Vietnam, week 10

Half 8 kwamen we dan eindelijk aan bij de grens van Vietnam. Hier moesten we allemaal de bus uit en zelf met onze tassen de grens over. Bij alle toeristen liep het heel soepel, maar bij de lokale mensen iets minder. Anderhalf uur later was de bus helemaal geïnspecteerd en iedereen over de grens dus was het weer tijd om verder te rijden. 12 uur maakten we een stop bij een restaurantje. Hier was het zo ongelofelijk warm en benauwd en de stank hielp je automatisch van je honger gevoel af. Half uurtje later weer de bus in, maar de airco had het ondertussen begeven dus het was wel lekker opgewarmd in de bus. De middag was echt het ergste gedeelte van de hele bus reis. Het was warm en ik voelde me vies en plakkerig en ook wel klaar om de hele tijd te liggen. Ondertussen hadden we de beste Aziatische muziek op volume 100 aanstaan in de bus, wat de reis ook niet veel aangenamer maakten. Half 4 maakten we weer een stop ergens in een dorpje midden op de staat. De bus was weer eens kapot. Na een reparatie pauze van drie kwartier konden we weer door. Ondertussen nog tientallen keren gestopt voor niets, maar om 23 uur kwamen we dan toch eindelijk aan in Hanoi. Hier wilde we met de andere toeristen in de bus de taxi delen naar het centrum. We waren met z'n achten dus zijn we opgesplitst in twee taxi's. We reden op de meter, wat normaal gesproken gewoon prima is, maar deze meter liep zo snel op dat we binnen een paar minuten al op 6 euro zaten. Onze beste man kon opeens geen woord Engels meer een bleef maar doorrijden. We moesten sowieso nog Vietnamees geld (Dong) pinnen dus stopten we bij een pinautomaat. Ook waren we benieuwd hoeveel ze in de andere taxi moesten betalen. Zij hadden helemaal geen meter, maar reden op onze meter mee, vertelde deze chauffeur. Het was allemaal heel raar, maar op het moment van de pinautomaat zaten we al op 16 euro en hij wilde dat wij dit met z'n vieren dit zouden betalen. Na een discussie van 15 minuten hadden we uiteindelijk de 16 euro met z'n achten gedeeld. Het jammere was alleen dat we nog niet eens in het centrum waren en we de laatste kilometers met al ons hebben en houden moesten lopen. Super moe en bezweet kwamen we eindelijk bij een hotel aan. We kregen een drie-persoonskamer met airco voor 5 dollar per persoon. Wij vonden alles prima zolang we maar een douche en bed hadden. Na de douche voelden we ons al stukken beter en zijn we lekker gaan slapen.

De volgende ochtend zijn we gaan ontbijten en hadden we honderd travel agecies afgelopen om te kijken welke tour we wilde doen in Sapa. Er waren zoveel verschillende opties qua prijs en de hoeveelheid toeristen. We zijn ergens gaan lunchen om na te denken over de beste optie, want het lastige is dat je van te voren nooit zeker weet of het allemaal klopt wat ze zeggen. Na een heerlijke pompoen soep kreeg Claire en berichtje van een oud vriendinnetje dat ze ook in Hanoi zat. Zij had weer via via het nummer gekregen van een lokaal vrouwtje in Sapa. Zij reisden samen met twee andere jongens en vertrokken die volgende ochtend naar Sapa om daar de tour te doen met dat lokale vrouwtje en ook bij haar te slapen. Dit was precies wat wij zochten dus we hebben gebeld of het oke was als er nog drie personen bij kwamen. Dit was geen enkel probleem dus we hadden eindelijk iets gevonden. Na de lunch zijn we de stad nog een beetje gaan verkennen en zijn we naar de schildpadden tempel en toren geweest in het meertje. In dit meertje heeft ooit een hele grote schildpad geleefd die je nu in de tempel kunt bewonderen. In deze tempel zie je heel veel chinezen invloeden. Na het avond eten, hadden we onze kleine tas gepakt met warme kleren en regenjas en werden we opgehaald voor de bus naar Sapa. Op dit moment regende het heel hard en nadat ik mijn tas in de bus gegooid had, dacht een

vrouwtje van een kraampje (waar ik net langs liep) om het water van haar afdakje te gooien. Heel mijn rechterkant was zeiken nat, maar ik kreeg wel meteen een tros bananen van haar haha. Super schattig, maar wel nat en koud de nachtbus in.

Rond half 6 in de ochtend kwamen we aan in Sapa. Weer een gebroken nacht maakten ons niet veel fitter. Omdat wij als enige in de bus geen tour geboekt hadden, waren we natuurlijk de pineut voor alle hotel mannetjes en vrouwtjes. We hebben de goedkoopste gekozen en zijn met de taxi naar het hotel gebracht. Hier hadden we een prima drie-persoonskamer en hebben we nog even onze oogjes dicht gedaan. Toen we wakker werden zijn we gaan ontbijten en hebben we twee scooters gehuurd. We waren richting het noorden gereden en kwamen langs kleine dorpjes. Eerste stop was de Silver waterfall. Hier wilde we onze scooters parkeren totdat er een vrouwtje aankwam dat we 10.000 Dong moesten betalen per scooter. Toevallig stond er een Belgisch meisje achter ons en zij was net aan het vertellen dat ze niks had hoeven te betalen en de scooter gewoon had geparkeerd. Dus wij waren ook niet van plan om te betalen. Toen kwam het mooiste en ging ze mijn helm afpakken, zodat we niet weg konden lopen. Na een hele discussie waren we er wel klaar mee en wilde we gewoon ergens anders gaan parkeren, maar ze liet mijn helm niet los. Uiteindelijk heb ik hem vinger voor vinger los gekregen en hebben we 20 meter verderop gewoon gratis kunnen parkeren. De waterval viel zeker niet tegen, want er stroomden heel veel water naar beneden en je kon hem met een trap helemaal 'beklimmen'. Het had de afgelopen tijd veel geregend dus dan stroomt er ook meer water door de waterval. Langs de straat kant zaten allemaal lokale mensjes in kledingdracht die handgemaakte mutsjes en tasjes etc. verkochten. Na de waterval zijn we doorgereden naar een uitzichtpunt. Hier stonden een man en vrouw, zij woonden op dat stukje. Het was midden in de bergen, ijskoud en ze hadden alleen een afdakje van zeil en een klein hutje waar ze sliepen. We hadden ze gevraagd of ze een foto wilde maken van ons en ze hadden echt de grootste lol. Het was een hele onderneming, maar het is gelukt! Ze verkochten hele kleine groene pruimpjes. Deze zijn wat harder en zuurder. We hadden 2 kilo gekocht om ze een beetje te ondersteunen. Hierna zijn we een klein stukje terug gereden en hadden we met een fantastisch uitzicht geluncht op een berg. We hadden in de ochtend baguettes gekocht en La Vache Quirit en hebben dat daar gesmeerd en opgegeten. We hadden een lange broek, lange mouwen en vest aan, maar dit was de eerste dag in Azië dat we het nog steeds echt koud hadden. Na de lunch wilde we langzaam terug rijden naar Sapa toen het echt keihard begon te regenen. We hadden gelukkig wel onze regenjas meegenomen, maar nog steeds helemaal doorweekt. Opeens zwaaiden een man uit zijn huis dat we moesten stoppen en daar binnen moesten komen. Dit hebben we ook gedaan en hij was zo schattig. Hij ging kleerhangers halen, zodat we onze jas konden laten drogen en heeft daarna zelfs nog eten voor ons gemaakt. Fried rice en springrolls. De heftige regen was voorbij dus zijn we terug gereden naar het centrum en hadden we onze scooters weer ingeleverd. We hadden een klein barretje opgezocht voor een drankje. Hier kreeg ik ook een berichtje van Gaby (waar we samen mee hebben gereisd in Laos) dat ze ons langs de weg had zien staan 15 kilometer van Sapa. Echt super toevallig dat ze ons weer gezien had. Ondertussen waren Caroline en de twee jongens (Matt en Ken) ook aangekomen in Sapa en zijn we met z'n alle wat gaan eten. Na het eten ging iedereen lekker naar bed om de volgende ochtend fit te zijn voor de tour.

Volgende ochtend weer baguettes gehaald en onze kaas opgemaakt en werden we om half 9 verwacht bij de kerk, waar het lokale vrouwtje ons zou opwachten. In de ochtend regende het al meteen dus regenjas aan en gaan. Toen we aan kwamen lopen zat ze al op ons te wachten. Ze zag er mooi uit in haar eigen kledingdracht. Je ziet hier in Sapa veel verschillende soorten stijlen, in elk dorp/regio hebben ze hun eigen stijl. Normaal bij deze kledingdracht is dat ze een kam in hun haar hebben. Ze kon echt verrassend goed Engels en we begonnen de tour bij de lokale markt om eten te kopen voor die avond. Ze had een grote mand op haar rug waar al het eten in ging. Dat ding was echt loei zwaar en super oncomfortabel, omdat aan de onderkant een houten balk zit die in je rug loopt te porren. Ze vertelde dat normaal haar man de mand wel even kwam ophalen, maar hij was die dag druk met iets dus moest de mand heel de dag meegesleept worden. Het eerste gedeelte was alleen maar bergop op kleine modderige weggetjes met grote losliggende stenen. Omdat het de hele dag al regende waren deze echt super glad en glibberde je de hele tijd bijna weg. Na een uurtje klimmen kwamen we eindelijk boven aan en wat een mooi uitzicht over de stad en bergen! Onderweg kwamen we een hoop planten tegen, zoals bonen, thee, wiet en mais. Ze hebben hier hele velden wietplanten staan. De geur komt je al van ver tegen moet. Ze gebruiken dit niet om te roken, want dat hoort niet bij de cultuur, maar om kleding mee te maken. De kleding die ze hiermee maken heeft een mooie glans over de stof. Onderweg kwamen ons kindjes tegenmoet die allemaal zelfgemaakte armbandjes verkochten. Ze zagen er zo zielig en schattig uit dat we bij ze allemaal maar een armbandje gekocht hadden. We liepen langs kleine dorpjes waar veel kindjes woonden en kleine kerkjes waren. Hier kwam ook weer een meisje op mij af om armbandjes te verkopen, maar ik had er al gekocht dus vond dat eigenlijk niet meer nodig. Wel had ik vinger poppetjes meegenomen uit Nederland. Deze haalden ik uit mijn tas en deed ze aan mijn vingers en begon er een beetje mee te spelen. Eindelijk kwam er een keer een lach op het gezicht van een kindje hier in Sapa. Bijna elk kindje wat we tot toen gezien hadden keek een beetje verdrietig of boos. Ik deed ze om haar vingertjes en heel verlegen keek ze ernaar en liep ze langzaam weg. Ze heeft nog een tijdje achter ons aangelopen met de poppetjes aan haar vingers. Echt heel schattig! Ons vrouwtje had die zware mand al de hele berg opgedragen dus toen ik vroeg of ze even wilde wisselen, wilde ze dat maar al te graag. Nou dat ding was echt super zwaar! Klein half uurtje heb ik hem om gehad en toen kon ik al niet meer aan en hadden we hem door gewisseld. Rond half 12 kwamen we bij onze lunch pauze aan en kregen fried rice met kip. Nadat de buikjes weer gevuld waren vervolgde we onze wandeltocht. Bij een soort supermarktje stopten we om aardappels te kopen voor die avond. Toen werd aan de jongens gevraagd of ze even mee wilden helpen tillen. Wij zaten gewoon buiten te wachten totdat we een enorm gekrijs van een varken hoorde. Deze moest gevangen en in een kooi gezet worden. Iemand had deze gekocht en het varken werd eerst nog gewogen en toen vast gemaakt achterop de scooter. Dat arme beest was helemaal in shock. Echt zielig! Na nog een paar kilometer lopen kwamen we bij haar huis aan. Ze had een prima huisje van beton, maar het was gewoon een open ruimte met bijna geen spullen erin. Oma kwam ons meteen begroeten. Echt super schattig vrouwtje die dan 5 minuten je hand blijft vasthouden. Ze had ook hele zware oorbellen in, waardoor haar oorlellen bijna tot op haar schouders hingen. Ons vrouwtje moest nog in de rijstvelden werken en wij mochten mee. De randen van de rijstvelden zijn zo glibberig en je moet met blote voeten erin. Een groot nadeel is dat er bloedzuigers in dat water zitten dus voor ons was de pret er al snel vanaf haha. Toen zijn we oma gaan helpen met koken. We hebben met z'n drieën een mega bak aardappel geschild met een lepel. Dus met de lepel geprobeerd de schil er vanaf te krabben. Toen konden we niet meer helpen, want volgens mij ging er voor ons ook een varken geslacht worden dus beter dat we weg waren (na onze reactie van die middag). We zijn een stukje nog naar beneden gelopen langs de rijstvelden. Toen ik een grote koeienvla als steen aanzag en dus vol met mijn voet erin ging staan vonden we het toch maar tijd om terug te gaan. Aangekomen bij het huisje meteen mijn voeten onder de douche afgespoeld en weer zo fris als een hondje haha. Er liep een klein meisje de hele tijd rond en ze vond ons fascinerend of eng, ze durfde in ieder geval niet echt in de buurt te komen. Toen kwamen de vinger poppetjes maar weer uit de tas en langzaam maar zeker kwam ze toch maar eens kijken. Uiteindelijk pakte ze heel verlegen een poppetje aan en begonnen we samen met de muis en eland te spelen. Later kwam ze naast mij staan en deed haar hand over mijn arm en gaf een soort klopje. Dit was denk ik een verlegen dankjewel haha. Daarna kwam ze mij de hele tijd knuffelen en op mijn rug klimmen en heb ik haar nog de high five geleerd. Wat een schatje! Na een uurtje kwamen alle werkers uit de rijstvelden en werden de tafels gedekt. Het halve dorp werkten hier en aten ook allemaal mee. Dus daar zaten we dan met 30 lokale mensen aan twee tafels. Wat stond er op het menu: witte rijst, sticky rijst, gekookte aardappelen so far so good, maar dan varkensvlees met 3 cm vet eraan, alle ingewanden en met als kers op de taart varkensbloed met varkensvlees erin. Dit was echt een lekkernij daar. Ze gaven de bak door en iedereen nam een lekker grote lepel. Ik werd alleen al misselijk als ik ernaar keek. Onze maaltijd bestond voornamelijk dus uit rijst en een gekookte aardappel. Daarna kregen we ook allemaal een heel klein glaasje met water erin (dacht ik), maar dit was toch iets anders. Namelijk happy water en dit is zelfgemaakte rijst wijn. De smaak hiervan is zo smerig! Maar we werden de hele tijd opnieuw ingeschonken en moesten we weer een nieuw shotje doen. De lokale mensen bleven ook maar doorgaan. Er was een heel oud vrouwtje, beetje hoofd van het dorp, die een soort gebed hield en na haar we allemaal ons shotje moesten opdrinken. Daarna kwam ze je ook nog een hand geven als een soort zegening. Het mooiste van dit hele verhaal is dat aan de tafel van de kinderen ze ook hun eigen fles rijst wijn hadden. Hier is het heel normaal dat kinderen, leeftijd maakt totaal niet uit, rijst wijn drinken als ze willen. Er was zelfs een menneke van ik schat 1 jaar die ook naar het glaasje wees. Als ze iets willen, krijgen ze het ook dus hij kreeg ook gewoon een slokje. Vond het natuurlijk hartstikke smerig, maar mocht het gewoon hebben. Echt gekkenwerk. Na een gezellige avond gingen de meeste toch naar huis, want de volgende ochtend moesten ze weer allemaal in de rijstvelden werken. Nu is het heel druk, omdat het seizoen nu gaat beginnen en alle rijstplantjes zo snel mogelijk geplant moeten worden. Ons vrouwtje moest de volgende ochtend al vroeg weg dus we zouden haar niet meer zien. We wilden graag nog even een groepsfoto met haar maken. Ze vroeg haar man om een foto te maken. Nou foto 1: vinger voor de lens en helft stond er niet op, foto 2: geen vinger voor de lens, maar nog steeds niet iedereen erop, foto 3: iedereen erop maar de bovenste drie zonder hoofd, foto 4: nog steeds zonder hoofden, foto 5: nu alleen een stuk van het voorhoofd afgesneden, maar goed genoeg haha. We weten niet of hij gewoon nooit foto's maakt of het niet helemaal soepel meer ging van alle shotjes rijst wijn. Na het opruimen, lekker naar bed, want iedereen was dood op. Ons bed was gewoon een matje op de houten vloer. Mijn botten van mijn rug deden z'n pijn en als je op je zij ging liggen deden deze botten weer pijn. Dus het was niet z'n fijne nacht.

Half 5 werden we allemaal wakker geschud door het halve dorp wat weer het huisje in kwam om te werken. In Azië hebben ze nog nooit van gewoon praten gehoord, maar hier schreeuwen ze altijd tegen elkaar. Na een tijdje was het weer rustig, want toen waren ze aan het werk en konden wij nog even verder slapen. Om half 9 kregen we ontbijt, wat het dochtertje van 14 jaar voor ons gemaakt had. Ze had fried rice gemaakt met gebakken ei. We gingen die dag ook met haar op pad. Het was eindelijk lekker weer en zijn lekker in het zonnetje door de rijstvelden gelopen en langs allemaal dorpjes. Iedereen, jong en oud, staat te zwoegen in de rijstvelden. Er liggen overal stenen op de weg of modder, zodat het best lastig is om te lopen en niet te vallen. Toen wij een hele steile berg naar beneden liepen, liep er

gewoon een blinde man met een stok en een kindje op zijn rug omhoog. Dit is echt gekkenwerk, want als je kunt zien is het al lastig om niet te vallen. Rond 12 uur kwamen we in een dorpje aan, waar we werden opgehaald met scooters en terug naar Sapa gebracht werden. De scooter rit was ook weer een ervaring op zich. De weg bestond alleen maar uit losse stenen en gaten. Dit maakt hun echt totaal niet uit en crossen er met hoge snelheid lekker overheen. Inhalen als er een tegenligger komt is ook geen enkel probleem. Op het einde gewoon snel uitwijken naar rechts en dan komt het allemaal goed. Doodsangsten heb ik uitgestraald, maar na 20 minuten waren we allemaal weer aangekomen bij het hotel. We hadden diezelfde dag weer de bus terug gepakt naar Hanoi. Eerst hadden we nog genoten van een tosti met frietjes. Zo lang al niet gegeten en zooo lekker!! In de bus lagen we met z'n drieën lekker knus helemaal achterin. Wij zouden om 16 uur vertrekken, maar dat werd natuurlijk al 17 uur. Na weer honderd onnodige stops kwamen we om half 12 eindelijk weer in Hanoi aan. We hadden echt behoefte aan weer een chille kamer dus hadden we het op een wandelen gezet naar ons vorige hotel. Toen we daar aankwamen had hij helaas niet meer diezelfde kamer, maar wel een luxere voor 7 dollar. Wel redelijk prijzig, maar we hadden geen zin meer om nog verder te lopen. Toen ik het bed aanraakte was ik meteen vertrokken.

De volgende ochtend wilden we eigenlijk uitslapen, maar dat was niet echt gelukt. Na een douche zijn we gaan ontbijten en hadden we de tour naar Halong Bay geboekt. We gaan drie dagen en twee nachten. Waarvan we de eerste nacht op de boot slapen en de tweede nacht in een bungalow op een privé eilandje. Ook hadden we meteen een open bus ticket gekocht voor 55 Dollar, waarmee je door heel Vietnam kunt reizen. Je hoeft alleen 1 dag van te voren aan te geven dat je wilt gaan en dan kun je als het goed is met de bus mee. Hierna zijn we naar het vrouwen museum gelopen. Dat gaat over de rol van de Vietnamese vrouw, bijvoorbeeld tijdens de oorlog. Ook zag je hier het verhaal achter alle straatverkoopsters. De meeste van deze vrouwen verlaten hun gezin om geld te verdienen in de stad door spullen op straat te verkopen. Ze werken de hele dag totdat alles verkocht is. Om de twee weken gaan ze naar huis om het geld af te leveren. Dit geld hebben ze nodig om te leven of om de kinderen naar school te kunnen laten gaan. Het was best interessant en een keer wat anders. Je zag ook verschillende kleding stijlen van de verschillende volkeren, hoe ze kinderen opvoeden etc. Hierna zijn we bij een tentje een typisch Vietnamees broodje gaan eten. Het heet Bahn My en is met varkensvlees, salade, komkommer en chilisaus. Niet super bijzonder, maar wel heel lekker. Omdat we die dag toch al lekker geld aan het uitgeven waren heb ik nog neppe echte Adidas schoenen gekocht. Ze waren 20 euro, dus niet heel duur, maar dat is voor hier best veel geld. We wilde lekker rustig aan doen en niet meer teveel geld uitgeven dus hadden we in een supermarkten noedelsoep gekocht en fruit. Dit hebben we lekker in ons luxe bedje opgegeten. Tas weer ingepakt en klaar voor Halong Bay!

Volgende ochtend kwamen we erachter dat ik dubbel betaald had voor de tour. Een keer met creditcard (want ze zei dat met de creditcard niet gelukt was) en een keer cash. Na Halong Bay zouden we dit gelukkig wel terug krijgen. De naam van de organisatie is open tour Vietnam. We zaten met 23 mensen in het busje en met deze mensen zouden we ook alle dagen op de boot gaan. In de bus vertelde onze 'gids' een paar verschillen tussen noord en zuid Vietnam. In noord Vietnam drinken ze overal groene thee, roken ze tabak, kun je ei/kip koffie drinken en spreken ze een ander dialect. In zuid Vietnam drinken ze alleen koffie. Hij noemde het verkeer in Hanoi flexibel haha, want als je haast hebt hoef je niet te wachten voor een rood stoplicht of aan andere regels te houden. Na 3,5 uur rijden kwamen we aan bij de haven van Halong Bay. Het was meteen duidelijk dat dit de grootste toeristische attractie is van Vietnam. Alleen maar toeristen, super druk en souvenirshops. We gingen met een kleiner bootje naar een grotere boot (Imperial Legend Cruise) voor de komende 2 dagen. Het was een van de mooiste uit de haven dus wij waren tevreden. Toen we de boot opstapten was er een heel welkomscomité en kregen we koude en natte washandjes en morning wodka (groene thee). Zooo luxe! We kregen eerst de cabine aangewezen en die zag er echt prima uit. We hadden zelfs airco! Kwartiertje later moesten we in het restaurant zijn voor de lunch. We zaten aan een mooie gedekte tafel met tafelkleed, mes en vork etc. Op het menu stond: kippenbouillon soepje, salade, gefrituurde inktvis, witte rijst, gegrilde zeebaars, kip met groente, tofoe, morning glory (soort groente), mosselen en dragon fruit. Het was echt zo lekker en luxe!! In geen tijden zo lekker en veel gegeten. Na de lunch gingen we naar de Halong Bay grot (Hang Thien Chung). Ha betekend aflopend en long betekend draak. De grot is heel lang geleden omhoog gekomen uit het water door vulkaanuitbarstingen. De grot is gemaakt van kalkstenen (lime stones) dus van redelijk zacht materiaal. Door het regenwater is er in het midden een gat ontstaan en door de golven is er ook een opening aan de zijkant ontstaan. Door het regenwater hebben zich stalagmieten (druipsteen pegels vanaf de grond) en stalactieten (pegels die ontstaan door neerslag) gevormd in de grot. Halong Bay is een van de 7 natuurlijke wereldwonderen. Eerst woonden er nog mensen in en rondom de grot, maar dat is nu verboden. Omdat ze alle rotzooi in het water gooiden en bij verveling de helft van de grot gingen slopen. De grot was erg groot en ook mooi, maar er waren meer mensen dan grot dus dat was wel een beetje jammer. Na de grot zijn we gaan varen naar de plek waar we zouden aanmeren voor de nacht. Het is hier zo mooi. Je vaart de hele weg langs super mooie rotsen en grotten. Verder zie je niemand op het water op wat lokale vissers bootjes na. De boot had ook een dek bovenop met ligstoelen dus daar hadden we de rest van de middag wel om gekregen. Toen we stil lagen mochten van de boot afspringen. Dit was echt super vet, want het was nog redelijk hoog als je van het bovenste dek sprong. Om 19 uur was het tijd voor het diner. We zaten met twee andere jongens aan de tafel en de wijn was 30 procent afgeprijsd dus we besloten een fles te delen. We hadden al 2,5 maand geen wijn meer gehad dus dit was het ideale moment. Wat stond er nu op het menu: pompoen soep, witte rijst, frietjes, geflambeerde gamba's (pannetje op tafel met steentjes erin met vuur), gestoofde meloen, gefrituurde vis (barra), verse springrolls (die je zelf mocht rollen), varkensfilet met saus en als laatste ananas en bananen gebakken in honing. Het was weer echt genieten. Al het eten zit in de prijs inbegrepen, maar drank moet je wel nog extra betalen en dat is dan ook lekker duur. Een biertje kost hier 2,50 Dollar en normaal onder de 1 dollar. Na het eten kon je gaan inktvis vissen als je wilde. Het klonk spectaculairder dan het eigenlijk was. Je moest met een bamboe hengeltje op de rand van de boot zitten en zonder aas wachten op een inktvis. Dit hadden we met z'n alle niet heel lang volgehouden dus helaas ook niks gevangen. De rest van de avond hebben we met iedereen op het dek gezeten en beetje verteld, gekaart en gezongen.

Wat mij tot nu toe in Vietnam vooral is opgevallen, is dat de meeste mensen echt super vriendelijk zijn. Ze proberen je allemaal zo goed mogelijk te helpen en het voelt alsof ze ook oprecht zijn. Verder hebben ze hier weer echte taxi's dus geen tuk-tuk's meer die je lastig vallen haha. Hanoi is een erg ontwikkelde en redelijk moderne stad. Iedereen heeft hier super mooie Vespa's. Zag zelfs een meisje die achterop haar helm een gat had zitten, zodat ze haar staart er doorheen kon doen haha. Verder is het schrift hier ook heel anders dan in de rest van Azië. Ze gebruiken hier wel 'normale' letters, maar wel met een hoop streepjes en tierlantijntjes.