Vietnam, week 13

Helaas kleren en schoenen nog steeds zeiken nat dus dan maar zo de tas in. Wel weer twee heerlijke pannenkoekjes met banaan gekregen en precies op tijd stond het busje klaar. 7 uur waren we ingestapt in het busje en om 8 uur waar we Dalat nog niet uit. Dan weer die mensen ophalen, dan weer naar de andere kant daar mensen ophalen. Ondertussen hadden we alle straatjes al z'n 3 keer gezien. De rit zou eigenlijk maar anderhalf uur duren, maar om 13 uur kwamen we dan eindelijk aan. We liepen eigenlijk naar een ander hostel toen er een Nederlandse man stopte op zijn scooter en vertelde over zijn hotel. Voor 5 dollar konden we in een dorm slapen, maar wel gebruik maken van alle faciliteiten van het hotel. Dus zwembad, bedjes, jacuzzi. Wij waren natuurlijk meteen omgepraat en zijn bij hem achterop gesprongen. De rest van de middag heerlijk aan het zwembad gelegen met een gin tonic en lekker gerelaxed. In de avond bij een klein lokaal restaurantje gaan eten en fruit gekocht voor de volgende dag. Op de terugweg meteen een scooter gehuurd voor de volgende ochtend en nog even snel gaan tanken.

Half 4 ging de wekker en ja midden in de nacht zo ongeveer. We hadden alles die avond van te voren al ingepakt om de rest van de mensen in de dorm niet wakker te maken. Deze dag zouden we ook switchen naar een twee persoons kamer in het hotel voor 50 cent meer. Dus alle spullen al uit de kamer gehaald en sleutel ingeleverd. Maar waarom waren we nu zo vroeg opgestaan!? Om de zonsopkomst te bekijken bij de witte zand duinen. Het was een uurtje rijden door het donker en de laatste 3 kilometer was nog een uitdaging over de onverharde weg. Toen we bij de zandduinen aankwamen waren we bijna de eerste. We waren naar het hoogste puntje van de zandduinen gelopen en daar hadden we onder het genot van een stukje drakenfruit naar de zonsopkomst gekeken. Missie geslaagd! De zon was net op toen de meeste toeristen arriveerden. Wij hadden geluk, want bij ons was het zand nog mooi egaal door de wind en zonder voetstappen van 100 andere mensen. Om 7 uur hadden we de zandduinen al gezien en hadden de scooter gepakt naar de rode zandduinen. Deze waren weer richting ons dorpje dus dat was ideaal. De rode zandduinen waren minder rood dan verwacht, maar nog steeds wel leuk om te zien. Ondertussen was het al een paar graden warmer en begon het zand ook goed op te warmen. We hadden de scooter weer gepakt en richting de Fairy Stream gereden. Onderweg even gestopt om foto's te maken van een 'vissersdorpje' op het water. Hier liggen super veel en schattige bootjes in het water die allemaal op zoek zijn naar vis of schelpdieren. De Fairy Stream was een klein beekje waar je doorheen kon lopen. Het was rood van kleur door de rode bergen en zand ernaast. Het was een wandelingetje van een kleine kilometer voordat je bij het begin van het watertje uitkwam. Grappig om te doen, maar niet super spectaculair. Om 11 uur hadden we eigenlijk onze hele dagprogramma er al op zitten en zijn we ergens gaan zitten om echt te ontbijten. Toen we weer bij het hotel aankwamen was onze nieuwe kamer nog niet schoon dus zijn er eerst nog onze bus gaan regelen voor over 2 dagen naar Ho Chi Min te gaan. Daarna hadden we alleen even onze bikini aangetrokken en zijn we al lekker bij het zwembad gaan liggen. Ondertussen hadden we er al 9 uur opzitten, maar hadden nog de hele dag. Rond een uurtje of 1 zijn we naar de andere kamer gegaan. Echt een super grote en mooie kamer met een super deluxe regendouche. Voor 50 cent meer was dit het zeker waard. We hadden een koelkastje dus zijn meteen inkopen gaan doen voor de lunch en ontbijt die dag erna. Broodjes met smeerkaas en avocado en als ontbijt yoghurt met drakenfruit. Niet verkeerd dacht ik zo. Verder hadden we nog lekker aan het zwembad

gelegen en hadden we in de avond de scooter nog gepakt naar een Indiaans restaurantje. Hier had ik een lekkere groente curry met basmati rijst. Toen ik de helft al had gegeten, proefde ik toch opeens noot. Pilletje gepakt en toen viel het gelukkig mee, maar daarna meteen naar huis gegaan. Toch erge maagpijn gehad de rest van de nacht.

Na een gebroken nacht had ik nergens meer last van, alleen wel erg moe. We hadden wel nog redelijk lang geslapen en dit was echt een relax dagje. Na ons zelfgemaakte ontbijt, richting het zwembad en daar gekeken naar vluchten voor Bali en langzaam ook weer voor richting Nederland. In het hele hotel en bij het zwembad was het lekker rustig, totdat er een Aziatische familie tevoorschijn kwam. Zij maakten echt z'n herrie! Eerste plaats kunnen ze allemaal niet zwemmen dus worden er honderden zwembandje opgeblazen (ook voor de volwassenen) in een zwembad van 80 cm diep (aan een kant tenminste). Tweede plaats praten ze niet tegen elkaar, maar schreeuwen ze als ze 10 cm bij elkaar vandaan staan. In de middag zijn we nog even een kijkje gaan nemen op het strand, maar daar zijn we niet heel lang geweest, omdat de zon wegtrok en het een klein beetje frisjes werd. Onderweg hadden we al een klein voorgerechtje genomen, langs de straat. Namelijk een soort hartjes pannenkoekjes, maar dan was het deeg veel elastischer en werd het niet zo lekker krokant. En bij een tentje verderop hadden we nog een echte vietnamezen pannenkoek gegeten met taugé en zeevruchten. Lekker gaan douche en een vlucht geprobeerd te boeken. Met dit fantastische internet en alle onverwachte extra kosten die bij de laatste stap erbij kwamen, had dit proces wel even geduurd. Daarna gingen we eindelijk eten bij een lokaal tentje in onze straat en wat was dat lekker! Curry met kip hadden we eindelijk weer eens kunnen bestellen en er zaten zoveel groente en kip in. Heerlijk! Kregen we op het einde ook nog een drakenfruit als toetje.

De busrit naar Ho Chi Min verliep redelijk vlekkeloos. In 1975 is Vietnam onafhankelijk geworden en vanaf toen is de naam Saigon veranderd naar Ho Chi Min City. We kwamen langs dorpen met honderden drakenfruit bomen. Ze lijken op een soort cactusbomen met aan de uiteindes een soort van bloemen, wat de drakenfruit vruchten worden. Je hebt ze in 3 kleuren, namelijk geel, rood met aan de binnenkant wit en rood met aan de binnenkant paars. In Azië hadden we tot nu toe alleen de twee rode varianten gezien. We werden met de bus in een drukke straat afgezet en gingen lopend opzoek naar een hostel. Bij een aantal binnen gelopen, maar dat vonden we te duur. Toen kwam er een vrouwtje aan of we opzoek waren naar een goedkope kamer. Zij had een kamer voor 5 dollar per persoon met ontbijt. Dus we hadden haar gevolgd en kwamen aan in haar huis. Het was een beetje rommelig en de kamer was even groot als het bed, maar ze was zo schattig dus hadden we de kamer maar genomen. We hadden even georiënteerd wat we wilden doen elke dag en zijn toen vertrokken richting het oorlogs-museum. Onderweg hadden we in een heel klein steegje een super lekkere smoothie gedronken. We waren nog geen half uur in het museum toen het al dicht ging. We konden wel met ons kaartje de volgende ochtend terug komen. Toen we uit het museum kwamen, waren we net op tijd ergens gaan zitten, voordat de storm los barsten. We hadden tickets gekocht voor de water poppen show en daar moesten we een uur later zijn. We hadden echt geluk, want toen we echt moesten vertrekken was het bijna droog. De show was in een klein theatertje met een bak water als podium. Aan elke zijkant zaten 3 mensen die voor de muziek zorgden en de stemmen van de poppen deden. Deze show is een eeuwen oude traditie in Vietnam. De show was ook in het Vietnamees dus konden er niks van verstaan, maar je kon er wel redelijk uit opmaken waar het over ging. Het was echt super grappig om het een keer gezien te hebben, maar na 45 minuten heb je het ook wel gezien. Helaas in de regen weer terug naar ons hostel gelopen en onderweg in een lokaal tentje gestopt om iets te eten. Doorweekt aangekomen bij het hostel en heerlijk een warme douche genomen. In de kamer tegenover ons zaten drie Engelse jongens en zij hadden nog een Australiër opgepikt ergens. We waren in de avond met hun iets gaan drinken en hadden gratis kunnen meedoen met de kroegentocht. Dat was een gezellige avond!

De volgende ochtend beetje uitgeslapen en na een douche weer vertrokken naar het oorlogs-museum. Hier hadden we alle foto's en informatie bekeken en alle gevolgen gezien van de agent orange die de Amerikanen over het zuiden van Vietnam verspreid hadden. Dit deden ze zodat ze niks meer konden verbouwen of konden verkopen aan het noorden. Maar volgens mij hebben ze nooit nagedacht over de gevolgen. Hele volken zijn uitgemoord en jaren later worden nog steeds ernstig verminkte kinderen geboren als gevolg hiervan. We hadden onze route vervolgend naar de Notre Dame, postkantoor en het opera gebouw. Dit zijn allemaal mooie en oude gebouwen die je gezien moet hebben. Langs de weg hadden we zoiets lekkers gekocht. Het waren driehoekjes van deeg en smaakten naar mama's hartjes wafels. Ze waren nog warm dus dubbel genieten! Onderweg hadden we nog een nieuwe waterdichte GoPro hoes en zonnebrand gekocht. Allemaal voorbereidingen voor de Filipijnen! Als laatste zijn we nog naar een grote markt (Ben Thanh market) geweest waar iedereen ons weer vanalles wilden verkopen dus dat hadden we ook zo gezien. Hadden nog een mangosteen en guaves gekocht. Na de behoorlijke wandeling door de stad zijn we weer eens terug gekeerd naar ons hostel. Na een facetime sessie met mama en een mislukte met Steffie waren we een noedelsoepje gaan eten bij een lokaal tentje. Daarna eindelijk een redelijk geslaagde sessie met Steffie gehad haha. Verder hadden we onze kleine tas gepakt voor de volgende dag om twee dagen naar de Mekong delta te gaan.

Volgende ochtend om 8 uur werden we opgehaald met het busje voor de Mekong delta. Daarvoor kregen we nog een broodje met ei en hadden we afscheid genomen van de jongens. Zij gingen weer terug naar Mui Ne en daarna naar Dalat voor de canyoning. Met de bus kwamen we langs rijstvelden met een hoop graven erop. De familie wilt de overledenen herinneren en beschermen en begraven ze naast hun huis of bij de rijstvelden. Het duurt 2 maanden voordat de korte rijst volgroeit is en 3 tot 4 maanden voordat de lange rijst geoogst kan worden. De elektriciteit kabels in Ho Chi Min zitten onder de grond dus nergens zie je kabels hangen, zoals in de meeste landen in Azië. Onze eerst stop met de bus was op een random plek langs de snelweg achter de vluchtstrook waar dan uit het niets een soort restaurantje is en je naar de wc kon. Daarna waren we nog gestopt bij een tempel. Hier waren ook echt tientallen monniken actief en hebben we ze ook hun gebed zien doen. Toen waren we de boot gestapt en naar de bijen boerderij geweest. Hier hadden we thee gedronken met de zelfgemaakte honing, bijen pollen en een beetje limoen. Ook hadden ze bananen wijn en dat klonk best lekker, maar helaas het was weer een of andere sterke drank met een hele vieze smaak. Weer hup het bootje in en op naar de kokosnoot 'boerderij'. Hier maakten ze zelf kokosnoot snoepjes en was wel leuk om te zien. Ze gebruiken de oude (zoals wij ze kennen in Nederland) kokosnoot om het witte vruchtvlees eruit te schrapen. Hier maken ze kokosmelk van en laten ze een tijdje inkoken. Dit wordt dan een dikkere massa en dit gooien ze voor 30 minuten op een plaat. Het koelt dan af en wordt nog iets vaster. Dan stoppen ze het in een langwerpige mal, zodat er allemaal platte slierten uitkomen. Dit hakken ze als laatste nog in kleine stukjes. Ze hebben dit met verschillende smaken, namelijk met pinda's, chocolade, gember en een soort blad erdoorheen. Alles gaat hier met de hand dus ook het verpakken. Eerst gaat er nog een velletje eetbaar rijstpapier omheen en dan het papiertje. Ze zijn hier

echt getraind in, want ze doen het zo snel dat je het bijna niet eens ziet hoe ze het doen. Natuurlijk kun je ook proeven en het was echt super lekker! Het lijkt een beetje op karamel, maar dan met kokos smaak. Volgende stop kregen we lunch, droge rijst met een klein stukje varkensvlees. Hadden we eens een betere lunch gehad, maar oké. Toen hadden we in een kleiner bootje over de Mekong delta gevaren naar een lokaal dorpje, waar we de echte Mekong muziek te horen kregen. In het bootje kwam je langs een soort grote stuiken, waar aan de onderkant iets van bruine kokosnoten groeien. Dit noemen ze dan ook water coconuts. Dat dorpje was ook weer zo ongelofelijk toeristisch. Hier kregen we wel nog verschillende soorten fruit, wat bij mij altijd wel in de smaak valt. Toen was het tijd voor het optreden. Er was een band van 4 typische oude Vietnamese mannetjes en elk nummer had een andere zanger of zangeres. Dit was echt vreselijk! De band deed volgens mij gewoon waar ze zelf zin in hadden en de zangers keken alsof ze bijna moesten huilen en dan heb ik nog een betere stem (en dat wilt wat zeggen). Het was niet helemaal mijn ding. Toen hadden we de rest van de groep verlaten, omdat de meeste maar voor 1 dag geboekt hadden en wij voor 2. Samen met twee andere werden we ergens langs de weg gedropt, waar we over 10 minuten weer opgepikt zouden worden door een andere gids. Er kwamen steeds meer andere bij die hier ook gedropt werden en z'n 40 minuten later kwam er toch echt een busje aanrijden. Gelukkig net op tijd, want het begon weer eens ongelofelijk hard te regenen. De rit naar het hotel duurde nog twee uur. Onderweg viel mij weer op dat alle vrouwen altijd sokken dragen in hun slipper of sandalen en ook nog eens allemaal dezelfde kleur, namelijk beige. Ik denk dat ze het niet alleen willen bedekken voor de zon, maar ook willen laten lijken dat ze een blanke huid hebben. Restaurantjes waar we langs reden hadden geen stoelen, maar alleen hangmatten ophangen. Ze liggen hier inderdaad veel in hangmatten, maar dit lijkt mij ook niet heel handig haha. Het mooie om te zien is

dat als het regent ze allemaal een regenjas hebben met twee hoofdgaten erin. Dit gebruiken ze allemaal op de scooter. Dus twee volwassen op de scooter met hun hoofd er doorheen en daar tussen nog een aantal kinderen verstopt. Om 20 uur kwamen we eindelijk in ons hotel aan waar we zouden overnachten. Het regende nog steeds en het tentje ernaast was een restaurantje. Daar gegaan om te eten en het was echt verrassend lekker. Noedels met allemaal verschillende soorten groente, zelfs bloemkool met een lekkere saus.

Volgende ochtend was het alweer vroeg, want om 7 uur werden we alweer opgehaald om onze tour te vervolgen. We stapten meteen op een bootje om de grote drijvende markt te bekijken. Dit zag er echt grappig uit. Het was een bijeenkomst van grote en kleine boten, waar fruit en groente van de ene naar de andere boot gegooid worden. Op de grote boten worden de producten verkocht en de mensen leven hier ook. Mensen op de kleine bootjes komen het juist kopen om het later weer te verkopen op de gewone markt met een kleine commissie. Het is ook niet mogelijk om kleine hoeveelheden te kopen. In de ochtend komen bootjes langs zodat ze brood en koffie kunnen kopen en in de middag komen ze weer langs, maar dan met noedels, vlees en vis, zodat ze zelf hun lunch kunnen klaarmaken. Om te weten wat elke boot verkoopt, hebben ze een lange bamboe stok op hun boot met aan de top de fruit of groente wat ze verkopen, dit noemen ze de promotion tree. Er komt zelfs een bootje langs, waar je loten kunt kopen als je wilt. Volgende stop was bij de rice noodle farm. Hier maken ze nog geheel handmatig rijst noedels (dunne witte noedels). Allereerst koken ze in een grote bak 70 procent rijst meel met 30 procent meel van de wortels van een boom met water. Daarna wordt dit mengsel op een grote plaat gebakken zoals een pannenkoek en dan op bamboe gelegd om 3 a 4 uur te drogen in de zon. De grote plakken zijn dan hard en elastisch geworden. Ze gaan dan door een machine, waar er meteen dunne sliertjes uitkomen. Ze verkopen

zakken van 5 kilo aan lokale restaurantjes of op de markt. 1 kilo kost 1 dollar. De korsten van de rijstkorrels gebruiken ze om het vuurtje te stoken dus alles wordt weer hergebruikt. Laatste stop was bij een soort fruit en groente boerderij. Hier hadden ze een hele tuin met fruitbomen en werden groente geteeld. Hier had je de mogelijkheid om slang, kikker of rat te proeven, maar Kelly en ik hadden het gewoon bij een Vietnamese pannenkoek gehouden met groente en garnalen. Toen was het einde alweer in zicht. Terug naar de bus, spullen ophalen uit het hotel en weer terug de bus in. We moesten nog 4 uur rijden voordat we weer terug in de stad waren. Weer vertrouwd hadden we ons oude knusse kamertje weer gekregen en hadden we onze tas vlieg klaar gemaakt en waren we nog gaan eten.