Vietnam, week 11

Volgende ochtend was om half 8 alweer ontbijt. We kregen dit keer koffie, thee, toast, bananen, jam, gebakken ei en fried rice. Prima ontbijtje weer! Na het ontbijt hadden we nog een klein stukje gevaren en zijn toen op een kleiner bootje over gestapt naar de pearl farm (parel kwekerij). Hier werden eigenlijk de parels gekweekt door mensen. Ze vangen eerst oesters en deze worden dan gesorteerd op nog levende en doden. De levende oesters worden vervolgens een beetje open gemaakt en wordt er een beetje vloeistof ingestopt. Dit dient als ontsmetting. Vervolgens stoppen ze er en een klein bolletje in, dit wordt uiteindelijk de parel. Het is gemaakt van schelp materiaal dus wel natuurlijk. Aan de kleur van het visje kun je zien

welke kleur de parel gaat worden. Na dit proces worden ze terug gegooid in het water en na 3 jaar of meer worden ze er weer uitgehaald. De kans op een parel is dan 30 procent en de kans op een goede parel is daar nog eens 10 procent van. Dus dat is niet heel veel. Hij ging ook een oester open maken die al drie jaar terug in het water was en er zat een parel in! Echt super vet om te zien. Deze moet je dan wel uit het beestje snijden. Helaas was de parel niet goed genoeg om te verkopen, want hij was niet helemaal rond. Na de pearl farm hadden we een boottocht op een kleinere boot naar de bungalows op het eiland. Je vaart langs alleen maar rosten en bovenop de rosten zijn super veel roofvogels te zien. Soms zie je ze als een speer naar het water duiken, maar heb ze nog niks zien vangen. Midden op zee liggen heel veel kleine vissersdorpjes waar je met je bootje kunt stoppen en verse vis kunt kopen. Wauw!! Wat een mooi eiland! Tussen de rotsen een klein strandje met palmbomen en bungalows. De naam van het resort is Nam Cat. Echt fantastisch. Meteen kunnen aanschuiven voor de lunch. Dit keer was het net zo lekker en misschien nog wel beter. We hadden verse gamba's, komkommer, tomaat, tofoe, wit vis met dille, kip met groente, witte rijst, taugé salade, verse ananas en gefrituurde springrolls. Echt weer zo uitgebreid en lekker. Na de lunch onze spullen in de bungalow gezet en samen met de andere met de kano naar een ander eiland gekanood. Het was gewoon ons privé strandje. Hier even een oogje dicht gedaan en daarna terug naar het eiland voor een douche. Met z'n alle gezellig, maar hongerig zitten wachten op het eten. Om 19 uur was het tijd en dit keer was het een lopend buffet met watermeloen, komkommer, tomaat, schelpen, (vieze, zoete) friet, fried rice, mie met kool en van de bbq gegrilde kip, inktvis en varken. De keuze was weer reuze, maar de smaak iets minder. Wel beter dan ik ooit had verwacht van te voren. Ook een leuk detail is dat we voor 3 weken geen malaria pillen meer hoeven te slikken. Na het eten zijn we langzaam richting onze bungalow gegaan, want we waren echt

helemaal kapot. Een nachtje goede slaap konden we wel gebruiken, want de volgende nacht zouden we ook weer in de bus slapen.

Na een goede nacht stond onze wekker weer om 7 uur in de ochtend. Half uurtje om te ontbijten met vers gebakken ei, toast, jam, komkommer, tomaat, appel, verse noedelsoep en soort oliebollen. Als je dit samen met wat suiker en appel at, had je net een appelbeignet. Om 8 uur vertrokken we weer met de kleinere boot naar de grote boot en vanaf daar met deze boot weer terug naar de haven van Halong Bay. We kregen zelfs nog een kookworkshop op de boot. Dit was: hoe maak ik een gefrituurde springrolls haha. Dus wat heb je allemaal nodig: rijstpapier, worteltjes, lente uit, vermicelli, zwarte champignons, varkensvlees (in dit geval), ei, peper en zout. Allereerst moet je alle groente, vlees en kruiden mengen. Vervolgens pak je een velletje rijstpapier en maak je het een beetje vochtig op een natte handdoek, twee lepels vulling erin en dan twee keer rollen, vervolgens klap je de buitenkanten naar binnen en dan verder rollen. Dan moet hij 5 minuutjes in hete olie gebakken worden en dan is het klaar. Je kunt ze eten met een sausje met knoflook, pepertjes, ui, olie en water. De lunch werd nog geserveerd op deze boot voordat we weer de bus instapten. Dit keer hadden we: witte rijst, mais, varkensvlees met groente, kippenboutjes, witte kool salade, wortel salade, kibbeling, watermeloen en natuurlijk onze zelfgemaakte springrolls. Heerlijke lunch als afsluiter! 12 uur vertrokken we met het kleine busje weer terug naar Hanoi. We hadden een kleine tussenstop van een half uur, waar ik een heerlijk mango ijsje gegeten had. Om 17 uur kwamen we weer in de straat van ons hotel aan. Om het geld terug te krijgen was nog een hele organisatie. Ze heeft 100 banken gebeld, maar uiteindelijk klopte het en hadden we ons geld toch terug gekregen. We hadden weer dezelfde slaapbus als de vorige keer naar Phong Nha, maar nu wel alle drie een eigen stoel.

In Phong Nha kwamen we rond 5.15 uur aan en hadden weer een kamer gezocht. De meiden hadden nog een paar uurtjes geslapen, maar ik was druk bezig geweest met foto's op mijn laptopje zetten, blog typen etc. Om 9 uur hadden we een scooter gehuurd bij het hotel en gaan ontbijten in de Cavern Bar. Onze eerste bestemming was de Paradise grot. Deze was ongeveer 20 kilometer rijden. Het is hier trouwens echt zo warm, denk bijna het warmste tot nu toe. Onderweg krijg je vaak ook een super warme windvlaag over je heen. De route was weer prachtig tussen de bergen en al het groen. De wegen die op de kaart stonden, konden wij natuurlijk niet vinden, maar uiteindelijk zijn we toch aangekomen bij de grot. Nog een klein stukje over een hele slecht weg en weinig zicht voordat we onze scooter konden parkeren. Bij de ticket booth stonden twee Nederlandse jongens uit Brabant en zijn met hun samen naar binnen gegaan. Bij de ingang kon je kiezen of je wilde lopen of met z'n golfkarretje. De entree was trouwens best prijzig (250.000 Dong = 10 euro). Voor een golfkarretje moest je natuurlijk nog meer betalen dus besloten we om te gaan lopen. Ze hadden niet voor niets karretjes, want het was nog een behoorlijk stuk. De zon scheen ook lekker, waardoor we allemaal al helemaal bezweet aankwamen. Toen dachten we dat we er waren, maar helaas. Toen moest er nog 570 meter naar boven gelopen worden. Eenmaal boven aangekomen hadden we even een rustpauze nodig. Wel een voordeel, want toen we de grot inliepen was het echt super lekker koel. De grot was iets anders dan we tot nu toe gezien hadden. Normaal heb je allemaal kleinere ruimtes en soms een iets grotere, maar deze was echt mega groot en een grote ruimte. Ze hadden er wel allemaal trappen ingemaakt zodat je makkelijk door de grot kunt lopen. Overal om je heen zag je mega stalactieten (die nog steeds groeiden door al het regenwater wat door de grot kwam). Je kon 1 km door de grot lopen, voordat het doodliep en je moest omdraaien. Het was een mooie grot, maar het was tijd om door te gaan naar de volgende. We moesten het hele stuk nog terug lopen en voordat we aankwamen bij de Dark grot was het 13.30 uur. Hier hadden we met z'n alle 3 borden fried noodles met kip gedeeld. Om 15 uur konden we pas de grot in, omdat we toen een aantal mensen bij elkaar hadden. De entree is 350.000 Dong, maar je begint met een kabelbaan over het water, daarna de grot in en een modderbad, kajakken en je kunt daarna nog waterspellen doen. Daar gingen we dan met tuigje, zwemvest en een Bob de Bouwer helm met lampje op. Echt heel charmant haha. Kabelbaan was wel leuk, maar niet heel fantastisch. Op het einde deed die man seinen dat je je benen omhoog moest doen, maar je had ze beter in je nek kunnen leggen zo laag was het nog tot de grond. Na een paar schaafwonden verder bij die andere mensen mochten we eindelijk het water in. Het water was echt ijskoud, maar wel eindelijk even afkoelen. Daarna zijn we de grot ingezwommen en zijn we op blote voeten, klein detail, gaan lopen door de grot. Na een aantal minuten en honderden steentjes in mijn voet verder kwamen we bij een modderige plas aan. Ik dacht we zijn al bij het modderbad, maar onze gids stuurde ons door een heel smal paadje. Zelf ging hij niet mee en achteraf weet ik waarom haha. Het was pikkedonker in de grot, je had alleen je lampje op je helm. Nou daar ging ik dan voorop. Het was echt super modderig en glad en je moest door allemaal smalle stukjes en overal lagen stenen. Het laatste stukje moest je omhoog klimmen in de modder over een pad dat zo breed was als je voet. Eenmaal erover heen zakte je meteen weg in de modder totaan je middel. Dit was echt heel vies. Je hebt geen idee waar je loopt en ziet niks, maar voelt wel vanalles in de modder. Daar stonden we dan met z'n alle gezellig in de modder haha. Wel grappig is dat je gewoon blijft drijven als je gaat liggen. Na het modderbad de hele survivaltocht weer terug. In het water in de grot had je jezelf al een beetje schoon kunnen maken, maar iedereen doet dat dus in dat water dus dat is ook bijna een modderbad. Tussendoor had ik jeuk aan mijn neus en was wel zo slim genoeg om dat niet met mijn handen af te vegen, maar toen deed ik het met mijn

schouder. Die zat natuurlijk ook helemaal onder de modder, waardoor heel mijn gezicht en neus onder de modder zat en het onmogelijk was om weg te halen, omdat alles onder zat. Het vervelde was dat het naar beneden gewoon te lopen en alles zo lekker mijn mond begon in te lopen. Toen weer terug naar de uitgang gelopen en daar met de kano terug gekanood naar het beginpunt. Hier kon je nog aan z'n kabel gaan hangen en op het einde zat er een blok waardoor je naar voren schiet en los laat. In het begin ga je niet zo snel dus ik dacht dat gaat soepel. Maar die van mij stopte opeens zo hard dat ik helemaal naar voren vloog en een onbewuste salto maakten. Het was heel leuk, maar kwam wel heel hard op het water terecht. Een hele rode knie en lichte hoofdpijn. Helemaal gesloopt moesten we nog terug rijden naar het hotel. De jongens hadden die ochtend een andere route dan ons genomen en die was heel mooi zeiden ze. Dus wij wilde zo terug en zij gingen andersom terug. Het was inderdaad nog een veel mooiere route dan die ochtend. We reden door een kleine jungle, maar wel gewoon met een weg. De weg was wel een stuk slechter dan heen, maar prima te doen. We hadden de tank niet helemaal vol gegooid dus we zaten al dik in het rood ondertussen. Claire zat bij mij achterop en we hadden het er net over dat wat we zouden doen als we geen benzine meer hadden en stil zouden komen te staan. Alleen Kelly had haar telefoon meegenomen, maar daar zit geen simkaart in dus onmogelijk om iets of iemand mee te bellen. Toen ging mijn stuur opeens heel erg schudden. Claire zei nog nee dat had ik ook vanmiddag door de wind, maar dit was echt niet normaal. Ik stoppen en ja hoor, lekke band... Kelly reed voorop en ze had niet in de gaten dat wij moesten stoppen dus die reed vrolijk verder. Ja en nu? Toen kwam er gelukkig een jongen voorbij die eigenlijk geen woord Engels sprak maar met handen en voeten toch duidelijk kunnen maken dat we een lekke band hadden en of hij wilde bellen. Hij had gebeld en deed gebaren 5 minuten. Nou weg was de jongen en daar stonden we dan met z'n drieën in de jungle haha. Het begon al donker te worden en nog niemand te zien. Ik denk dat ongeveer een half uurtje later twee jongens kwamen met een reparatiekist bij zich. Jaaaa we waren gered haha. Ze hebben er binnen 10 min een nieuwe binnenland opgelegd en toen konden we weer op pad. Ondertussen was het pikkedonker geworden en het volgende probleem was de lege tank. We moesten nog 6 km rijden dus gewoon rustig aan en een snelheid aanhouden. Gelukkig de straat van ons hotel was in zicht en we hadden het gered! Ondertussen was het al 20 uur en waren we snel nog wat gaan eten en daarna lekker naar het hotel. Natte en vieze bikini uit en tijd voor skypen, blog en foto's! Volgende ochtend was het weer eens tijd om naar de volgende bestemming te gaan.

4 uur in de ochtend ging alweer de wekker, want 5 uur zou de bus weer vertrekken. Wij stonden klaar maar geen bus te bekennen. Ondertussen kwam er wel een man die ook de bus naar Hue moest hebben en contact had gehad met de jongen van ons hotel en zei dat alles voor ons geregeld had. 6 uur kwam toch eindelijk de bus aanzetten en wij stonden natuurlijk niet op de lijst. Onze vriend had wel meteen voor ons geregeld dat we toch mee mochten gelukkig! Andere mensen stonden er ook niet op en mochten dus ook niet mee. Wij even geluk! Hué was maar 4 uurtjes rijden dus om 10 uur kwamen we alweer aan. Hué is de oude keizerlijke stad van Vietnam. Het heeft ongeveer 1 miljoen inwoners en het is weer druk met al het verkeer. Deze stad is ook weer verrassend goed ontwikkeld. Op het water in de stad hebben ze allemaal soort van lelies gemaakt en in de bruggen hangen lampionnen en op heel de lengte staan vlaggen. Deze versieringen waren voor een boeddhistisch feest in juni. Hier hadden we na 2 weken wel weer afscheid moeten nemen van Claire. Zij had voor Vietnam maar 3 weken en wij 4 dus zij moet er iets meer tempo achter zetten. Misschien dat we elkaar wel nog 1 dagje in Hoi An zouden zien. Het was echt super gezellig met haar dus wel jammer dat ze weg moest. Toen we afscheid moesten nemen stonden we met z'n drieën een beetje te huilen haha. Na een lange tijd zijn Kelly en ik weer met z'n tweeën. Onze vriend had ons meegenomen naar een goed hotel en zelfs onze taxi betaald. Echt heel aardig. Wij zaten snel in een fijne kamer met airco. We wilden eerst ons vliegticket boeken van de Filipijnen naar Maleisië. Toen Kelly haar random reader wilden pakken, maakten ze haar tas open en zat er een groot rood ding in. Toen kregen we beide een hartverzakking. Het leek of ze al haar spullen eruit hadden gehaald en dat ding erin hadden gestopt als opvulling. Toen we verder keken, zaten onderin het vakje schoenen en bovenin een beetje rommel, maar wel een briefje met een meisjes naam. Toen wisten we het. De tassen waren omgeruild en iemand had dus de verkeerde uit de bus gepakt. We dachten echt dit gaat een onmogelijke taak worden en de tas terug te vinden, want op heel veel plekken zijn er mensen uitgestapt. We zijn meteen naar de receptie gelopen om te vragen of ze het busstation wilden bellen. Toen ze ophing zei ze heel enthousiast dat het meisje in een hotel dicht in de buurt zat en zat te wachten op haar tas. Als dit waar was dan was het echt te mooi om waar te zijn. We hadden de tas gepakt en zijn naar het hotel gaan lopen. Toen we bij het hotel aankwamen wisten ze al meteen waar we voor kwamen en zelfs het personeel was helemaal opgelucht haha. Ze belden het meisje en ja zij kwam naar beneden met Kelly's tas. Gelukkig maar!! Ze hadden Kelly's naam in haar backpack gevonden en ondertussen al opgezocht op Facebook en berichtjes gestuurd. Deze hadden wij helaas nog niet gelezen, maar uiteindelijk was dit zo soepel opgelost. Weer terug in het hotel en nu wel met de goede tas, wilde we weer verder met onze vlucht boeken toen Kelly weer haar random reader niet kon vinden. Het waren geen types om iets achter te houden en al helemaal geen random reader, waar ze niks aan hebben. Kelly had dat meisje een berichtje gestuurd of ze dat toevallig nog daar hadden liggen en even later kregen we een foto van de reader. Het mooiste komt nog, want haar moeder dacht dat het de afstandsbediening van de airco was en had het fijn in hun kamer gehouden haha. Wij waren om 12 uur eindelijk gaan ontbijten en ondertussen hadden zij in ons hotel de reader afgegeven. Het was vandaag 39 graden in Hué, echt vreselijk warm. We zijn naar de Imperial City en Forbidden Village gelopen. Hier heeft vroeger de Koningklijke familie gewoond en was een gedeelte verboden voor de bevolking om te komen. Het was wel leuk om de achtergrond een beetje te weten, maar verder was het niet heel bijzonder. Ondertussen had er zich een heel zwembad op mij gevormd door de hitte. Denk dat Vietnam het warmste is tot nu toe (op Sapa na). We hadden besloten om die avond naar de water poppen show te gaan, omdat dat in Vietnam wel heel bekend is. Vroeg gegeten en toen op weg naar de voorstelling. Een ander leuk dingetje om te vertellen is dat de stoplichten serieus werken, maar als voetgangers groen hebben nog steeds tientallen scooters en auto's op je afkomen. Het was nog best een stukje lopen, maar op de plek aangekomen waar het moest zijn was niks te zien. Aantal mensen gevraagd, maar het Engels hier is minimaal. Mij leek het een goed idee om het in een restaurant te vragen, maar zodra je het woord water zegt heb je al een fles water in je hand dus dit was helaas ook geen succes. Google maps er nog bij gepakt en we stonden toch echt op de goede plek. We hebben nog steeds geen idee, waarom we het niet hebben kunnen vinden. Uiteindelijk zijn we dat hele stuk maar weer terug gelopen. In de middag hadden we een snicker gekocht en in de koelkast gelegd. Het was tijd om de eerste chocolade na 2,5 maand te gaan eten. Echt wat heb ik genoten. Heeeerlijk.

Na een heerlijk ontbijtje in het hotel, werden we om 8 uur opgehaald voor de bus naar Da Nang. Da Nang is eveneens een hele moderne stad. Hier is ook een luchthaven. 's Avonds is heel de stad verlicht met duizenden lampjes. Overal zijn echte winkels te vinden en hippe cafeetjes waar alle jongeren drinken of waterpijp roken. Als je op de kaart van Da Nang kijkt zie je ook echt honderden koffietentjes staan.
Om 12 uur werden we weer gedropt in een of andere straat. We wilden met twee Engelse meisjes een taxi delen, maar zij wisten een leuk hostel wat niet heel ver weg moest zitten. Uiteindelijk kwamen we aan bij het huisnummer, maar daar zat helaas geen hostel. De kaart erbij gepakt een scheen het nog wel iets verder te liggen. Dus daar gingen we weer met z'n vieren op het warmste moment van de dag lopen naar het hostel. Echt binnen een paar minuten zweet je zo erg! Rond half 1/kwart voor 1 hadden we dan toch het hostel gevonden. Ze hadden alleen nog plek in de dorm dat was in principe oke, alleen dit kostte nog steeds 8 euro per bed. Best prijzig voor hier, maar wel met ontbijt. Toen we eindelijk alles ingevuld hadden en klaar waren om naar de kamer te gaan, was ze even vergeten te melden dat we pas om 14.00 uur de kamer in konden. Helaas nog geen airco en geen douche. We hadden onze backpack laten staan en zijn eerst maar wat gaan eten. We hadden fried rice besteld, maar kregen rijst met kippenvel. Niet helemaal mijn ding haha. Na het eten zijn we terug gegaan en konden we inchecken. De dorm zag er echt prima uit en lagen er maar met z'n vijven. Het waren wel stapelbedden, maar er was airco, iedereen had twee eigen stopcontacten, grote kluisjes onder het bed, badkamer met een bubbelbad. Ja jullie horen het goed een bubbelbad. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. We hadden het meisje van de receptie gevraagd of ze voor ons de bus wilde reserveren voor de dag erna naar Hoi An. Na een aantal telefoontjes kwam ze ermee dat we zelf naar het busstation moesten om dit te regelen. Wij weer dat hele stuk terug lopen om de bus te regelen. Daarna zijn we onze lange broek gaan halen en wilden we naar een tempel gaan. Deze tempel heet Cao Dai en is een andere tempels dan de meeste hier in Azië. In deze tempel komen vijf verschillende geloven samen, zoals Boeddhisme, Christendom, Islam, Taoisme en Confucianisme. We wisten alleen de straat dus dachten het zo wel te vinden, maar een straat kan natuurlijk erg lang zijn. Na

een heel stuk lopen hadden we de moed een beetje opgegeven en dachten we dat we het niet meer zouden vinden. Ik dacht ik vraag het nog aan een iemand anders gaan we gewoon weer terug. Deze mevrouw was echt super behulpzaam en had het opgezocht op internet. De tempel was nummer 63 en wij stonden op dat moment bij nummer 425. Dus het hele stuk weer terug en zelfs nog een stuk verder. Maar uiteindelijk hadden we het toch weer gevonden. Het was heel klein en niet super bijzonder, maar wel heel anders. Ze hadden een soort altaar en daarachter een hele grote wereldbol met een oog erop. Leuk om even gezien te hebben. Daarna zijn we eindelijk gaan douche, heerlijk! We hadden gelezen dat om 21 uur een vuurshow zou zijn bij de drakenbrug dus zijn we die kant opgelopen en onderweg wilde we iets eten. We waren weer eens bij iets lokaals gaan eten. Het was zo ongelofelijk vies in het restaurant, maar het eten was wel oke. We hadden gewoon Pho (noedelsoepje) besteld. Verder had ik op internet nog een tentje gevonden die heel lekker ijs en chocolade hadden dus hier zijn we geweest voor een toetje. Wat een geluksmomentje. Ik had chocolade fondant dus gewoon een pure chocolade taartje die aan de binnenkant nog een beetje zacht was met een bolletje vanille ijs. Echt verrukkelijk. Daarna waren we gaan klaar staan voor de show. Op de boulevard gaven al vrouwen een soort van dansshow (als je het zo kunt noemen) en alles was helemaal verlicht en mensen stonden klaar voor de show. Om 21 uur werd al het verkeer tegengehouden. De brug zag er echt heel mooi uit met alle lichtjes. De klok sloeg negen uur en iedereen stond klaar met de camera. Toen kwam er 5 keer een beetje vuur uit de mond van de draak, dit later nog een keer en daarna wat rook. Dit was de show haha. Op zich was het best mooi, maar wij dachten er komt nu een hele show dus hadden wel iets meer verwacht. Terug gelopen naar het hostel en hier een homestay geboekt voor in Hoi An. We hadden voor 3 personen geboekt, want Claire zou er ook weer bijgekomen. Weer herenigd dus heel gezellig! Da Nang is een erg grote stad en super goed ontwikkeld. Je ziet aan alles dat hier meer welgestelde mensen wonen. Heel de stad is super mooi verlicht, mensen zijn goed gekleed, ze hebben bijna alleen maar 'echte' winkels en honderden koffie tentjes.

Na 2 heerlijke pannenkoeken met pindakaas hadden we de taxi gepakt naar het busstation. Daar hadden we nog 1 uur moeten wachten, maar om half 1 vertrokken naar Hoi An! Hier hadden we al dagen naar uitgekeken. Ik had die avond van te voren al honderden plaatjes bekeken van kleding die ik wilde laten maken in Hoi An. Ik ben er nog steeds niet uit wat ik nu precies wil. Dacht er ook aan om een winterjas te laten maken, maar dan moet ik het sowieso laten opsturen naar Nederland. Dit zijn ook weer kosten en het duurt 3 maanden met het risico dat het helemaal niet aankomt. We zaten nog niet in de bus of we waren er al weer. We hadden een homestay geboekt samen met Claire. Gelukkig was het niet al te ver van het busstation dus konden we lopen. Toen we aankwamen zat Claire al op ons te wachten. Na 2 dagen weer herenigd!! Super leuk! We hadden een 4 persoonskamer geboekt, maar toen we aankwamen moesten we meer betalen, omdat we met z'n drieën waren. Stond er ergens heel stiekem maximaal 2 personen. Voor ons was dat niet logisch en die vrouw was zo onaardig dat we besloten hadden om iets anders te zoeken. Hoezo noem je het een 4 persoonskamer als je maar met 2 personen erin kunt? Aan de andere kant van de straat hadden we een andere homestay gevonden. Goedkoper en zag er super mooi uit en een heel lief vrouwtje. Spullen gedropt en zijn we ergens gaan lunchen voordat we naar de kleding winkel gingen. Nou daar kwamen we dan aan in de winkel rond een uurtje of drie. Het was een hele opgaven om alles uit te leggen hoe we het wilden, welke stoffen etc. voordat ze ons een prijs kon geven. Na lang nadenken wilde ik natuurlijk weer eens het meeste laten maken, namelijk een licht roze winterjas, net zwart jurkje en een kort spijkerbroekje. We

zijn nog met haar naar de stoffenwinkel van haar zus gelopen om te kijken of we daar nog mooiere stoffen zouden vinden. Uiteindelijk waren alle maten opgemeten, was alle uitgetekend en waren de stoffen gekozen. Toen we de winkel uitliepen was het ondertussen 20 uur!! Dat vrouwtje was helemaal gesloopt door ons haha maar wij ook. Wat een organisatie was dat zeg. Volgende middag konden we langs komen voor de eerste pas ronde. Super spannend! We zijn daarna naar het oude centrum gelopen en zijn samen met Odette, die Kelly en ik in Bangkok gezien hadden en in hetzelfde hostel als Claire gezeten had, wat gaan eten. Kelly en ik hadden pompoen soep, spingrolls en white rose gedeeld. White rose is een specialiteit in Hoi An en zijn garnalen in rijstpapier met een beetje limoensap en gebakken uitjes. Niet heel bijzonder, maar leuk om keer te proberen. Het oude gedeelte is zo mooi. Overal hangen lampionnetjes, kleine straatjes, oude Franse huisjes. Echt een stadje met sfeer. Hier mogen ook geen auto's en scooters rijden dus lekker rustig. Ofja het was toen heel druk met vooral lokale mensen, omdat het Boeddha dag was met een optocht en soort van optredens. Dit is een belangrijke dag voor de mensen hier. Een ritueel is ook om dingen te verbranden voor hun huis en een soort lampionnetjes met een kaarsje in het water te laten. Dit is om je voorouders en andere overledenen te eren. Heel mooi ziet het ook uit!! Na het eten zijn we lekker terug gelopen naar de homestay. Toen we in de kamer aankwamen hadden we een hele mierenplaag in de kamer. Er waren echt honderden mieren op de strepsels van Claire afgekomen. Uiteindelijk is het vrouwtje met een spray gekomen om ze allemaal te doden en zijn we nog van kamer geswitcht. Na de mieren interventie konden we een half uurtje later lekker douchen en naar bed.

De volgende ochtend zijn we gaan ontbijten bij het zelfde tentjes als de dag ervoor en daarna zijn we opzoek gegaan naar een goede maar redelijk goedkope tassen maker. Na 3 winkels hadden we wel eentje gevonden. Ze had mooi leer en ik had er wel vertrouwen in. Het leer, maten en ritsen uitgekozen en de volgende middag kon ik weer langskomen voor het eindresultaat. We hadden de fiets gepakt naar het strand en daar heerlijk op een bedje en onder een parasol gelegen. Het lijkt net een strand in Spanje als je hier ligt. Wel lekker om even weer aan het strand te liggen. Rond een uurtje of vier zijn we terug gegaan naar het hostel om te douche. Fris en fruitig zijn we gaan passen. Het was zo spannend hoe het geworden was. Mijn jas was echt prachtig. Bijna helemaal perfect!! Mijn zwarte jurkje was ook heel mooi, maar die had ze nog ruim gemaakt, zodat ze hem daarna precies op mijn lichaam konden inmaken. Ik was wel al helemaal tevreden, maar wel nog steeds benieuwd naar het eindresultaat. Mijn broekje en tas was pas de volgende dag klaar dus daar moest ik nog even op wachten. Na de door pas waren we gaan eten in een restaurantje en zijn we een keer voor iets lekkers Westers gegaan, namelijk een lekkere hamburger met frietjes haha. Genieten! We hadden nog over de avondmarkt gelopen en Kelly en ik hebben een lampionnetje in het water gelaten en een wens gedaan. Deze ga ik natuurlijk niet verklappen, maar hoop dat het uit gaat komen. Lekker gaan slapen, want morgen staar hopelijk weer iets heel leuks op de planning.

Alle taxi's en bussen hebben hier houten bolletjes of houten platen over de stoel heen. Mij lijkt het niet heel comfortabel, maar ze hebben het allemaal dus het zal wel goed voor de rug zijn. In alle slaapbussen is het zo geregeld dat je bij binnenkomst een plastic zakje krijgt waar je dan je slippers in kunt doen en dus op blote voeten in de bus zit. Dit is vanwege hygiënische redenen. Iedereen op blote voeten weet ik niet of dat veel fijner is, maar ze zijn er streng op haha. Ze hebben niet veel regels hier, maar dat is er wel een! Tot nu toe hebben we in Vietnam nog geen enkele monnik gezien. Ik denk ook dat het boeddhisme in Thailand, Laos en Cambodja een grote rol speelt dan hier. In Da Nang bijvoorbeeld heb je een soort tempel met 5 verschillende geloven en ook kerken met Jezus erop. Dit zou je in de andere landen echt nooit tegenkomen. Als je in Cambodja in de bus zat reed je alleen langs houten huisjes op palen, maar hier in Vietnam zijn het gewoon allemaal stenen huizen. Het is echt duidelijk te zien dat Vietnam vrij goed ontwikkeld is en zeker vergeleken met haar buurlanden.