok kraam ontmoette we een man die uit Amerika kwam, maar in Singapore woont. Toen ik vertelde dat wij ook nog naar Singapore kwamen werd hij al helemaal enthousiast. Hij had meteen zijn kaartje en email gegeven, zodat we hem konden contacten voor goedkope hostels en andere tips. We waren ook al uitgenodigd bij hem thuis om te genieten van het prachtige uitzicht. Hij woont namelijk op de 36e verdieping tegenover Marina Bay Hotel. Dat moet fantastisch zijn! Zijn vrouw vindt Nederland geweldig, omdat ze heel erg van paardrijden houdt en haar paarden uit Nederland haalt. Wij gingen weer verder naar de Kimberley street om daar Koay Chiap te eten. Ook weer een lokale specialiteit. Het is een soort soep met rijst noedels, soja saus en verschillende kruiden en vlees. We kregen de kom en er zaten grote stukken bruin iets in. Ik vroeg wat het was en het was varkensbloed. Ze zag aan onze gezichten dat we daar niet echt vrolijk van werden dus vroeg ze of ze dat er uit moest halen. Graag! Oh en of ze ook de ingewanden er uit moest halen haha. Na dit alles was de smaak niet verkeerd alleen jammer dat er geen groente in zaten. Op de weg terug kwamen we toevallig die man weer tegen en hij vroeg of we een biertje wilden drinken. We zijn ergens gaan zitten en toen kwamen we erachter dat hij Senior sales director is bij een heel groot chocolade bedrijf, Hersheys, (concurrent van Mondelez haha) is en zowat bijna alle werelddelen onder hem vallen. Hij heeft het wel voor elkaar. Voor zijn werk moet hij dus ook veel rijzen dus heeft hij al veel van de wereld gezien, maar dat betekend wel dat hij maar 1 week van de maand thuis is. Hij was nu ook even op z'n Harley naar Maleisië gereden en zou de volgende ochtend weer terug rijden. Ik was benieuwd naar de chocolade die zij verkochten dus hij zei: ik wed dat ze bij de 7 eleven hier het ook verkopen. Wij daar heen en hadden ze inderdaad 3 verschillende soorten repen liggen. Om ons te laten proeven ging hij ze kopen, maar niet 1 nee bijna heel de winkel leeg gekocht. Echt 10 van elke smaak ofzo haha. Wij hadden wel even een voorraadje voor in de bus. Toen lekker gaan slapen!

Wat mij tot nu toe wel echt is opgevallen is dat Maleisië echt veel meer ontwikkeld is dan andere landen in Azië. Alles is redelijk modern, maar het is er vooral schoon. Kuala lumpur is ook echt een schone stad en heeft super goede wegen. Dat is dan natuurlijk wel een stad, maar zelfs de weg naar Penang was perfect. Verder is het in het midden van de stad wel echt super druk, maar het voelt beter dan bijvoorbeeld in Vietnam, omdat je hier bijna geen scooters hebt rondrijden.