Laos, week 8

Dag twee in Champassak hadden we een fiets gehuurd en zijn we naar de tempel Wat Phou geweest. Ook een redelijk groot tempel complex aan de voet van een berg, maar dan 10 keer rustiger dan Ankor Wat. Op de fiets redelijk vroeg in de ochtend vertrokken. Het was 10 kilometer fietsen dus dat was nog wel te doen. Toen we aankwamen moesten wij natuurlijk weer 2 keer zoveel dan de lokale mensen betalen om binnen te komen. Eerst was er een klein museumpje waar oude brokstukken en beelden lagen van de tempel. Daarna werden we met een soort tuk-tuk karretje naar de tempel gebracht. Op het eerste gezicht leek het niet veel. Er stonden twee vierkanten stenen omheiningen links en rechts met een grasveldje in het midden. In het foldertje stond dat ze op de dag van vandaag niet weten waar deze gebouwen voor dienden. Tussen de gebouwen door was een lang pad en aan het eind heel veel trappen. Na een zware tocht omhoog was er nog super veel te zien. Het lag helemaal beschut tussen de bomen, vandaar dat je het ook niet zag toen we beneden stonden. Het was wel de moeite waard, want wat een mooi uitzicht op de bergen, tempel, rivier en groene omgeving! Er stond nog een grote gouden Boeddha midden in een stenen tempel/ruïne. Het was een andere Boeddha dan wat we tot nu toe gezien hadden, dit had te maken met het feit dat deze tempel een combinatie was van het Boeddhisme en Hindoeïsme. Verder waren er nog stenen waar ze Boeddha's met meerdere armen en handen, olifanten hoofden en krokodillen hadden uitgehakt. Ook waren er weer hele grote bomen, waar de wortels in en om de tempel gegroeid waren. Weer op de fiets gestapt en onderweg bij een klein lokaal restaurantje gestopt om wat te eten. Ze konden echt geen woord Engels en er was geen menu kaart dus

dan 3 vingers opsteken en kijken wat je krijgt. We kregen een grote kom noedels soep die erg lekker was dus goede keus geweest. Weer helemaal verhit aangekomen bij het guesthouse hadden we in de relaxstoelen heerlijk een boekje gelezen. In de avond weer lekker gegeten en ik had fried springrolls besteld. Het duurde echt super lang, maar na een tijdje kwam ze laten zien hoe ze ze maakte en daarna deed ze ze frituren. Dus ze waren echt super vers en heel erg lekker!! Tas en alles weer ingepakt, want volgende dag werden we weer vroeg opgehaald om naar Pakse te vertrekken.

Weer vroeg uit de veren, ontbijtje gescoord en daar was de lokale bus er al. Het was gewoon een tuk-tuk die bij elke 'bushalte' stopte. Hij bracht ons in een keer door naar Pakse dus een dik half uur later waren we er al. Hier stopten we midden op een markt waar we weer belaagd werden door 10 tuk-tuk mannetjes. Na flink onderhandelen mochten we dan toch voor 15.000 Kip (€1,70) met hem mee naar het centrum. Het was een scooter met een klein wagentje aan de zijkant. Dus Kelly en ik met onze tassen daarin en Arie achterop. Al snel een prima hostel gevonden en voor €1 p.p. weer met airco. Ondertussen was het pas half 9 dus hadden we onze tas gepakt en zijn we gaan lopen naar een tempel. Deze was wel oke om te zien, maar niks speciaals eigenlijk. Ondertussen hadden we al weer honger gekregen dus zijn we naar de 'fresh' market gelopen en hebben daar vers fruit, namelijk ramboetan en één mangosteen, gekocht. Goedkoop en super lekker. Daarna hadden Kelly en ik een klein stokbrood gedeeld met banaan erop. Door de Franse invloeden in dit land kun je echt heel lekker en vers brood kopen overal. Doorgelopen naar een overdekt shopping centrum waar ze een echte supermarkt hadden. Dit was echt leuk om weer eens doorheen te lopen. Uiteindelijk nog langs een andere tempel gelopen, Wat Luang. Hier was al iets meer te beleven en zat ook een high school voor monniken bij. Toen ik foto's stond te maken kwam er een monnik met mij praten. Ik denk dat hij zijn Engels wilde oefenenen, want ik werd helemaal uitgehoord haha. Hij zelf was 18 jaar en was al 5 jaar een monnik en zat daar op school. Om half 12 begonnen de lessen over het leven, biologie en godsdienst. Deze duurden tot half 6 en om 6 uur gingen ze bidden. Dit duurde ongeveer een half uurtje waar ze daarna nog gingen mediteren. Ze kregen ontbijt en lunch, maar daarna mogen ze niks meer eten alleen water drinken. In het weekend mogen ze terug naar hun dorp om hun ouders te bezoeken. In deze tempel zaten in totaal 130 monnikken en hadden allemaal een eigen kamertje in een groot gebouw erachter. Hij moest nog 3 jaar daar studeren en dan wilde hij naar de universiteit. In de middag nog bij een heel gezellig lunch cafetje gegeten met heerlijke taartjes en een tour geboekt naar het Bolaven Plateau de volgende dag. In de avond hebben we afscheid moeten nemen van Arie, want hij vertok naar Vang Vieng (in het noorden van Laos) en vertrekt over twee weken weer richting Nederland vanaf Bangkok.

Volgende ochtend werden we opgehaald om naar het Bolavan Plateau te gaan. We hadden daarvoor nog lekker vers stokbrood op de markt gehaald en banaantjes en ramboetan (soort lychee) om mee te nemen. Het was niet druk en zaten dus maar met z'n drieen in de auto. We hebben echt wel een tijdje moeten rijden voordat we bij de eerste waterval uitkwamen. Dit was de Tad Fan waterval. Het is met 120 meter hoog, de hoogste waterval van Laos. Ze zeggen dat deze waterval een 'tweeling' is, omdat het twee gelijke watervallen naast elkaar zijn. Het ziet er heel spectuculair uit, omdat het water hard kletterd op de rotsen.Na de waterval stonden er een aantal mensen met kraampjes en dan vooral handgeweven sjaals en doeken. Ook een kraampje met eten en er hing iets heel viezigs aan een touwtje. Het was gedroogd buffalo vlees waar dus de haren nog aan zaten. Ik vroeg of ze dat allemaal opaten, het antwoord was ja, maar ze deden het wel eerst koken. Voor mij werd het daar niet echt beter van, maar gelukkig hoef ik het niet te eten. Na een kort ritje waren we bij de koffie en thee plantages. In het begin stonden allemaal struikjes en dit waren thee struiken. Van de bladeren maken ze daar zelf thee. Er zijn 4 verschillende soorten thee, namelijk groene, gele, rode en zwarte thee. Deze soorten worden allemaal met dezelfde bladeren gemaakt, alleen de tijd en of ze de oven in gaan is verschillend. De bladeren worden eerst geplukt en vervolgens geperst om alle sappen eruit te persen. Groene thee is bijvoorbeeld met verse bladeren dus hoeft vervolgens alleen gedroogd te worden en heel eventjes de oven in. Zwarte thee heeft hetzelfde proces, maar moet vier uur de oven in. Op deze plantages stonden ook allemaal fruitbomen en verschillende soorten kruiden. De bladeren van bijvorbeeld de passievrucht boom gebruiken ze om een smaakje aan de thee toe te voegen. Er stond ook een kaneel boom, als je deze bladeren plukt en breekt komt er echt een hele sterke kaneel lucht vrij. Thee wordt het hele jaar verbouwd, in tegendeel tot koffie. Het koffieseizoen is van December t/m Februari. Het zijn grote struiken waar besjes aan groeien. Rond de oogst tijd zijn deze rood en worden ze geplukt. Dan wordt het velletje eraf gehaald en vervolgens moet dit ook drogen in de zon. De koffie die ze hier verbouwen is Arabica en schijnt echt super lekker te zijn. De volgende stop was bij een klein dorpje, genaamd Ban Kokphoung Tai. Deze mensen leven met 65 mensen in één huisje en hebben een traditie. In hun leven maken ze hun eigen doodskist en hierin worden ze begraven. In dit dorp waren echt super veel zwijntjes te vinden en ook hele kleintjes. Heel schattig. Verder hadden ze niet veel. De meeste kinderen hadden hele vieze en oude kleren aan. Ze kwamen natuurlijk meteen aanrennen om iets te hebben. Ik had nog 3 koekjes in mijn tas en het waren 3 kindjes dus ik dacht geef ze alle drie een koekje. Dat was natuurlijk een stom idee, want het ging van 3 naar 4 en van 4 naar 5 en binnen de kortste keren stond het halve dorp om mij heen. Helaas echt geen koekjes meer over. Verder in het dorp kwamen we nog een heel oud, klein vrouwtje tegen die ook graag iets wilde hebben, maar hebben niet kunnen ontcijferen wat ze wilde. De andere man die ook mee was met de tour dacht ook slim te zijn en wat lekker te kopen, zodat alle kindjes dit konden delen. Nou er ontstonden enorme discussies en ruzies wie het mocht hebben. De man was de flauwste niet en heeft daarna nog echt super veel snoep gekocht. Uiteindelijk waren ze allemaal wel redelijk voorzien. Een klein meisje, ik schat 11 jaar, zat de hele tijd tabak te roken uit een bamboe stronk. Was het op, ging er meteen weer nieuwe in. Als ze dit elke dag zo doet, dan zal ze later niet echt gelukkiger hiervan worden. Na een hele fotosessie terug naar het busje om de volgende plek te bezoeken. Dit was de Tad Lor waterval. Een hele andere waterval dan de vorige, maar wel mooi. Deze was heel breed en overal stroomde water langs de stenen naar beneden. Met uitzicht op de waterval een fried rice gegeten en toen gingen we weer verder. We stopten nog bij een klein huisje, waar vrouwen met de hand zaten te weven. Het waren vooral sjaals die ze maakten. Ze zagen er echt super mooi uit, maar ze waren dan ook redelijk prijzig voor hier. Één sjaal kostte ongeveer €18. De laatste stop was bij de derde waterval. Phasuam waterval was een u-vormige waterval. Hier hadden we eindelijk een keer een normaal waterijsje kunnen eten, waar we echt heel gelukkig van werden haha. Precies om 5 uur werden we weer afgezet bij het hostel.

Volgende ochtend weer vroeg uit de veren en ontbijt gehaald op de lokale markt. Daarna werden we opgehaald om de lokale bus te pakken naar Thakhek. De rit zou 7 uur kunnen duren, maar ook 11 haha lag eraan hoeveel mensen er onderweg instapten. We hadden geluk, want er waren nog net twee plekken naast elkaar vrij. Het was al zo druk in de bus en de airco was kapot. Dus dat was echt behoorlijk zweten! We zijn wel nog één keer gestopt om de airco te repareren, maar hier had ik helaas weinig van gemerkt. Na 100 keer stoppen dan toch 10 uur later aangekomen in Thakhek. Bijna de hele rit heeft het echt super hard geregend dus een goede dag uitgekozen om te reizen. Flink moeten onderhandelen voor een tuk-tuk. Uiteindelijk gedeeld met 6 andere mensen en een hostel gevonden. We hadden besloten om de Thakhek Loop te gaan doen. Dit is een tocht van minimaal drie dagen op de scooter. Dus in de avond alvast scooters gereserveerd voor de volgende dag en een route gekregen. In de avond het hoognodige in onze kleine rugzak gedaan en we waren klaar voor de volgende dag.

Half 9 zijn we de scooters gaan ophalen en hadden we de rest van onze spullen daar gedropt. Nou daar ging ik dan, voor het eerst van mijn leven op een scooter. De eerste paar meters was mijn gemiddelde snelheid ongeveer 5 km per uur, maar al snel ging het stukken beter. We zijn eerst nog gestopt bij de fresh market en hadden hier vers brood en fruit gekocht als ontbijt en lunch. Toen kon de rit echt beginnen! De route was in totaal ongeveer 500 km en ging langs grotten, watervallen, dropjes etc. Onze eerste stop was al vrij snel, bij de eerste cave. Dit was de Xang (olifanten) cave. Moesten best wel een stukje over een onverharde weg en daarna nog een stukje lopen. Toen we aankwamen zaten er een aantal oudere mensen. De beste man kon volgens mij drie woorden Engels, maar we moesten perse daar gaan zitten. Hij probeerde vanalles te vertellen, maar het kwam er niet echt uit. Opeens kneep er iemand in mijn arm dus ik draaide mijn hoofd en schrok me echt dood. Het was een vrouw en ze had iets roods in haar mond waar ze op aan het kauwen was (weet nog steeds niet wat het is), maar haar hele mond en tanden waren felrood, alsof ze bloed aan het eten of drinken was. Het was gelukkig geen bloed, maar wel iets anders viezigs. Ze vonden ons allemaal heel interessant, want ze kwamen allemaal even in mijn armen en benen knijpen en slaan. Hierna mochten we dan toch eindelijk naar binnen. We hadden in heel de grot geen olifant gezien, dus geen idee waarom hij zo heet. Verder was het een prima grot,

maar niet super speciaal. Er waren wel wat zelf gebouwde bruggetjes, dat betekent een een houten plank, waar je overheen moest. Terug naar de scooter om onze rit te vervolgen. We reden door hele kleine leuke dorpjes, waar ze niet heel vaak een toerist gezien hadden denk ik. Dus ook iedereen, vooral kinderen, zwaaien en roepen heel enthousiast "sabeidee", dit betekent hallo. De tweede stop was de Buddha cave (Tham Pha Fa), hiervoor moesten we 10 km over onverharde weg met alleen maar super grote stenen. Dus het was al een hele uitdaging om er te komen. Voordat we de cave in mochten moesten we een typische rok/sarong van Laos aan, om onze benen te bedekken. De grot viel erg tegen! Er was een trappetje omlaag waar dan één Boeddha zat en waar je kon bidden. Je moest ook je schoenen uit doen, dus op blote voeten door de grot lopen. De omgeving is echt zo mooi, rusitge weg langs de bergen en grotten, overal groen langs de kant. Het enige waar je voor moet uitkijken zijn niet auto's, want die zie je nauwelijks, maar wel varkentjes, koeien, geiten en kippen. De laatste stop voordat we naar het guesthouse zouden rijden was nog een andere cave, namelijk Tham AEN. Deze was een stukje meer touristischer en in de cave waren grote stenen trappen gebouwd. Dit is de rede dat sommige mensen het niks vinden, maar ik vond het eigenlijk wel mooi uitzien. Precies toen wij de cave in wilden ging er ook een groep monniken naar binnen. Zij hebben echt alleen maar foto's van ons gemaakt en ons de hele tijd achtervolgd in de cave. Verder hadden we daar even rustig gezeten. Toen moesten we nog ongeveer 70 kilometer naar het guesthouse. Dus hadden we even doorgereden. Laatste stukje was echt prachtig. Je ging door de bergen en wat een mooi uitzicht had je daar. Net voor zonsondergang kwamen we aan. Hier was echt niks te beleven, alleen wij waren er een twee andere meisjes. Het was alleen om te slapen dus dat was prima.

Dag twee hadden we ontbeten bij het guesthouse en onze rit weer vervolgd. Deze dag moesten we ongeveer 120 kilometen afleggen. We hadden al heel veel verhalen gelezen dat de eerste 60 kilometer echt heel lastig zouden worden. Zand, stenen, gaten alles wat een slecht wegdek kan zijn. Mensen doen er gemiddeld 4 à 5 uur om hier doorheen te komen. Dus wij dachten met onze 1 dag ervaring zullen hier nog wel langer over doen. Met volle moed begonnen we onze rit. De weg was nog prima in het begin en het bleef oke. De plaatsnaam waar we uiteindelijk naartoe moesten kwam steeds dichterbij. Uiteindelijk na 30 kilometer was het dan toch zover, de goede weg hield op. Vanaf hier hebben we zo langzaam gereden. Het was echt ellende. Je kon eigenlijk niet eens rijden, z'n grote stenen lagen er op de weg en ging het ook nog eens steil bergaf. We hadden wel al de scooter uitgekozen met de breedste banden, zodat we betere grip hadden. Na een aantal uur en vele hoppels en stenen later hadden we het dan toch gered en dat beide zonder te vallen! Het zand is rood dus je kunt je voorstellen hoe we er aan het einde van de dag eruit zagen. Toen we in een klein restuarantje een drankje zaten te doen kwamen we voor de 5e keer ondertussen weer een meisje uit Polen tegen. Elke keer komen we elkaar toevallig weer tegen op de gekste plekken. Zij was samen met 3 andere mensen. Stelletje uit Engeland en nog een vrouw uit Frankrijk. Wij waren alvast vertrokken, omdat we dachten dat zij harder zouden rijden en hadden afgesproken bij de cool springs. Het was nog echt super lastig om deze te vinden, want het stond nergens aangegeven en op de kaart stond 3 kilometer naar rechts. Ondertussen stonden we in een open veld en hadden we de drie allang gepasseerd. We zijn toch maar doorgereden en uiteindelijk kwamen we er toch uit. Het was echt super mooi en het water was echt ijs en ijskoud. Heerlijk om even af te koelen. We hebben een tijdje daar gezeten, maar de andere groep was nergens te bekennen. Later in de middag zijn we weer op de scooter gesprongen om door te rijden naar een guesthouse. We komen bij een guesthouse aan en je gelooft het of niet, maar weer dezelfde groep die we hier tegen kwamen. Zij hadden inderdaad de cool springs niet kunnen vinden. Later zijn ze wel nog terug gereden, omdat wij zeiden dat het zo mooi was.

Dag drie van de tour stond het hoogtepunt van de route op de planning, namelijk de Kong Lor cave. We hadden afgesprongen om de laaste dag met z'n 6-en te gaan. Acht uur ontbijt bij het guesthouse, maar ontbijt maken voor 6 personen duurde zo lang dat we uiteindelijk pas rond 10 uur vertrokken. De weg naar de cave was ongeveer 45 kilometer. Onderweg nog een tussenstop moeten maken, omdat het heel hard begon te regenen. Redelijk droog hadden we dan toch de cave bereikt. Het was eerst een stukje lopen en daarna gingen we met z'n drieen in een bootje door de cave. Het was zo groot dat het op een cathedraal leek. De cave is 7,5 kilometer. Bij binnenkomst kregen we allemaal een hoofdlampje. Het was echt pikke donker daar en zelfs met lampje zag je niet veel. Toch knap hoe die man door die grotten kan sturen zonder ook maar iets te zien. De helft van de tijd zaten we wel weer vast in de stenen, omdat het zo ondiep was. Dan moesten we er allemaal uit en de boot verder duwen. Ondertussen zijn we een paar keer gestopt, zodat we een stukje konden lopen door de cave. Het is echt niet te beschrijven hoe mooi dit is. Op een foto zie je maar één stukje steen, maar je moet eigenlijk het totaal beeld zien. Na best een stukje varen kwamen we aan de andere kant van de cave uit. Dit was ook prachtig. De rivier stroomde tussen allemaal groene bomen en bergen. Enige jammere was dat het weer regende. Toen aangemeerd bij een klein dorpje en daar wat gedronken. Toen weer de zelfde weg terug met de boot. Het was echt indrukwekkend om dit gezien te hebben. Uiteindelijk was het al 3 uur en we moesten nog 289 kilometer terug naar Thakhek. Dat is dus een behoorlijke rit en zeker in de regen. We hadden besloten om maar gewoon te gaan en te zien waar we uitkwamen. Het was dus allemaal gas geven over een rechte weg. En een paar kleine tussen pauze's, zoals tanken en roken. Hadden het net niet voor het donker gered, maar kwamen we om 7 uur gelukkig toch aan. Scooter weer ingeleverd en waren toch een beetje trots dat we zonder blauwe plekken, schaafwonden of ongelukken weer heel terug zijn gekomen. Het was echt een super mooie en leuke tocht dus zijn heel blij dat we het gedaan hebben. Met z'n 6-en wat gegeten en om half 11 naar het busstation in de hoop dat daar nog een bus ging naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. We hadden geluk en konden allemaal nog met de bus mee. Het was een helse rit, midden in de nacht. De lening van mijn stoel stond naar voren in plaats van een beetje naar achteren, waardoor het eigenlijk onmogelijk was om redelijk te zitten en zeker om te slapen. We zijn ook vaak moeten stoppen, want dan zaten mensen in de verkeerde bus en toen deden de lampen het niet meer. Maar uitiendelijk kwamen we om half 6 in de ochtend in Vientiane aan.