BORA BORA.......AH !!!

De grote poster van dit eiland hang al zeker 10 jaar boven mijn buro op Aruba (foto onder), dit is een droom bestemming, en nu gaat het er eindelijk van komen om dit in werkelijkheid te zien........
Geboekte excursie via HAL Exc:
Voor Joke: Bora Bora Island Discovery duur 2,5 uur in "open air truck"met stop "at the famous Bloody Mary's Restaurant"
Voor Wouter (op aanraden van Frank): Shark & Ray Encounter & Coral Garden Snorkel duur 3 uur
's Avonds aan boord is er de Polynesian Cook-in feast of food and entertainment.

Helaas is de helicopter tour boven Bora Bora niet meer mogelijk, anders had ik die zeker geboekt: bedrijf is failliet sinds eind mei 2017 (see Tripadvisor).

AH !
We varen al bij het eerste daglicht langs Bora Bora, maar moeten ten oosten en noorden er omheen om aan de westkant, waar de enige ingang door het omringende koraalrif ligt met voldoende diepte, de lagoen binnen te kunnen gaan. Op die manier varen we tegen het licht van de opkomende zon in het oosten binnen, geen succes voor mooie foto's. Een ander schip komt naar buiten gevaren, een kleiner

cruiseschip of een ferryboot, die hier tussen de eilanden vaart en die we ook op het centrale hoofdeiland Tahiti zagen liggen.
Deze natuurlijke "omheining" rond het eigenlijke eiland, was in de 2e wereldoorlog de reden voor de VS om hier een marine basis te vestigen die op deze wijze makkelijk te verdedigen was tegen eventuele aanvallen met landingsvaartuigen van de vijand Japan. In die tijd werd er door de Amerikanen ook een vliegveldje aangelegd op een van de riffen, en werd afweergeschut geplaatst op het hoofdeiland tegen de berghelling op. Er is dan een ferrybootje voor nodig om van het vliegveld naar het hoofdeiland te komen.
Na de fantastische excursie gisteren op Mo'orea met de roggen en blacktip haaien, heb ik die van vandaag die ik geboekt had en bijna hetzelfde zou zijn, omgeruild voor een rondje rond het eiland in de "paranda" bus, een bus zonder airco met open ramen, die we al voor Joke hadden geboekt. Ik had die rog/haai excursie geboekt op
aanraden van Frank die deze Tour ook heeft gedaan indertijd, en ik heb dit inderdaad fantastisch gevonden. De 2e Bora Bora tip van Frank betrof een bezoek aan het "famous" Bloody Mary bar-restaurant, en dat zit nou net ook opgenomen aan het eind van deze eilandtour.
We worden zoals op de meeste eilanden wederom op de kade verwelkomt door een typisch muziek bandje met ukelelè, gitaar e.d., mannen in La-Waii shirts en bloementooi rond het hoofd, een gezellige sfeer. Tevens krijg je iedere keer een kleine witte bloemknop uitgereikt ten teken van verwelkoming, "Maeva" of "Kia Orana" in het Polynesisch.
Onze gids doet het ook weer zeer goed, en blijkt zelf 6 maanden als stagiair op St. Barthelemy (Frans eilandje vlakbij St. Maarten) gezeten te hebben. Ik noem hem hier maar even Bart.......
Onze 1e stop is bij een klein familie bedrijfje waar men Pareo's maakt, in zeer fleurige kleuren. Er wordt een leuke demonstratie gegeven hoe je de Pareo moet vast knopen, en 2 dames uit het excursie gezelschap willen graag vrijwilliger zijn als model. Als 3e wordt een man gevraagd, en daarvoor meldt zich onze donker gekleurde reisgenoot aan, die tijdens diverse excursies altijd de laatste was die op het punt van vertrek aan kwam lopen. In dit geval wordt de Pareo als een schaamdoek gevouwen waarbij er een soort lummel vanaf zijn middel naar beneden hangt, zie foto's, tot grote hilariteit van het gezelschap. Ik koop een mooie Pareo met een afbeelding van het eiland erop.
We maken onderweg nog een aantal foto stops waarbij we o.a. de luxe hotel bungalows die op palen in het lagoen zijn gebouwd van afstand zien. Dit is de ultieme romantische honeymoon bestemming en men heeft er $ 1.000,- per nacht of meer voor over. Dat is dan meestal wel inclusief diner e.d. want deze resorts liggen allemaal op de rif-eilandjes voor de kust met de kamers in het binnen lagoen, dus je loopt vanuit je hotel niet zo maar even een dorpje binnen om naar een restaurant toe te gaan. We komen ook een paar failliet gegane

resorts tegen, die er verlaten en troosteloos bij liggen.
Ik vraag Bart nog naar de rondvlucht helikopter die sinds vorig jaar mei is gestopt, en hij legt me uit dat er sociale onrust was ontstaan waardoor de helikopter hier nu niet meer vliegt. Op het zustereiland Ra'iatea dat groter is en veel meer inwoners heeft maar geen toerisme, werd een jong meisje nogal ernstig ziek en moest met spoed naar het ziekenhuis. Het enige ziekenhuis ligt echter op Tahiti, en omdat er geen helikopter voorhanden was, moest het kind met de boot, en dat nam vele uren, waardoor het te laat aankwam en al overleden was. Dit bracht een storm van kritiek te weeg, waardoor er door de President van de eilandengroep besloten werd de helikopter op dat eiland i.p.v. op Bora Bora zijn thuisbasis te geven, mede met het gevolg dat deze nu niet meer voor het toerisme ter beschikking is.
De laatste stop is het Bloody Mary restaurant, mooi gelegen aan het

strand, en bestaande uit een met palmbladeren bedekt dak, waarbij er met veel hout in het interieur is gewerkt: barblad, barkrukken, stoelen en tafels e.d. Alles blijkt palmboom hout te zijn, en ziet er mooi uit, het lijkt haast een beetje op het Kwihi hout op Aruba. De vloer bestaat uit wit strandzand. Enkelen uit onze groep nemen de Bloody Mary, ik kies zelf voor een Heinekens, ook hier verkrijgbaar, en deze blijkt uit dezelfde brouwerij als het Hinano bier op Tahiti te komen, gebrouwen onder toezicht van moederbedrijf Heineken d' Amsterdam, Pays Bas.
Er hangen enkele borden met de namen van de beroemde gasten die hier zijn geweest, zoals Marlon Brando, Julio Iglesias, Jane Fonda, Johnny Depp en Warren Buffet, maar ook enkele golfers zoals Bubba Watson. Een beetje het idee van "Hemingway has been here........".
Omdat we vanwege het late vertrek van ons schip, om 11 uur 's avonds pas, de kans hebben aan wal te dineren, zoek ik een leuk restaurant uit en kom terecht bij de Bora Bora Yacht Club, enkele km vanaf de pier. We nemen taxi Danny, en komen aan ruim voor de zonsondergang, waarbij we gaan genieten van dit romantische uitzicht over het water van de lagoen richting het westen waar de zon onder zal gaan.

Op de wijnkaart treft ik een mooie Louis Latour uit de Bourgogne, van het wijnhuis waar we thuis ook van genieten, geïmporteerd door Govert met de Arion Wine Co.
Het wordt vooraf Foie Gras met vers stokbrood, en daarna verse vis.
We zien de zon niet echt ondergaan, want op het laatst verdwijnt deze achter een wolkenpartij, maar dat geeft wel een bijzonder licht effect dat je niet vaak ziet.
Halverwege het diner schuift een grote groep 30-ers aan de tafel naast ons aan, het klinkt Brits en ook enkele Nederlanders zitten er tussen. We denken dat dit de groep is die aan boord de nieuwe muzikale show moet verzorgen, en dat blijkt later ook het geval.
Ons bezoek aan Bora Bora wordt zo zeer romantisch afgesloten, en we zetten nu koers naar de Cook Islands, welke na onderdeel te zijn geweest van het Britse rijk in 1901 onderdeel werden van Nieuw-Zeeland, en nu wel een zelfstandige regering hebben. We kunnen de CFP geldflappen wegdoen, en wisselen naar Nieuw-Zeelandse $.