Aboriginals & Freemantle/Perth

Na aankomst om 16.00 PM in de haven van Freemantle bij Perth aan de westkust van Australie gaan we kennis maken met de Aboriginals tijdens een avond met muziek met de didgeridoo, zang en dans tijdens een "bush" diner met keuze uit kangoeroo, emu en andere lekkernijen uit de in-heemse keuken
Geboekte excursie met HAL Exc: Kedalak Kening: Nighttime Corroboree duur 6 uur

De volgende dag als we wat bijgekomen zijn, gaan we een dagje naar de grote stad Perth voor wat winkelen at leisure.

Boomtown Perth is de hoofdstad van de grootste staat in dit land Western Australia, voorheen geheten Nieuw-Holland, en heeft een oppervlakte van 32 x Benelux en > 2,5 miljoen inwoners. De ontdekking van goud en veel later ijzererts maakte Perth tot een groeistad.

Freemantle / Perth
Het weer is geheel opgeklaard met strakblauwe lucht en een stijgende temperatuur, die vandaag vanaf 20 naar 26 C zal gaan, met nu nog een fris windje. Voordat we de haven van Freemantle binnengaan, varen we langs Rottnest Island, een plat zanderig eiland vlak voor de kust met enkele vuurtorens en windmolens erop. Dit eiland werd ooit als eerste door een Nederlandse kapitein aangedaan genaamd Willem de Vlamingh in 1696, en bij aanlanding zagen ze heel veel hele grote "ratten" rondlopen, vandaar dat hij het eiland "rattennest" noemde, en al snel weer vertrok. Het bleken geen ratten te zijn maar Quokka's, een kleinere uitvoering van de kangoeroe. Er zijn hier sporen gevonden van de originele Aboriginal inwoners van 7.000 jaar geleden die het eiland verlieten toen de zeespiegel rees. Het is nu een autovrij weekend/dagjes eiland met mooie stranden en wandelpaden.
We varen de haven binnen, zijnde de monding van de Swan River, zo genoemd door die eerste Nederlandse ontdekkings-reizigers, omdat het er wemelde van de zwarte zwanen (heette eerst dan ook Black Swan River). We varen vlak langs een apart gebouw dat het scheepsmuseum is, waar nog een replica van de "Duyfken" is ondergebracht, het schip waarmee Abel Tasman deze kusten als eerste verkende in 1642. Aan de ene zijde van de haven de container- en vracht haven, aan de andere zijde de cruise terminal en pleziervaartuigen kade. Er ligt een groot jacht met 3 masten, waarvan de naam moeilijk te ontdekken is. Het heeft de naam EOS

met een V in de O, en onze Captain verteld later dat dit jacht toebehoord aan een miljardair uit Hong Kong, en dat het $ 200 miljoen heeft gekost, waarbij je kan bedenken dat de kosten van de bouw van de MS Amsterdam in 2000 $ 250 miljoen hebben bedragen !
Aan de vrachtzijde liggen 2 grote schepen waarbij je bijna denkt dat er allemaal balkons zijn, maar het zijn dekken die allemaal in de open lucht zitten, afgeschermd met hekwerk, en waarop levende schapen worden vervoerd. Bij ons vertrek legt de Captain dit uit, terwijl op dat moment het inladen aan de gang is. Erg interessant om deze weetjes te horen, en ik moet de Captain daarvoor nog mijn complimenten gaan geven.
Wij hebben direct na aankomst een Tour met diner en opvoering van een Aboriginal dans met muziek op de didgeridoo, een z.g. "Corroboree". Onderweg naar de Swan Valley, een uurtje rijden

vanaf hier en langs en door Perth, zien we nog diverse wineries, maar ook diverse kleinere winkelcentra met de overal voorkomende fastfoods: McDonald, KFC, Subway en Hungry Jack, de lokale naam voor Burger King.
We worden ontvangen met een glaasje prik met daarin een Hibiscus bloem (type Cayenne) die het een rode kleur geeft, en die je met de laatste slok mee naar binnen gulpt en opeet. We zitten buiten onder de open lucht aan lange tafels met wit tafellaken gedekt en opgesteld in het vierkant rondom het grasveld waarop de dans show plaats vind. Allereerst krijgen we een didgeridoo speler te horen die ons het een en ander uitlegt en een demonstratie geeft en diverse geluiden met dit van origine Aboriginal blaas instrument voort kan brengen. Dit ding bestaat uit een houten stam met een doorsnede van 10 cm of meer die uitgehold is door termieten, en daarna geschikt is gemaakt als didgeridoo. Met wat bijenwas rondom het mondstuk kan je ermee aan de gang. Vervolgens treedt er een Aboriginal familie van

vader/opa met 2 zoons en hun 3 zonen op en zij beelden een gebeurtenis uit met typische Aboriginal achtergrond, waarbij er vis gevangen wordt. Een Emu dans (zusje van de struisvogel) volgt hierna. Bij het diner wordt kangoeroe vlees geserveerd, niet slecht.
Om de kangoeroe aantallen, die in het wild leven, onder controle te houden worden er elk jaar 4 miljoen afgeschoten, waarvan het vlees grotendeels in de supermarkt terecht komt (een ander deel wordt als hondenvoer op de boerderijen gebruikt). Tijdens de eerstvolgende Test Kitchen aan boord leren we gast chef Bella Jakubiak kennen, geboren in Sydney, maar met een Poolse grootmoeder, die het gerecht Kangaroo and Macademia Rolls maakt, waarbij je een Kangoeroe vlees saucijzenbroodje met bladerdeeg uit de oven krijgt.
Aan het eind van het diner houdt onze gastvrouw, zelf van half Aboriginal afkomst, een verhaal over hoe dat nu heden ten dage er voor staat met de Aboriginals in de samenleving. Het blijkt te vergelijken met de oorspronkelijke bewoners in de USA, de "first

nations" indianen stammen, en is dus niet best. Oorspronkelijk waren er vele honderden verschillende Aboriginal stammen met ieder hun eigen taal en gewoontes, en eigen leefgebied. Er wordt getracht dit te laten voortleven bij de jongere generatie, maar dit gaat zeer moeizaam. Ik las in het Australische nieuwskrantje, dat ter gelegenheid van Australia Day enkele weken geleden, de dag waarop herdacht wordt dat toen de eerste Britse bezetters aan land kwamen bij Sydney in 1816, de oppositie leider de regering aansprak over de beloofde en 10 jaar geleden door het parlement vastgelegde toezegging aan de Aboriginals en hun afstammelingen, inzake de z.g. gelijkstelling. Hier is blijkbaar nog niet veel van terecht gekomen. Waar de ongelijkheid nu precies zit is voor mij niet duidelijk trouwens, maar hier heeft onze gastvrouw het wel over. Ook haar bevolkingsgroep groep heeft last van overgewichts verschijnselen door ongezond eten e.d. (net als op Aruba).

We snuffelen nog even door de kunst gallery die erbij hoort, en ik zie een mooie boemerang liggen die wel enigzins origineel lijkt.....helaas niet te koop, dit is een familie attribuut. We staan nog even te praten met de didgeridoo speler die ons de demonstratie gaf, een aardige vent. Ten slotte koop ik dan maar een boekje over de boemerang, met daarin vele foto's, en geschiedenis, mede ontleend aan het grootste museum ter wereld gewijd aan de boemerang in het South Australian Museum in Adelaide.
De volgende dag laten we Perth, de grote stad met wolkenkrabbers, voor wat het is en kiezen voor een rustige rondwandeling door Fremantle, vlak bij ons schip gelegen, en vol met oude historische gebouwen, maar ook leuke winkels en een vissershaven.
De eerste winkel die we binnenlopen is de didgeridoo winkel, en ze hebben er vele te koop, afkomstig uit de diverse regio's van Australie, o.a. een serie uit Arnhemland. Prijzen vanaf Aus$ 1.000 en hoger en je kan via internet les volgen. De verkoper, een Italiaan geadopteerd door een Australische familie, blaast er nog een deuntje mee voor ons.
Bij een prima koffietentje, Culley's geheten en geopend sinds 1925, nemen we een bladerdeeg dingetje erbij, ik heb een soort saucijzenbroodje, en de vulling zou zomaar kangoeroe vlees kunnen zijn, erg stevig en kruidig.
Joke duikt een modewinkel binnen en past wat jurkjes en een broek, ik loop naar de overkant en zoek in de tijdschriften winkel enkele lokale tijdschriften uit, o.a. een Australian Traveller met daarin een

reportage over Aboriginal dansfeesten in oorspronkelijke stijl met diverse stammen, en de laatste Sailing editie met daarin het verslag van de Sydney-Hobart zeil race gehouden j.l. december waarbij een nieuw tijds record werd neergezet.
Het is een gezellige drukte in het stadje, en we passeren de vele cafe's en restaurantjes waar het inmiddels rond lunchtijd goed bezet is geraakt. Veel van deze zitten in oude historische gebouwen die mooi gerestaureerd zijn. Op de gevels zie je vaak nog de oorspronkelijke naam staan, waaronder vele hotels uit begin van de eeuw, toen er landinwaarts goud werd gevonden waar men op afkwam.
Er zit ook een universiteit in dit deel van de stad en je ziet vele groepen studente's op straat lopen.
We komen aan de strandkant aan waar een oude toren staat, het Freemantle Round House, die we binnengaan. Onderweg hier naar toe kwamen we vele gebouwen tegen met gele verf kladders op de

gevel, die we nu ook op straat zien lopen in banen. Vanaf de toren heb je terugkijkend de straat in nu ineens door dat deze gele verf een soort projectie geeft van een geheel. Ik krijg het met moeite goed op de foto, het zijn een soort cirkels die je ziet. Het blijkt van een Zwitserse artiest te zijn, die dit idee ook elders in de wereld heeft uitgevoerd.
Langs het strand lopend komen we bij de vissershaven met enkele restaurants met verse vis met buiten terrassen. We bestellen wat oesters, en gegrilde moot vis met frites, en daarbij passen wel 2 glazen Sauvignon Blanc, heerlijk !
Freemantle kan voor ons niet meer stuk !
Terug in de aankomsthal op de kade ontdek ik nog wat oude foto's, met daarop de aankomst van de Johan van Oldenbarnevelt in 1962, waarschijnlijk met veel Nederlanders die zich hier kwamen vestigen, of die hun familie opzoeken die zich hier na een van de twee wereldoorlogen vestigden. Een 2e foto laat de " ticker tape parade"

zien waarbij vanaf het schip heel veel kleurige linten en papiersnippers worden losgelaten op de op de kade staande menigte ter verwelkoming, een feestelijke gewoonte in die tijd.
Bij vertrek eind van de middag zwaaien we de stad uit vanaf het achterdek van de Amsterdam op niveau 8, met mooi uitzicht waarbij de ondergaande zon ons in de rug staat (we varen pal naar het westen naar buiten toe). Ook hier enkele glaasjes wijn erbij.
We herkennen intussen diverse mede reizigers, zoals drie stellen Nederlanders die er ook van genieten, ik duidt ze hier zo goed als mogelijk aan:
- Chris en Ingrid, die we in het begin al in de Dining room zagen waar ze een vaste tafel met zijn twee hebben; zij loopt er altijd nogal charmant gekleed bij, zelfs op excursies, waar je eerder een safari outfit verwacht; ik zie Chris regelmatig 's ochtends met een gevuld dienblaadje vanuit de Lido ontbijtzaal naar de kamer op de 7e

verdieping lopen; we weten dat zij Ingrid heet van een andere Nederlandse dame (Tineke van 85 jaar, die zichzelf 3 keer per dag insuline in moet spuiten wat ze al vanaf haar 15 e levensjaar heeft moeten doen, en die ook al vele wereld cruises heeft meegedaan) die haar van eerdere cruises kent, namelijk ook vorig jaar toen ze met een andere man aan boord zat
- Gerard en Angelique (?), hij al 80 jaar, zij wat jonger; de 1e keer dat ik hen zag liggen op de dekstoelen op deck 3 had zij een t-shirt met daarop een woordenlijst Papiaments-Nederlands aan, waarbij ik dacht, die hebben ze op Curacao gekocht; later verteld Gerard dat hij inderdaad jaren geleden voor zijn werk bij BrownBoveri op Curacao was, en daar zaken deed met het water- en electra bedrijf, en hij kent ook van Aruba Jossy Lacle van de WEB; als ik hem nu op de boot tegenkom zegt hij Bon dia Wouter !
- ook een wat ouder stel met allebei een hoornen brilletje op, typisch Nederlands in de stijl van Youp van 't Hek zeg maar; bij het aan de

wal gaan in Freemantle loopt hij met een Carry-on koffertje de kade op en ik vraag of ze soms een nachtje gaan logeren; nee, hij gaat aan de overkant van de straat bij de Coles supermarkt cola inslaan voor onderweg (zuinig toch die Nederlanders !); later blijkt dit Bernd te zijn, waarmee ik op Sri Lanka een rondje golf
Op het achterdek herkennen we ook Martha en spreken haar aan, waarbij ze enigszins verrast, maar misschien ook beschaamd, ons aankijkt en langzaam herkent. In Fort Lauderdale, waar we de 1 e avond aan de bar van het Pier 22 hotel zaten, ontmoeten wij haar en haar echtgenoot (die niet is meegereisd). Toen hadden ze beiden al een aardige borrel op, en zei haar man tegen ons zoiets van: "......als je Martha tijdens de cruise tegenkomt kan het zijn dat je er met een grote boog omheen loopt en haar niet meer wil herkennen......" Wel grappig dat we dit tot nu toe hebben volgehouden, na bijna 7 weken onderweg te zijn geweest.......... Ze heeft nu een vriendin bij zich aan boord gekregen, die ook Martha heet en zich voorstelt.