Auckland, Nieuw Zeeland

De oversteek van de Pacific is gelukt en we zijn in Nieuw Zeeland aangekomen bij het Noorder Eiland aan de oostkust. Het voelt een beetje aan alsof je de route's van de grote zeevaarders uit de 15e, 16e en 17e eeuw opnieuw volgt: Abel Tasman, James Cook, etc.
Geboekte excursie via HAL Exc: America's Cup sailing duur 2,5 uur - we gaan zeilen in de wateren van Auckland, de legendarische zeil-stad, met de NZL 68 of NZL 41, en bootsen zo de America's Cup zeil-jachten race na
Excursie 's middags, prive geboekt: Wijngids Barry Soljan haalt ons op en we maken een mooie rondrit door de wijngebieden bij Auckland, waarbij we eerst de Jan-van-Gent kolonie aan de westkust bezoeken (Muriwai), en daarna een lunch bij Soljan's Winery krijgen (Barry's familie), waarna we nog de "Cellar Door" van Babich Winery bij Henderson bezoeken, de Sauvignon Blanc wijn die we hebben leren kennen aan de bar bij Que Pasa op Aruba.

Omdat de 1e stop in Nieuw Zeeland is, eerst even een introductie van deze Britse Kroon kolonie, met als officieel staatshoofd de Britse Koningin Elizabeth II. Zij benoemd om de 5 jaar een gouverneur-generaal en dat is vanaf 2011 een Maori genaamd Jerry Mateparae. Verder is er de parlementaire democratie. Er is ook een Maori Koning die door 4 stammen in het Noordereiland wordt gekozen uit de afstammelingen van de eerste vorst Potatua Te Wherowhero. In 2006 volgde de 7e koning, Taheita Paki zijn moeder Te Arikiniu Dame Te Atairangikaahu op die 50 jaar op de troon had gezeten.
De maori's begroeten elkaar met de "hongi" waarbij je elkaar's neus raakt met de ogen dicht.
Nieuw Zeeland werd Brits doordat het geheel in kaart werd gebracht door Kapitein James Cook in 1775, nadat het zijn naam had gekregen toen Abel Tasman het voor het eerst had ontdekt in 1643 en een klein stukje van de westkust van het Zuider Eiland in kaart had gebracht.
Toerisme is de voornaamste bron van deviezen, ik zou denken na de handel van wijn (waarvan 80% Sauvignon Blanc), schapen en Nieuw Zeelandse Roomboter ("Anchor") en de export van kiwi's (de vruchten wel te verstaan).
Aantal inwoners > 4,5 miljoen waarvan 15% Maori.
70 miljoen jaar geleden maakte deze bergketen zich los van Australie en drijft sindsdien oostwaarts.
De beide eilanden zijn bij elkaar zo'n 1.500 km lang en op zijn

breedst ruim 200 km.
De kiwi is de nationale vogel en is een icoon, een vogel die niet kan vliegen.
De nationale held en misschien wel beroemdste Nieuw Zeelander (zonder dat velen zijn nationaliteit weten) is Edmund Hillary, de man die tezamen met de Nepalese gids Tensing Norgay op 29 mei 1953 de Mount Everest als eerste beklom. Hij werd geridderd door Koningin Elizabeth II (diezelfde die nu nog op de troon zit ruim 65 jaar later !). Niet gek voor iemand die van beroep bijenhouder was. Bij de herdenking van die 1e beklimming 50 jaar later in 2003, werd de Everest beklommen door zijn zoon Peter tezamen met de kleinzoon van Tensing Norgay.
Sportief gezien doen de Nieuw Zeelanders ook vaak in het buitenland mee op niveau, zoals met rugby (de Kiwi's), cricket, hockey, en met zee-zeilen in de America's Cup versloegen ze de VS in San Diego in 1995 waarna ze de cup 5 jaar later wisten te behouden toen de race in 2000 voor Auckland werd gehouden en ze het Italiaanse team Prada versloegen, beide keren onder aanvoering van Sir Peter Blake als teamchef met schipper Russel Coutts. Echter in 2003 slaagden ze er niet in de Cup te behouden ook in Auckland, toen schipper Coutts voor het Zwiterse Allenghi team voer van eigenaar Bertarelli die hem daarvoor wist te strikken voor een jaarsalaris van NZ$ 5 miljoen.

We komen even terug op de positie van de Maori's. In 1840 werd het Treaty of Waitangi tussen de Britse Kroon en de Maori's getekend door 43 Maori stamhoofden (zie foto rechtsonder met enkele van hun afstammelingen van nu), waarbij zij naar hun beleving (het verdrag was in 2 talen opgesteld, de Engelse versie besloeg 10 x zoveel tekst als de Maori versie !) een blijvend gebruiksrecht over hun land, bossen, visgronden en andere waardevolle zaken werd gegarandeerd.
Een emancipatie beweging onder de Maori's in 1975 leverde protest akties op, waarmee bewerkstelligd werd dat het verdrag nieuw leven ingeblazen werd, en inbreuken op het verdrag met terugwerkende kracht tot 1840 tot schadeloosstelling kon leiden. Intussen zijn de uitbetaalde schadeloosstellingen de NZ$ 1 miljard al ver gepasseerd en het einde is nog niet in zicht.
Tijdens ons verblijf in Nieuw Zeeland valt de nationale feestdag waarop de ondertekening van dit verdrag wordt gevierd, op 6 februari, Waitangi Dag.

Aangekomen in Nieuw Zeeland beseffen we ons dat we nu ten opzichte van Nederland precies aan de andere kant van de wereld

zitten, namelijk met een tijdsverschil van 12 uur exact.
We liggen aan de kade vlak voor het centrum van de stad, en wandelen in 5 minuten naar onze ochtend excursie: America's Cup Sailing. Het weer is enigzins bewolkt maar wel met zonnige perioden, gelukkig droog (al houden we het niet droog vandaag, daarover hierna meer....) en met een windje dat enigzins onstabiel is. Er liggen 2 race zeilboten klaar, jachten kan je het niet noemen, want deze zijn uitsluitend bedoelt om mee te racen, z.g. "bareboats". Geen kajuit, geen zitbanken, geen opbouw, geen kombuis.......Joke's gezicht betrekt bij de gedachte dat ze hier de komende paar uur op moet doorbrengen. Je moet op de reling zitten, en er is een kleine opstaande rand waar je je aan vast kan houden. Rugzakken e.d. blijven achter op de kade, ik heb mijn onderwatercamera in de hand en windjack aan, Joke met iPhone en jack.
We varen op de motor de haven uit en hebben een jonge

enthousiaste crew aan boord. De zeilen worden gehesen met hulp van een aantal van de passagiers/vrijwilligers die meehelpen draaien aan de handmatig bediende winches en we gaan voor de wind een eind de baai van Auckland in die zeer ruim is, want hier binnen de baai worden de America's Cup races gehouden. Doordat de baai enigzins beschut is, is het water redelijk vlak, en heb je geen last van hoge golven.
Als de wind wat opsteekt, gaat de boot al meteen behoorlijk schuin hangen, en moet je jezelf goed staande/ hangende houden. Het lijkt een rustige tocht te zijn, als plots de wind toch nog wat meer opsteekt, en de boot nog schuiner in het water hangt.
Het is een mooi gezicht als we weer op de terugweg gaan en je Auckland vanaf het water in de zon ziet liggen. Er komt een flinke Ferry boot vlak voor onze boot langs waardoor er een boeg golf ontstaat waar we schuin overheen varen, en wij tweeën als enigen in de boot een sloot zeewater over ons heen krijgen, gelukkig vooral

een natte broek. Joke heeft haar iPhone toevallig net in de linkerzijde van haar Jack zitten, want de rechterzijde kreeg een plens water, en dan had de iPhone het mogelijk niet overleefd.......zucht !
Vanwege het natte pak gaan we na afloop, als we eerst al vast onze gids Barry voor de wijntour hebben opgezocht, even omkleden op de Amsterdam.
Barry doet wijn tours, en is familie van de eigenaren van de Soljan Winery die we vandaag ook bezoeken. Eerst naar de Jan van Genten kolonie die aan de westkust niet ver van de stad ligt. Een mooie rit door wijnlanden, en in ontwikkeling zijnde woongebieden, waarbij Barry uitlegt dat hiervoor veel wijngebieden en landbouwgrond is opgegeven.
De Jan van Genten zitten tegen het einde van het broedseizoen, en trekken hierna weer naar het noorden. Je loopt tot vlak boven een uitstekende klip waar de nesten goed zichtbaar zijn......en de lucht van de beesten ook goed herkenbaar is van afstand. Op een flinke rots 100 meter voor de kust zitten nog meer nesten.
Bij Soljan's Winery aangekomen krijgen we een korte uitleg van Barry bij een akker waar rijen met wijndruiven stokken staan. Druiventrossen zijn goed zichtbaar en ze beginnen al van groen naar rood te kleuren, einde van deze maand of vlak daarna is het oogstseizoen. Hiervoor mogen de winery's met vergunning de benodigde plukkers invliegen zoals uit China, maar die moeten direct erna weer naar huis, waarbij de wijnboer verantwoordelijk is.
Barry legt uit dat vanwege de hoge vochtigheidsgraad op dit deel van het Noordereiland vele druivensoorten niet geschikt zijn, en dat daarom elders in het land meer zuidwaarts, sinds de jaren 70 de nieuwere wijngebieden zijn ontstaan. Wij zien hier Pinotage druiven. Het blijkt dat hier eerst een andere soort groeide, maar er nu Pinotage van gemaakt is door vlak boven de grond op de oude wijnrank de nieuwe soort te implanteren via een incisie, waarbij er hulp vanuit Frankrijk kwam.

Vanaf 1972 is men bij Marlborough op het noord-oostelijke deel van het Zuider eiland de Sauvignon Blanc gaan planten, en dat met veel succes. Momenteel bestaat 70% van de wijnexport uit Sauvignon. Ook Soljan koopt daar wijndruiven in voor haar eigen merk Sauvignon.
Na een proeverij lunchen we in het bijbehorende restaurant, waarbij mijn lamsvlees salade met frites en aioli mayonaise goed bevalt.
Dan gaan we naar de plaats Henderson, ook vlak buiten Auckland, waar de Babich Winery ligt. Dit is de Sauvigon die we kennen van Que Pasa op Aruba, en waardoor ik op het idee kwam, om hier een bezoek te brengen. Ook hier treffen we een kleine strook wiinstokken ter plaatse aan, en ook hier het verhaal dat veel land hier nu in gebruik is voor ontwikkeling van woongebied e.d. maar men zelf elders nieuwe wijngrond in gebruik heeft genomen, o.a. voor de Sauvignon, ook in Marlborough.
Voor de eigenaren van Babich en Soljan geldt een beetje hetzelfde

verhaal. Men kwam in de jaren 1920 e.v. vanuit Europa hier naar toe, en wel vanuit wat nu Kroatië is, en na eerst als loonslaven te hebben gewerkt begon men zelf de wijnbouw op te zetten, en breidde dat steeds verder uit. Je ziet het ook terug in de winkel bij het wijnhuis waar vele zwart-wit foto's van vroeger hangen. Het is voor beide families een echte succes story geworden.
Ook hier een proeverij met uitleg van Jake die een goed verhaal houdt, en waar zelfs Barry van onder de indruk is, en dan ook enkele proefslokjes meedoet. Barry had bij binnenkomst al even 2 van de eigenaren op kantoor begroet. Hij is hier lange tijd niet geweest, en je merkt dat hij blij is met dit bezoek.