Rotorua & Hell's Gate

Geboekte Excursie HAL Exc: Hell's Gate & Rotorua Highlights met lunch duur 8 uur - we rijden vanaf de kust naar het binnenland voor een excursie met veel natuur, geothermische fumeroles en kokende modder, maar ook een traditioneel Maori dorp met oorlogszuchtige Maori krijgers.
In dit gebied hebben Willem & Maxima ook hun huwelijks reis doorgebracht in de zeer luxueuze en dure Huka Lodge nabij Lake Taupo.
We zitten nog steeds op het Noorder-eiland.
Tauranga/Rotorua

Vandaag weer in de bus op Tour met het cruise gezelschap en vandaag gaan we Kiwi's tegenkomen, en wel twee soorten: de fruitsoorten, en de kleine ongevleugelde vogelsoort, die alleen in NZ voorkomt. Eh, dat is dan behalve de bewoners zelf, die men ook wel Kiwi's noemt ! Onze chauffeur is een keurige oudere heer die ons onderweg continue van informatie voorziet, en daarmee de vele uren durende rondrit mooi opvult.
We rijden in Tauranga vlakbij de haven door de wijk aan de ene zijde direct aan de binnenbaai gelegen, die tegelijk aan de andere zijde aan de open zeekust ligt met flinke golf rollers op een wit zandstrand. Een echte hot spot voor de water liefhebbers, en omdat het vandaag zaterdag is, en we trouwens nog steeds in de laatste dagen van de zomervakanties hier zitten, is er veel te doen. We zien een soort rommelmarkt, en op de stranden veel mensen met kano's, en andere watersport activiteiten in de weer.

Het is tegelijk ook een dure woonwijk geworden, met mooie luxe, alhoewel niet grote (want steeds slechts kleine stukken grond), bungalow achtige (vakantie/weekend-) huizen. Prijzen vanaf NZ$ 600.000 tot over de 1 mln.
We rijden vervolgens door landbouw gebied en komen langs vele kilometers kiwi struiken, een beetje vergelijkbaar met wijnranken. Ze worden afgeschermd met plastic netten voor de wind, ongedierte en vogels, en moeten eind deze maand geoogst worden. Onderweg in het havengebied kwamen we al een hele grote gekoelde opslagplaats tegen, vanwaar uit het fruit naar de wereld wordt geëxporteerd. Het betreft 2 soorten, de groene en de gele kiwi.
We stoppen bij Hell's Gate, een toeristen attractie waar de vulkanische activiteit in dit deel van de wereld goed zichtbaar is, NZ bevindt zich immers in de "Ring of Fire", het gebied rondom de Stille Oceaan waar zich continu vulkanische activiteit afspeelt. Zoals momenteel ook op Bali en de Filipijnen waar nu vulkanen actief zijn

en waar we ook nog langs komen zullen komen met de Amsterdam, en zoals aan de andere zijde van de Oceaan bijv. de vulkanen aan de westkust van de VS zoals Mount St. Helens, waar wij vele jaren geleden al rondkeken.
We lopen langs diverse modderpoelen met zwavel dampen, en sputterende pruttel pret. Bij ieder poel staat beschreven hoe heet het is en hoe hoog de zwavelzuurgraad is. Het verhaal, verteld door onze zeer enthousiaste gids (ik noem hem even George, zie hieronder waarom....) die ons toeschreeuwt, gaat dat de Maori's hier wel hun buitgemaakte medemensen van een vijandige stam in kieperden, dat duurde niet lang, misschien een dood die de voorkeur heeft boven opgegeten worden (de Maori's waren ook kannibalen..... vroeger althans).
De naam van dit gebied dankt het aan George Bernard Shaw, de bekende Ierse schrijver van toneelstukken die hier begin 1900 op bezoek was. Vanwege zijn atheïstische instelling was hij

gewaarschuwd door zijn collega's, dat als hij die houding niet veranderde dat hij dan voor de poort van de hel terecht zou komen, en toen hij hier voor de pruttelende modderpoelen stond, besefte hij: "This must be Hell's Gate", en sindsdien noemen de Maori's dit gebied in het Engels zo.
Ter afsluiting smeert George zijn hoofd in met een hand modder afkomstig uit een van de pruttelpoelen, het werkt als zalvend middel voor je huid, geen rimpels meer, je ziet eruit alsof je een babyhuidje hebt (terwijl George al 60 jaar oud is) ! Het spul is te koop in het winkeltje...........om marketing redenen niet onder de naam Hell's Gate !
We vervolgen onze weg en rijden langs het flinke meer van Rotorua, waar geen vis in voorkomt vanwege het hoge zwavelgehalte. Dit is een toeristisch gebied met mooie groene heuvels en begroeiing, vele watervallen en riviertjes. Iets verderop heb je nog vele luxe lodges, o.a. de Huka Lodge bij Taupo waar Willem-Alexander en Maxima

tijdens hun huwelijks reis logeerden (> NZ$ 1.500 per nacht) aan te vliegen per helikopter.
Mitai Village is opgezet door een Maori familie die de oude tradities in ere wil houden en de bezoekers hier mee kennis wil laten maken. We lopen door een mini jungle met een natuurlijke vers-waterbron die eeuwig water geeft. Er is een smal beekje aangelegd waarop een nagebootste Maori kano komt aanvaren, al peddelend en schreeuwend/zingend komen ze eraan. Vervolgens wordt door hun een show met zang en Huka dans opgevoerd waarbij ook de dames

aanwezig zijn. Het ziet er origineel uit. Het draait er veelal om dat de ene Maori stam de andere ontmoet dan wel bejegend, en dat gaat gepaard met veel intimiderend geschreeuw en bekken trekken om indruk te maken. Daarna kan het alsnog tot een verzoenend gesprek komen........
We krijgen een "Hangi" lunch met traditioneel bereide kip en lamsvlees in een pot die onder de grond uren lang in hete kolen wordt gegaard.
Dan naar een kleine dierentuin opgezet in een bosrijk parkje, waar we worden rondgeleid door een blanke dame, die wel Maori bloed in haar aderen heeft. Steeds als we na een korte stop in het park weer verder achter haar aan moeten, roept ze hard: "Volg mij", maar dan in het Maori. Hier krijgen we vele inheemse diersoorten te zien, met als hoogtepunt de Kiwi vogel die niet kan vliegen. Ze zijn nu met uitsterven bedreigd mede doordat ze niet kunnen vliegen, maar oorspronkelijk, voor de tijd dat er niet-inheemse diersoorten werden geïntroduceerd zoals ratten e.d., was het voor de Kiwi ook niet meer nodig om te vliegen omdat ze geen levensbedreigende vijanden hadden, en de vleugel groei was in duizenden jaren weg-geëvolueerd. Doordat deze beestjes, ongeveer ter grootte van een kip en met een lange dunne licht gekromde snavel, hun nesten op de grond hebben, zijn de gelegde eieren snel ten prooi aan andere diersoorten en is de voortplanting in gevaar gekomen. Deze dierentuin houdt zich ook bezig met het na volgroeien weer terugzetten in de natuur van de Kiwi's waarvoor nu aparte met hekken en netten afgescheiden delen van de natuur zijn aangelegd. Wij zien eerst enkele opgezette exemplaren en worden dan door een donkere gang langs een slechts met vaag rood licht verlicht herbarium geleidt (de Kiwi leeft voornamelijk 's nachts in het beschermde duister), en zien we in het echt een rondscharrelende Kiwi achter glas - foto's maken verboden.